Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Η Αυτοκριτική ενός Αριστερού


Υποθέτω ότι τo σύγχρονο κίνημα Tea Party στην Αμερική δεν το ακούτε για πρώτη φορά. Όχι, το πάρτι με τα ούζα. Το άλλο. Το «σεμνό», αυτό που εδώ και δυο χρόνια σαρώνει και γιγαντώνεται. Αυτό, που φούντωσε από τα κάτω, την ίδια στιγμή που φούντωνε κι η κρίση. Κίνημα, αυθόρμητο εν πολλοίς, που μάζεψε όλους όσους, κατά πλειονότητα λευκοί, είδαν στο πρόσωπο του Ομπάμα ένα νέο μπολσεβίκο και ανατρίχιασαν.


Συγκροτήθηκε κατ’ αρχήν, εξ αιτίας της κρατικοποίησης του συστήματος υγείας και της τροφοδότησης των τραπεζών και επιχειρήσεων με πακτωλό χρημάτων, ενέργειες οι οποίες πυροδότησαν τα αντικρατιστικά αισθήματα των αμερικανών, οι οποίοι και θορυβήθηκαν ότι η παλιά καλή Αμερική του μικρού κράτους, των χαμηλών φόρων και των οικογενειακών αξιών θα πήγαινε για φούντο.


Εν τω μεταξύ, το κίνημα αυτό, χωρίς ποτέ του να δηλώνει ότι σκοπεύει να μετασχηματιστεί σε κόμμα, αρχίζει να διεμβολίζει τους ρεπουμπλικάνους, αναγκάζοντάς τους να στρέφονται ολοένα και πιο δεξιά, όπως και να επηρεάζει υποψηφιότητες στη Γερουσία, κυβερνήτες στις Πολιτείες κλπ. Pin-up girl δε του Tea Party έχει αναδειχτεί η αξιομνημόνευτη κ. Palin, η οποία μέσω αυτού είδε τις μετοχές της να αυξάνονται τόσο στα media, όσο και στα χρηματιστήρια, καθιστώντας την μια από τις πλουσιότερες κυρίες της Αμερικής από τότε που παραιτήθηκε από κυβερνήτης της Αλάσκας.


Θα αναρωτιέστε φυσικά, τι μου ήρθε ξαφνικά και σας σερβίρω τσάι, και μάλιστα μεσούντος του καύσωνος. Αιτία, το τελευταίο άρθρο (14/6/2010) του George Monbiot στον Guardian, στο οποίο αντιπαραβάλει την κατάσταση της πολλά υποσχόμενης Αριστεράς, με τη δυναμική και ριζοσπαστικότητα των αναδυόμενων (ακρο)δεξιών μαζικών κινημάτων στην Αμερική, (Tea Party) και στην Ολλανδία (Freedom Party). Και πάλι δεν θα ασχολιόμουν αυτή τη στιγμή με το θέμα, αν δεν διέκρινα στον φίλτατο George την ίδια με μάς αγωνία για το πού βρίσκεται αυτές τις ώρες οι Αριστερά. Κοινοί πόθοι λοιπόν, κοινοί καημοί, αλλά και κοινές διαπιστώσεις.


Πού είναι λοιπόν η ριζοσπαστική Αριστερά; Αναφωνεί από τις πρώτες κιόλας γραμμές. Αναφερόμενος στην αποτελεσματικότητα και την ανησυχητική συσπείρωση των (ακρο)δεξιών κινημάτων, γράφει:


«Η αντίθεση με τις συναντήσεις της Αριστεράς, τις οποίες παρακολουθούσα τα τελευταία δυο χρόνια, δεν θα μπορούσε να είναι πιο έντονη. Είναι εγκεφαλικές, πειστικές, ρεαλιστικές, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν βγήκε και πολύ ουσία προς τα έξω. Τα δεξιά κινήματα ακμάζουν μέσα στις αντιφάσεις τους, τα αριστερά πνίγονται. Τα μέλη του Tea Party, τα οποία διακηρύττουν σθεναρά την ατομικότητά τους και θ’ ακολουθούσαν ακόμα και ένα σκουπόξυλο, εάν είχε το σωστό σήμα, υιοθετούν αγελαία συμπεριφορά την ίδια στιγμή που την οικτίρουν. Η Αριστερά, σε αντίθεση, μιλά για συλλογική δράση αλλά από την άλλη παραδίδεται στον κτητικό ατομικισμό. Αντί να έρθουν κοντά και να πολεμήσουν για ένα κοινό σκοπό, οι αριστερές μαζώξεις σήμερα αποτελούνται από ντουζίνες ανθρώπων όπου ο καθένας προωθεί τις δικές του ιδέες, υποθέτοντας ότι όλοι οι άλλοι θα πρέπει να τις ακολουθούν».


Και παρακάτω:


«Η Αριστερά είναι στείρα. Η Αριστερά και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού έχει αποδεδειγμένα καταπιεί τη γλώσσα της, είναι αμήχανη, αδύναμη να διατυπώσει κάποιες απλές οικονομικές αλήθειες, ανίκανη να ονοματίσει και να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις που καταπιέζουν την εργατική τάξη. Είναι η ίδια η Αριστερά που άφησε το πεδίο ανοιχτό στη δεξιά δημαγωγία».


Μπράβο George! Ρίξ’ τα κι άλλο!


«Εγκαταλείψαμε την προσπάθεια να φτιάξουμε κινήματα, για χάρη της πολιτικής μέσω Facebook. Δεν θέλουμε πλέον να πολεμήσουμε για ένα κοινό σκοπό, αντίθετα θέλουμε να μας χειροκροτούν για τις ιδέες μας. Πού είναι οι μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στις περικοπές, ενάντια στις Τράπεζες, ενάντια στην ανεργία, τη BP, τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, τη στέγαση;».


Και καταλήγει με το οδυνηρό:

«Εμείς μιλάμε, Αυτοί δρουν».


Κοινοί πόθοι, κοινοί καημοί. Κοινά αδιέξοδα. Κάποιοι όμως τα ομολογούν.


14 σχόλια:

eilidh είπε...

Ενδιαφέρον σχετικό video του Chomsky: "People with real grievances" - http://www.youtube.com/watch?v=h2zYaKXeyXE

Καταλαβαίνω, αλλά δυσκολεύομαι να χωνέψω το παράδοξο του να στρέφεται ο κόσμος προς τον (ακραίο) συντηρητισμό σε περιόδους ανασφάλειας. Αυτό το κλίμα με τα tea parties με παραπέμπει έντονα και δυσάρεστα στη Γερμανία του '30κάτι...

LeftG700 είπε...

"The anger of the excluded is aimed instead at gay marriage, abortion, [...]".

Για να ευλογήσουμε (σεμνά και υπαινικτικά) και τα γένια μας, στο τελευταίο μας ποστ:

Ρε κάτι μας θυμίζει αυτό, κάτι μας θυμίζει...

Unknown είπε...

Έχουμε μάθει τί τσάι πίνουν;
(Εγώ είμαι μέσα αν διοργανώσετε havana club παρτυ!!!)

cynical είπε...

Γεια σου eilidh,

και ομως αυτο συμβαινει κατα κανονα. Ειδικα τα Τea Parties, αποτελουν μια σκετη αντιφαση. Θελουν για παραδειγμα, χαμηλους φορους, αλλα ετσι συναινουν στη μεταφορα πορων απο αυτους προς τους πλουσιους. Μεσα δε σ' αυτο το κινημα θα βρεις απο φασιστες, πολιτοφυλακες που οπλοφορουν, ρατσιστες, αλλά και μια μεσαια ταξη που απλώς δεν ξερει προς τα που να στραφει.

cynical είπε...

Τελικα LeftG700, οπως πηρε καποιο καιρο να καταλαβουμε οτι η κριση δεν ηταν ελληνικη, ετσι πηρε καιρο να καταλαβουμε οτι παντου η αριστερα εχει τα ιδια προβληματα μ' εδω.
Να σου πω ανακουφιστηκα...
Ειναι πολυ ενδεικτικο το τελευταιο σας αρθρο (αποδομωντας το λογο του Δονελη)για τη στροφη της (μη-)δογματικης αριστερας στα πολιτισμικα θεματα. Αυτο το μεταμοντερνο κυριολεκτικα την ξεσκισε. Back to the classics! Θα ελεγα.

ΥΓ. Δεν μου λετε, ως ποτε θα λεγεστε LeftG700? Aκομα δεν to πηρατε χαμπαρι;
Από αυριο λοιπον, μετονομαζεστε σε LeftG500, για να μην μας προκαλειτε!.

cynical είπε...

Darthiir

τσαι απο της φυτειες της South Carolina... (Mμπρρρ)

the elf at bay είπε...

Καημένη Αριστερά....

Πόσες φορές το λέω την ημέρα αυτό....

blackbedlam είπε...

Καλημέρα.Με θέλετε στην παρέα σας;
Όταν μπαίνει το ζήτημα της αριστεράς και της στάσης που κρατάει σήμερα,μην σου πω και χθές και προχθές(η κριτική εκ του αποτελέσματος)νιώθω την ανάγκη να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο ή να πάρω μια ντουντούκα και να βγω στους δρόμους σαν τους τρελούς στα χωριά και να αρχίσω να φωνάζω όλα τα συνθήματα που έμαθα στα τόσα χρόνια της δράσης,μέσα στο ΜΛΚ(μαζικό λαϊκό κίνημα)Η αδρεναλίνη βαράει κόκκινο.Κοίτα να δείς χρώμα και αυτή.

cynical είπε...

Elf

εχουν αρχισει και πληθαινουν τα αρθρα στον τυπο που την καταχεριάζουν.

Παλια ήταν ταμπού. Για να δουμε τις εξελιξεις.

cynical είπε...

Καλως ηρθες BlackBedlam,

και βεβαια σε θελουμε!

Εμεις συνεχιζουμε, ευελπιζτωνταςοτι η αριστερα θα μας ακολουθησει. Αλλιως ας μεινει μονη της στη γωνια..

LeftG700 είπε...

Φίλη Cynical,


Αν δει κανείς π.χ. την Ιταλία ή την Κίνα ίσως οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι τα προβλήματα της Αριστεράς είναι χειρότερα αλλού...

Back to the classics? Ναι, βέβαια. Θα τολμούσαμε να προτείνουμε όμως: through a new perspective.

Το ΥΓ του σχολίου σου είναι αλάτι σε πληγή! Πραγματικός Γόρδιος δεσμός και κανένας από μας δεν λέγεται καν Αλέξανδρος!... Γμτ τα με κεφαλαία γράμματα!


Τα λέμε


ΥΓ Όταν ακούμε 'μεταμοντέρνο', μάς έρχεται να τραβήξουμε ...πιστόλι! ;-)

cynical είπε...

LeftG700

διαβαστε αν δεν το κανατε ηδη το πολυ ευστοχο αρθρο του Νικολα Σεβαστακη απο την Σαββατιατικη "Ε". Το ανεβασαμε ηδη στο youpay. Λεγεται οι Νεοι Φιλελευθεροι.

LeftG700 είπε...

Φίλη Cynical,


Ναι το έχουμε διαβάσει και μας βρίσκει ενθουσιαστικά σύμφωνους!

Έχουμε όμως την υποψία, η οποία, για να τα λέμε όλα, μπορεί να είναι και άδικη, ότι κι αυτός άργησε να πει τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη! Βέβαια, ακόμα και στην περίπτωση που η υποψία μας είναι σωστή, κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Την καλημέρα μας!


Τα λέμε

blackbedlam είπε...

Συγνώμη που επανέρχομαι αλλά ο ρόλος της αριστεράς είναι να βρίσκεται μπροστά στους αγώνες.Να μην τρέχει ασθμαίνοντας πίσω από τα γεγονότα.Μια τέτοια αριστερά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο που της έχει τάξει η ιστορία.Θα συμφωνήσω μαζί σου,αλλά χωρίς ένα οργανωμένο Μαζικό κίνημα,δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτα.Ας το επιδιώξουμε με ολες μας τις δυνάμεις.
Καλό σας βράδυ.