Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Οι Χαρούμενοι Λαοί

Ολοένα και πιο πολύ γίνεται κατανοητό ανάμεσα στους ανθρώπους ότι τα αυστηρά οικονομικά μεγέθη μιας χώρας από μόνα τους, όπως το ΑΕΠ για παράδειγμα, δεν είναι αρκετά για να απεικονίσουν την ικανοποίηση που παίρνουν απ’ τη ζωή τους ζώντας στη συγκεκριμένη χώρα. Για το σκοπό αυτό γίνονται προσπάθειες συγκρότησης εναλλακτικών δεικτών οι οποίοι θα περιλαμβάνουν και άλλες ποσότητες, ει δυνατόν εγγύτερα στις ανάγκες του καθημερινού βίου και σε συνάρτηση με τις δυνατότητες του φυσικού περιβάλλοντος.

Ένας από αυτούς είναι και ο δείκτης ευτυχίας (Happy Planet Index), ο οποίος διαμορφώθηκε από το NEF (New Economics Foundation), μη κερδοσκοπικό Ίδρυμα (think-and-do-tank, όπως αυτοαποκαλείται), που συστάθηκε το 1986 στην Αγγλία με στόχους την αμφισβήτηση της δεσπόζουσας οικονομικής σκέψης και την προώθηση καινοτόμων λύσεων σε οικονομικά, περιβαλλοντολογικά και κοινωνικά ζητήματα.

Ο HPI συγκροτείται από τρεις επί μέρους δείκτες, 1) τον αναμενόμενο χρόνο ζωής, 2) το οικολογικό ίχνος (Ecological Footprint), που καθ’ ένας κάτοικος αφήνει στον πλανήτη και 3) την ατομική ικανοποίηση, οι οποίοι συσχετίζονται απλά ως εξής:

HPI=(Προσδόκιμο Ζωής * Βαθμός Ικανοποίησης)/(Οικολογικό Ίχνος)

Αναλυτικά:
Ο αναμενόμενος χρόνος ζωής των κατοίκων μιας χώρας είναι ένας αντικειμενικός αριθμός τον οποίον παρέχουν οι κατά τόπους στατιστικές υπηρεσίες.

Το οικολογικό ίχνος λαμβάνει υπ’ όψιν του το βαθμό που οι οικολογικές απαιτήσεις μιας οικονομίας βρίσκονται εντός των δυνατοτήτων της βιόσφαιρας να τις ικανοποιήσει. Σε πρακτικούς όρους, αντιστοιχεί στην έκταση της γης που απαιτείται για να συντηρήσει ένα δεδομένο πληθυσμό στα παρόντα επίπεδα κατανάλωσης, τεχνολογικής ανάπτυξης και αποδοτικότητας των φυσικών πόρων, και εκφράζεται σε εκτάρια. Σαν γη δε, θεωρούνται, εκτός από τις χερσαίες εκτάσεις που απαιτούνται για καλλιέργειες τροφίμων και βιοκαυσίμων, και οι ωκεανοί για την αλιεία, καθώς και οι δενδροφυτεμένες εκτάσεις που απαιτούνται για την συγκράτηση των εκπομπών CO2. Η ιδιαιτερότητα του δείκτη αυτού είναι ότι σε περιόδους παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, σαν γη δεν θεωρείται μόνο η γη εντός των γεωγραφικών ορίων μιας χώρας, αλλά και όλες οι εκτάσεις εκτός αυτής, των οποίων τα παραγόμενα προϊόντα καταναλώνονται στην υπό εξέταση χώρα. Δηλαδή, το οικολογικό ίχνος στην πραγματικότητα μετράει το επίπεδο κατανάλωσης μιας χώρας και του αντίκτυπου που έχει σε παγκόσμια κλίμακα.

Το οικολογικό ίχνος της Γης, δηλαδή η ικανότητά της να συντηρήσει τον πληθυσμό της (biocapacity), υπολογίζεται σε 1.8 εκτάρια ανά κάτοικο. Το 2001 το οικολογικό ίχνος ανά κάτοικο ανερχόταν σε 2.2 εκτάρια, δηλαδή υψηλότερο των δυνατοτήτων του πλανήτη κατά 23%.

Ο τρίτος δείκτης, που αναφέρεται στην συνολική ικανοποίηση των κατοίκων μιας χώρας είναι και ο μόνος υποκειμενικός. Μεταβάλλεται σε μια κλίμακα από 0 έως 10 και στηρίζεται σε παγκόσμιες βάσεις δεδομένων, όπως The World Database of Happiness, The World Value Surveys, The World Health Survey, The Latinobarometer, The Afrobarometer κ.α.



ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Τα αποτελέσματα είναι πέρα από τα αναμενόμενα και εμφανίζουν αρκετές εκπλήξεις.

Η ευτυχισμένη ζωή δεν συσχετίζεται με την κατανάλωση. Οι κάτοικοι της Αμερικής και της Γερμανίας εμφανίζουν την ίδια περίπου ικανοποίηση από τη ζωή του, ενώ το οικολογικό ίχνος της πρώτης είναι διπλάσιο της δεύτερης (9.5 και 4.8 αντίστοιχα).

Ανάμεσα στο πρώτο 25% των χωρών με τον μεγαλύτερο HPI δείκτη, οι 35 κατατάσσονται στις μετρίως ανεπτυγμένες, 1 σε αυτές με χαμηλή ανάπτυξη, και μόνο 9 ανήκουν στον πρώτο κόσμο.

Η Κεντρική Αμερική παρουσιάζει τους μεγαλύτερους δείκτες, μιας και η ικανοποίηση είναι αρκετά μεγάλη και το προσδόκιμο ζωής μεγάλο (~70 χρόνια) και το οικολογικό ίχνος αρκετά χαμηλό.

Η Αγγλία κατέχει την 108η θέση. Ενώ οι χώρες του G8 δεν βρίσκονται στις υψηλές θέσεις επίσης, εξ αιτίας του πολύ μεγάλου οικολογικού ίχνους.


ΚΑΤΑΤΑΞΗ
Η κατάταξη των χωρών G8 με βάση το

(ΑΕΠ ανά κάτοικο - το οικολογικό ίχνος - συνολικός δείκτης HPI)

έχουν ως εξής:


Αμερική (4 – 9.8 – 150)
Κίνα (97 – 1.5 - 31)
Ιαπωνία (13 – 4.3 - 95)
Ινδία (119 – 0.8 - 62)
Γερμανία (14 – 4.8 - 81)
Αγγλία (18 – 5.4 - 108)
Γαλλία (15 - 5.8 - 129)
Ιταλία (19 – 3.8 - 66)
Βραζιλία (66 – 2.2 - 63)
Ρωσία (61 – 4.4 - 172)
Καναδάς (7 – 6.4 - 111)

Οι τρεις πρώτες θέσεις παγκοσμίως καταλαμβάνονται από
1. Αρχιπέλαγος Βανουάτου με Προσδόκιμο=68.6, Οικολογικό. Ίχνος =1.1 και Βαθμός Ικανοποίησης=7.4
2. Κολομβία, με Προσδόκιμο=72.4, Οικολογικό. Ίχνος =1.3 και Βαθμός Ικανοποίησης=7.2
3. Κόστα Ρίκα με Προσδόκιμο=78.6, Οικολογικό. Ίχνος =2.1 και Βαθμός Ικανοποίησης=7.6

Τις τρεις τελευταίες θέσεις καταλαμβάνουν η Ζουαζιλάνδη, το Μπουρούντι και η Ζιμπάμπουε.

Οι πέντε πρώτες θέσεις στην Ευρώπη ανήκουν στη Μάλτα, Αυστρία, Ισλανδία (προτού ξεσπάσει η κρίση!), Ελβετία και Ιταλία. Η Ελλάδα καταλαμβάνει την 21η θέση σε σύνολο 24 χωρών του Δυτικού κόσμου, με αντίστοιχους δείκτες (Προσδώκιμο=78.3 – Οικ. Ιχνος=5.4 – Ικανοποίηση=6.3). Ενώ η Κύπρος την 7η με (Προσδόκιμο=78.6 – Οικ. Ίχνος=4.0 – Ικανοποίηση=6.9).


ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΙΧΝΟΣ και ΒΑΘΜΟΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ
Αν εξετάσουμε τη συσχέτιση του βαθμού Ικανοποίησης των λαών από τη Ζωή τους με το Οικολογικό Ίχνος, βλέπουμε ότι το 14.6% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι όντως ευχαριστημένο, αλλά χρειάζεται τους πόρους από περισσότερους από δυο πλανήτες, ενώ μόνο ένα 0.8% μπορεί να έχει τον ίδιο βαθμό ικανοποίησης, αλλά με τους υπάρχοντες ή και λιγότερους πόρους. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι πληθυσμοί του ανεπτυγμένου βιομηχανικού κόσμου, ενώ στη δεύτερη, πληθυσμοί από Αρχιπέλαγος Βανουάτου, Παναμά και από κάποια νησιά.

Πληροφοριακά η Ελλάδα κατατάσσεται στο 0.9% του πληθυσμού, μαζί με την Τσεχία, Εσθονία, Ταϊβάν, Πορτογαλία, που ενώ καταναλώνει πόρους όπως και ο ανεπτυγμένος κόσμος, οι κάτοικοί της δεν είναι και πολύ ευχαριστημένοι με τη ζωή τους.

Το ποσοστό του πληθυσμού, που προς το παρόν καταναλώνει εντός των ορίων της βιόσφαιρας ανέρχεται σε 33.8% (μετρίως ευχαριστημένοι) και 33.3% (καθόλου ευχαριστημένοι). Πληροφοριακά, ανάμεσα στις χώρες αυτές, (που ζουν εντός των ορίων του οικοσυστήματός τους), και οι οποίες αποτελούν τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού συμπεριλαμβάνονται η Κίνα και η Ινδία, με οικολογικό ίχνος 1.5 και 0.8 αντίστοιχα.

Και τέλος χώρες όπως η Λατβία, Λιθουανία και Ρωσία, (συνολικά 2.5% του παγκόσμιου πληθυσμού), ενώ καταναλώνουν όπως και οι ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες, δεν είναι καθόλου ευχαριστημένες με το επίπεδο ζωής που παρέχουν στους κατοίκους της.


ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Υπάρχουν πολλοί λαοί οι οποίοι δηλώνουν αρκετά ικανοποιημένοι από τον τρόπο ζωής τους και έχουν αρκετά υψηλό προσδόκιμο ζωής χωρίς να διαθέτουν υψηλό κατά κεφαλή εισόδημα και χωρίς να χρειάζονται περισσότερους φυσικούς πόρους απ’ ότι τους αναλογούν. Παρά τις αποκλίσεις και τις ανακρίβειες που μπορεί να υπάρχουν στη βαθμολόγηση του υποκειμενικού δείκτη Ικανοποίησης, εν τούτοις οι γενικές τάσεις δεν μπορούν ν’ αμφισβητηθούν.


Η ευτυχισμένη ζωή δεν είναι συνάρτηση της κατανάλωσης, τουναντίον λαοί που δίνουν έμφαση στο χρήμα, στην εμφάνιση, στην κατοχή, στη φήμη, κοντολογίς σε παράγοντες διάκρισης και καταξίωσης στην κοινωνική κλίμακα δεν διάγουν βίο περιεκτικό και ευτυχή, όπως όλοι μας γνωρίζουμε από πρώτο χέρι. Διότι η ικανοποίηση από τα υλικά αγαθά γρήγορα ξεθωριάζει, πολύ πιο γρήγορα από τα αντικείμενα τα ίδια. Ενώ η ικανοποίηση του βίου, όπως δείχνουν κοινωνικές μελέτες, συσχετίζεται με αξίες όπως δημιουργικότητα, φροντίδα προς τους άλλους, κατανόηση, πίστη και περιπέτεια.

Ακόμα και αν φανούμε αρκετά δύσπιστοι ως προς τον δείκτη που δηλώνει τον βαθμό ικανοποίησης ενός λαού από τη ζωή του, (για το πώς διαμορφώθηκαν αυτές οι τιμές υπάρχει αναλυτική παρουσίαση της μεθοδολογίας στο site του ΝΕF), η εκτίμηση του οικολογικού ίχνους μιας χώρας είναι αρκετά χρήσιμη για το κόστος της ανάπτυξης στην χώρα αυτή. Η σύγκριση χωρών οι οποίες έχουν τους άλλους δείκτες ίσους, μπορεί να μας οδηγήσει σε συμπεράσματα και προτάσεις για το πώς το οικολογικό ίχνος μπορεί να μειωθεί χωρίς να επηρεασθεί το βιοτικό επίπεδο.

Η Κίνα και η Ινδία έχουν προς το παρόν μικρή συνεισφορά στην οικολογική επιβάρυνση. Και τούτο, διότι η ανάπτυξη στις χώρες αυτές επικεντρώνεται σε ορισμένες μόνο ζώνες και δεν αγγίζει τον ευρύτερο πληθυσμό. Και αυτό το στοιχείο είναι επίσης χρήσιμο να το έχουμε κατά νου.

Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν επίσης εισάγει ένα δικό τους δείκτη ευημερίας, τον Human Development Index, o οποίος όμως δεν περιλαμβάνει το περιβαλλοντολογικό κόστος. Ίσως ασχοληθώ μαζί του σε κάποια άλλη ανάρτηση.

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον να φτιάχναμε ένα δείκτη που να μετρούσε τους Χαζοχαρούμενους Λαούς.Εκεί να δεις τι χαρά που θα κάναμε.
Πάντως δεν πρέπει να προκάλει έκπληξη η κατάταξη της Κολομβίας τόσο ψηλά στη λίστα της χαράς.Μα τι πίνεις που λέει και η διαφήμιση.

NdN είπε...

Καλησπέρα Cynical,

Δεν ξέρω αν επιστημoνικά η έρευνα στέκει, αλλά από θέμα παρατηρήσεων δικών μου δεν νομίζω να είναι και πολύ σωστή.

Εχεις δει εσύ ποτέ χαρούμενο Γιαπωνέζο ή Κινέζο; Σύγκρινε τον με τον Ιταλό ή τον Ισπανό ή ακόμα και με τον Ελληνα.

Εγώ πάντως θα ήθελα να μετρήσουν τη χαρά μου (και ας με συμπεριλάβουν σε όποια χώρα θέλουνε) αν με στείλουν στο καρναβάλι του Ριο!! Και άσε τα Footprints και τα προσδόκιμα χρόνια ζωής. Το ζήτημα δεν είναι πόσα χρόνια ζεις, αλλά τι κάνεις σε αυτά τα χρόνια!

Νοσφεράτος είπε...

Μου φαινεται οτι η χαρά του Ελληνα π.χ εχει περισσοτερο σχεση με μια Διπολική διαταραχη και υποκωφη καταθλιψη παρά με την ευτυχια ..

Κατι σαν να ξεγελάμε την ανια μας ή την απελπισια

VAD είπε...

Πάλι με τους αναλυτές και τα ποσοστά τους έμπλεξες;Η Κολομβία στην πρώτη τριάδα;Χα!-Ζήτω η...κόκα:)))))

Ανώνυμος είπε...

Mε εκπληξη είδα οτι η Ηλεκτρονικη εκδοση της Ναυτεμπορικης ασχολείται με την ίδια έρευνα.
Η δημοσιευση της Ναυτεμπορικης είναι μεταγενέστερη της ανάρτησης σου.
Οπότε δύο τινά συμβαίνουν η σε αντιγράφουν η δουλεύεις ως συντάκτης την Ναυτεμπορικής.
Α ξέχασα και το τρίτο ,να είναι δηλαδή σύμπτωση.

aerostatik είπε...

μπερδεύτηκα...

cynical είπε...

Την αντίδραση για την Κολομβία και τους μοιραίους συσχετισμούς τους περίμεναν και οι συντάκτες της εκθεσης, @ντε Προφούντις και γιαυτό αφιέρωσαν κάποιες παραπάνω επεξηγήσεις στο εύρημα. Και μενα μου φάνηκε σόλικο, αλλά δεν στεκομαι και πολυ στον αντιστοιχο δεικτη, αλλά στο οικολογικο ιχνος και στο τι ακριβως σημαινει. Αυτο ειναι λιγο πολυ πραγματικο στοιχειο και χρησιμοποιειται ευρυτατα, ακομα και απο αεροπορικες εταιριες, εταιριες τροφιμων (για labeling τροφιμων ανάλογα με το οικολογικο κοστος παραγωγής τους, διακινησης κ.λ.π.)

Για χαζοχαρούμενο λαό, ποιον θα εβαζες στο βάθρο; Στην τριάδα;

cynical είπε...

Καλησπέρα NdN. Οι Κινεζοι και οι Γιαπωνεζοι δινουν ακριβως την ιδια τιμη ικανοποιησης με τους ελληνες. Βεβαια αυτο ειναι εναντια στην εμπειρια, αλλά μηπως κανουμε λάθος με το να νομίζουμε τους χαζοχαρούμενους λαούς, όπως ο δικός μας, σαν χαρούμενους; Δεν βλέπεις την κλαψα στα δελτια για τη φτωχεια που μας δερνει; Πάει, στέρεψε η χαρά από τη χωρα αυτή!
Εσένα πάντως δεν σε κόψω της κλασης footprint, αλλά της footloose.

cynical είπε...

Η χαρά του Έλληνα ειναι πολύ συγκεκριμενη @Νοσφεράτος. Ειναι η χαρα της BMW, του τζακουζι, της πισινας, της Μυκονου. Μονο ετσι θεωρειται ότι εχει λογο να χαρεί.

cynical είπε...

Καλησπέρα VaD. Να δεις πόσο ευτυχισμένοι δηλώνουν οι Τζαμαικάνοι! Μαζί με τους χάρτες, μου αρέσει να σκαλίζω και τα πως και διατι των χωρων. Για το Σουδαν ο βαθμος ικανοποιησης ειναι πολυ μικρος και ισος με 3.6 και το προσδοκιμο 56.4 ετη.

cynical είπε...

Μπράβο καλέ μου Ντε Προφούντις, το μάτι και το αυτί του μπλογκ! Μα ειναι προφανες οτι με αντιγραφουν. Δεν ρίχνεις και καμιά ματιά στους Times και τον Guardian?

cynical είπε...

Γεια σου Aerostatik. Υπάρχει και η επόμενη εξεταστική, τον Ιανουάριο.

Greek Rider είπε...

@cynical καλησπέρα. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αμφισβήτηση των πρώην "αντικειμενικών" δεικτών. Γιατί έχει σημασία το ΑΕΠ; Επειδή αυτό όπως και άλλοι δείκτες αλλάζουν τις πολιτικές και τις δράσεις.

Αλλά τελικά αν οι χώρες έχουν υψηλό ΑΕΠ και άλλους καλούς δείκτες και οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι τότε σε τι εξυπηρετούν; Ή μάλλον ποιους εξυπηρετούν, γιατί κάποιους εξυπηρετούν.

Νομίζω ότι η άρχουσα τάξη παγκοσμίως βασίζεται στο μοντέλο της σκληρής εργασίας (για τους υπόλοιπους κυρίως που εκμεταλλεύεται). Ακόμη όμως και εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να εργαστούν σκληρά τι ικανοποίηση να νιώσουν από μια εργασία που παράγει αναγκαστικά είτε σκουπιδοπροιόντα είτε κερδοσκοπικό τζόγο (δηλαδή παρασιτισμό).

Έτσι οι άνθρωποι τα "παίζουν" και σιγά, σιγά δυστυχούν. Για να μην δυστυχήσει κάποιος πρέπει να αλλοτριωθεί σε παρανοϊκό βαθμό και να γίνει ψυχαναγκαστικός. Δηλαδή εφόσον αποκτήσει κάποια βασικά αγαθά ασφάλειας να αρχίσει να κυνηγάει καταναλωτικά αγαθά και όταν τα αποκτάει να νιώθει την ίδια κάψα και για άλλα καταναλωτικά αγαθά και πάει λέγοντας σε έναν ατέρμονα κύκλο.

Όλος αυτό ο παραλογισμός φαίνεται στους δείκτες που αναφέρεις. Δεν χρειαζόταν όμως να δω αυτούς τους δείκτες για να ξέρω τι γίνεται γύρω μου. Αρκεί να κοιτάξει κάποιος στα μάτια τον άλλο και να του μιλήσει πέρα από το τυπικό. Οι άνθρωποι έχουν μάθει να δείχνουν το κοινωνικά αποδεκτό προσωπείο. Όταν όμως ανοιχτεί κάποιος βγαίνει από μέσα του η άρρωστη κατάσταση που επικρατεί γύρω του και μια μεγάλη λύπη και δυστυχία που κρύβεται συχνά πίσω από ψεύτικα χαμόγελα. Στους περισσότερους συμβαίνει αυτό.

Όλα είναι μια αλυσίδα, νέοι δείκτες, νέοι κοινωνικοί στόχοι, μικρότερα εισοδήματα, περισσότερος (πολύ περισσότερος) ελεύθερος χρόνος, μεγαλύτερη πραγματική ανθρώπινη επαφή, νέα μοντέλα διακυβέρνησης, πολύ λιγότερη κατανάλωση, πολύ περισσότερη ισότητα.

Κάποιοι βέβαια θα είναι οι χαμένοι από όλα αυτά, υποψιάζομαι ότι θα είναι οι πολύ πλούσιοι, οι υπόλοιποι θα είμαστε πολύ ευτυχέστεροι.

Η σύγχρονη φούσκα της οικονομίας δείχνει ότι η κοινωνία μπορεί να κυνηγάει οποιοδήποτε στόχο για να λειτουργεί και όλοι να εργάζονται. Άρα μπορεί να αλλάξει το σημερινό δαπανηρό για όλους μοντέλο και να αντικατασταθεί με κάτι εξίσου συμβολικό με το χρήμα αλλά πολύ πιο χρήσιμο και ακίνδυνο που θα αυξάνει πολύ πιο εύκολα την ευτυχία στη βάση δεικτών σαν αυτούς που αναλύεις.

aerostatik είπε...

αυτό δεν είναι ιστολόγιο, είναι ακαδημαϊκή δοκιμασία...

cynical είπε...

Καλημέρα @Rider. Ε!, η σκληρή εργασία πρέπει να εχει καποιο ..στόχο-καροτο. Και αυτος ειναι τα διαφορα "σκουπιδοπροιοντα' τα οποία δεν ικανοποιούν ανάγκες αλλά ματαιοδοξια και (νομίζουν) διακρίσεις. Αλλά, εκει είναι και το τεχνασμα. Όσο πηγαινουν να πλησιασουν τα ανωτερα στρώματα μεσω των καταναλωτικών αγαθών, τόσο και αυτά ξεγλιστούν σε άλλα πιο δυσπρόσιτα, και έτσι η κρεατομηχανή είναι σε συνεχή κίνηση.

Ο κόσμος κλαίγεται και δικαίως για τα εξαντλητικά ωράρια , για μια ζωή χωρίς νόημα, για ελλειψη χρονου και στενων και ουσιαστικών σχεσεων, απαξιώνει τον καταναλωτισμό, αλλά στο διαταύτα, κλαψουρίζει επίσης, όχι όταν πρόκειται να χάσει ένα μέρος απο αυτά, αλλά ακόμα και στη σκέψη ότι κάτι πρεπει να αλλάξει, παρά αμύνεται και οπισθοχωρεί.

Ας αφήσουμε την Κολομβια, για παράδειγμα, διοτι εγειρει συνειρμούς, αλλά αν κοιτάξουμε χωρες των οποίων οι κάτοικοι δηλώνουν ευχαριστημενοι, παρά το χαμηλό ανα κεφαλή ΑΕΠ, αμέσως δυσπιστούμε. Γιατί; Μπορεί οι δεικτες να ειναι λάθος, αλλά μπορεί επίσης και οντως να ειναι ευχαριστημενοι οι συγκεκριμενοι κατοικοι. Απλώς εμεις δεν μπορούμε ΑΚΟΜΑ (παρα τα περι αντιθέτου λεγόμενα) να χωέψουμε ότι μπορει να υπάρχει ευτυχια χωρις πολλά πολλά καταναλωτικά αγαθά.
Ανεξάρτητα από το "ουτοπιστικο" πολλών αναλογων μελετων, (αυτο δεν το εξετάζω), πιστευω ότι πρεπει να προβλάλλονται, όχι σαν θεσφατα, αλλά για να εξοικειωνόμαστε με τα προβλήματα και με ένα ΑΛΛΟ τρόπο σκέψης. Να τριφτούμε σιγά σιγά στην αναζητηση λύσεων περα απο τη μοιρολατρία και την καταφυγη (ρητορικη εν πολλοίς) σε αποτυχημενες λυσεις του παρελθοντος. Γιοτι τα προβλήματα ειναι νεα και θελουν αλλη προσεγγιση..

cynical είπε...

Kαλημέρα @aerostatik. Tα παραλές. Μασημενη τροφη δίνω...Δυο τρια νουμεράκια και μονο συμπεράσματα. Και μετά θα παραπονιέσαι που σε έπιασε το Altzheimer από τόσο νωρίς...

OnWine είπε...

Ρε Cynical, λυπήσου μας... μη μας μαστιγώνεις έτσι άγρια με τόσα Data (ντέητα διαβάζεται στα ελληνικά)...

Με κάτι τέτοια, πεθύμησα την συμπλήρωση εκείνης της ...τριλογίας, θυμάσαι?

Πάντως, θα συμφωνήσω ότι το σημαντικώτερο δεν το μετράει κανείς:

Το "Χαζοχαρούμενον"... σ' αυτό θα σκίζαμε...

Καλό απόγευμα

cynical είπε...

Kαλησπέρα Σχολιαστή. Ίσως αυτή τη στιγμή αν καποιος δεν εχει αμεσο ενδιαφερον, να μην κατσει να διαβασει το κειμενο. Αλλά για σκέψου, στο μελλον, να τυχει να πέσεις πάνω στη λέξη Happy Planet, και αντι να τρεχεις δεξια και αριστερά, θα σκεφτεις τότε την Cynical και η ανάρτηση θα σου ερθει κουτί... Σκεφτομαι και τις μελλοντικές εκταμιεύσεις, Σχολιαστή, όχι μονο το εφήμερο!

Σε λίγο θα παιξω πιο διασκεδαστικά έργα... Καλό βράδυ..

aimsare είπε...

Ανακάλυψη

Ερευνητές σε ένα σημαντικό ερευνητικό κέντρο έχουν ανακαλύψει το βαρύτερο στοιχείο που είναι γνωστό στην επιστήμη. Αυτή η τρομαχτική νέα ανακάλυψη έχει ονομαστεί δοκιμαστικά Administratium (αγγελία). Αυτό το νέο στοιχείο δεν έχει κανένα πρωτόνιο ή ηλεκτρόνιο, κατά συνέπεια έχει ατομικό αριθμό 0. Εντούτοις, έχει 1 νετρόνιο, 125 βοηθητικά νετρόνια, 75 νετρόνια κακίας, και 111 βοηθητικά νετρόνια βλακίας, που δίνουν του μια ατομική μάζα 312. Αυτά τα 312 μόρια διατηρούνται τη συνοχή από μια δύναμη αποκαλούμενη "διανοητική καθυστέριση". Αυτά, περιβάλλονται από τις απέραντες ποσότητες λεπτών σωματιδίων αποκαλούμενων "βολέψ" ή κατ' άλλους "γλύψιους". Δεδομένου ότι δεν έχει κανένα ηλεκτρόνιο, το Administratium είναι αδρανές. Εντούτοις, μπορεί να ανιχνευθεί δεδομένου ότι εμποδίζει κάθε αντίδραση με την οποία μπαίνει σε επαφή. Σύμφωνα με τους ανακαληπτές, ένα μικρό ποσό Administratium προκαλεί μια αντίδραση αν ληφθεί πάνω από τέσσερις ημέρες. Για να ολοκληρωθεί, κανονικά θα έπαιρνε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο. Το Administratium έχει μια κανονική ημιζωή περίπου τριών ετών δεν αποσυντίθεται αλλά αντ' αυτού υποβάλλεται σε μια αναδιοργάνωση στην οποία μια μερίδα των βοηθητικών νετρονίων, τα νετρόνια κακίας, και τα βοηθητικά νετρόνια βλακείας ανταλλάσσουν τις θέσεις. Στην πραγματικότητα, η μάζα ενός δείγματος Administratium θα αυξηθεί πραγματικά με την πάροδο του χρόνου, δεδομένου ότι με κάθε αναδιοργάνωση μερικοί από τους διανοητικώς καθυστερημένους γίνονται αναπόφευκτα νετρόνια, διαμορφώνοντας τα νέα ισότοπα. Αυτό το χαρακτηριστικό της προώθησης διανοητικώς καθυστερημένων οδηγεί μερικούς επιστήμονες για να σκεφτούν ότι Administratium διαμορφώνεται όποτε οι διανοητικώς καθυστερημένοι φθάνουν σε μια ορισμένη ποσότητα στη συγκέντρωση. Αυτή η υποθετική ποσότητα αναφέρεται ως «κρίσιμο τέλμα του υποκριτή».

OnWine είπε...

Ουάου!!! ή Oh, my... (εχω επηρρεαστεί από τις αμερικάνικες εκλογές, sorry...)

Ηθελές τα και παθές τα, Cynical...

Μετά από αυτό, πάω να κοιμηθώ ολοταχώς...

cynical είπε...

Καλημέρα aimsare. Έχω δώσει το σχόλιο σε επιτροπή σοφών να αποφανθεί. Εγώ αδυνατώ.

Ανώνυμος είπε...

έστω και με καθυστέρηση, ψηφίζω aimsare.
Αγώνας για το δικαίωμα στην ευτυχία. Αν και ο Μαρξ είχε πει ότι ευτυχία είναι ο αγώνας.
Εγώ δε ξέρω.

cynical είπε...

Καλημέρα Odyssey. Ο Μαρξ ειχε τους λογους του όταν το ελεγε αυτο για την ευτυχια. Αλλα να ζεις σε ένα μαυρο και άραχλο και υποβαθμισμενο τοπιο δεν λεει..