Το Έξυπνο Πουλί

Η εξυπνάδα, πώς να το κάνουμε, θεωρούνταν εξ απανέκαθεν μια καλή προίκα για να πορευτεί κάποιος στη ζωή του. Όχι ότι οι λιγότερο έξυπνοι ήταν προδικασμένοι να αποτύχουν. Η μαμά φύση φρόντιζε να δίνει κι σ’ αυτουνούς το κάτι τις τους, για να τα φέρνουν βόλτα, πολλές φορές καλύτερα μάλιστα κι από τα έξυπνα πουλιά. Ξέρετε δα, διάφορες άλλες αρετές, που άμα τις ξαπλώναμε στο πάτωμα θα έπιαναν όλο το φάσμα, από το πλην έως το συν άπειρο.

Παρ’ όλα αυτά, δεν ξέρω πώς, η εξυπνάδα συνέχισε να θεωρείται σημαντικός ατομικός και κοινωνικός πόρος, να εξυμνείται, να επιδεικνύεται, να μετριέται, να βαθμολογείται και να επιδιώκεται με πολιτικά μάλιστα μέτρα. Δεν ξέρω πότε ακριβώς, αλλά να, ο σεβαστός Πρόεδρος Μπους ο νεώτερος είχε υποσχεθεί να αυξήσει το IQ της Αμερικής. (Έκφραση μάλλον ατυχής, καθότι το IQ μετράει την απόκλιση από μια μέση τιμή, και συνεπώς είναι ένας σχετικός και όχι απόλυτος δείκτης. Εν πάση περιπτώσει μικρό το κακό).

Έτσι με τα χρόνια, από επιθετικός προσδιορισμός ατόμων, το «έξυπνο» άρχισε να ζητάει μερτικό και από τα άψυχα δημιουργήματα των, υποτίθεται, έξυπνων ανθρώπων, που μπορούσαν κι αυτά να ονομάζονταν πλέον έξυπνα, όπως έξυπνη κάρτα, έξυπνο πλυντήριο, έξυπνο τσιπ, έξυπνο σπίτι, έξυπνο σχολείο, έξυπνο χρήμα, και άλλα πολλά που μου διαφεύγουν. Αλλά έξυπνο σπέρμα;

Πρώτη φορά μου τύχαινε ν΄ ακούσω κάτι τέτοιο. Επιστήμονες και πάλι, (όλα κι όλα, ό,τι σας μεταφέρω εδώ είναι έγκυρο και επιστημονικώς τεκμηριωμένο), ανακάλυψαν ότι καλύτερης ποιότητας σπέρμα, δίνει και καλύτερης ποιότητας μωρά, μωρά veritable που λέμε, που το γράφουν και στην ούγια.

Το συνταρακτικό αυτό γεγονός έρχεται να ανατρέψει δοξασίες αιώνων ότι γενικώς οι έξυπνοι (εγκεφαλικά) γονείς έχουν κάποια παραπάνω ελπίδα να βγάλουν και έξυπνα παιδιά, όχι ότι το αντίθετο δεν το βλέπουμε καθημερινά γύρω μας. Γνωρίζαμε επίσης, και μάλιστα τελεσιδίκως, ότι η ευφυΐα συνδέεται άμεσα με τον εγκέφαλο, γνώση όχι αυταπόδεικτη, μιας και οι άνθρωποι πίστευαν για χρόνια ότι γι αυτήν ευθύνονταν, μπορεί, και η καρδιά, μπορεί και το διάφραγμα, (Αριστοτέλης), μπορεί και το αίμα (Εμπεδοκλής), μπορεί και άλλα. Τόσα ξέρανε, τόσα λέγανε. Εκτός βέβαια από τον Ιπποκράτη και τον Πλάτωνα που ψυχανεμίζονταν τα σωστά.

Με μια όμως κυκλωτική κίνηση, μερικοί σημερινοί έξυπνοι επιστήμονες, μας ξαναπήγαν πάλι πίσω και προσγειώθηκαν, όχι στα όργανα που θεωρούνταν εκείνη την ωραία εποχή σημαντικά, αλλά σ’ αυτά που ανατιμήθηκαν και υπερτιμήθηκαν στη δική μας, κοντολογίς, στα πουλιά. Ποιος λοιπόν, μπορεί ν’ αρνηθεί ότι η ιδεολογία δεν καβαλικεύει καμιά φορά την επιστήμη; Και ότι απ’ αυτό το καβαλίκεμα υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να προκύψουν και κάποια πολύ ανόητα παιδιά;

Η μελέτη αυτή καταδεικνύει, δίχως άλλο, την απ’ ευθείας σύνδεση της σπερμικής με την εγκεφαλική λειτουργία, πράγμα που δίχως άλλο εμείς οι γυναίκες, το γνωρίζαμε από παλιά, δεν είχαμε όμως τρόπο, έως τώρα, να το αποδείξουμε. Από δω και πέρα, λοιπόν μπορούμε να το ξεστομίζουμε άφοβα, χωρίς να κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε ότι επαναλαμβάνουμε ανυπόστατα περί φύλων στερεότυπα.

Στη συγκεκριμένη έρευνα, η παράβλεψη της συνεισφοράς της μαμάς και της ποιότητας του ωαρίου της στην ποιότητα του βρεφικού εγκεφάλου, δύναται να εκληφθεί σαν τυχαία και αμελητέα παράληψις μόνο.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι: Το έξυπνο παιδί από το σπέρμα φαίνεται...

Ενώ προς τεκμηρίωσιν των ανωτέρω μπορείτε να ανατρέξετε στην πηγή.