"Ανάβουμε φωτιές στις γειτονιές..."

Με τον ανασχηματισμό ασχοληθήκαμε αρκετά. Άλλωστε ο μόνος που ωφελείται από αυτόν και τη συζήτηση περί αυτού είναι η ίδια η κυβέρνηση με το να εκτρέπει το δημόσιο ενδιαφέρον από τα μεγάλα προβλήματα στα ανούσια και το πολιτικό κουτσομπολιό, κερδίζοντας με τον τρόπο αυτό χρόνο. Τι αντίκτυπο άραγε έχει η αντικατάσταση ενός καραγκιόζη από έναν άλλον καραγκιόζη, ενός ανδρείκελου από ένα άλλο ανδρείκελο;

Στην τωρινή φάση οι αποφάσεις είναι ήδη ειλλημμένες, οπότε το αίτημα για «αποτελεσματικότερη» διακυβέρνηση στρέφεται εκ προοιμίου ενάντια στα δικά μας συμφέροντα. Αποτελεσματικό, εν προκειμένω σημαίνει πιο βάρβαρο.

Καπάκι στη σωρεία βάρβαρων πολιτικών που εξυφάνθηκαν έρχεται και ο διπλασιασμός της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης. Η ελίτ που μάς κυβερνάει φυσικά, όπως το έχουμε πολλές φορές τονίσει, δεν έχει καμιά σχέση με τις ανάγκες και τα προβλήματα του κόσμου. Η κατανόηση που τάχατες δείχνει, καθότι πλασάρεται σαν σοσιαλιστική, είναι επιδερμική και ψευδεπίγραφη και για να δώσω μια αναλογία, είναι της ιδίας υφής με την κατανόηση και την συγκίνηση που εισπράττει ο καθένας από μας από τα βάσανα και τη σκληρή ζωή της Σταχτοπούτας.

Απ’ ότι διαβάζω η απόφαση για την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης έχει ληφθεί. Το τι σημαίνει αυτό δεν είναι δύσκολο να το φανταστούμε. Παρ’ όλη την πρόθεση ενίσχυσης των φτωχότερων στρωμάτων, ο προσδιορισμός σαν «φτωχός» δεν πρόκειται να ξεπεράσει τα όντως πολύ μικρά εισοδήματα των κάτω των 500 ευρώ μηνιαίως, εξυπονοώντας ότι όσοι αμείβονται παραπάνω θα μπορούν να αντεπεξέλθουν σε μηνιαία έξοδα θέρμανσης των 300 ευρώ κατά μέσο όρο. Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για το πόσο κάποιος «πλούσιος» των 1000 ευρώ, που αποτελεί και την πλειονότητα των εργαζομένων θα μπορεί να διαθέτει αυτό το ποσό μόνο για θέρμανση.

Όπως καταλαβαίνετε, έχει περάσει πια ο καιρός που μπορούσαμε να εκτονωνόμαστε μόνο στα λόγια. Πρέπει να περάσουμε στην πράξη. Τι κάνουμε;

Ανάβουμε φωτιές στις γειτονιές! Εξηγούμαι. Προμηθευόμαστε μαγκάλια και φουφούδες, ναι τις ξεχασμένες φουφούδες και τις στήνουμε σε πάρκα και πλατείες στις γειτονιές μας. Η φωτιά, η ζέστη, και η θαλπωρή αποτελούσαν ανέκαθεν πόλο έλξης και περιμένω ότι το ίδιο θα συμβεί και σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή όπου ο καθένας ψάχνει τους συμμάχους του και τείνει να συσπειρωθεί. Κάστανα στη φωτιά, ζεστό τσάι και κουβέντα, πολύ κουβέντα.

Αυτές οι μικρές σπίθες σε κάθε γωνιά, πιστεύω ότι θα αποτελέσουν το έναυσμα για ν’ ανάψει η μεγάλη πυρκαγιά σε όλη τη χώρα.

Δεν υπάρχει πια καιρός! Ο χειμώνας έρχεται, ήρθε!