Ο Νοικοκύρης Χατζηδάκ-Αφέντης: (Η Διάλυση της Έρευνας)

Στις 3 Ιουνίου, ημέρα Τετάρτη και λίγες μέρες πριν τις ευρωεκλογές, εμφανίστηκε στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Ανάπτυξης (ΥΠΑΝ), out of the blue, ανακοίνωση, στην ουσία φετφάς, σύμφωνα με την οποία ο Αγιατολάχ Χατζηδάκης απεφάσιζε για λόγους οικονομίας, αλλά κυρίως λόγω στριγμώματος να αποδείξει στους ψηφοφόρους ότι η Κυβέρνηση ακόμα κι όταν καταποντίζεται μεριμνά και παράγει έργο, απεφάσιζε ξαναλέω, να προβεί στη γνωστική και χωροταξική αναδιάταξη του ερευνητικού ιστού της χώρας. Και όχι μόνο.

Μαζί λοιπόν με την κατάργηση ενός αριθμού εποπτευόμενων φορέων του ΥΠΑΝ, τη συγχώνευση των Λαϊκών Αγορών της Αθήνας-Πειραιά και Μαγαδασκάρης, και τη συγχώνευση του ελληνικού κέντρου Γούνας με αυτό του Καναδά, στο ίδιο ακριβώς κείμενο αποφάσιζε τη διάλυση και το σκόρπισμα στους πέντε ανέμους μιας σειράς ιστορικών ερευνητικών ιδρυμάτων της χώρας με σκοπό τον επανακαθορισμό του ερευνητικού χάρτη.

Μιας λοιπόν και η Κυβέρνηση απεδείχθη, τότε που ήταν στα ντουζένια της, άκρως αποτελεσματική στην επιχείρηση «Επανίδρυση του Κράτους», η οποία χαιρετίστηκε με ιαχές θριάμβου από τα άνεργα κομματικά της στελέχη και τους άνεργους ψηφοφόρους της, τους οποίους ξοφλούσε με τον τρόπο αυτό για τη νομιμοφροσύνη τους, σήμερα, που πνέει τα λοίσθια, αποφασίζει ένα εξ ίσου «μεγαλειώδες» έργο, αυτό της «Επανίδρυσης της Έρευνας». Για την υστεροφημία που λένε, ρε ...γαμώτο!

Ας αρχίσουμε με το τι διαλύει: Στην ουσία, όλα τα ινστιτούτα της Αττικής.
1. Το Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ). Το παίρνει ο διάολος, τα μαζεύει και πάει στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ).

2. Το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών αφήνει κάτι τις πίσω του, κάποια δηλαδή ινστιτούτα, που εν καιρό θα τα πάρει κιαυτά ο διάολος για Σίνα μεριά, ενώ από τα υπόλοιπα άλλα τα μαζεύουν και φεύγουν για Δημόκριτο, άλλα για το Φλέμινγκ στη Βάρη, και άλλα σε ένα νέο κέντρο-φαντομά που μπορεί να είναι ακόμα στα χαρτιά , αλλά έχει ήδη όνομα, «Αθηνά» το λένε, οπότε και θεωρείται ότι υπάρχει.

3. Η ίδια κατάσταση και στον Δημόκριτο, άλλα έρχονται, άλλα φεύγουν.

3. Και στο Ινστιτούτο Φλέμιγκ το ίδιο.

4. Και το Αστεροσκοπείο το πιάνει η σκούπα, καταργώντας το, και άλλα για να μην μακρηγορώ.

Μια γιγαντιαία επιχείρηση δηλαδή, τού στυλ «μπες εσύ – βγες εσύ» που για να καταλάβετε δεν διαφέρει σε σύλληψη από το γνωστό μας «παιχνίδι με τις καρέκλες». Και ο Χατζηδάκης στο ρόλο του πρώτου βιολιτζή.

Το σκεπτικό του νοήμονος υπουργού είναι σύμφωνα με την πάγια γραμμή της Κυβέρνησης, το νοικοκύρεμα και η διασφάλιση των δημόσιων πόρων. Θα σας αποκαλύψω κι έναν άλλο λόγο στο τέλος, έτσι για να έχετε αγωνία. Ο δε στόχος της γιγαντιαίας αυτής επιχείρησης είναι να μειώσει, όπως γράφει και στην αρχή του φετφά, τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των Ερευνητικών Ινστιτούτων από 192 σε 66, αγνοώντας φυσικά ότι εδώ, σε αντίθεση με τα χρυσοπληρωμένα ΔΣ των ΔΕΚΟ, τα μέλη είναι παντελώς άμισθα. Τόσα ξέρει τόσα λέει!

Ενώ λοιπόν ο υπουργός φρόντισε να μετρήσει με ακρίβεια των αριθμό των μελών των ήδη υπαρχόντων ΔΣ, παρέλειψε να μετρήσει το κόστος της συγχώνευσης/μετεγκατάστασης δεκάδων ινστιτούτων και εκατοντάδων ερευνητών, τεχνικών και διοικητικών υπαλλήλων, σαν κάτι το ανάξιο λόγου. Πουθενά λοιπόν, δεν αναφέρεται σε αυτό.

Για να τον βοηθήσω όμως θα του αποκαλύψω ένα μονάχα νουμεράκι, (εν καιρώ έρχονται και άλλα), ότι μόνο η μετεγκατάσταση των εργαστηρίων του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, θα κοστίσει γύρω στα 6,000,000 ευρώ, χώρια που απαιτούνται και νέες κτηριακές εγκαταστάσεις μερικών χιλιάδων τ.μ. (6,000 για την ακρίβεια). Σε ερώτηση του γενικού Γραμματέα Έρευνας και Τεχνολογίας, (ΓΓΕΤ), πού θα βρεθούνε τα λεφτά, ο κ. Τσαλίδης απάντησε με τη γαλήνια σιγουριά του Καίσαρα ότι «τα λεφτά υπάρχουν». Μάλιστα κ. Παπανδρέου, που συνέχεια αναρωτιέστε «Πού πήγαν τα λεφτά!». Εδώ είναι λοιπόν τα λεφτά, καλά φυλαγμένα στο χρηματοκιβώτιο του ΥΠΑΝ για το καλό του τόπου και της Έρευνας!

Ο οικονόμος όμως Χατζηδάκης μαζί με την παρέα του αμέλησε να κάνει και κάτι άλλο, το οποίο σε μια δημοκρατική χώρα λογίζεται σαν σπουδαίο, και το οποίο ονομάζεται διάλογος, διαβούλευση, ή όπως διάολο αλλιώς το λένε. Ο αφέντης λοιπόν του ΥΠΑΝ παρέλειψε να έρθει σε επαφή, να ζητήσει τη γνώμη τους για κάτι που τους αφορά άμεσα και να ενημερώσει τους αρμόδιους φορείς, όπως τους προέδρους των Ιδρυμάτων, τους οποίους, για να μην ξεχνιόμαστε, το ίδιο το υπουργείο τούς διόρισε όταν ο χαλίφης Καραμανλής επανίδρυε το κράτος, όπως επίσης και τα όργανα των ερευνητών και των εργαζομένων. Πλήρης απαξίωση και παράκαμψη, αγνοώντας φυσικά ο αλαζών, ότι αυτό κάποια μέρα θα του γυρίσει μπούμερανγκ.

Η συγχώνευση μετά μετεγκαταστάσεως, δεν είναι απλώς παίρνω την καρέκλα μου και τα βιβλία μου και αλλάζω δωμάτιο. Εργαστήρια και βαρύτατος εξοπλισμός δεκαετιών δεν μπαίνουν σε τρίκυκλο μαζί με τα στρώματα και τις καρέκλες και δεν μεταφέρονται σε μια νύχτα. Θέλουν χρόνο, θέλουν δουλειά, χρονοδιάγραμμα και κυρίως πλήρη και τεκμηριωμένη απάντηση στο ερώτημα του γιατί γίνονται όλα αυτά. Χώρια που σε κάθε συγχώνευση κάποιοι πέφτουν από το τρίκυκλο και χάνουν τη δουλειά τους. Α!, παρεμπιπτόντως, χάνονται και τα περιουσιακά στοιχεία , όπως κτήρια, των Ιδρυμάτων που μετακομίζουν.

Πού είναι το χρονοδιάγραμμα, κ. Χατζηδάκη και κ. Τσαλίδη (ΓΓΕΤ);
«Δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα», απήντησε ο δεύτερος.

Ποια είναι η ανάλυση κόστους της μεταφοράς, κ. Χατζηδάκη και κ. Τσαλίδη;
«Δεν υπάρχει αυτό το είδος», απάντησε ευθαρσώς ο κ. Χατζηδάκης.

Ποια είναι τα οφέλη από τη συγχώνευση, ποιοτικά και οικονομικά;
«Καλά μαλάκες είστε, αφού δεν υπάρχει μελέτη και έκθεση εμπειρογνωμόνων, περιμένετε να σάς δώσω απάντηση; Γιατί; Χρειάζεται;».

Μα γιατί το κάνετε τότε κ. Χατζηδάκη;
«Είπαμε, για να δείξουμε ότι κάνουμε έργο και ότι φροντίζουμε να περιορίσουμε τις σπατάλες στο σπίτι μας στην Ελλάδα. Και ποιος σας είπε ότι η συγκατοίκηση είναι a priori κακό πράγμα;».

Μόνο γιαυτό;
«Ε, είναι και κάτι ωραία κτήρια-φιλέτο στο κέντρο της Αθήνας, Μεσογείων χαμηλά, και Βας. Κωνσταντίνου κέντρο (πίσω από Ρηγίλλης), που αν πάρετε τον πούλο, και μάς αδειάζει τη γωνιά το ΕΚΚΕ και το ΕΙΕ, θα μας μείνουνε ατόφια να τα φτιάξουμε να τα νοικοκυρέψουμε και να τα κάνουμε ξενοδοχεία για πουτάνες πολυτελείας. Καταλάβατε ζωντόβολα;».

Καταλάβαμε, καταλάβαμε!

Υ.Γ. Τα ερευνητικά ινστιτούτα, σε αντίθεση με τα πανεπιστήμια είναι τα μόνα που από το 1995 αξιολογούνται από διεθνείς επιστημονικές επιτροπές. Κάποια δε από αυτά έχουν αναδειχθεί σε κέντρα αριστείας, αν αυτό λέει κάτι. Η χρηματοδότηση της έρευνας γίνεται κατά κύριο λόγο από ανταγωνιστικά προγράμματα της ευρωπαϊκής ένωσης. Μόνο στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών αυτή τη στιγμή το ύψος των εξωτερικών χρηματοδοτήσεων ανέρχεται στα 30,000,000 ευρώ. Τα υπό διάλυση Ινστιτούτα (ΕΚΚΕ-ΕΙΕ-ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ) έχουν πενηντάχρονη παρουσία και έχουν αποκτήσει σημαντικές υποδομές για τις οποίες η παρούσα κυβέρνηση δεν φέρει καμιά ευθύνη.

Σαν νέοι Ηρόστρατοι λοιπόν αντί να οικοδομούν, καίνε! Άλλωστε και τώρα δεν κάνουν τίποτε παραπάνω από αυτά που ήδη έχουν αποδείξει οτι ξέρουν να κάνουν καλά και με συνέπεια. Α! και με υπευθυνότητα, προπαντός!