Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

...πως η πυρηνική ενέργεια βάφτηκε «πράσινη»


Πώς ήρθαν έτσι τα πράγματα και από τις θυελλώδεις αντι-πυρηνικές διαδηλώσεις των αρχών της δεκαετίας του ‘70 πρώτα στη Γερμανία, και μετά σ’ ολόκληρη την Ευρώπη και την Αμερική, να φτάσουμε σήμερα στο σημείο, η πυρηνική ενέργεια να θεωρείται λίγο πολύ πράσινη, στο ίδιο τσουβάλι με τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά;


Πώς έγινε κι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης να έχει σβήσει από τη μνήμη του τα ατυχήματα του Τhree Mile Island στην Πενσυλβάνια το 1979 και του Τσερνόμπιλ το 1986 και να παραμένει απαθές ή να διάκειται ευμενώς προς αυτήν; Μετά από ένα δημοσκοπικό χαμηλό στα χρόνια αμέσως μετά την έκρηξη του Τσερνόμπιλ, οι υποστηρικτές άρχισαν σταδιακά να πληθαίνουν, αντιστοιχώντας, γύρω στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας σ’ ένα 45% της ευρωπαϊκής, και σ’ ένα 60% της αμερικάνικης κοινής γνώμης.


Πώς έγινε λοιπόν και τόσοι πολλοί ειδικοί και υψηλόβαθμοι εκλεγμένοι και εκλεκτοί αξιωματούχοι να μην βρουν να πούνε λέξη, με τη συναίνεση για τα πυρηνικά να φτάσει να εξισώνεται με σώφρονα ευθυκρισία;


Για όλα αυτά λοιπόν, πέρα από τη λήθη, υπήρξαν και άλλοι λόγοι.

1) Ένας ήταν η υποβάθμιση από τα επίσημα μέσα των επιπτώσεων αμφότερων των ατυχημάτων. Πέρα από την παραζάλη και τον πανικό των πρώτων ημερών, οι επίσημες εκθέσεις έδιναν για μεν το ατύχημα της Αμερικής κανένα νεκρό, για δε το Τσέρνομπιλ, γύρω στους 50 νεκρούς, όσους δηλαδή βρίσκονταν κυριολεκτικά μέσα στον αντιδραστήρα και οι οποίοι εξαερώθηκαν την ίδια στιγμή, παραγνωρίζοντας και υποτιμώντας τα αυξημένα περιστατικά λευχαιμίας, καρκίνου και τερατογενέσεων που ακολούθησαν στα επόμενα χρόνια. Έτσι, και με την πρόοδο της τεχνολογίας και με τη διαφήμιση των αντιδραστήρων της νέας γενιάς, το χαρτί της ασφάλειας, άρχισε να προωθείται όλο και πιο πολύ.


2) Ένας δεύτερος λόγος ήταν η έξαρση της ανησυχίας για την υπερθέρμανση του πλανήτη, με κύριο ένοχο της καύση υδρογονανθράκων. Έτσι, για να μην βιώσει η ανθρωπότητα κάποιο κενό φόβου και διαταραχτεί, οι φόβοι από ένα πυρηνικό ατύχημα ήρθαν σιγά-σιγά και αντικαταστάθηκαν από το φόβο της υπερθέρμανσης και κάπου εκεί ήρθε και τρύπωσε σαν ο από μηχανής θεός η πυρηνική ενέργεια, την οποία, οι απανταχού ομάδες συμφερόντων άρχισαν εν τω μεταξύ να διανθίζουν με όλα τα διαθέσιμα καλολογικά στοιχεία του πράσινου ρεπερτορίου: δηλαδή ενέργεια φιλική προς το περιβάλλον, ασφαλής, μηδενικών ρύπων, χαμηλού κόστους, κλπ, αποσιωπώντας ταυτόχρονα τις συχνές διαρροές και τοπικές μολύνσεις, (200 μόνον στην Αμερική από το 1986 και εντεύθεν, σύμφωνα με έκθεση της Greenpeace), το διογκούμενο κόστος κατασκευής των εργοστασίων, (για παράδειγμα, το κόστος του αντιδραστήρα νέας γενιάς, που χτίζεται εδώ και πέντε χρόνια στο Olkiluoto της Φινλανδίας, από τα 3.2 δις ευρώ που είχε αρχικά υπολογιστεί, ξεπεράστηκε στην πορεία κατά 2.7 δις, και μέχρι να τελειώσει, έχει ο θεός), τη θερμική μόλυνση από την οποία υποφέρουν οι γύρω περιοχές, αλλά κυρίως το τεράστιο και άλυτο πρόβλημα της διάθεσης των πυρηνικών αποβλήτων. Σήμερα, σε 30 χώρες λειτουργούν για ηλεκτροπαραγωγή 440 πυρηνικοί αντιδραστήρες, εκ των οποίων 195 στην Ευρώπη και 104 στην Αμερική. Ανάπτυξη νέων μονάδων, κυρίως σε χώρες της Ασίας, σύντομα θα μετατρέψει το πρόβλημα της διαχείρισης των αποβλήτων από δυσεπίλυτο που είναι σήμερα, σε άλυτο.


3) Ένας τρίτος λόγος ήταν η αυξανόμενη ζήτηση ενέργειας, η οποία με τη τρέχουσα ανάπτυξη και χαμηλή διείσδυση των «γνήσιων πράσινων» εναλλακτικών πηγών δεν θα μπορούσε να ικανοποιηθεί, κυρίως σε χώρες που έτρεχαν με διψήφιους ρυθμούς ανάπτυξης.


Και 4) ο πλέον σοβαρός λόγος αναβάπτισης της πυρηνικής ενέργειας, ήταν η έντονη κινητικότητα, οι επιθετικές δημόσιες σχέσεις, η προσπάθεια και πάνω απ’ όλα το χρήμα που κατέβαλε σε εξαγορές συνειδήσεων και απόσπαση συναίνεσης, το lobby των εταιριών που σχετίζονται με κάθε πτυχή της πυρηνικής βιομηχανίας.


Έργα και ημέρες του πυρηνικού lobby

Το παγκόσμιο lobby διαθέτει δυο βραχίονες, το Foratom (European Atomic Forum) στην Ευρώπη και το NEI (Nuclear Energy Institute) στην Αμερική.

Το Foratom με έδρα, (πού αλλού;), τις Βρυξέλλες αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών εταιριών πυρηνικής τεχνολογίας, διατηρεί στενές σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Πυρηνική Κοινότητα (European Nuclear Society) και υπολογίζεται ότι για το 2007 μόνο, ξόδεψε για τους σκοπούς του περί τα 1.6 εκατομμύρια ευρώ.

Κι απ’ ότι φαίνεται τα λεφτά δεν πήγαν στο βρόντο. Το Ευρωκοινοβούλιο στο τέλος του 2005 ψήφιζε την ευνοϊκή προς τη βιομηχανία «Έκθεση για την Κλιματική Αλλαγή και την Πυρηνική Ενέργεια», με την επισήμανση ότι «η πυρηνική ενέργεια θα παίζει αυξανόμενα κομβικό ρόλο στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και θα παραμείνει κολώνα της ευρωπαϊκής ενεργειακής και περιβαλλοντικής πολιτικής». Κι όσο το lobby φόρτσαρε, τόσο και αυξάνονταν τα ευνοϊκά ψηφίσματα του Κοινοβουλίου. Πολλές δε χώρες μέλη, όπως Γαλλία, Ιταλία, Βρετανία, Σουηδία, αυτή ειδικά μετά από 30 χρόνια σκεπτικισμού, και κάποιες άλλες του πρώην ανατολικού μπλοκ, είχαν ήδη αρχίσει να καταθέτουν τα μελλοντικά τους σχέδια.


Όσον αφορά τη Βρετανία, δεν είναι μυστικό ότι οι διασυνδέσεις ανάμεσα στην εν λόγω βιομηχανία και την προηγούμενη κυβέρνηση των Νέων Εργατικών ήταν πολύ στενές, με υπουργούς να το έχουν κάνει δίπορτο ανάμεσα στα κυβερνητικά συμβούλια και τα συμβούλια των εταιριών.


Για παράδειγμα, ο αδελφός του Gordon Brown, Andrew, ήταν/ είναι(;) επικεφαλής του γραφείου δημοσίων σχέσεων του γαλλικού πυρηνικού γίγαντα EDF στη Βρετανία. Η Yvette Cooper, υπουργός σχεδιασμού, και σύζυγος του πιο στενού συνεργάτη του Βrown, φέρεται επίσης να διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με την πυρηνική βιομηχανία. Ο περιβόητος δε λομπίστας, Alan Donnelly, πρώην αρχηγός της ομάδας των Εργατικών στο ευρωκοινοβούλιο, διατηρούσε πολύ στενές σχέσεις τόσο με τον Tony Blair, κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, όσο και με τον David Miliband, την εποχή που διατελούσε χρέη υπουργού περιβάλλοντος. Πολλοί δε βουλευτές μισθοδοτούνταν από την εταιρία του Donnelly, που αντιπροσώπευε τον αμερικανικό γίγαντα Fluor.


Στην Αμερική, μετά το ατύχημα του Τhree Mile Island, καμιά καινούργια άδεια δεν είχε εκδοθεί. Γεγονός, που ανάγκασε το πυρηνικό lobby να σηκώσει μανίκια. Πράγματι, από την έλευση Μπους και μετά, ξόδεψε γύρω στα 650 εκατομμύρια δολάρια, σε προπαγάνδα, σε χρηματοδότηση εκλογικών αναμετρήσεων και σε απ’ ευθείας πληρωμές κυβερνητικών αξιωματούχων και ακαδημαϊκών. Στην προσπάθειά του δε να ενδυθεί το μανδύα του «πράσινου» κατόρθωσε να θέσει υπό την οικονομική του σκέπη διάσημους οικολόγους, όπως τον Patrick Moore, συνιδρυτή της Greenpeace, αποσκιρτήσαντα όμως από το 1986, καθώς και τον James Lovelock, εμπνευστή της αμφιλεγόμενης θεωρίας της Γαίας.


Πράγματι, μόνο μέσα στο 2007 κατόρθωσε να επηρεάσει πάνω από 20 σχετικούς νόμους, αλλά και να συμβάλει στη μεταστροφή του Ομπάμα, από ένθερμο υποστηρικτή των ανανεώσιμων πηγών, σε χρηματοδότη νέων πυρηνικών σταθμών, ζητώντας πρόσφατα για το σκοπό αυτό απ’ το Κογκρέσο εγγυήσεις 36 δις δολαρίων. Το δε αντίστοιχο ρυθμιστικό όργανο πυρηνικής ενέργειας βρισκόταν ήδη προ των πυλών για την έκδοση νέων αδειών. Πιθανόν, σ’ αυτό να συνετέλεσαν και τα 1.7 εκατομμύρια δολάρια που μόνο μέσα στο 2010 είχε ξοδέψει απλόχερα το ΝΕΙ.


Ενώ θα περίμενε κανείς μετά τα γεγονότα της Φουκουσίμα, ο Λευκός Οίκος να κάνει πίσω, η ανακοίνωση που εξέδωσε την προηγούμενη Κυριακή δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις του. Κοντολογίς, ο Πρόεδρος συνεχίζει να δίνει πίστη στην πυρηνική ενέργεια, δηλώνοντας ότι τα λάθη που έγιναν στην Ιαπωνία θα αποτελέσουν μάθημα για τους αμερικανούς ώστε να παράγεται εφ’ εξής ασφαλώς και υπευθύνως.

Η Ευρώπη, προς το παρόν δείχνει μεγαλύτερη σωφροσύνη. Για καλό και για κακό όμως ας κρατήσουμε και κάποιες επιφυλάξεις.

16 σχόλια:

Prths είπε...

Πολύ ενδιαφέροντα τα γραφόμενά σου, αγαπητέ Cynical. Η υπερβολική ή και απερίσκπτη χρήση ττης σχάσης είναι μια από τις πολύ σοβαρότερες στρεβλώσεις στην αξιοποίηση των πόρων που κάνουμε σήμερα. Νομίζω στη βάση βρίσκεται η συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση. Και, όντως, οι 'αναπτυσόμενες' χώρες έχουν υψηλούς ρυθμούς διόγκωσης της κατανάλωσης ενέργειας - αυτό όμως σε σχετικά (τοπικά) μεγέθη. Σε απόλυτα (συνολικά) μεγέθη, τα προβλήματα σχετίζονται με τις (πολύ εργοβόρες) ανεπτυγμένες οικονομίες και κοινωνίες. Έχουμε εισάγει την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων "ακριβής" ενέργειεας σε όλους τους τομείς: γεωργία, βιομηχανία, καθημερινή ζωή. Το ερώτημα είναι - νομίζω - γιατί; Με τί αποτέλεσμα και τί αντίκρυσμα;

grsail είπε...

Ενδιαφέρουσα η περιγραφή των δράσεων του «πυρηνικού» λόμπι.
Μένει τώρα να δούμε και αντίστοιχες περιγραφές του «πετρελαϊκού» και του «πράσινου» :-)

Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι ότι δεν υπάρχει σήμερα (ακόμη) παραγωγή ενέργειας χωρίς ρίσκα.

Ο δογματικός και εκτός συζήτησης αντι-πυρηνισμός που διακατέχει την αριστερά είναι ένα υποκριτικό σκουληκάκι που (μαζί με άλλα) καταστρέφει την αξιοπιστία της. (όπως πχ η σχεδόν θρησκευτική εμμονή του εξαιρετικού, πολύ αγαπητού και τίμιου Παναγιώτη Λαφαζάνη για έξοδο από το ευρώ).

Και ολίγη λομπίστικη επιστήμη :-)

http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=coal-ash-is-more-radioactive-than-nuclear-waste


ΥΓ.: αν έχω γίνει επικίνδυνα κουραστικός να μου το πείτε, θα εξαφανιστώ αμέσως !
.

cynical είπε...

To λομπι των πετρελαικων εχει μια μεγαλη επιτυχια στο ενεργητικο του, οσον αφορά στην καλλιεργεια δυσπιστιας προς την υπερθερμανση και κλιματικη αλλαγη.
Ειναι αστειο να βαζεις το πρασινο λομπι στην ιδια μοιρα με τα προηγουμενα,γιατι δινεται η εντυπωση πως πρεσβευουν κατι το οποιο ειναι βλαβερο και οτι κοιτανε να το περασουν απο την πισω πορτα με μαιμουδιες και αγυρτειες.

Το διλημμα πετρελαιο ή πυρηνικη ενεργεια οπως κι ολα τα εκβιαστικα διλημματα αναγκαζουν τον κοσμο να παιρνει θεση, υπερ του ενος ή του αλλου, χωρις να του αφηνουν χωρο να τα απαρνηθει και τα δυο. Ειναι σαν να σε βαζουν να διαλεξεις αναμεσα στο σπαθι ή το μαχαιρι...

Ο καπιταλισμος εχει ενα ορισμενο οραμα για το τι συνιστα αναπτυξη, και κυνηγωντας το ειναι βεβαιο οτι καποια στιγμη θα γονατισει τον πλανητη, ειτε με τα πυρηνικα, είτε με το CO2 και το CH4.

Πολλες μεγαλες καταστροφες και εκατομβες νεκρων θα αποτελεσουν μια καλη λυση στα συσσωρευμενα προβληματα. Ολοι ομως ζουνε με τη φενακη οτι δεν θα ειναι αυτοι αναμεσα στα θυματα, αλλά καποιοι άλλοι. Εντελως κουτη αντιληψη.

Η ανθρωποτητα, με το παρον μοντελο αναπτυξης και οικονομιας δεν θα μακροημερευσει. Ειτε με το πετρελαιο (που φτανει/εφτασε) στην peak oil εποχη είτε με την εξαπλωση των πυρηνικων και των αποβλητων, μερος των οποιων διαχειριζεται η μαφια, και γνωριζουμε που καταληγουν.

Δεν περιμενω θεαματικες αλλαγες στην αντιληψη των ανθρωπων, γιατι δεν εχουν ερθει ακομα τα χειροτερα, τα οποια οταν ερθουν δεν θα ειναι δαχειρισιμα μεσω προπαγανδας.

Οι σημερινοι ανθρωποι δεν ειναι οτι δεν πιστευουν οτι θα συμβουν, αλλα για λογους ψυχολογικους και αυτοσυντηρησης τα τοποθετουν σ' ενα
μέλλον, οπου δεν θα ζουν ουτε αυτοι, ουτε τα παιδια τους, ουτε τα εγγονια τους, ούτε τα δισεγγονα τους.

Τα τρισεγγονα, βρισκονται πολυ μακρια στην γραμμη αίματος για ν' αποτελουν λογο ανησυχιας...

grsail είπε...

@cynical(1)
Οι θέσεις μου έχουν βασική αφετηρία την παραδοχή ότι το είδος δεν πρόκειται να στραφεί εναντίον του εαυτού του. Αυτό, παρ’ όλες τις παρακάμψεις, τις ιστορικές ‘υπεκφυγές’ και τα λάθη τύπου Enola Gay, δεν πρόκειται να συμβεί. Σιγά – σιγά γίνεται, εκτός από θεωρητικά και πρακτικά κατανοητό ότι το τρέχον «κοινωνικό μοντέλο» αρχίζει να λειτουργεί εις βάρος της επιβίωσης του είδους. Η πλήρης κατανόηση θα πυροδοτήσει παγκόσμιες αλλαγές αλλά η πορεία προς την κατεύθυνση αυτή είναι, δυστυχώς, απίστευτα αργή.

Δεν είναι αστείο. Είναι απόλυτα αναγκαίο να τοποθετούμε και τα τρία λόμπι στην ίδια μοίρα. Νομίζεις ότι τα δισεκατομμύρια που επενδύουν οι διαχειριστές της παραμορφωμένης παγκοσμιοποίησης στην «πράσινη ενέργεια» είναι επειδή τους πήρε ο πόνος για το περιβάλλον; Ή μήπως επειδή «φοβήθηκαν» την κοινή γνώμη;
.

grsail είπε...

@cynical(2)
Η θρησκευτική προσήλωση στην μονοδιάστατη οικονομική ερμηνεία της έννοιας ‘ανάπτυξη’ έρχεται από μακριά και φαίνεται – παρά την τεράστια ζημιά και την δυστυχία που προκαλεί - να αντέχει ακόμα.

Η πίεση που θα μπορούσε να ασκήσει μια αφυπνισμένη αριστερά είναι στο πετρέλαιο για ασφάλεια στην μεταφορά και μέτρα στην ρύπανση, στα πράσινα για αισθητική προστασία του περιβάλλοντος, έλεγχο του κόστους προς τον μέσο καταναλωτή και μείωση της ενέργειας που απαιτείται για την κατασκευή πράσινων προϊόντων και εγκαταστάσεων (ενεργειακό φορτίο). Στα πυρηνικά για δραματική αυστηροποίηση των προδιαγραφών ασφάλειας και διάθεσης αποβλήτων (έτσι θα εξισορροπούνταν ίσως και η σημαντική διαφορά στο κόστος παραγωγής). Πίεση και προς τις τρείς κατευθύνσεις ! Αφύπνιση ! (κάτι σαν : άσε και τους τρείς να φαγώνονται, προς όφελός μας είναι …)
.

Greek Rider είπε...

Cynical να θυμίσω ότι όπως το λόμπι των πυρηνικών έχει μεγάλες κονόμες για να πληρώνει όποιους θέλει, έτσι και μια σειρά άλλων λόμπι έχουν φτιάξει τη δική τους επιστημονική εμπροσθοφυλακή, είτε πρόκειται για τις χημικές βιομηχανίες είτε για τις φαρμακευτικές είτε για τις βιομηχανίες όπλων είτε για τους πετρελαιάδες είτε, είτε, είτε...

Η αλήθεια πλέον θέλει μεγάλη προσπάθεια για να ανακαλυφθεί κάθε φορά.

Σίγουρα πάντως το πυρηνικό λόμπι δεν νοιάζεται ιδιαίτερα για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της ραδιενέργειας στα κύτταρα των ανθρώπων.

ange-ta είπε...

στο 2:
η πυρηνική ενέργεια ΔΕΝ μειώνει την υπερθέρμανση, αντίθετα την αυξάνει!

http://ange-ta.blogspot.com/2009/03/blog-post_07.html

Ανώνυμος είπε...

Εχει ενδιαφέρον
http://www.youtube.com/watch?v=Pgb71Hxi8hE

cynical είπε...

angeta

αυτο ακριβως λεω, για την θερμικη μολυνση στις γυρω περιοχες

ο δείμος του πολίτη είπε...

Θα συμπληρώσω λίγο την εικόνα που εκθέτεις. Αρχικά, ας σημειώσουμε ότι πρώτη η Θάτσερ ενίσχυσε την ιδέα περί κλιματικής αλλαγής, κυρίως μετά την μεγάλη απεργία των ανθρακορύχων. Θέλοντας να ξεφύγει από τη δύναμη του σωματείου -στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο- στήριξε την ιδέα της πυρηνικής ενέργειας και τη θεωρία της κλιματικής αλλαγής. Δεν είναι τυχαίο ότι ουσιαστικά τα πρώτα 1000 ντοκιμαντέρ είναι του BBC.

Από την άλλη, η ΕΕ στηρίζει την πυρηνική ενέργεια για δύο σημαντικούς λόγους: την ενεργειακή αυτονομία της και την αδυναμία των ΑΠΕ να καλύψουν πέρα από το 20% των αναγκών μας. Τόσοι οι Ευρωπαίοι δε θέλουν να αλλάξουν στάση ζωής όσο και οι εθνικές κυβερνήσεις δε θέλουν να μειωθεί η παραγωγή και η κατανάλωση αγαθών (λόγω φόβου αύξησης της ανεργίας και μείωσης των υπερκερδών της διηπειρωτικής ελίτ). Από την άλλη, όμως η ΕΕ θέλει να αυτονομηθεί από τον αραβικό κόσμο (βλ. στάση Γαλλίας προς Λιβύη και Τυνησία και συμφέροντα που παίζονται στο Αιγαίο, αν επαληθευτούν τα κοιτάσματα). Ωστόσο, η πίεση για μείωση χρήσης πετρελαίου οδηγεί στην ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία, πράγμα επίσης αποφευκτέο για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Και τούτα πρέπει να τα συνυπολογίζουμε κι εμείς (είμαι κατά της πυρηνικής ενέργειας) χωρίς ρομαντικές αντιπυρηνικές ιαχές.

Θα επανέλθω με αναλυτική ανάρτηση εντός των ημερών. Αλλά δηλώνω πρόθυμος για ενστάσεις.

archaeopteryx είπε...

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η επισήμανση και η ανάλυση, και είναι όπως τα λες. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ό,τι έχει σχέση με την λέξη Πράσινο έχει γίνει κοροϊδία, και είναι η άλωση των καλοπροαίρετων οικολόγων (που την 10ετία του 60 και 70 "αριστέριζαν") από την Γερμανική εξωτερική πολιτική από το 1985 και μετά.
΄
Ακούγεται συνωμοσιολογικό και υπεραπλούστευση αλλά παό εκεί ξεκινάει. Ο Πράσινος μανδύας που θριάμβευσε στο Ρίο και το Κυότο είναι Γερμανικής επινόησης, αν και αρχικά είχε κατάλοιπα ψυχροπλολεμικής υποστήριξηξς από τις ΗΠΑ.

Στις ΗΠΑ από την περίοδο Κλίντον είναι σχεδόν προφανής στενή σχέση Δημοκρατικών με Γερμανούς (βλέπε Σερβία) και ή άλωση Αμερικανικών συμφερόντων από Γερμανικές εταιρίες με πρωτεύουσα την Ζήμενς και συμμάχους απατεωνες τύπου Ενρον (που ήταν οι υπέρμαχοι του φόρου άνθρακα στις ΗΠΑ -- δεν πέρασε).

Από το 1990 και μετά, το εργαλείο της Πράσινης Απάτης είναι η ΕΕ. Από εκεί, και με εργαλαίο τον Ινδό του ΟΗΕ και τα Νομπέλ μαϊμούδες έχει καλλιεργηθεί ΟΛΟ το παραμύθι του Ανθρωπογενούς Φαινομένου του Θερμοκηπίου.

Η αιχμή του δόρατος της Πράσινης Απάτης είναι οι ΑΠΕ. Ακόμα και σήμερα ακους "οικολόγους" να τις προτείνουν σαν "λύση". Οι ΑΠΕ είναι η παραπλάνηση για ΠΟΛΛΑ πυρηνικά, και ο λόγος είναι απλός: Oι ΑΠΕ δεν παράγουν ρεύμα αλλά βγαίνουν μπορστα από την Ζήμενς και την Αρέβα (που είναι βασικά οι πρωτεργάτες του πλάνου)

Η ΕυρωπαΪκή που έχουμε (ΔΥΣΤΥΧΩΣ) ασπαστεί στην πυλημένη αυτή χώρα, είναι ΠΥΡΗΝΙΚΑ και ΑΠΕ. (http://archaeopteryxgr.blogspot.com/2011/03/1_20.html), όπου πουλάνε πολλές ΑΠΕ (εγκατεστημένα μεγαβάτ) που ΔΕΝ παράγουν ρεύμα -- από την φύση τους -- και ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ πυρηνικά -- που παράγουν.

Το κάρβουνο, φυσικά, "ένοχος" αλλά τροφοδοτεί τα 4/5 του κόσμου.

Οι Γερμανοί την πάτησαν από το τσουνάμι, και είναι τώρα σε αδιέξοδο. Οι μέν άνθρωποι έχουν ξεσηκωθεί από τον φόβο τους, οι δε πολτικοί, έχουν δύο επιλογές: (1) Ή να παραδεχτούν ότι όλα τα περί CO2 ήταν παραπλανητικά παραμύθια (σε μεγάλο βαθμό ήταν και ειναι), ή (2) να επιβάλλουν πυρηνική διαλύοντας όμως πολιτικά τους Πράσινους (που αυτοί έφτιαξαν) ή (3) να μπούνε σε βαθειά ενεργειακή και οικονομική ύφεση, αφού ΟΛΕΣ οι ΑΠΕ της Γερμανίας είναι, ήταν και θα είναι, ενεργειακά ασήμαντες (όχι επειδή το λέω εγώ, επειδή το λένε οι αριθμοί)

Το τσουνάμι, έτσι, έκανε απίθανη ζημιά και στην Γερμανική εξωτερική και εξαγωγική πολιτική... Και είμαι πολύ περίεργος που θα καταλήξει το eco-trap.

ΜΗΝ πιστέυετε o,τιδήποτε γράφει το Scientific American. Είναι Γερμανικής ιδιοκτησίας περιοδικό, φερέφωνο του κάθε Oettinger. Ναι, είναι τοξική η στάχτη και η σκόνη από την καύση του κάρβουνου αλλά δεν έχει καμία μα καμία σχέση με τα ραδιενεργά από πυρηνικά -- και να μου το θυμηθείτε, θα αναγκαστούν να παραδεχτούν το ψέμα τους -- ή να διαλύσουν τους αντιπυρηνικούς Πρασινους. ΟΛΑ γίνονται για τις εξαγωγές της Siemens και της Areva. Αυτές είναι η ενεργειακή πολτική της ΕΕ.

(Λέτε να είμαι του πετρελαϊκου λόμπυ; Έχει τέτοιο η Ελλάδα;)

cynical είπε...

Σχετικα με τις "ρεαλιστικές πολιτικές" η αναγκαιοτητα της πυρηνικης ενεργειας έχει κοινα στοιχεια με την αναγκαοτητα του μνημονιου.

Οι μονοδρομοι δεν προκυπτουν ξαφνικα αλλα ΜΕΘΟΔΕΥΟΝΤΑΙ πολυ πριν ωστε καποια στιγμη να μας πιανουν στον υπνο και να παρουσιαζονται σαν αναποδραστοι.

Το ζητημα ειναι να αποτρεπουμε τετοιες εξελιξεις οσο ειναι ακομα νωρις.

Η καθετη και αδιαπραγματευτη αντιθεση στην πυρηνικη ενεργεια απο ενα μαζικο αντι-πυρηνικο κινημα θα δειξει οτι η πυρηνικη ενεργεια δεν ειναι μονοδρομος.

ο δείμος του πολίτη είπε...

cynical, για μένα ήταν το σχόλιο;

cynical είπε...

Δειμο,
οχι, οχι
γραφω γενικα, σκεψεις που μου δημιουργουνται διαβαζοντας τα σχολια εδω.

Αντιλαμβανομαι οτι η κατασταση δεν ειναι απλη, και οτι δεν λυνεται με ενα Ναι ή με ένα Οχι. Οπως ειπα και πριν η αντιμετωπιση βασει ενος συγκυριακου ρεαλισμου οδηγει σε εξαπλωση των πυρηνικων και πολλαπλασιασμο των πιθανοτητων ενος σοβαρου ατυχηματος. Αρα δεν ειναι καλη λυση.

Η σταση που βρισκω καλυτερη ειναι να δρας βασει αρχων και σε μακροπροθεσμο οριζοντα, ΠΙΕΖΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΧΩΣ για αλλαγη της ενεργειακης στρατηγικης.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Και σε τούτο φυσικά συμφωνούμε αποολύτως.

Unknown είπε...

Συγνώμη τώρα, πού την είδες τη σωφροσύνη της Ευρώπης; Στο ότι θα επανελέγξει τις μονάδες; Στο ότι θα κάνει stress tests (μπουααααααχαχαχαχαχαχαχαχα, με εξομοιωτή προφανώς ε; ξέρεις φυσικά πως δίνουν αποτελέσματα οι εξομοιωτές ε; Με βάση τα δεδομένα που τους δίνεις, όχι την πραγματικότητα!) ή στο ότι θα κάνει πέντε συζητήσεις μέχρι να ξεχαστεί σε ένα εξάμηνο πάλι το θέμα και να ανακάμψει η Π.Ε. στην κοινή γνώμη;

Όσο για το πράσινο... ναι, πράσινη είναι η Π.Ε. Βιώσιμη δεν είναι. Αλλά αν ενθυμούμαι, τον όρο βιωσιμότητα τον εγκατέληψαν και άρχισαν να μιλάνε για πρασινάδες επειδή δεν βόλευε το παρόν αναπτυξιακό μοντέλο ε; Και τελικά την πρασινάδα την χρησιμοποιούν μόνο και μόνο για να χρωματίσουν την ίδια μαυρίλα που ζούσαμε μέχρι χτες. Αλλά ποιός ενδιαφέρεται για βιωσιμότητα σήμερα... ας πρασινίσουμε και ας βγάλουμε και τρίτο χέρι!