Η Gruppo Bimbo είναι μια μεξικάνικη εταιρία κολοσσός με κύκλο εργασιών $8.6 δις, η οποία ως εκ τούτου κατέχει τη δεύτερη θέση παγκοσμίως σε αρτοσκευάσματα και παρεμφερή προϊόντα. Οι μισές σχεδόν πωλήσεις της είναι στην Αμερική, ενώ ένα 12% προέρχεται από τη Λατινική Αμερική. Σαν καλή καπιταλιστική επιχείρηση που είναι επιδιώκει την εξάπλωσή της και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, κυρίως όμως προς την Κίνα, όπως είναι το φυσιολογικό. Δεν είναι όμως εύκολο να διεμβολήσεις μια νέα αγορά με κοινά κοινότατα προϊόντα, όπως είναι το ψωμάκι. Κι εδώ αρχίζει να φαίνεται ο παραλογισμός όχι μόνο της συγκεκριμένης εταιρίας, αλλά ολόκληρου του καπιταλιστικού συστήματος.
Η Bimbo λοιπόν ιδρύει και επανδρώνει ένα ολόκληρο τμήμα που φαντάζομαι ότι λόγω του όγκου της εταιρίας θα είναι και πολυπληθές, από τεχνικούς, τεχνολόγους τροφίμων, χημικούς μηχανικούς, ερευνητές επιστήμονες, οικονομολόγους, ειδικούς στο marketing και τεχνικές πωλήσεων, managers, διευθυντές και διευθυντές επί διευθυντών, με ένα και μόνο «υψηλό» στόχο: πώς δηλαδή να κόψουν τα ψωμιά σε φέτες με ένα τρόπο διάφορο και καλύτερο των ανταγωνιστών τους, και πώς να σχεδιάσουν το περιτύλιγμα έτσι ώστε πάλι να επιβληθούν στα ράφια και στους πάγκους, εκτοπίζοντας προϊόντα για τα οποία επίσης δούλεψαν παρόμοιες ομάδες ερευνητών, συμβούλων κ.λ.π. αλλά που δεν έτυχε να βρούνε τη χρυσή φόρμουλα τού πώς να κόβουν το ψωμί καλύτερα σε φέτες.
Ο Roberto Cejudo, ο διευθυντής επί των οικονομικών της εταιρίας ονομάζει αυτή τη διαδικασία, δρόμο προς την Καινοτομία. Και δεν αμφιβάλω ότι το εννοεί. Το ίδιο φαντάζομαι ότι θα σκεφτόταν και ο εφευρέτης του καθαριστή γαρίδων, μια ανακάλυψη που παινέθηκε στο αντίστοιχο φεστιβάλ καινοτομίας της Φρανκφούρτης πριν ένα χρόνο, ίσως για τη χρησιμότητά της και τη συμβολή της στην παγκόσμια ανάπτυξη.
Αν, λοιπόν, στη θέση του ψωμιού βάλουμε κι ένα σωρό άλλα προϊόντα θα έχουμε μια πλήρη εικόνα αυτού που στον καπιταλισμό χρεώνεται σαν ορθολογισμός, πράγμα το οποίο εμείς οι κοινοί θνητοί αντιλαμβανόμαστε σαν σκέτο παραλογισμό. Αν ο αντίλογος είναι ότι έτσι δημιουργούνται θέσεις εργασίας, θα είχαμε να αντιτάξουμε στον αντίλογο ένα νέο αντίλογο, ότι θέσεις εργασίας δημιουργούνται και αλλιώς.
Αναρτήσεις
19 σχόλια:
Ε μα ναι!
Για το ψωμάκι μας ρε γαμώτο!!!
Και στον νέο αντίλογο μπορούμε ακόμη να αντιτάξουμε έναν πιο νέο αντίλογο: ότι δεν χρειαζόμαστε τόσο νέες θέσεις εργασίας όσο καλύτερη κατανομή του πλούτου και αξιοποίηση με όρους πολιτισμού του ελεύθερου χρόνου. Ο μύθος της διαρκούς «ανάπτυξης» είναι - μετά την εφεύρεση του κράτους – το πλέον παγερό από όλα τα παγερά τέρατα.
Αυτός είναι ο παραλογισμός του καπιταλισμού και των καπιταλ(η)στών -θα συμφωνήσω απόλυτα.
Όμως το χειρότερο είναι πως θα βρει το δρόμο του (τον βρίσκει κάθε φορά που ένα νέο(!?) προϊόν εμφανίζεται στην αγορά) και θα πάρει θέση στις αγοραστικές συνήθειες των καπιτα(λη)στευόμενων, που θα σπεύσουν να υποδεχτούν το νέο, το καινοτόμο, το προχωρημένο που θα τους πλασάρουν δίχως να σκεφτούν ούτε τον παραλογισμό ούτε το άσχημο παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες τους.
φανταζομαι οτι στον εταιρικο κοσμο, τα καθηκοντα που εχουν να διεκπεραιωνουν καθημερινα οι εργαζομενοι ειναι ολο και πιο παραλογα και α-νόητα. Γιαυτο και αρκετους που ξερω που δουλευουν εκει δηλωνουν οτι εχουν φλιπαρει...
νερενια,
ολο αυτο προυποθετει και εναν ανελεητο πολεμο προπαγανδας που απευθυνεται στον καθενα απο εμας, ωστε να μας κανουν να αναλωνομαστε στο αν θα αγορασουμε αυτο ή το άλλο απολύτως ιδιο, και απολύτως άχρηστο.
Και απο πανω, ειναι απανθρωπο να πρεπει να καταναλωσεις τη ζωη σου σαν εργαζομενος δουλευοντας σε κατι εντελως αχρηστο και ανοητο.
Ποσο πρεπει να διαστρεβλώσεις τον εαυτο σου για ν' αποδεχτεις να το κανεις;
ποσες δουλειες είναι πραγματι ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΧΡΗΣΙΜΕΣ;;
Ακριβώς. Συμφωνούμε απόλυτα.
Τα πραγματικά χρήσιμα επαγγέλματα είναι τα περισσότερα κακοπληρωμένα και άνευ "κύρους". Ενώ κάτι τέτοιοι μανατζαρέοι...
Dear cyn
Μας έδωσες ένα μικρό γλαφυρό δείγμα του παραλογισμού του συστήματος.
Σε ολόκληρο τον πλανήτη επικρατεί πλήρως ,ο παραλογισμός των κοινωνιών που έχουν τεράστια περισέμματα προϊόντων, χρημάτων κλπ και που δεν μπορούν να βρούν αγοραστές-καταναλωτές-επενδυτές.
Σπατάλη από την μια μεριά ανεργία και ανέχεια από την άλλη.
Κανένα προηγούμενο κοινοπολιτικό σύστημα δεν έχει να επιδείξει τέτοιες αντιφάσεις.
Κι ομως Στελιο,
ο καπιταλισμος προβαλλεται σαν το συστημα που κανει την ορθολογικοτερη διαχειρηση των πορων...
Αυτο διακηρυσσει δεξια κι αριστερα και ετσι προσπαθει να πεισει...
To τοστ του Καραμολέγκου χωρις κόρα ειναι καινοτομία !
Ο Καραμολέγκος ειναι ετη φωτός μπροστα!
Ξεκινησαν το 1945 με 10 φορτηγα και καταφεραν να φτασουν στο σημειο που ειναι σημερα, σιγουρα μετα απο πολλες αντιξοοτητες και σκληρη δουλεια.
Μηπως αντι να τους χλευαζουμε να προσπθησουμε να καταλαβουμε πως μια μικρη εταιρεια απο μια φτωχη χωρα αναπτυχθηκε τοσο πολυ; Η μηπως ειναι καλυτερα να συνεχισουμε να κλαιγομαστε για τη σημερινη κατασταση μας;
Και ναι, οσο και να φαινεται παραλογο σε πολλους ποσο σημαντικη ειναι η συσκευασια, για ανθρωπους οπως εγω που δουλευουν σε τετοια αποσταση και τετοιο ωραριο που δεν τους επιτρεπει να επισκεπτονται καθε μερα τον τοπικο φουρναρη, η συσκευασια ειναι τρομερα σημαντικη!
Θυμήθηκα μια ανάρτηση που διάβασα κάπου αλλού. Κι ίσως κι εσείς.
Ο καφές του καθηγητή και τα φλυτζάνια που παρατήρησε, πως προτίμησαν οι φοιτητές του.
Όλοι προτίμησαν ακριβά πορσελάνινα ή δεν ξέρω κι εγώ τι, φλυτζάνια για να σερβιριστούν και κανείς δεν έδωσε σημασία στο περιεχόμενο, τι σκατά καφέ πίνουν.
Η σημασία στο περιτύλιγμα, η κυρίαρχη ιδεολογία σήμερα...
mbiker
Με το παράδειγμα του ψωμιού όμως εγω βγάζω και ένα άλλο συμπέρασμα.
Οι επιλογές του καταναλωτή έχουν τεράστια δύναμη. Όταν δεν είναι αλλοτριωμένος μπορεί να διαλύσει όλο το οικοδόμημα του σύγχρονου καπιταλισμού που βασίζεται στην υπερκατανάλωση.
Το έχουμε αντιληφθεί αυτό;
Μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για το καλό του τόπου μας;
Capitalism Rulezzzzzzzzzz! Δεν βγάζεις άκρη. Παρόλα αυτά ο καταναλωτής θα επαινέσει το καινούργιο πακέτο έστω κι αν πρέπει να το κάνει υπόθετο.
Shit,shit,shit.
(παράπονο: έχω να σε δω καιρό στο blog μου, θα σε μαλώσω!).
Ανωνυμε
μακαρι οι ανθρωποι να πανε μπροστα. Σ' αυτο το παιχνιδι που διαλεξαν να παιξουν τα πηγανε καλα.
Αλλα μου μενει παντα η απορια γιατι να πρεπει να δεσμευονται τοσοι ποροι και τοση εργασια και τοση ενεργετικοτητα για να παραχθει ενα ακομα πλυντηριο αναμεσα σε τοσες χιλιαδες μοντελα που δεν θα διαφερει σε τιποτε παρα οτι τα κουμπια θα ειναι αριστεροστροφα αντι για δεξιοστροφα.
Κι αυτο απο μονο του δεν ειναι τοσο κακο. Αυτο που ειναι κακο ειναι η προσπαθεια που καταβαλλεται για να πουληθει οπως και η παρανοια και διαστροφη της συνειδησης που υποβαλλεται αυτος που προσπαθει να πεισει τον εαυτο του οτι αυτο το πλυντηριο ειναι καλυτερο απο το προηγουμενο.
Το οτι η αγορα εχει κατακλυστει απο αχρηστα προιοντα, σημαινει οτι αυτα καποιοι τα σχεδιαζουν και οτι καποιοι προσπαθουν να τα πουλησουν.
Δεν ξερω αλλα καπου πρεπει να υπαρχει ενα μετρο και μια ορθολογικοτερη αποτιμηση των αναγκων.
Θα μπορουσε ολη αυτη η ενεργετικοτητα να παει προς αλλες πιο κοινωνικα χρησιμες κατευθυνσεις.
Αλλα κι αν παλι περισσευουμε, ας δουλευουμε λιγοτερο...
Ολοενα και πιο πολλοι ανθρωποι πλεον αντιλαμβανονται οτι εμπλεκονται σε ψευδεπιγραφους σκοπου χωρις κανενα νοημα.
Αυτό που αναφέρετε στο άρθρο σας είναι σωστό γιατί αν δείτε όλα τα περιοδικά management και όλα τα γνωστά επιχειρηματικά έντυπα ασχολούνται με την καινοτομία ακριβώς με τους όρους που την ορίσατε εσείς.
Αυτό ευτελίζει την έννοια της καινοτομίας αλλά έτσι έχει μάθει να λειτουργεί ο κόσμος της αγοράς. Γι' αυτό είμαστε σε κρίση τώρα περιμένοντας το επόμενο κάτι μεγάλο.
Cynical, λυπαμαι αλλα σε αυτο κανεις λαθος.
"Καινοτομιες" που σε εμας φαινονται παραλογες σε καποιους αλλους ανθρωπους μπορει να ειναι εξαιρετικα σημαντικες.
Και για να το εξηγησω θα αναφερθω σε μια αλλη συσκευη παρομοια με το πλυντηριο που ανεφερες, το ψυγειο.
Πριν απο λιγο καιρο διαβαζα ενα αρθρο (νομιζω ηταν στον Economist) για καποια μεγαλη εταιρεια (μπορει να ηταν η Siemens δεν ειμαι σιγουρος) που πλεον εχει διαφορετικες ομαδες μηχανικων που σχεδιαζουν τα προιοντα τους αναλογα με τις αναγκες της τοπικης αγορας.
Πχ στην Αφρικη σχεδιασαν ενα ψυγειο με μικρο χωρο καταψυξης και μεγαλα, ευρυχωρα ραφια. Αυτη η "καινοτομια" σε εμας μπορει να φαινεται γελοιοτητα και το οτι ολοκρηρη ομαδα ανθρωπων ασχοληθηκε με τη διερευνηση της υπερβολη.
Για ενα Αφρικανο ομως, η καινοτομια αυτη γινεται φοβερα σημαντικη. Γιατι οι ερευνητες ειδαν οτι τα περισσοτερα λαχανικα που ετρωγαν οι ανθρωποι εκει ηταν ντοπιας παραγωγης και φρεσκα, οποτε και δεν χρειαζονταν μεγαλη καταψυξη. Αυτο ομως που χρειαζονταν ηταν χωρος για να αποθηκευουν μεγαλα μπουκαλια με νερο τα οποια μετεφεραν απο τις πηγες, μιας και σε πολλες περιοχες της Αφρικης δεν υπαρχει ασφαλες δικτυο υδρευσης.
Στην τελικη, αν ολη αυτη η προσπαθεια καταληξει σε ενα καινουριο επιτευγμα οσο απλο και να φαινεται αυτο, πχ μια συσκευασια που μπορει να κρατησει το ψωμι φρεσκο εστω και για μια επιπλεον μερα, μπορει να εχει συνεπειες για τη βελτιωση της ζωης των ανθρωπων που μαλλον δεν μπορουμε να υπολογισουμε/κατανοησουμε στο επακρο.
Θυμάμαι την αγράμματη θειά μου στο χωριό πριν χρόνια που μια φορά τη βδομάδα περίπου ζύμωνε ψωμί - 6 τεράστια τετράγωνα καρβέλια - αρκετό για μια βδομάδα και βάλε.. Αυτό το ψωμί σκεπαζόταν με βαμβακερό ύφασμα για να μην σκονίζεται αλλά και να αερίζεται - με αλεύρι, μαγια και φρέσκο νεράκι.. αυτό το ψωμί μέχρι να φαγωθεί έως και το τελευταίο ψίχουλο δεν αλλοιωνόταν ..
-Η έρευνα αφορά και στο...παντεσπάνι μας;:))
Προς Ανώνυμο
Καινοτομίες, εφευρέσεις,εφαρμογή των επιστημονιών επιτευγμάτων γίνονται μέσα στον άγριο ανταγωνιστικό κόσμο της άναρχης ζούγλας του Συστήματος.
Με τρομέρό κόστος για τον πλανήτη που καταστρέφουνε όμως,για να πλουτίζουν μερικές πολυεθνικές , να καταστρέφεται η μεσαία τάξη, να ζούν με ψίχουλα εκατομμύρια εργαζόμενοι και να υποσιτίζονται δισ.άνθρωποι.
Η Επιστήμη και οι καρποί της πρέπει να ανήκουν σε όλους.
Στο αδιέξοδο που μας οδηγούν πρέπει να βρούμε ένα άλλο δρόμο.
Δημοσίευση σχολίου