Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

Η "Ποιότητα" Σκοτώνει την Ποσότητα


Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για την αξία της ελευθερίας, ακόμα και όταν κάποιοι για να μας μπερδέψουν, βάζουν πονηρά το δίλημμα ανάμεσα σ’ αυτήν και την ασφάλεια. Ελευθερία στη μετακίνηση, ελευθερία στο λόγο, στο γράψιμο, στη σκέψη, δεν νομίζω να τ’ αμφισβητεί κανείς. Κι όμως, να κάτι που στερούμαστε, θαρρείς σαν αντάλλαγμα για να κερδίσουμε τα παραπάνω: Το χρόνο, δηλαδή τον ελεύθερο χρόνο. Όχι ότι ποτέ η ανθρωπότητα είχε περίσσεια από το αγαθό αυτό. Αλλά, να, με την πτωτική πορεία του θεσμοθετημένου χρόνου εργασίας που παρατηρήθηκε μεταπολεμικά, και με τις ελπίδες μας στραμμένες στην τεχνολογία, που με τα θαύματά της κάτι θα σήκωνε κι αυτή στους ώμους της, αρχίσαμε να τρίβουμε τα χέρια από χαρά, για τις περισσότερες ελευθερίες που θα μπορούσε να κατακτήσει για μας ο περίσσιος χρόνος.

Το τι έγιναν αυτές οι ελπίδες το ξέρουμε όλοι. Η εργασία ξαναπέρασε στην αντεπίθεση, και το ωραίο τυράκι που ονειρευόμασταν πιάστηκε στη φάκα και ξεμείναμε.

Ο ελεύθερος χρόνος αποτελεί πλέον αγαθό εν σπάνη, με μεγάλη ανταλλακτική αξία, γεγονός που αποτυπώνεται σε ένα σωρό συμπεριφορές. Π.χ. ο ελεύθερος, πέραν της εργασίας, χρόνος που αφιερώνεται, αντί στο ψάρεμα, στην επί πλέον εργασία, αποτιμάται χρηματικά πολύ περισσότερο από τον άλλο, ας πούμε τον πρωινό, για όσους εργάζονται το πρωί. Επίσης, πολλοί ομιλητές τελειώνοντας την ομιλία τους συνηθίζουν να μας ευχαριστούν, χωρίς φυσικά να το εννοούν, για τον χρόνο που τους αφιερώσαμε για να τους ακούσουμε, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που εκστομίζουμε με κάποια συστολή ή και αμηχανία εκφράσεις όπως, «συγνώμη που σου παίρνω το χρόνο», ή «θα μου δώσεις λίγο από το χρόνο σου;», όπως ακριβώς, όταν ζητάμε να δανειστούμε από κάποιον κάτι, που τού είναι πολύτιμο.

Οτιδήποτε είναι σπάνιο και εξ αυτού πολύτιμο, οφείλουμε να το προσέχουμε σαν τα μάτια μας. Τόσο πολύ, που μας γεννάει και άγχος από πάνω, μπας και δεν το φροντίζουμε καλά, μπας και δεν το περιποιούμαστε όπως πρέπει, μπας και δεν το φυλάσσουμε όπως πρέπει.

Κάπως έτσι γίνεται και με τον ελεύθερο χρόνο. Αυτό το λίγο, αυτή τη τόση δα σταλίτσα δροσιάς, που μας πέφτει στα χέρια, συνήθως δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε, δεν ξέρουμε από πού να την πιάσουμε για να τη ξεζουμίσουμε. Και με τον άλλο τον χρόνο, τον δεσμώτη, να μας κυνηγά, φοβόμαστε μήπως η άμαξα προτού καν εμφανιστεί, γίνει κιόλας κολοκύθα.

Ο ελεύθερος όμως χρόνος μας, δεν αφήνεται στην τύχη του, σε χέρια απαίδευτα κι αδρά, όπου υπάρχει κίνδυνος να σπαταληθεί και να σκορπίσει, αλλά εκχωρείται σ’ εκείνους που κάνουν δουλειά την οργάνωση και τη διαχείρισή του, στους ειδικούς, που ξέρουν να τον ζυμώνουν, να τον διαιρούν, να τον βάζουν σε ωραία κουτάκια, να τον πακετάρουν και να μάς τον σερβίρουν σαν μια χούφτα μικρές γλυκές μπουκίτσες, όχι με το αζημίωτο βέβαια, έτσι που ν’ αναλογίζεται κανείς για το τι να συμφέρει άραγε σε μια κοινωνία, ν΄ ανεβαίνει το ΑΕΠ από την περισσότερη εργασία, ή από την αύξηση του κύκλου εργασιών αυτών που θα διαχειρίζονται τον παραγόμενο επί πλέον ελεύθερο χρόνο;

Τα τελευταία χρόνια, όλο και μικραίνει σε διάρκεια, από λίγο-λίγο κάθε φορά, τόσο, που να μην το παίρνουμε αμέσως χαμπάρι, όπως η μέρα, ας πούμε, το χειμώνα, που το σκοτάδι τη ροκανίζει κι από λίγο κάθε φορά, έτσι, που όταν το καταλάβουμε, να είναι πια αργά. Και αντί να τον τραβήξουμε να μεγαλώσει και να ξανάρθει στα παλιά του τα μέτρα, κάνουμε τα μάτια στραβά και συμβιβαζόμαστε μ’ ένα χρόνο ελεύθερο μεν, αλλά κουτσουρεμένο, αρκεί πάνω απ' όλα να είναι ποιοτικός.

Παρατηρώ, ότι όσο πιο πολύ σκαρτεύουν οι άνθρωποι, τόσο πιο πολύ πλειοδοτούν στην ποιότητα και το ποιοτικό, τόσο πιο πολλά δάκρυα χύνουν για την δήθεν έλλειψή της και τόσο πιο πολύ ανακηρύσσονται σε κυνηγούς και προστάτες της. Μέσα στη ίδια συλλογιστική μαντρώθηκε κι ο ελεύθερος χρόνος, αλλά χαλάλι του, αν επρόκειτο να γίνει «ποιοτικός». Λίγος, λιγοστός, ψίχουλα δηλαδή, λίγο να φορτσάρουν τα ρολόγια και τον χάσαμε, αλλά προς τί ο πόνος και ο σπαραγμός, αφού υπάρχει η ποιότητα για να χρυσώνει το χάπι; Πετάξαμε τα παιδιά μας στους παιδικούς και στις ξένες γυναίκες, κοντέψαμε να ξεχάσουμε την κοψιά του συντρόφου μας, αλλά προς τι οι τύψεις και οι ενοχές, μήπως όλοι εμείς που χτυπιόμαστε για τις σχέσεις που ξεφτίζουν, δεν ήμασταν οι ίδιοι που ρίξαμε στάχτη στα μάτια μας, μήπως όλοι εμείς ομαδικά δεν συναινέσαμε στο κουτσούρεμα του χρόνου και στις εκπτώσεις που φέρνει, μήπως όλοι εμείς δεν επιδιώξαμε το ξεγέλασμα, με το κεφάλι χωμένο στην άμμο, όταν αποδεχόμασταν να ανταλλάξουμε την απώλεια ενός μεστού ελεύθερου χρόνου, μ’ αυτό το ισχνό απολειφάδι που βλέπουμε καθημερινά μπροστά μας, στο όνομα μιας έωλης και επιδερμικής αναβάθμισης της ποιότητας, τάχατες, των σχέσεων;


Αέρας φυσικά και φούμαρα. Αφού κανείς δεν κάθισε να σκεφτεί και να εξηγήσει τι είναι αυτό το «ποιοτικό», που να μπορεί να σερβίρεται συμπυκνωμένο και να είναι τόσο αποτελεσματικό, κάτι σαν γιατρικό express ας πούμε, ώστε ν’ αναπληρώνει όλον αυτόν τον άπλετο χρόνο που είναι αναγκαίο να σπαταληθεί, χωρίς περιορισμούς και προδιαγραφές, χωρίς τσιγκουνιές και μπακαλίστικους υπολογισμούς για να μπορέσουνε στο τέλος να χτιστούνε σχέσεις με κάποιες ρίζες και με κάποια προοπτική.

22 σχόλια:

katerina είπε...

Μα είναι προφανές ότι δοκιμάζεις την αντοχή της σχέσης σου με τους αναγνώστες σου...

Κάτι σαν την Μελίνα που ρώταγε συνέχεια «με αγαπάτε;;;»

Είναι ποτέ δυνατόν να μας βάζεις έτσι στην μουρη ...φάτσα κάρτα αυτήν ΤΗΝ Ανάρτηση πρωί πρωί δευτεριάτικα;;;

Είπαμε να ακουμπάς το δάχτυλο στην πληγή, αλλά .... μην την ξύνεις τόσο, ματώνει.

Υ.Γ. Και άλλη μια παράμετρος. Καμιά φορά ....η εργασιοθεραπεία είναι μια εύκολη, ανώδυνη λύση, για να μην κοιταχτείς στον καθρέφτη. Για να νομίζεις ότι δεν έχεις χρόνο για τις σχέσεις....που ίσως δεν θα έπρεπε να διαθέτεις ουτε αυτόν τον ελάχιστο ....«ποιοτικό».
Και αυτήν την παράμετρο την ασπάζεται και ο Κουντερα στην Βραδύτητα "βραδύτητα είναι ο ρυθμός της απόλαυσης και της μνήμης και ταχύτητα ο ρυθμός της μη ικανοποίησης και της λήθης"

pentanostimi είπε...

καλημέρα κυνική,
πάλι σε μπελάδες με βάζεις...οτι ειχα ξεχάσει το ...χρόνο[αυτος πάντως οχι, γ.τ]
Σοβαρά,πάντως ,οπως γνωρίζεις,ο χρονος δεν ειναι με το μερος των πολλων αφου οι εχοντες την εξουσια η,αν θελεις το ''συστημα''αγοράζει το χρόνο μας εναντι πινακίου φακής δινοντας ενα ψιχουλο ''ελευθερου''χρόνου τον οποιο ονομαζουμε ποιοτικο ,για να κανουμε τα πικρά,γλυκά.
Περνάει μια ζωή αναβάλλοντας ''για του χρονου''η ''εν ευθέτω χρόνω''
ολα οσα ειναι η πραγματική ζωή
Τη δεκαετια 80-90 το αιτημα για 35ωρο εργασιας που θα εδινε ποιοτητα και πραγματικο ελευθερο χρόνο στους εργαζόμενους αντιμετωπιζόταν θετικά ,φαινοταν εφικτό....ο χρόνος κυλησε,ηρθαν τα πανω-κάτω ,και οταν εκφράζεται ως αίτημα αντιμετωπιζεται πλέον με θυμηδια...ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΜΕ ΦΡΙΚΗ
Εχω κι αλλα να σου πω αλλα δεν εχω χρονο ...συνεχισε τις ποιοτικες αναρτήσεις αυξάνοντας την ποσότητα,
ο χρόνος ειναι με το μέρος σου

cynical είπε...

Συγχώραμε Κατερίνα. Λάθος Timing! Τα πηρα στο "θρανίο", όπως έλεγε το κοριτσακι μιας φιλης όταν θύμωνε, όταν ακουσα σε μια εκπομπή στο ραδιόφωνο, μια κυρια με μελισταλαχτη φωνή να υπεραμυνεται του ποιοτικου χρονου, σαν μια καλή εξελιξη της διαχειρησης του ελευθερου χρονου μας, που γενικώς τον σπαταλάμε οι άφρονες, χαζολογώντας και τεμπελιάζοντας, αντι να πηγαινουμε σε θεατρο, στο Μεγαρο, σε πολιτιστικες εκδηλωσεις, κ.λ.π.
Μου την εδωσε η οικονομιστικη λογική που πρυτανευει ακόμα και εκεί.

Η Βραδυτητα του Κούντερα!!! Ναι, ναι, σ'ευχαριστω που μου το θυμησες. Ταιριαζει σαν γαντι..

cynical είπε...

Γειά σου Πεντανόστιμη. Καλή βδομάδα και πολύ ελέυθερο χρόνο. Μετά το 80-90 όπως λες, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου μάλιστα, μεταφράστηκε και σαν πειστήριο επιτυχίας και σπουδαιότητας, σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι έχοντες κάποιο ελεύθερο χρόνο να αισθάνονται παρασιτικοί και ανάξιοι... που δεν μπορούσαν να τον εκμεταλλευτούν για να παράγουν παρισσότερα. Έγινε στίγμα και όνειδος!!
Μπρρρρρ!

Swell είπε...

Επειδή τελευταία έχω κάποια προβλήματα, πουλάω σε πολύ λογικές τιμές ελεύθερο χρόνο. Πληροφορίες ΕΔΩ

cynical είπε...

Γιατί όχι Swell? Σαν τις εκπομπές CO2 μπορουμε να το κανουμε. Για επεξεργασου τη βιωσιμοτητα του σχεδιου.
Καλη βδομαδα. Κανεις τουλαχιστον κανενα μπάνιο;

Ανώνυμος είπε...

Αν ο ενας χρονος ονομαζεται απο ολους ελευθερος ο αλλος πως πρεπει να ονομαζεται??

cynical είπε...

Δεσμώτης. de profundis.

Ανώνυμος είπε...

Η ποιότητα είναι σύγκριση. Σύγκριση χωρίς ποσότητα δε γίνεται. Και με βάση τη φυσική, οι ποσοτικές συσσωρεύσεις (κυρίως οι… Ελληνικές) οδηγούν στο ποιοτικό άλμα!!! Θεωρητικά χάνεις σήμερα C!

Ας το δούμε και πρακτικά το θέμα.
Οι αθέμιτες συναλλαγές μας έλκουν σαν αμαρτία. Έτσι ανταλλάσσουμε με χρήμα το χρόνο, την υγεία, τα χρόνια ζωής…

Μας αρέσει και η θεωρία: «ο χρόνος είναι χρήμα». Έκτακτα, θα πάρουμε μαζί μας το χρήμα στην αιωνιότητα για να αυγατίζει!!!!

Όσοι δεν κατάλαβαν γιατί στην Ελλάδα είναι ακριβός ο καφές ας μάθουν ότι δεν αγοράζουν καφέ αλλά χρόνο στο τραπεζάκι. Είπαμε ο χρόνος είναι χρήμα και οι καφετεριάδες το ξέρουν καλά.

Το εμπόριο του χρόνου είναι ίδιο με το εμπόριο των ρύπων!

Διάβασα ότι στη Φινλανδία τα παιδιά μετά το σχολείο απαγορεύεται να ασχολούνται με τα μαθήματα. Ούτε καν παραπαιδεία έχουν. Και είναι από τους πρώτους λένε στον κόσμο. Τι χαζοί, ζουν ανυπόφορη μοναχική ποιοτική ζωή στη κορυφή και δεν ξέρουν πώς να σκοτώσουν το χρόνο τους. Γιατί δεν έρχονται κατά Στυλιανίδη μεριά να τους πει το μυστικό της ατέρμονης σβούρας;

Μερικοί πρωτοπόροι από μας τους μικρομεσαίους δίνουν τη μάχη για να είναι 24ωρο ανοικτά τα μαγαζιά. Αυτό θα πει ποιότητα ζωής. Να μπορείς να ψωνίζει και τη νύχτα μετά τη 14ωρη βάρδια!

Οι μαϊμούδες κυκλοφορούν κατά μάζες στα παζάρια και κάνουν θραύση έχοντας τους περισσότερος θαυμαστές στην οικουμένη. Το είπες και συ σε σχετική ανάρτησή σου.

..και αύριο στην απεργία κάτι αισχρές μειοψηφίες θα ζητάνε ελεύθερο χρόνο, 35ωρο κλπ.

Τι ψάχνεις για αισχρές μειοψηφίες ποιότητας;

Και τι τον θες τον ελεύθερο χρόνο, για να σκέπτεσαι; Έτσι όμως γίνεσαι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ! Ασχολήσου με τη φυσική του χρόνου και πολύ σου πέφτει…

…και οι ανεγκέφαλοι κυκλοφορούν κατά μάζες… και μας κλέβουν το χρόνο!

Σ’ αυτή τη μάχη έχασες και χάσαμε C! Έστω, για την ώρα.

Στέργιος

Greek Rider είπε...

@cynical καλησπέρα. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω (επειδή πιστεύω πολύ αυτά που υποστηρίζεις σήμερα) γιατί δεν διεκδικούν οι εργαζόμενοι μείωση των ωρών εργασίας αλλά μόνο αυξήσεις.

Όταν οι εργαζόμενοι ζητάνε αυξήσεις οι εργοδότες γελάνε από μέσα τους γιατί ξέρουν ότι 1) θα τους βάλουν να δουλέψουν περισσότερο, 2) θα μετακυλήσουν το κόστος των αυξήσεων στους ίδιους (πληθωρισμός) και 3) τελικά οι αυξήσεις θα χαθούν.

Αντίθετα ο ελεύθερος χρόνος μπορεί να μετατραπεί σε επιπλέον αποδοχές (αν το επιθυμεί κάποιος) και όπως λες είναι κάτι πολύ πιο σπάνιο από το μισθό και τις αποδοχές. Ακόμη και ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο μπορεί να έχει άπειρα χρήματα, όχι όμως άπειρο χρόνο..

Επιπλέον, ο ελεύθερος χρόνος είναι το μόνο που δεν μπορεί να παρθεί πίσω τόσο εύκολα όπως οι αποδοχές.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως ενώ η τεχνολογία βελτιώθηκε τόσο πολύ οι εργαζόμενοι δουλεύουν ακόμη περισσότερο για να τα βγάλουν πέρα!!

Αυτά σκέφτομαι και πιστεύω ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να γίνουν θρασείς (για τα δεδομένα της κοινωνίας) και να διεκδικήσουν μέχρι τελικής πτώσεως τουλάχιστον αυτό, τον ελεύθερο χρόνο και 6ωρο δουλειάς (30ωρο/βδομάδα).

Και ας μην ανησυχούν οι ανησυχούντες θα βρούμε τρόπο να αξιοποιήσουμε τον ελεύθερο χρόνο, ίσως έτσι βρεθεί και χρόνος για να ασχοληθεί ο λαός με την πολιτική.

Ανώνυμος είπε...

ΣΑΝ ΕΠΑΡΧΙΩΤΗΣ ΣΥΝΗΘΩΣ ΔΕΝ ΔΙΝΩ ΑΞΙΑ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ,ΟΜΩΣ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΜΕ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ 'ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ'ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΟΥ
OXI MONO ΣΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΦΙΛΗΣ CYNICAL ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΟ BLOG.
ΕΔΩ ΚΑΙ 8 ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΟ BLOG
ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ,ΣΠΑΝΙΟΤΕΡΑ,ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΝΟΜΙΖΑ
ΟΤΙ ΗΞΕΡΑ.
ΘΕΩΡΩ ΣΑΝ ΔΩΡΕΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΣΣΩΡΕΥΩ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ(ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΤΑ 53).Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΧΑΡΙΣΜΑ.ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΒΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΣΑΝ ΤΗΝ CYNICAL ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ.
ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ BLOG O ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ.Η ΧΑΡΑ
ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΜΑΓΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ.Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΟΣ ΟΤΑΝ ΜΕΤΑΦΕΡΕΣΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΑ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ
ΘΕΜΑΤΑ.O ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΟΣ ΟΤΑΝ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΝΕΕΣ ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΜΑΘΗΣΗ.
ΕΝΑΣ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΚΟΣ

akrat είπε...

πες μου τον ελεύθερο χρόνο σου να σου πω ποιός είστε....
Δημώδες νεοτέρας κοπής...



προσωπική εξωμολόγησης...

Μετά από 20 έτη ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ 8 ΩΡΕΣ με λιγότερη εργασία στο 8ωρο φυσκικά και λιγότερα φράγκα...
συμπέρασμα...
Ρε τι υπέροχη είναι η ΑΘήνα... Ούτε άγχος ούτε τίποτα...
Συνιστάτε για διακοπές...

cynical είπε...

καλημέρα Στέργιο, να που οι θεωριες καμιά φορά δεν ειναι τοσο συμπαγεις, αλλά εχουν και τις εξαιρέσεις τους και τα ερωτηματικα τους! Να, στον ελεύθερο χρόνο η ποσότητα υποσκελίστηκε από το αίτημα της ποιότητας!

Ουσιαστικά κανεις δεν θελει τον ελευθερο χρονο αν δεν εχει βρει εκ των προτέρων τροπους να τον εκμεταλευτεί επικερδώς. Σε μια εποχη που ο χρονος ειναι οντως χρημα, οταν τον εχεις να καθεται, αισθανεσαι το ιδιο οπως όταν εχεις χρηματα και τα κρατας κατω από το στρώμα.

Στις "αναπτυγμένες" καπιταλιστικές κοινωνίες που ένα επίπεδο διαβίωσης θεωρείαται δεδομένο (ή τουλάχιστον μεχρι προτινος) δεν ηταν λιγοι αυτοί που προτιμουσαν λιγοτερο επικερδεις εργασιες αν επρόκειτο να εχουν περισσοτερο χρονο στη διάθεσή τους.

cynical είπε...

Καλημέρα @Rider.
Έλα ντε! Ζητάνε αυξησεις για να ξεπληρωνουν τα δάνεια. Γιατι ακομα η κοινωνια μας ειναι διψασμενη για καταναλωτικά αγαθά της Δυσης. Μου κανει εντυπωση που ακομα και σημερα το αυτοκινητο ειναι φετιχ. Το καταλάβαινα στην εποχη μου που ηταν πανακριβο, κιαυτο ακομα το κατσαριδακι και οποιος ειχε ενα σήμαινε και αναλογη οικονομικη επιφανεια.

Πάντως λιγοτερος χρονος εργασιας, δεν σημαινει οτι θα εχουμε και καταποντισμο της οικονομιας. Διοτι πιστευω ότι θα αναπτυχθούν άλλοι τομεις διαχειρησης του ελευθερου χρονου, που θα αναπληρωνουν το απωλεσθεν εισοδημα.

Το θεμα που θιγεις "γιατι η τεχνολογια δεν μειωσε τις ωρες εργασιας" με βάζει σε σκεψεις. Μηπως ειναι ολη αυτη η κούρσα της μεγέθυνσης, που όσο πιο πολλά παράγονται τόσο πιο πολλά θέλουμε να συνεχισουμε να παράγουμε; Μηπως ειναι διον του καπιταλισμού και ας αποτολμησω να πω και της συνακολουθης ψυχολογιας;

cynical είπε...

Καλημέρα αδύναμε κακέ! Όσο διαβάζω αυτά τα τόσο συγκινητικά λόγια, τόσο θέλω να πάω σε μια γωνιά και να κρυφτώ από αμηχανία και από φόβο, μήπως κάπου λαθεύεις στις κρισεις σου. Πάντως τίποτε δεν έρχεται με τη μία. Βασανίζομαι πολύ για να βάλω πέντε λέξεις στο χαρτί.
Σ'ευχαριστώ εκ βαθέων.

Swell είπε...

Βεβαίως και κάνουμε μπάνια, πιστοί στο μαρξιστικό τσιτάτο "η φτώχεια θέλει καλοπέραση."

cynical είπε...

Καλημέρα @akrat. Το έπιασες το νοημα και σχετικά γρήγορα βλέπω! Καλως ηρθες εις τας εξοχάς των Αμπελοκηπων, της Κυψελης και του Παγκρατίου...

cynical είπε...

Καλά Swell θεωρείς τον εαυτό σου φτωχό επειδή μπορείς και κανεις μπάνια μεσοβδόμαδα; Εδω θα προσπαθησουμε να αλλάξουμε τον ορισμο της φτωχειας... Φτωχος ειναι αυτος που δεν εχει καθαρο αερα, που δεν μπορει να παει βολτα στο δασος με το πασο του, που δεν μπορεί να απολαυσει ενα μπανιο στη θαλασσα παρεα με το σκυλο του....

Ανώνυμος είπε...

Ποιος ελεύθερος χρόνος;

Σήμερα (21.10.08) μέρα πανεργατικής απεργίας δυο ανεμικές συγκεντρώσεις ήρθαν να μας θυμίσουν ότι η εργατική τάξη γλύφει ακόμα τις πληγές της. Η νέα κρίση του καπιταλισμού επελαύνει και αυτή ακόμα να συνέλθει από τις παλιές ήττες. Πολλοί εργαζόμενοι αρνήθηκαν να θυσιάσουν λίγο από τον σκλαβωμένο χρόνο τους και αντάλλαξαν τη διεκδίκηση με ένα ένσημο που θα χάσουν αύριο.

Δε θα μπω στο φαύλο κύκλο που λέει με τέτοια συνδικάτα (εργατοπατέρων) τι απεργία περιμένεις και με τέτοιους εργαζόμενους που απέχουν τι συνδικάτα περιμένεις. Κάποιος πρέπει να σπάσει τον φαύλο κύκλο.

Όταν πριν 12 χρόνια, εκπροσωπώντας τη μικρή εργοδοσία, είπα στην Επιτροπή των Κοινωνικών Εταίρων της ΕΓΣΣΕ για το 35ωρο πως έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι η μείωση του χρόνου εργασίας είναι προϋπόθεση της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, δεν φανατιζόμουν τη σημερινή κατάντια.

Πόσο πίσω πήγε ο κόσμος άραγε και δεν το υποπτευόμαστε; Και με πόσο αίμα θα απαιτηθεί για να ξανα-γυρίσει η ρόδα της ιστορίας προς τα μπρος;

Εγώ πάντως αισιόδοξα θα πω πως το καραβάνι θα τραβήξει και πάλι το δρόμος του.

Στέργιος

OnWine είπε...

Cynical,

Νομίζω ότι θα βοηθήσει το ερευνητικό σου έργο γιά τον ελέυθερο (ή και ...σκλαβωμένο) χρόνο το βιβλίο "The Art of Time" (Αγγλική έκδοση, υπάρχει Γαλλική και ελληνική) του
Jean-Louis Servan-Schreiber, όπου πραγματεύεται τον χρόνο σαν "αγαθό" εν ανεπαρκεία, αναγνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητές του -δεν ...αποθηκεύεται, δεν ...μεταβιβάζεται, κοστίζει... ο ίδιος χρόνος "περνάει" με διαφορετικές ταχύτητες κλπ. κλπ. - και δίνοντας πρωτότυπες συμβουλές γιά την διαχείρισή του...

Η ταπεινή μου άποψη... και ο ελέυθερος και ο μή-ελέυθερος χρόνος είναι "δοχεία" δραστηριοτήτων... και αυτές οι δραστηριότητες μπορούν να εκτιμηθούν, όχι ο "απόλυτος" ελεύθερος χρόνος, τι κάνεις, δηλαδή, μέσα στον διαθέσιμο χρόνο σου...

cynical είπε...

Καλημέρα Σχολιαστή.Ευχαριστω για το reference. Να δω τι θα πρωτοδαβασω! Κοιταξα τα περιεχομενα στο Amazon αλλά ο συγγραφεας δεν το πολιτικοποιεί το θεμα του χρονου, παρα μονο προτεινει τη διαχείρησή του.

Αν καταλαβα καλα τι θελεις να πεις,
Η αρση του διαχωρισμού του χρονου σε ελευθερο και μη, δεν ειναι εφικτη για την πλειονοτητα των εργαζομενων, γιατι λίγοι κανουν ενα επάγγελμα που δεν το βιωνουν καταναγκαστικά ή που το ιδιο το επαγγελμα εξασκείται καταναγκαστικα για βιοποριστικους και μονο λογους.

cynical είπε...

Καλημέρα Στέργιο. Να σου πω, δεν κατάλαβα ποια ηταν η Αιχμή της σημερινης απεργιας. Η κριση, εννοώ η προσφατη, όχι η δυστοκια που προυπήρχε του κραχ, δεν θα ηταν δυνατον, γιατι δεν μπορεις να συσπειρωσεις κοσμο σε κατι που δεν εχει γινει ακομα ορατο.

Το ασφαλιστικο ειχε κατεβασει κοσμο γιατι το αιτημα ηταν πολυ συγκεκριμενο, πολυ κατανοητο, πολυ κρισιμο, οποτε μια απεργια μαζικη ειχε πολλες πιθανοτητες να εχει αποτελεσμα, οπως και ειχε. Το να κατεβαινεις στο δρομο χωρις συγκεκριενο αιτημα δεν εχει και πολυ νοημα. Αν εβαζες στο κεντρο το 35 ωρο, για παραδειγμα, και ειχε προηγηθει δημοσια ανακινηση του ζητηματος, τοτε θα ειχε νοημα να κατεβει καποιος στο συνταγμα.