Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Ο Άγιος Τερλέγκας


Κλεισμένη στη καμπίνα με μοναδική παρέα τις τέσσερις καθηγήτριες της Καρυστιάνη, προσπαθούσα κάποιο χειμώνα να σκοτώσω 30 και κάτι ώρες σερί στη θάλασσα. Αφιερωμένο σ’ έναν από τους πολλούς άγιους της μοναξιάς, το βιβλίο, μόλις που είχε πρωτοκυκλοφορήσει. Τέσσερις καθηγήτριες εγκλωβισμένες σ’ ένα νησί, όπου παραμονεύουν η κατάθλιψη και η απογοήτευση, η διάψευση της ελπίδας, η ερημιά, η πλήξη και η τρέλα.


Τέσσερις καθηγήτριες, που πότε στο δωμάτιο της μιας, πότε στο δωμάτιο της άλλης, συνοδεύουν τα βράδια το ουίσκι τους με τα κόλλυβα που μαζεύει η θεολόγος από τα μνημόσυνα των παππούδων των μαθητών της, ακούνε Τερλέγκα και ανακυκλώνουν διαψεύσεις, ματαιώσεις, χυλόπιτες και κέρατα δίφορα. Τα ίδια και τα ίδια δηλαδή, ψιλοπλέκοντας καημούς γύρω από το βρόγχο τον ίδιο που τις πνίγει.


Κλειστοφοβικό το νησί, κλειστοφοβική κι η καμπίνα. Το βιβλίο το γύρισα μπρος πίσω δυο φορές. Κι ακόμα λιμάνι να δέσουμε.


Πέρασα το υπόλοιπο ξαπλωμένη με τα μάτια καρφωμένα στον πάτο της πάνω κουκέτας και το μυαλό σφηνωμένο στο κωλονήσι και την παρακμή του, στην υγρασία που ξέφτιζε τη μπογιά κι άφηνε σχήματα στους τοίχους, στα ξεθωριασμένα μανιτάρια που κάποτε φώτιζαν ένα κήπο, κυρίως όμως στον Τερλέγκα. Δεν έλεγα να χωνέψω πώς κάποιος με τέτοιο όνομα μπορούσε να κάνει τις καθηγήτριες να σφαδάζουν και να λύνονται, να αγκαζάρουν το ταξί και να κάνουν ίσαμε και πέντε φορές το γύρο του νησιού παίζοντας και ξαναπαίζοντας στο κασετόφωνο τα τέσσερα ωραία του. Κι από πάνω, πώς κατάφερνε να κάνει τη φιλόλογο κάθε φορά που κατέβαινε Αθήνα, να τρέχει στο καψουρομάγαζο της Εθνικής που τραγουδούσε, φρούριο από νάιλον, λαμαρίνα και νοβοπάν, για να εισπράξει το σεβντά των στίχων του. Πώς να ήταν άραγε ο Τερλέγκας;


Κάποια στιγμή έφτασα στον προορισμό μου και τον ξέχασα. Με κυρίεψαν καινούργιες περιέργειες, και τις παλιές τις στοίβαξα στην πλάτη μαζί με τις παλιότερες. Πού καιρός για Τερλέγκα και αναμνήσεις, μελαγχολίες και σεβντάδες. Ο χρόνος μ’ έτρεχε με τα χίλια γι αλλού. Ένα «αλλού» όμως, που πριν ξεφτίσει, είχε κρατήσει χρόνια.


Μια νύχτα εκεί που οδηγούσα αδέσποτη στα σκοτεινά, στις παρυφές της πόλης, τον είδα. Είδα το ίδιο γνώριμο ελεεινό φρούριο από νάιλον, λαμαρίνα και νοβοπάν. Η επιγραφή που αναβόσβηνε ξέθωρα, μου μηνούσε ότι δεν έκανα λάθος. Χωρίς να διστάσω στιγμή έστριψα κατά κει, έσπρωξα τη πόρτα και μπήκα. Κάθισα στο μπαρ, σε μια γωνιά πασχίζοντας να βολευτώ στο ημίφως και το θόρυβο. Το μαγαζί φίσκα, τα τραπέζια κολλητά ο αέρας πηχτός, η ατμόσφαιρα πνιγηρή. Μου ήταν αδύνατο και ν’ ακούσω και να δω. Μπήκα στη θέση της Καρυστιάνη, που ποιος ξέρει τι την έσπρωξε και τόνε διάλεξε ανάμεσα σε μυριάδες άλλους. Τη φαντάστηκα να κάθεται κι αυτή σε μια γωνιά και να παρακολουθεί από μακριά και να μαντεύει. Να ‘ρχεται και να ξανάρχεται. Και στο τέλος μάλιστα να συνηθίζει και να της καλοαρέσει.


Κάποια στιγμή, το απότομο δυνάμωμα της ορχήστρας, οι προβολείς που στράφηκαν προς το μέρος της πίστας και οι φωνές που γίνηκαν ξεφωνητά, μού δήλωναν πως ο Τερλέγκας όπου να ‘ναι θα έβγαινε να λαδώσει κι απόψε καρδιές, για να τις κάψει. Με τους προβολείς ακόμα αναμμένους έστριψα το κεφάλι στην αίθουσα. Πέρασα νοερά τα πρώτα τραπέζια, μετά τα δεύτερα, κι όταν πια την είχα εξερευνήσει όλη μέχρι και τη τελευταία της γωνιά, ακόμα και πίσω απ’ τις κολώνες, δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι στην αίθουσα απόψε δεν υπήρχε κανείς πέρα από γυναίκες.


«Μπα, κάθε βράδυ το ίδιο είναι», μου είπε ο σερβιτόρος.


Το μυαλό μου πήγε πάλι πίσω στην Καρυστιάνη, και το βιβλίο της. Δεν ήταν μόνο η Μαρκουλάκη που τρύπωνε στο ξενυχτάδικο της Εθνικής. Εδώ επρόκειτο για πόλη ολόκληρη. Κάτι έπρεπε να γίνει και μάλιστα γρήγορα...


ΥΓ. Ο 'Αγιος Τερλέγκας δεν θα μπορούσε να σταθεί στα πόδια του αν δεν είχε την ευλογία της "Αγίας Καψούρας" της εξαίσιας Κατερίνας.


29 σχόλια:

katerina είπε...

Αγγελος... να λειωνει εκει στην στροφή, να συνθλιβει αλκοολικά τις μνημες όσων έφυγαν χωρίς να προλάβει να τα χορτασει, όσων δεν ήρθαν κι ας και τα περιμενε, όσων ήρθαν αλλιως και εφυγαν πάλι ...αλλιως...
Το στερνο ανοιχτό, ευαλωτο, απροστατευτο για να υποδεχτεί ...όσα θα έρθουν...

Μοναχικός χορός το ζειμπεκικο. Ίσως ο μονος μοναχικός. Και τα χερια ψηλα, απλωμενα, για να φτασουν να ακουμπησουν ...τα ΠΑΝΤΑ. Στο σχημα του ...Σταυρου. Στο σχημα του Αετου.

Αφιερωμένο...εξαιρετικά, μεχρι να το ζησουμε.

de profundis είπε...

Και τώρα εμείς τι πρέπει να πούμε εκτός απο το πασίγνωστο ¨"άβυσσος η ψυχή των γυναικών¨" και θα συμπλήρωνα "και δη των ,ας πούμε διανοουμένων"

katerina είπε...

Τωρα να πω ότι ειναι απο τα καλυτερα ποστ σου...ποσες φορές να στο έχω πει αυτό; Πολλες, όσες δνε θυμαμαι

Καλά ...αλλά αυτό "υποκειμενικά" ειναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ

navarino-s είπε...

Δεν ξέρω περί Τερλέγκα -μόνο ότι του έχει δώσει στίχους του και ο Μάνος Ελευθερίου- αλλά καλή μου Cynical με την ανάρτηση σου αυτή έγραψες ένα αριστούργημα πολύ πάρα πολύ καλύτερο από το κείμενο της Καρυστιάνη!

ΥΓ: Τα βιβλία πολύ καλά! Σ' ευχαριστώ και πάλι!

cynical είπε...

Γεια σου ρε Κατερίνα!

και βεβαια θα το χορέψουμε!

cynical είπε...

de Profundis

Εσεις θα σιωπάτε και θα βλεπετε!

cynical είπε...

Γεια σου Navarino-s,

εμπιστευομαι τη γνωμη σου!
Πηρα και διαβασα και γω το βιβλιο του Δημητριου. Ξαναηρθε στα κιλα του. Ο παλιος, καλος, γνωριμος μάστορας του ...σβησίματος.

Sophia είπε...

Καλά που δεν έλεγε και για τον Τζαμάρα...

cynical είπε...

Σοφακι,

τα κλαρινα, θα τα πιασω αλλη μερα!

Κώστας Κ. είπε...

αφου μαγευεις με τα λογια
και εμπνεεις σε χορο
ακου και τουτο
http://www.youtube.com/watch?v=cbtw_n3puZw&feature=related

cynical είπε...

Πω, πω, Κωστα Κ.
μεγαλη μου αδυναμια ο Καρρας!

Με τοσο ζειμπεκικο που επεσε εδω μεσα, δεν θα λετε πια οτι παμε
στης "Cynical"
αλλα
στο "Cyn Cyn"

Στέργιος είπε...

Ονειρεύομαι επαναστατική έφοδο στο χειμερινό καψουροπάλατο του νοβοπάν!!! Εμπρός λοιπόν ηχήστε σαλπιγκτές της καψούρας. Ερχόμαστε….

cynical είπε...

Στεργιο,

οχι οτι ειναι σημαντικο, αλλα, για εγκυκλοπαιδικη μου επιμορφωση, το κόμμα τι θεση εχει για τα καψουροτράγουδα;;

Κώστας Κ. είπε...

δεν ηξερα οτι ησουν
φαν του Καρρα
και χαιρομαι ιδιαιτερα
ομως μιας και ετοιμαζετε
εφοδο στα θερινα ανακτορα
της καψουρας
επιτρεψτε ενα τελευταιο σαλπισμα
http://www.youtube.com/watch?v=5yFwog562PU&feature=related

cynical είπε...

Κωστα Κ.

αυτο δεν ηταν σαλπισμα! Οι τρομπετες της Ιεριχους ήταν..

Στέργιος είπε...

Τα καψουροτράγουδα αγαπητή Cynical είναι ντέρτι, καημός, λαϊκή έκφραση, αντίστασης στον χυδαιοκοσμοπολιτισμό, μάχη για τους κολασμένους χωρίς αύριο, πολιτισμός των κάτω, ύμνος στην ελπίδα, λατρεία στην ομορφιά, και απλά λανθάνουσα συνείδηση για ένα όνειρο που δεν πραγματοποιείται.

Δεν υπάρχει ομάδα του λαού που να έχει κάνει μεγαλύτερες προσωπικές θυσίες από τους καψούρηδες. Η καψούρα είναι όνειρο, θυσία, αυταπάρνηση, αυτή είναι η ουσία. Και τα όνειρα μπορεί πάντα να κρύβουν πολύ περισσότερα από αυτά που δείχνουν. Δες και τους … ονειροκρίτες!

NdN είπε...

Γεια σου Cynical,
Τελικά βλέπω ότι πολλοί "σιωπούν (μόνο) μπροστά σε κάδρα που ποζάρει η μοναξιά".

Αν δεν τον έχεις ακούσει Cynical να το κάνεις. Καμία σχέση με τα λαικοποπ σκυλάδικα. Τα τραγούδια αυστηρά ζειμπέκικα ή ακουστικά. Τσιφτετέλια ελάχιστα και γενικά οι πίστα είναι για να βγάζει ο καθένας το καημό του. Τα δάκρυα απαγορεύονται, εξάλλου αυτά πρέπει να κυλούν μόνο όταν βρέχει για να μην φαίνονται.

(κρίμα που από εδώ δεν μπορώ να βάλω και τα αντίστοιχα links).

cynical είπε...

Μαλιστα, κε Στεργιε,

με καλυψατε τα μαλα και σεις και η αξιοτιμος κυρια Κατερινα στο δικο της βλογ, με την σπαρασουσσα αναρτηση της...

cynical είπε...

ΝdN

μήπως εννοεις αυτο;

"...Κάνω βόλτες στο δωμάτιο ξανά
ακούω ψίθυρους που παίρνω για σημάδι
τρέχουνε δάκρυα στα μάγουλα καυτά
που κρυσταλλώνουνε πριν πέσουν στο σκοτάδι

Σιωπώ μέσα στον καπνό που ποζάρει η μοναξιά
σιωπώ μες στις φωνές που έχεις βάλει
σιωπώ μες στη συγνώμη που 'χεις κάνει αγκαλιά
σιωπώ στην ομορφιά που έχεις πάλι

Μ' ένα τσιγάρο που ζητάει τη φωτιά
και τη μορφή σου απ' το δάκρυ ζαλισμένη
μ' ένα ποτό που αγαπάς για συντροφιά
σαν από σύννεφο σιωπής ζωγραφισμένη

Σιωπώ μέσα στον καπνό που ποζάρει η μοναξιά
σιωπώ μες στις φωνές που έχεις βάλει
σιωπώ μες στη συγνώμη που 'χεις κάνει αγκαλιά
σιωπώ στην ομορφιά που έχεις πάλι

Σιωπώ...


ΥΓ. Πάρε ρε την Ιζυ και πέτα κατα δω! θα χασεις σώου! Ουτε ενα μπουκαλι ουισκι δεν κανει το εισητηριο. θα στο κερασουμε εμεις!

Swell είπε...

Αν είναι δυνατόν... Γαλλικά και πιάνο απ' τη μια, στο ναό από νάυλον, λαμαρίνα και νοβοπάν από την άλλη. Καλά τα λέει ο de profundis. H ψυχή σας άβυσσος.

cynical είπε...

Κοιταξε Swell,

αν δεν τα κανεις το πιανο και τα Γαλλικα, δεν θα μπορεσεις μετα να εκτιμησεις την αξια του νάιλον. Διοτι το μυαλο θα μενει παντα κολλημενο στο πιανο και τα Γαλλικα που δεν κατορθωσες να μαθεις...

και η ζωη θα φεύγει , θα κυλά...

Θανασης Ξ. είπε...

cynical, ζαλάδα οι αναρτήσεις σας, και η δική σου και της Κατερίνας.

Αυτά, όλα, τα γέννησαν εποχές που έχουν παρέλθει. Απομένει η εθελούσια κάθοδος ενός κόσμου 'ξένου' σ' έναν 'Άδη' που δεν υπάρχει πια..

Κάποτε, ρωτήσανε -οι δημοσιογράφοι-τον Μπιθικότση να τους πει για τον Κοεμζή, την παραγελιά, την σφαγή και τα ρέστα. Κι εκείνος απάντησε : Πού να σου εξηγώ...

cynical είπε...

Θαναση Ξ,
θα κανουμε επιτοπια ερευνα και το ρεπορτ θα το δημοσιοποιήσουμε!

Ανώνυμος είπε...

σκασίλα σας εσάς αλλά εμένα τέτοια μου αρέσουν να γράφετε

K.K.M.

cynical είπε...

κε Κ.Κ.Μ.

βλέπω ότι ο στοχος σας ειναι να με βγάλετε στο κλαρί και να με ακυρώσετε σαν επιστημονα...

Ανώνυμος είπε...

με κολακεύετε

K.K.M.

cynical είπε...

κε Κ.Κ.Μ

Α!, πάντα διάλεγα τον καλύτερο εκδότη της πιάτσας!

VAD είπε...

Οπου Τερλέγκας και χαρά,μέσα και ό vad,έστω και εκ του μακρόθεν:)
Βαράτε βιολιτζήδες, μπας και τρομάξουνε οι...κερδοσκόποι!!!
Και εξηγούμαι:-Αν οι απανταχού του κόσμου κερδοσκόποι δουν άπαντας τους Ελληνας να εφαρμόζουν απόψε το αρχαίο "των οικιών ημών εμπιμπραμένων,ημεις άδομεν",θα σχίσουν τα πτυχία όλων των αναλυτών που πρόβλεπαν την καταστροφήν ημών των δήθεν υποψηφίων προς πτώχευσιν,επι το λαϊκότερον θα πούνε,"ρε σεις, αυτοι οι Ελληνες δεν παιζονται,εμεις τους απειλούμε με τα spreads κι αυτοί το γλεντάνε!"
Να δειτε πως μ'αυτή την ομαδική αντίσταση εναντίον των κερδοσκόπων θα βγούμε νικητές και θα μας χρωστουν χάρη οι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου οι νεότεροι:))

Πόσο απλά ειναι τα πράγματα μερικές φορές...

Δώστε του χορού να πάει λοιπόν...

cynical είπε...

VaD,

σε χαλεπους καιρους, οταν ο κοσμος αισθανεται οτι δεν μπορει να κανει και πολλα, οταν εχει αηδιασει, τοτε το ριχνει στο γλεντι.

Θα ριξουμε και μια στροφη για σενα!