Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Τα παπούτσια στο χέρι...


Όταν ο 29χρονος Muntader al-Zaidi, δημοσιογράφος ενός ανεξάρτητου ιρακινού καναλιού εκσφενδόνιζε στις 15 του Δεκέμβρη του 2008, το παπούτσι του εναντίον του προέδρου G. W. Bush, ούτε ο ίδιος, μα ούτε και κανείς άλλος φανταζόταν ότι θα άνοιγε «σχολή».

Τις αμέσως επόμενες μέρες χιλιάδες διαδηλωτές σε διάφορες πόλεις του Ιράκ, μαζί με τα πατροπαράδοτα πανό και σημαίες, κρατούσαν καλού-κακού κι από ένα παπούτσι στο χέρι, το οποίο όχι μόνο ανέμιζαν επιδεικτικά σαν δείγμα συμπαράστασης προς το γενναίο πρώτο διδάξαντα, αλλά περιποιόντουσαν μ’ αυτό καταλλήλως και την όποια αμερικανική φάλαγγα τύχαινε να περνά από μπροστά τους εκείνη τη στιγμή.

Η υβριστική αυτή χειρονομία, τυπικά αραβική, ξαπλώθηκε γρήγορα σαν χιονοστιβάδα και στ’ άλλα μέρη του κόσμου, του πιο πολιτισμένου, σαν ένα χρήσιμο πολιτισμικό δάνειο του μουσουλμανικού κόσμου προς τη Δύση, το οποίο ήρθε πάνω στην ώρα ν’ ανανεώσει με νέο υλικό το δυτικό ανάλογο της ρίψης αυγών, ζαρζαβατικών και γαλακτοκομικών.

Δυο μέρες μετά ένας υπάλληλος των αμερικανικών σιδηροδρόμων Amtrak πέταξε το δικό του παπούτσι στον διευθύνοντα σύμβουλο του οργανισμού, για αδιευκρίνιστη, όχι όμως για μας, αιτία.


Πολύ γρήγορα, στις 20 Δεκεμβρίου, το νέο αυτό σπορ είχε περάσει τα σύνορα της Αμερικής προς το βορρά, και είχε προλάβει να γίνει το αγαπημένο παιχνίδι των καναδών, οι οποίοι και υποδέχτηκαν με τα παπούτσια στα χέρια τον εν λόγω πρόεδρο. Το ότι μπόρεσαν να το κάνουν σε -24ο C, ήταν ένα καλό σημάδι ότι το παιχνίδι «shoe tossing» θα μπορούσε να εξαπλωθεί και να στεριώσει σε όλες τις κλιματικές ζώνες της γης.


Παπούτσια πετάχτηκαν και έξω από το Λευκό Οίκο, από μέλη της αντιπολεμικής ομάδας Code Pink, όπως επίσης και έξω από τις πρεσβείες της Αμερικής σε διάφορες πρωτεύουσες του κόσμου.

Ήταν δε ζήτημα χρόνου το είδος αυτό διαμαρτυρίας να περάσει και στην αντιπέρα όχθη του Ατλαντικού. Τον Φεβρουάριο του 2009, ένας γερμανός φοιτητής σημάδεψε με το παπούτσι του τον Κινέζο Πρωθυπουργό Wen Jibao, στη διάρκεια ομιλίας του στο Cambridge, χωρίς όμως δυστυχώς να τον πετύχει.


Δεν είχαν προλάβει να αλλάξουν πρωτοσέλιδα οι εφημερίδες, και νάσου ένα άλλο παπούτσι προσγειώθηκε αυτή τη φορά στη Σουηδία, στα πόδια δυστυχώς, και όχι στο κεφάλι του ισραηλινού πρέσβη.

Στις 7 Απριλίου του 2009, ο υπουργός εσωτερικών της Ινδίας παπουτσώθηκε από έναν άλλον δημοσιογράφο κατά τη διάρκεια μιας press-conference στο Ν. Δελχί.


Δυο βδομάδες μετά, είχαμε το πρώτο δείγμα περάσματος της συγκεκριμένης χειρονομίας αντίδρασης από το λαό και στην ανώτερη τάξη. Στην Ινδία και πάλι, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης είδε για πρώτη φορά ένα καλογυαλισμένο παπούτσι Gucci να κατευθύνεται κατά πάνω του, όχι από κάποιον διαδηλωτή αλλά από κάποιο υψηλά ιστάμενο μέλος του κόμματός του, κάποιον αντιπρόεδρο, κάποιου κρατιδίου.


Στις 23 Οκτωβρίου το παιχνίδι είχε πλέον περάσει και στο Ιράν. Ήταν να μη γίνει η αρχή. Υποστηρικτές του Αχμαντινετζάντ πέταξαν παπούτσι στον αρχηγό της αντιπολίτευσης Μehdi Karroubi, και απ’ όσο ξέρω ήταν το πρώτο παπούτσι που είχε βρει επιτέλους το στόχο του. Ο Κarroubi το έφαγε κατ’ ευθείαν στο πρόσωπο, και υπέστη τον μέγιστο των εξευτελισμών, όταν εξ αιτίας αυτού, τού έφυγε το τουρμπάνι και αποκαλύφθηκαν τα χυτά λυτά ξανθά μαλλιά του.


Τον περασμένο Δεκέμβριο, το παπούτσι βρέθηκε στο Παρίσι, με αποδέκτη, κοιτάξτε τώρα την ειρωνεία της τύχης, τον ίδιο τον al-Zaidi, από κάποιον συνάδελφό του. Αντί να προσπεράσει με χιούμορ το περιστατικό, ο al-Zaidi του ζήτησε χρήματα για το copyright.

Τον Φεβρουάριο του 2010, ήταν ο δικός μας Ερντογάν, που παρ’ ολίγο κινδύνευσε να φάει παπουτσιά στη Σεβίλλη από οργισμένο Κούρδο.


Στις 7 του Αυγούστου που μας πέρασε, ένας άλλος οργισμένος άνδρας, πακιστανός αυτή τη φορά από το Μπέρμιγχαμ, πέταξε παπούτσι στον πρόεδρο τη χώρας του, που εν μέσω πλημμυρών αυτός συνέχιζε να ταξιδεύει ευχάριστα στο Ην. Βασίλειο και να χαριεντίζεται με τους γλυκούληδες της εξουσίας.

Αφορμή γιαυτή τη σύντομη ιστορική αναδρομή στάθηκε το τελευταίο περιστατικό με τον Μπλερ προχθές στο Δουβλίνο, ο οποίος πηγαίνοντας σινάμενος-κουνάμενος να υπογράψει το πρώτο και τελευταίο αριστούργημά του, βρέθηκε αντιμέτωπος με όλο το στοκ των παπουτσιών της Ιρλανδίας.

Διαβάζοντας προσεκτικά τον τόμο με όλα τα περιστατικά διαπίστωσα με λύπη μου, ότι ενώ όλες οι χώρες του ΟΗΕ ήταν παρούσες, απουσίαζε μια: η δική μας. Και μάλιστα εμείς, που θα είχαμε κάθε λόγο να υιοθετήσουμε αυτό το παιχνίδι, και διότι οι στόχοι δεν μας λείπουν, και διότι ο λαός μας έχει άφθονες και εύστοχες παροιμίες που να συνδέουν το πόδι και το παπούτσι με την αποπομπή.

«Θα πάρεις πόδι», λέμε, συχνά, ή «Θα σου δώσω τα παπούτσια στο χέρι», ή «Σ' έχω γραμμένο στα παλιά μου τα παπούτσια».

Κρίμα τόσες παροιμίες να μένουν αναξιοποίητες και χωρίς αντικείμενο...

Υ.Γ. Όλα τα σημαντικά περιστατικά που σχετίζονται με δημόσιο εκσφενδονισμό παπουτσιών εναντίον ηγετών και σημαντικών αλητών, είναι καταχωρημένα στην ιστοσελίδα http://en.wikipedia.org/wiki/Shoeing

29 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εμείς είμαστε ευγενής και φιλότεχνος λαός, μην ξεχνάς την "Κυριακή των χαμένων παπουτσιών"

vripol είπε...

Το πέταγμα του παπουτσιού, σεβαστή μου Κυνική, εφαρμόζεται απο αρχαιοτάτων χρόνων κατα αντιεξουσιαστικό τρόπο:

1. Τί το έκανε το παπούτσι που έχασε στα ανάκτορα τα μεσάνυχτα η Σταχτοπούτα; Προφανώς και δεν της έπεσε στις σκάλες, αλλα το πέταξε στον μονάρχη, γι' αυτό και κρυβότανε..
Κι όταν την ανακάλυψαν οι μυστικές υπηρεσίες του μονάρχη, έκανε την ανάγκη αρετή και υπέκυψε στις ανακτορικές ορέξεις...

2. Ο μονοσάνταλος Ιάσων, προφανώς και δεν έχασε στο ποτάμι το παπούτσι του...Ήταν η εποχή που η αριστοκρατική ευγένεια απαιτούσε συγκυριαρχία απο τον μονάρχη (βλέπε μνηστήρες κατα του Οδυσσέα).. Τό "αβροχοις ποσίν", λεγόταν για τούς υποταγμένους που δεν πέταξαν ούτε ένα παπούτσι...
Μετα, ο Ιάσων βρίσκει στην Κολχίδα δέρμα για να φτιάξει νέο παπούτσι, αφ' ότου τον εξόρισε ως εκεί ο βασιλιάς...

3. Ο παπουτσωμένος γάτος, ήταν φιλομοναρχικός.
Αντίθετα, τις αντιμοναρχικές γάτες που είχαν πετάξει και τα 4 παπούτσια τους, τις τιμωρούσαν με πετάλωμα. Εξ' ού και το "γάτα με πέταλα"

4. Οι μύριοι, ήταν 2Χ 100.000, με ένα παπούτσι ο καθένας. Αυτοί δεν το εκσφενδόνισαν στο Ιράκ, αλλα στο Ιράν, γι΄αυτο και τούς έστειλαν απο κεί πούρθαν..

5. Ο Χρουτσώφ στον ΟΗΕ, έκανε τό μισό βημα. Έβγαλε το παπούτσι αλλα δεν το εκσφενδόνισε... Τό ίδιο έκανε και με την αποσταλινοποίησή του: μισές δουλειές....

Όπερ έδει δείξαι..

de profundis είπε...

Εκεί που εχει παει η τιμη των παποθτσιων που να τα πεταμε ,ασε καλυτερα.


Εμεις το μόνο που πεταμε ειναι η σκουφια μας απο την πολύ χαρά.(που σωθηκε η Ελλαδα χαρις στους εμπνευσμενους ηγετες μας)

cynical είπε...

γεια σου Ηλιόγραφε,

τι θελεις να πεις, ότι κάποιοι, μια Κυριακή μάς έκλεψαν και τα παπούτσια;

Μη στενοχωριεσαι, θα βγάλουμε τα τσόκαρα απ' τα μπαούλο...
Κανουν καλυτερη δουλεια!

Ανώνυμος είπε...

ΩΣ ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΟΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ ΑΣ ΥΠΟΔΕΧΘΟΥΝ ΤΟΝ ΜΕΣΙΤΗ ΤΟΥ ΔΝΤ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ,ΠΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ Σ'ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ-ΔΕΘ.
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΩ ΚΑΝΑ 3-4 ΖΕΥΓΑΡΙΑ.
ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΚΟΣ

Γιώργος Σαρρής είπε...

Τώρα που το θυμήθηκα πάντως το 1980 σε εκδήλωση για την κατάληψη του 78 στην Πάτρα είχα προσπαθήσει να μιλήσω σαν εκπρόσωπος του ΔΣ των φοιτητών του φυσικού.Το κακό ήταν πως ήμουνα και μέλος της ΚΝΕ πράγμα που εκνεύριζε τότε...
Τότε λοιπόν είχα πέσει θύμα της εν λόγω δράσης και διαμαρτύρομαι που δεν αναφέρομαι στο wiki!!!
Tότε λοιπόν μου είχαν πετάξει σαγιονάρα(φθηνότερη γαρ) αλλά η αλήθεια είναι οτι μου την πέταξαν μεταξύ άλλων.Με τον τότε αναρχικό που μου πέταξε τότε διάφορα είμαστε ακόμα κολλητοί φίλοι.Το παπούτσι μας φέρνει πιο κοντά.Πάντως εκτός από τα παούτσια υπάρχει και το γιαουρτάκι που όσο και νάναι έχει και μεγαλύτερη ακτίνα δράσης(όσο και να σκύψει ο έρμος ο εκπρόσωπος ο απ΄ροσωπος δεν το γλυτώνει) και καλύτερο ψυχολογικό αποτέλεσμα.Ψηφίζω γιαούρτι, η άντε γιαούρτι σε παπούτσι!

στελιος είπε...

Ο Ιρακινός έκανε μια καλή αρχή.
Μη ξεχνάμε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.

αθεόφοβος είπε...

Σε επίκαιρο τότε, 16-12-08, ποστ μου έχω κάνει εμβριθή ανάλυση στο ερώτημα τι γίνεται ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΦΟΡΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΓΙΑΟΥΡΤΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΤΡΏΝΕ ΤΙ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝΕ;
Στο τέλος του ποστ υπάρχει το λινκ ενός παιχνιδιού που μπορεί κανείς να δοκιμάσει αν θα πετύχει με το παπούτσι του του Μπούς!
Μέχρι στιγμής το έχουν δοκιμάσει πάνω από 100.000.000 άτομα!

cynical είπε...

Bριπολίδη,

απορω πώς επεζησε ο μοναρχης με το δωδεκάποντο της Σταχτοπούτας που εφαγε στα μουτρα...

Να μην αναθεωρήσουμε, τωρα και τα παραμυθια!

cynical είπε...

πεστο παλι de Profundis,

εδω και τις περηφανες τραγιασκες θα πεταξουμε σε λιγο. Οχι μονο τις ψοφιες σκουφιες...

cynical είπε...

Αδυναμε κακε,

ειδα σε ε-μειλ που στελνει σωρηδον το πατριωτικο μετωπο, ότι καλει τους θεσσαλονικεις να πραξουν το ιδιο.

Να ραντιζουν δλδ τον ΔΝΤ-άρχη με παπουτσια. Αμα εχουν και καρφακια, ακομα καλυτερα.

cynical είπε...

Γιωργο,

το γιαουρτακι δεν εχει ποικιλια. Δεν μπορεις ν' αυτοσχεδιασεις. Ειτε μεβγαλ, ειτε αγελαδιτσα, το ιδιο ειναι.
Ενω με τα παπουτσια...

Σκεψου απο παντοφλιτσα, μεχρι στρατιωτικη αρβυλα. Αν δε αρχισουν και οι γυναικες να ξεφορτωνονται τις γοβες στιλετο, τοτε καταλαβαινεις το αποτελεσμα.

Οσο για την wikipedia, μπορεις να μπεις μεσα στο αρθρο και να το διορθωσεις...

καντο ομως πιο δραματικο το επεισοδιο!

cynical είπε...

Στέλιο,

αντι για τη γροθια, πλέον στις αφισες θα πρεπει να μπαινει το παπουτσι. μεγαλο ρευμα εχει ο ιρακινος!

cynical είπε...

Αθεοφοβε,

εκανες οντως καταπληκτικη δουλεια με την καταλογραφηση των σημαντικών γιαουρτωμάτων.

Θα ανοιξεις τωρα νεο κεφαλαιο με τα παπουτσωματα...

Στο βιντεο με τον Μπλαιρ, φαινεται να εχει κολλησει στο παρμπριζ του αυτοκινητου που τον μετεφερε μια πολυ ωραια σαγιοναρα!

Sophia Kollia είπε...

Μιας και θα τα πετάξουν τουλάχιστον να είναι ενωμένα τα ζευγάρια, να τα μαζέψει κάποιος που μπορεί και να τα χρειάζεται.Με έναν σπάρο δυο τρυγόνια που λένε...
Καλή βδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

Αντε ας βολευτούμε με το πέταγμα των παπουτσιών!
Αφού είμαστε ανίκανοι να αντιδράσουμε ουσιαστικά στη λαίλαπα του ΔΝΤ και του ΓΑΠ!
Γι αυτό θα υποδεχθούν τον ΓΑΠ στην ΔΕΘ με το σύνθημα:
"Είσαι η ελπίδα μας
Πήδα ...μας! Πήδα ...μας!"

Unknown είπε...

Εμείς θα προτοτυπήσουμε βρε, θα πετάμε σανδάλια!

ELvA είπε...

Kαλα βρε φιλη cynical, τοσα και τοσα πχιοτικα τσοκαρα υπαρχουν εκει κατω, δε πεταμε και κανενα να ελαφρυνουν καποιοι χωροι, οπως τα ΜΜΕξαπατησης, λιγακι;

Ας κανει καποιος την αρχη! :)

the elf at bay είπε...

Θα ήθελα να πετάξω το παπούτσι μου στον Jeffrey αλλά να έχω πατήσει σε σκατά πρώτα.

LeftG700 είπε...

Τσα! ;-)

Τα λέμε

Ποδολάγνοι χωρίς σύνορα είπε...

Ελπίζουμε σύντομα να υιοθετηθεί το έθιμο και από τα γυναικεία πλήθη.

cynical είπε...

Ποδολάγνοι !
(καλά φοβερό νικ)

αν καταλαβα δλδ, εσεις θα κοιτατε τις πατουσες, οσο εμεις θα πεταμε τις τακουνες;

καλά τρομερη κινηματογραφικη σκηνη :))

cynical είπε...

LeftG700
,

καλως τους, καλως τους! Παρτε κερασμα, οταν θα φευγετε...

cynical είπε...

Elf,
κατι πιο μυρωδατο δεν γινεται;

cynical είπε...

Γεια σου Σοφια,

δυο-δυο, ειναι και πιο βαρια...

cynical είπε...

Ανωνυμε,
απο καπου πρεπει ν' αρχισουμε..

cynical είπε...

darthiir,

γιατι σανδαλια κι οχι αρβυλες; τα σανδαλια, υπαρχει κινδυνος να τα παρει κι ο αερας και να μη βρουνε το στοχο τους...

cynical είπε...

Γεια σου Ελβα,

τι τσοκαρα;

Κοθόρνους!

vripol είπε...

Επιτέλους, παπούτσι στον ΓΑΠ !!
Ρίξτε και στον Παπουτσή!!
Αλλά πιό εύστοχα αυτη την φορά..