Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Σενάριο Πολιτικής Φαντασίας

Εδώ και μέρες, από την Κυριακή αν δεν απατώμαι, η Ελευθεροτυπία έχει ανοίξει ένα καινούργιο κεφάλαιο, με το όνομα «Διάλογος για την Αριστερά», όπου παρουσιάζονται οι απόψεις δέκα προς το παρόν πολιτικών και πανεπιστημιακών. Τα μέχρι τώρα δημοσιευμένα κείμενα τα έχουμε αναρτήσει στο youpayyourcrisis, όπου μπορείτε να τα διαβάσετε με την ησυχία σας.


Αν ρίξετε μια γρήγορη ματιά στα ονόματα των συγγραφέων, αντιλαμβάνεστε αμέσως ότι σχεδόν στο σύνολό τους προέρχονται, είτε ως πολιτικοί, είτε ως φίλοι, είτε ως συμπαθούντες, είτε ως «πέρασα απ’ έξω, είδα φως και μπήκα», από τον χώρο του ΣΥΝ και του Σύριζα, γεγονός που δεν μπορώ ν’ αφήσω ασχολίαστο. Πρώτον, γιατί η ταμπέλα της Αριστεράς όπως ετέθη στην εφημερίδα, φαίνεται να καλύπτει μόνο τον συγκεκριμένο χώρο και ν’ αφήνει απ’ έξω τον άλλο, του ΚΚΕ, και του Ανταρσύα, μιας και μέσα στα δέκα δεν εντόπισα κάποιον που εμφανώς να τους εκπροσωπεί, και δεύτερον, γιατί ενώ κατά κανόνα ο ΣΥΝ και Σύριζα υπερεκπροσωπούνται στα γράμματα και τις τέχνες, στα εκλογικά συστηματικά την πατάνε.


Τι ήθελα κι έκανα αυτές τις σκέψεις, οι συνειρμοί που ακολούθησαν ήταν τόσοι πολλοί, που με ξενύχτισαν.


Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Η κατάσταση σήμερα ως έχει είναι επιεικώς σκατά. Οι εργαζόμενοι χτυπιούνται σαν τα χταπόδια, τόσο που έχουν χάσει πια το μπούσουλα για το τι είναι αυτό που τους χτυπάει τη μια στιγμή και τι είναι εκείνο, την αμέσως επομένη. Η οργή, είναι τεράστια, το ίδιο όμως και το αδιέξοδο. Τόσο οι δημοσκοπήσεις, όσο σοβαρά μπορεί να τις πάρει κανείς, όσο και κατ’ ιδίαν, αυτό που ακούς καθημερινά είναι η καθολική απαξίωση, ο χλευασμός, το μίσος, η περιφρόνηση και η δυσπιστία προς το σύνολο των πολιτικών, των κομμάτων και των ιδεολογιών. Τίποτε δεν φαίνεται να παραμένει όρθιο μπροστά στη μήνι του κόσμου που τα σαρώνει, ούτε η δεξιά, ούτε η αριστερά, ούτε το μπρος, ούτε το πίσω. Πραγματικό πολιτικό κενό. Απύθμενο και ερεβώδες.


Τι κάνουμε λοιπόν; Πού θα βρούμε την σχισμή, να την ανοίξουμε για να περάσουμε στην αντιπέρα όχθη με το χλωρό χορτάρι; Το τοπίο όπου και να κοιτάξεις, χέρσο. Και όσο και να καρφώνουμε τα μάτια προς τον ορίζοντα, κανένας Μεσσίας δεν φαίνεται καβάλα στ’ άλογο να ξεπροβάλει. Μα θα σου πούνε, δεν χρειαζόμαστε Μεσσίες. Ένα κίνημα χρειαζόμαστε, λαϊκό και μαζικό. Δεκτόν. Αλλά πού βρίσκεις αυτές τις μέρες κίνημα για να γίνει Μεσσίας στη θέση του Μεσσία; Φτιάχνεται, θα σου πούνε. Ψήνεται, σιγά σιγά στο φούρνο, σαν το κέικ. Μόνο που αργεί, ο φούρνος δεν λέει ν' ανεβάσει θερμοκρασία, και ώσπου να κορώσει, αν ποτέ, οι μισοί θα έχουνε ήδη πεθάνει απ’ τις κακουχίες. Αυτά λοιπόν βλέπει ο κόσμος κι απελπίζεται.


«Δεν γίνεται τίποτε», είναι η φράση που έχει καθίσει σαν έρπης στα χείλη του καθενός. Μπορεί να μην γίνεται τίποτε με τα υπάρχοντα δοκιμασμένα, αλλά απαξιωμένα και αναποτελεσματικά εργαλεία διάσωσης, από την άλλη όμως, ο κόσμος προσβλέπει σε κάποιο καινούργιο σωστικό εργαλείο, με τη μορφή ας πούμε ενός καινούργιου κόμματος. Το αίτημα αυτό έχει ήδη αποτυπωθεί καθαρά και δημοσκοπικά, και επιπλέον στις συνθήκες που βρισκόμαστε η συγκεκριμένη λέμβος σωτηρίας είναι ένα μέσον καθ’ όλα ρεαλιστικό.


Ποιος θα κάνει λοιπόν αυτό το κόμμα; Και τι σόι κόμμα θα είναι; Προς το παρόν προαλείφεται η θυγατέρα, αλλά με το πολιτικό ένστικτο, που από γεννησιμιού μου διαθέτω, δεν βλέπω, πρώτα να τής κάθεται και δεύτερον να τού κάθεται και του κόσμου. Δεν γίνεται αλλιώς. Αυτά τα δυό πρέπει να πηγαίνουνε πάντα μαζί.


Από δω και πέρα, ας με συγχωρήσετε αγαπητοί μου, αλλά θ’ αρχίσω να ξετυλίγω ένα πολιτικό σενάριο διεξόδου από την κρίση, που στη χειρότερη των περιπτώσεων, αν το βρίσκετε παράλογο και εξωφρενικό, θα το αξιοποιήσω σε ταινία επιστημονικής φαντασίας.


Έχουμε και λέμε. Κοιτώντας δεξιά κι αριστερά και αποκλείοντας ένα προς ένα τα κόμματα, της ΝΔ και του Πασόκ για ευνόητους λόγους, του Καρατζαφέρη, για ακόμα πιο ευνόητους, του ΚΚΕ, λόγω της μικρής ελκυστικής του δύναμης και ευελιξίας, τι μένει στο ράφι παρακαλώ; Ο μικρός, έως μικροσκοπικός χώρος του Σύριζα.


Ως γνωστόν, ο Σύριζα εδώ και πολύ καιρό σπαράσσεται από εσωτερικές έριδες και πλακώματα, τα οποία τον εμποδίζουν να δει λίγο πιο πέρα από τη μύτη του και λίγο πιο πάνω από τον αφαλό του. Θα τον παρομοίαζα σαν το λιβάδι που αφήνει τα χίλια λουλούδια ν’ ανθίσουν, σαν την προβλήτα του αεροδρομίου που αφήνει τις δεκάδες φυσούνες να κολλήσουν. Κάθε αεροπλάνο δηλαδή μπορεί να έρχεται και να παρκάρει απαλά στην πλατφόρμα του Σύριζα. Αυτό είναι καλό γιατί διευκολύνει την κυκλοφορία των ιδεών, είναι όμως και κακό γιατί μπλοκάρει τις αποφάσεις και τα προγράμματα. Αν και ο Σύριζα είναι ένα ανοιχτό πολυκατάστημα, με ποικίλα ιδεολογικά εμπορεύματα, εν τούτοις δεν μπαίνουν και πολλοί πελάτες στο μαγαζί. Θα έλεγα λοιπόν ότι χρειάζεται ανακαίνιση, τακτοποίηση των εμπορευμάτων, ώστε να μην είναι όπως τώρα πεταμένα φύρδην μύγδην εδώ κι εκεί, καθώς επίσης και πρόσληψη νέου προσωπικού.


Έχω την εντύπωση, και μπαίνω τώρα στο ψητό, πως αν ένα μέρος του ΣΥΝ σηκωνόταν και έφευγε αυτή τη στιγμή από το πολυκατάστημα Σύριζα, και μάζευε όλους όσους από το Πασόκ, και από αλλού αισθάνονται προδομένοι από την παρούσα κυβέρνηση και ψάχνουν για μια νέα κεντροαριστερή στέγη, ένας σχηματισμός του τύπου αυτού θα τούς ερχόταν ταμάμ. Θα μπορούσε να καταστεί πόλος έλξης και για τη μεγάλη μάζα των κομματικά άστεγων και απογοητευμένων και θα μπορούσε να χτυπήσει άμα λάχει, μέχρι και το Προεδρικό Μέγαρο.


Οι εναπομείνασες ορφανές συνιστώσες θα μπορούσαν, λέω τώρα, να συσπειρωθούν γύρω από τον Ανταρσύα και έτσι να φτιαχτεί ένας άλλος δυναμικός πόλος. Για εκπόρθηση της εξουσίας το βλέπω λιγάκι δύσκολο, αλλά ουδείς γνωρίζει τι θα μπορούσε να συμβεί σε τρία, ας πούμε τέρμινα.


Ο κόσμος εδώ και τώρα ζητάει λύση, η κατάσταση είναι επείγουσα, κι εγώ μόνο αυτό το σενάριο έχω να καταθέσω. Αν εσείς έχετε στα σκαριά κάποιο άλλο, ας δηλώσετε υποψηφιότητα στα καλλιστεία πολιτικών σεναρίων που θα διεξαχθούνε σύντομα, ώστε να μπορέσουμε να επιλέξουμε το καλύτερο.

Άντε, στρωθείτε λοιπόν μέχρι το deadline. Τα πράγματα πιέζουν.


59 σχόλια:

Greek Rider είπε...

Cynical καλημέρα.

Ο νέος χώρος των κεντρώων σοσιαλδημοκρατών-ανανεωτών θα είχε (λέμε τώρα) αντικείμενο διακυβέρνησης; Ή αν ποτέ εκλεγόταν (μόνοι ή σε συνεργασία με άλλους) θα καλούνταν να διαχειριστούν μια σούπερ νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική όπως την τωρινή;

Νομίζω ότι θα έπρεπε ήδη όλοι οι πρώην σοσιαλδημοκράτες να έχουν πάρει το μάθημά τους. Σοσιαλισμός σε τέτοιες συνθήκες δεν γίνονται.

Οπότε μόνο αντικαπιταλιστική μπορεί να είναι μια τίμια αριστερά.

Αντικαπιταλιστική που θα κάνει ριζοσπαστικές προτάσεις ουσίας και όχι μόνο ευχολόγια και συνθήματα.

Και με πανευρωπαική συνεργασία με αντίστοιχα κόμματα και ανθρώπους που έχουν γνώση του οχετού των κεφαλαιαγορών.

zalion είπε...

Συγνωμη αν σε στεναχωρησω αλλα το σεναριο ειναι οντως επιστημονικη φαντασια.
Πρωτον γιατι κατα τη γνωμη μου αγνοει τη πολιτικη γεωγραφια του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Δευτερον γιατι επικεντρωνεται μονο σε λογικες εκλογικων αναμετρησεων και περαν τουτου ουδεν.
Τριτον αγνοει το επερχομενο συνεδριο του ΣΥΝ στο οποιο πολλοι ευελπιστουν και κοπιαζουν ωστε να επανεκκινησει το κομμα.
Τεταρτον η προσπαθεια δημιουργιας κινηματος που θα αντισταθει στα μετρα υπερβαινει το χωρο του ΣΥΡΙΖΑ και αρα θα πρεπει να υπαρξει προσπαθεια απο ολους τους πολιτικους σχηματισμους και ανεντακτους.
Θα κλεισω με να τσιτατο που ειναι παλαιο αλλα εχει την αξια του.
Αν οι εκλογες αλλαζαν τα πραματα θα ειχαν κηρυχθει παρανομες.
Αναμενω να ανοιξει και δω ο διαλογος περα απο το διαλογο της ελευθεροτυπιας.

Θανασης Ξ. είπε...

Καλημέρα Cynical..

Μου φαίνεται πως η δική σου επιστημονική φαντασία είναι πιο 'τραβηγμένη' απ' τα αιωρούμενα βουνά του Κάμερον :))...

Διότι, ώς γνωστόν, πολιτική είναι ένα παιχνίδι που παίζεις επί 90 λεπτά, τρέχεις, ιδρώνεις, σκίζεσαι, και στο τέλος κερδίζει ο ..δικομματισμός !

Αναμφίβολα, νέο κόμμα δεν μπορεί να στήσει μια εφημερίδα (ιδίως άμα είναι της Μάνιας)..
Νέο κόμμα δεν μπορεί, όπως κι εσύ παραδέχεσαι, η θυγατέρα..
Εξ άλλου, κάτι ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΟΙΝΟΙ ΝΟΕΣ, κάτι Παπαθεμελήδες, κάτι Αδριανόπουλοι, κάτι μαϊντανοί στα διάφορα πάνελ, του τύπου 'πρώην Υπουργός με ήθος', τους είδαμε τί δυναμική είχαν...

Στον ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη στιγμή, συγνώμη αλλά δεν ξέρει η δεξιά (συνιστώσα) τί ποιεί η αριστερά (συνιστώσα). Μέσα απ' τα κανάλια (πάει να πει για τις γιαγιάδες με την παραγωγική κατσικούλα), τείνει να δημιουργηθεί μια εικόνα Tsipras and his band. Οπότε, ποιός να φύγει, πού να πάει, σε τί να ελπίσει.

Λές, να προσελκύσει και τον 'αριστερό του ΠΑΣΟΚ'. Έχει μείνει κανείς άλλος εκτός από μένα;; :))))))))
(Κι εγώ λόγω ζωδίου δηλαδή, καθότι Υδροχόος :)))).....

Το ΠΑΣΟΚ, μην ξεχνάς πως στην διαμάχη ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-ΜΠΕΝΥ, αυτό ξανάγινε: Αριστερό !
Μη γελάτε, αυτό δεν παίχθηκε (υποτίθεται) τότε;; Έχω ξιφουλκήσει στου Μίμη, μέχρι αηδείας. Και γιατί δεν παίρνεις θέση. Και πάρε θέση. Και είσαι πουλημένος. Και θάνατος στους εκσυχρονιστές. Και ζήτω ο σοσιαλισμός, αυτά όλα πριν από λίγο καιρό...
Πού νά ξερα...

υγ. Και του φίλου μας, του Greek Rider αιωρούμενο βουνό είναι η φαντασία του. Ποιό ΚΚΕ βρε παιδιά; Ποιές νέες ιδέες; Ποιές σοβαρές προτάσεις;; Και κυρίως: Με ποιό προλεταριάτο;; Αυτό που συμπεριλαμβάνει και τον μικρομεσαίο επιχειρηματία; Ή αυτό με το 'λαϊκό' αυθαίρετο;;....

υγ2. Κάτσε και θα δεις. Ετούτη η ανάρτηση θα σκίσει κυριολεκτικά...

Στέργιος είπε...

Πρώτα να πω ότι στο ένα μέρος με καλύπτει ο G.R. να μην επαναλαμβάνω.

Το άλλο με την «Ελευθεροτυπία» το βλέπω σαν επιθυμία ελέγχου της Αριστεράς και των εξελίξεων που κυοφορούνται. Γνωρίζουν καλά ότι το καζάνι βράζει και στην Αριστερά. Και η γενική ψυχολογία του κόσμου της είναι εκρηκτική προς μια αναγκαία ενότητα όχι όμως για να διορθώσουμε το «παραστρατισθέν» σύστημα αλλά για να το γκρεμίσουμε. Προκειμένου να προλάβουν τέτοιες εξελίξεις ρίχνουν όλο το δυναμικό της «ενότητας με το παπιγιόν» μπας και αποκλειστεί η ανατρεπτική ενότητα.

Αυτό είναι το ζουμί της Ελευθεροτυπίας. Δεν ξέρω ανά θα της βγει. Ούτε και αν οι αρθρογράφοι της έστω μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ θα αποτολμήσουν να παραστήσουν τους θεράποντες του συστήματος, δεν τους παίρνει. Η Ελευθεροτυπία θα ήθελε πολύ να λένε πολύ επαναστατικούς λόγους αλλά στο δια ταύτα, να σώσουμε το σύστημα (το «λαό» θα λένε) στη κρίσιμη αυτή στιγμής κλπ κλπ και βεβαίως να ληφθούν και μέτρα υπέρ των εργαζομένων σε έναν… αλλαγμένο καπιταλισμό…

Δεν πιστεύω ότι θα τους βγει. Θα τους πάρουν φαλάγγι τα γεγονότα. Πολύ θα ήθελε τον ρόλο της Ελευθεροτυπίας να παίξει το γνωστό για τους ρόλους του συγκρότημα του ΔΟΛ αλλά άλλαξαν πολύ οι καιροί. Έτσι άλλος ανέλαβε την εργολαβία.

Από ουσιαστική άποψη η εφημερίδα αυτή χαίρει σεβασμού για τις μάχες που δίνει για έναν… δημοκρατικό καπιταλισμό σε… προοδευτική κατεύθυνση, για τη προώθηση της καθωσπρέπει Αριστεράς(!) που δεν λερώνεται με δογματισμούς τύπου ΚΚΕ και βάλε, από το οποίο θέλει να τη σώσει κλπ. κλπ. Ακόμη και οι καλές απόψεις που δημοσιεύονται εκεί από αριστερούς, για να μη τους αδικούμε, όλους στον ίδιο μύλο της εφημερίδας αλέθονται. Ο σκοπός της δεν είναι καθόλου αθώος.

Όσο γι τον ΣΥΡΙΖΑ απλά βγαίνουν στην επιφάνεια οι εσωτερικές του αντιφάσεις. Οι μισοί θέλουν την ενότητα για τη σωτηρία του καπιταλισμού με… ανθρώπινο πρόσωπο και οι άλλοι μισοί για την ανατροπή του. Χάος γίνεται μέσα του.

Όμως όχι πως σε όλη την Αριστερά δε γίνονται έντονες διεργασίες. Παντού αναζητούνται νέες πολιτικές διέξοδοι πάνω σε νέους όρους. Κανένας δεν μένει απέξω. Η κατάσταση είναι εκρηκτική. Σήμερα στην απεργία πιστεύω ότι θα εκφραστεί βουβά από όσους το θέλουν και δεν τολμούν να το πουν ή δεν βλέπουν ακόμη φως. Ίδωμεν…

Athena είπε...

Cynical,

Παρακολουθώ τα ελληνικά από μακριά, ίσως λοιπόν η άποψη μου για το ποια πραγματικά συμβαίνει να είναι κάπως «διαστρεβλωμένη».

Δεν πιστεύω ότι μπορεί να έρθει κάποια λύση από τα υπάρχοντα πρόσωπα η πολιτικές η κόμματα η ακόμα και ιδεολογίες που μυρίζουν μούχλα και ναφθαλίνη.

Είναι ξεπερασμένα, δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που συμβαίνει σήμερα, δεν έχουν την γνώση και την ευελιξία που χρειάζεται να δουν και να προχωρήσουν δυναμικά μπροστά, το κυριότερο δεν έχουν μάθει να ακούνε και να συνεργάζονται.

Αυτό που κατά την γνώμη μου χρειάζεται είναι κάτι εντελώς καινούργιο. Δεν ξέρω πώς να το ονομάσω - οι λέξεις κίνημα, κίνηση, κόμμα έχουν χάσει πια την σημασία τους. Η ουσία είναι – αυτό το καινούργιο - πως θα πρέπει να καταλαβαίνει τον ρυθμό και τα σχήματα του σήμερα, να αντιλαμβάνεται τις ανησυχίες και τα προβλήματα, να έχει την διάθεση να αλλάζει και να ξεφεύγει από τα τετριμμένα, και το κυριότερο να μπορεί και να θέλει να συνεργάζεται.

Υπάρχουν κάποιες «φρέσκες», μεμονωμένες φωνές που προσπαθούν μάταια να ακουστούν και να ξεφυγουν από αυτην την σχιζοφρένεια. Όμως ένας κούκος όμως δεν φερνει την άνοιξη. Χρειάζεται μια πιο ξεκάθαρη, οργανωμένη και δυναμική προσεγγιση. Τα εργαλεία για να επιτευχθεί υπάρχουν, και με εργαλεια δεν εννοώ τις ξεπερασμένες πλέον καταλήψεις και πορείες που τα μόνο αποτελέσματα που έχουν είναι η συντήρηση του φανατισμού, μιας καθεστηκυίας αναχρονιστικής κατάστασης και της βίας που προκαλείται από την μαζική εκτόνωση του πλήθους.

de profundis είπε...

τα πράγματα εδώ που έχουν φτάσει είναι για μένα απλά.Η είμαστε υπέρ της διατήρησής και (αν είναι ποτέ δυνατόν) του εξωραϊσμού του συστήματος η παλεύουμε για την ανατροπή του.

Ο δε ρόλος ιστορικά της σοσιαλδημοκρατιας είναι γνωστός το δε ΠΑΣΟΚ σήμερα τον έπαιξε καταπληκτικά.

Κατά τη γνώμη μου είναι τουλάχιστον πολίτικα αφελές να πιστεύουμε οτι μια άλλη μορφή σοσιαλδημοκρατιας θα ειναι η λυση για τα π ραγματα οπως αυτα εχουν εξελιχθει.

Alexandros είπε...

Το μόνο νέο πολιτικό χώρο που βλέπω να εμφανίζεται σύντομα είναι της Ντόρας. Να δούμε ποιους θα μαζέψει εκεί.
Η σημερινή Αριστερά, πλην ΚΚΕ, δεν έχει λόγω ύπαρξης. Ας φτιάξουν μία Μ.Κ.Ο. να καλύψουν τις υπαρξιακές τους ανησυχίες. Τα κόμματα πρέπει να έχουν κοινές συνισταμένες και ρεαλιστικά προγράμματα για την κοινωνία και τον άνθρωπο. Άρα, καλό θα ήταν να δημιουργηθεί ένα νέο Αριστερό κόμμα μπας και γεννηθούν κάποιες σοβαρές ιδέες. Μακάρι αυτό που λες να γίνει.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Και μόνο που δεν υπάρχει κανένας κομμουνιστής -για να μην πω αναρχικός- όταν το ΚΚΕ μόνο του έχει τόσους επιστήμονες φτάνει...

Κυριάκος είπε...

Ιστορικά οι οικονομικές κρίσεις μετακινούν το κέντρο βάρους των πολιτικών προτιμήσεων του κόσμου προς το δεξιό και τον εθνικιστικό ριζοσπαστισμό. Μια μελέτη που αναφέρει ο Krugman στη στήλη του στους NYT συσχετίζει την οικονομική ανάπτυξη με τις εκλογικές προτιμήσεις. Η μελέτη εξετάζει 16 ανεπτυγμένες χώρες του ΟΟΣΑ για μια περίοδο τριάντα χρόνων και υπολογίζει πως κάθε μονάδα μείωσης στο ρυθμού ανάπτυξης αντιστοιχεί χοντρικά σε μια μονάδα ενίσχυσης στα ποσοστά ακροδεξιών ή εθνικιστικών κομμάτων. Το paper δεν μπόρεσα να το κατεβάσω αλλά βρήκα σχόλιο των συγγραφέων εδώ:

http://www.voxeu.org/index.php?q=node/5047

Η αριστερά βαυκαλίζεται πως ο κόσμος θα στραφεί σ' αυτή γιατί η κρίση απέδειξε τις αδυναμίες του καπιταλισμού. Ακόμα χειρότερα, η ελληνική αριστερά και μάλιστα το ΚΚΕ φαίνεται να πιστεύει πως ήρθε η ευκαιρία για την ανατροπή του παγκόσμιου καπιταλισμού με καταλύτη την Ελλάδα. Το λέω γιατί άκουσα πολύ προσεκτικά τη συνέντευξη του Λαπαβίτσα που ανεβάσατε στο youpay. Είναι πολύ διαφωτιστική γιατί δείχνει τους κρυφούς πόθους του ΚΚΕ αλλά και τα αδιέξοδά του. Να σημειωθεί οτι δεν το λέω γιατί θεωρώ τον άνθρωπο φερέφωνο του κόμματος, επιστήμονας είναι και πιθανότατα εξαιρετικός αλλά στη συνέντευξη συνοψίζεται η βασική πρόταση για έξοδο απ' το ευρώ και εθνικοποίηση (μεγάλου κομματιού) της οικονομίας, η οποία έχω καταλάβει πως είναι η πλατφόρμα του ΚΚΕ για την έξοδο από την κρίση.

Διακινδυνεύοντας να κάνω ερασιτεχνική ψυχανάλυση (κάτι που σιχαίνομαι) μου φαίνεται πως στα δύσκολα ο κόσμος δεν αντιδρά με το μυαλό του αλλά με το ένστικτο. Και στα δύσκολα το ένστικτο λέει να οχυρωθείς στον μικρόκοσμό σου και να προστατέψεις τα λίγα που έχεις από το διπλανό σου, αυτό που κατά κύριο λόγο πρεσβεύουν οι δεξιοί και οι εθνικιστές.

Το πολιτικό κενό λοιπόν μάλλον δε θα καλυφθεί από αριστερούς αλλά από δεξιούς / κεντροδεξιούς. Το ΠΑΣΟΚ τραβιέται προς τα δεξιά για να κρατήσει τα ποσοστά του (εν μέρει αναγκαστικά: πρέπει να εφαρμόσει και συνεπώς να στηρίξει πολιτικά ένα υπερβολικά αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας) και ο Καρατζαφέρης που έχει αποδεδειγμένο πολιτικό ένστικτο το παίζει υπεύθυνος συνομιλητής και αρωγός στην εθνική προσπάθεια και είναι πολύ πιθανό να βγει πολιτικά κερδισμένος. Ο σαχλαμάρας Σαμαράς δεν ξέρει πού πατά και πού βρίσκεται αλλά έχει χρόνο μπροστά του και αν σοβαρευτεί μπορεί και να φάει τον Παπανδρέου που σταδιακά θα αποδυναμωθεί.

Η αβεβαιότητα είναι πολύ μεγάλη οπότε οι προβλέψεις δε λένε τίποτα, ακόμα κι αν πέσουν μέσα μάλλον από τύχη θα είναι. Το μόνο σίγουρο είναι πως η αριστερά πολύ δύσκολα θα βγει κερδισμένη. Ενδεχομένως με μια grassroots κινηματική τακτική σε συνδυασμό με στοχευμένες αναπτυξιακές προτάσεις (δείτε αυτό για παράδειγμα) θα μπορούσε να ωφεληθεί αλλά όσο οραματίζεται τη νέα επανάσταση των Μπολσεβίκων μάλλον θα χάσει κι αυτά που έχει.

Zaphod είπε...

Σαν ιδεα ειναι καλη αλλα σκονταφτει στην πραγματικοτητα πως στο Συριζα γινεται του παλιοχαμου. Το μυαλο τους ειναι σε αλλα πραγματα απ το να δωσουν μια σαφη προταση διαχειρισης της κρισης.

Ελπιζω να βαλουν μυαλο αλλα...

Left Liberal Synthesis είπε...

Cynical & All
O Μαργαρίτης εχει προσχωρήσει εδω και καιρό στο ΚΚΕ.

zalion είπε...

Για την επιτυχια μιας κουβεντας απαραιτητο ειναι να γινεται με ψυχραιμια και χωρις ισοπεδωσεις. Σε αυτη τη λογικη λοιπον θα πρεπει να δουμε τη κατασταση ως εχει με τις δυσκολιες της αλλα και με τις αγγυλωσεις της. Ας μη προστρεξουμε ομως να βυθισουμε μια διαδικασια που στηνεται εδω και καιρο με πολυ κοπο αλλα και λαθη. Μπορουμε να εντοπισουμε λοιπον παραλειψεις, οπισθοδρομησεις αλλα και θετικα βηματα οπου εχουν γινει. Αν φυσικα μας ενδιαφερει η περιπτωση γιατι αλλιως...
Χρηστος Κ.

Ανώνυμος είπε...

Δεν πιστεύω ότι κτίζεται σπίτι εκ θεμελίων με φθαρμένα υλικά. Και το ΣΥΝΟΛΟ του πολιτικού συστήματος είναι πιά φθαρμένο υλικό, και άχρηστο. Πιστεύω δε, σε αντίθεση με εσένα, ότι το πιό άχρηστο κομμάτι του είναι ο ΣΥΝ και τα συστατικά του.

Η όλη του πορεία στην κρίση βρίσκεται σχεδόν στο ίδιο μήκος κύματος με το ΚΚΕ: Καταστρέψτε, χαλάστε, υπονομεύστε- υπάρχει ΑΛΛΗ λύση, αλλά... δεν σας τη λέμε! Οπως ο Γιωργάκης δεν μας έλεγε που "υπάρχουν τα λεφτά!"

Στοχεύουν ξεκάθαρα στην εξαθλίωση του λαού και ...ότι ήθελε προκύψει. Και όλοι ξέρουμε τι θα προκύψει: Πείνα, ταραχές, βία... και το πιθανότερο, η εκμετάλλευσή τους από κάποιον "μεσσία"...

Ε, λοιπόν, αυτός ο "μεσσίας" γύρω απο τον οποίο θα συσπειρωθούν όσοι ΘΕΛΟΥΝ να βγούμε από την κρίση, θα ενφανιστεί -και πρέπει να εμφανιστεί- ΠΡΙΝ απο την κατάρρευση. Τα "κενά" στα πολιτικα συστήματα ΠΟΤΕ δεν μένουν κενά. Και αν ενφανιστεί, και ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ, τότε ΝΑΙ, η χώρα θα σωθεί... γιατί ο Ελληνας ξέρει να πετυχαίνει το ακατόρθωτο, αρκεί να εμπνέεται. Και να πιστεύει ότι δεν τον εκμεταλλεύονται σε αυτή την προσπάθειά του. Εκείνο που αποκλείεται να σωθεί, είναι το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, με την μορφή που το ξέρουμε τώρα, οι πολιτικοί, και ν μεταπολιτευτική και εν πολλοίς ανδρεοπαπανδρεική "ηθική".

Ουτε ΣΥΡΡΙΖΑ, ούτε ΣΥΝ, ούτε φθαρμένα υλικά, ουτε ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ-λαμόγια και συνεργάτες...

SUN W KNIGHT είπε...

Καλή μου Cynical,

το τέλος της ανήθικης ευημερίας των εξαχρειωμένων νεοελλήνων είναι και το τέλος της διαβρωμένης κοινωνίας τους.
Μην αναζητάς λύσεις. Δεν υπάρχουν.

cynical είπε...

Καλησπερα Rider,

Ας πουμε οτι το βραχυπροθεσμο ζητούμενο, ειναι να παρθουν πισω τα μετρα και το ασφαλιστικο νομοσχεδιο. Γιαυτο χρειαζομαστε μια νεα κυβερνηση η οποια θα πρεπει να πληροι τρεις τουλαχιστον προυποθεσεις.

1. να εχει μια αντι-φιλελευθερη (?)γραμμη,
2. να κερδισει τις εκλογες,
3. να προκυψε απο τις υπαρχουσες δυναμεις.

Το προβλημα δλδ ειναι προβλημα βελτιστοποιησης ολων αυτων των παραμετρων ωστε να προκυψει το καλυτερο δυνατον αποτελεσμα.

Χρησιμοποιω τον αδοκιμο ορο αντιφιλελευθερη, γιατι δεν ξερω πώς θα ηταν ακριβως. Αν ελεγε εξω απο ευρω κλπ, δεν θα υπηρχε περιπτωση να τραβηξει κοσμο, γιατι θα φοβοταν τη νεα πραγματικοτητα.
Θα μπορουσε ομως να κανει μια διαχειρηση μεσα στα πλαισια του συτηματος.

Φερ' ειπειν, θα μπορουσε να διαπραγματευθει διαγραφη ενος μερους του χρεους, θα μπορουσε να το κανει αυτο ερχομενη σε συνενοηση με ομοπαθεις χωρες, θα μπορουσε να διωξει το ΔΝΤ κλπ.

Ο Αργεντινος προεδρος που εκανε τα ιδια, ενας κεντρωος αστος πολιτικος ηταν. Κι ομως τα εκανε.

Αλλιως, σε ποια αλλη κατευθυνση μπορουμε να αναζητησουμε μια βραχυπροθεσμη λυση;

cynical είπε...

Zalion,

δεν τιθεται θεμα στενοχωριας...
Δεν γνωριζω καθολου τις εσωτερικες τοπογραφιες κανενος κομματος. Βλεπω τα πραγματα απο μακρια, γεγονος που εχει και τα καλα του, και τα κακά του.

Επικεντρωνομαι σε εκλογικες αναμετρησεις, γιατι δεν βλεπω πως αλλιως θα καταργηθουν τα μετρα και το ΔΝΤ, παρα μονο μεσα απο μια νεα κυβερνηση.
Διοτι δεν δινω μεγαλη πιθανοτητα να συμβει
1. επαναστατικη ανατροπη και
2. η παρουσα κυβερνηση να αναγκαστει να τα παρει πισω, κοντρα στην ΕΕ και ΔΝΤ μονο και μονο απο λακες κινητοποιησεις, οσο σφοδρες και να ειναι.

Αν ο Συριζα αποκτησει αυτη τη δυναμικη μεσα σε ευλογο χρονικο διαστημα, τοσο το καλυτερο. Αλλα, προς το παρον τα δεδομενα ειναι αλλα.

cynical είπε...

Γεια σου Θαναση,

δλδ δεν υπαρχει σωτηρια, θες να μας πεις; ΓΑΠ και ξερο ψωμι, μεχρι τη δευτερα παρουσια; Αδυνατον, δεν μπορω να το δεχτω!

Ενταξει τωρα δεν υπαρχει φως. Αλλα ας δουμε απο που θα ανοιξει καμια χαραμαδα. Ας βαλουμε κατω να μετρησουμε προσωπα, διαθεσεις, τασεις.

Γιατι θεωρεις οτι η Μανια κατι απεργαζεται; Καθολου δεν το ειδα ετσι. Απλως εκανε αυτο που θα εκανα και γω, να καλεσει καποιους γνωστους ανθρωπους να γραψουν το κατι τις τους, ανταποκρινομενη στην ταραχή των καιρων και στις προσδοκιες που τρεφει καποιος (πολυς) κοσμος απο την Αριστερα.

Θα ηθελα να διευκρινησω οτι ζηταω να κανουμε Brainstorming, για να μην παρεξηγηθω οτι εχω κατι ετοιμο στο μυαλο μου το οποιο προωθω. Σκακι παιζω.

Κατω απο αυτες τις διευκρινησεις, ας πουμε οτι φευγει η ανανεωτικη πτερυγα, ποιοι ειναι εκει; Κουβελης, Παπαδημουλης, Δραγασακης(;) κλπ. Πιστευω οτι υπαρχει ενα μεγαλο κομματι του Πασοκ που εχει βγαλει ιλαρα και δεν θελει να δει ζωγραφιστο τον ΓΑΠ. Υπαρχουν καποιες κινησεις και απο κει. Δεν μπορουνε να καθισουν μαζι με 2-3 βασικες δεσμευσεις, εξω το ΔΝΤ, πισω μετρα και ασφαλιστικο , αναδιαπραγματευση κλπ.

Πιστευω οτι οποιος βαλει αυτα τα συγκεκριμενα αιτημα και τα προωθησει απο χωρους οικειους στον καθενα, θα μαζεψει ολο αυτο τον οργισμενο κοσμο.

cynical είπε...

Στεργιο

αληθεια δεν καταλαβα κατι τετοιο απο την εφημεριδα. Εννοεις οτι δεν δινει βημα στο ΚΚΕ;. Μα αυτοι δεν πανε πουθενα εξω απο ο δικο τους μαγαζι.

Ανώνυμος είπε...

Ρε παιδιά... οι αριστεροί του ΣΥΝ και οι λαϊκιστές του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν που καταφέρονταν ενάντια στη συνθήκη του Μάαστριχτ για τον περιορισμό του 3% στο έλλειμα;

Αυτοί που αν μπορούσαν θα μας είχαν χρεώσει άλλα 300 δις για να κάνουν "φιλολαϊκή" πολιτική, θα έρθουν να μας σώσουν τώρα;

Εντάξει, καταλαβαίνω τον πολιτικό φανατισμό του Έλληνα, αλλά λίγη ντροπή επιτέλους!

cynical είπε...

Γεια σου Αθηνα,

ξερεις τι φοβαμαι πιο πολύ; Την σταδιακη ακινησια, την αναδιπλωση και την παραιτηση το κοσμου.

Δεν πιστευω οτι οι πορειες και τα συλλαλητηρια απο μονα τους θα αποτελεσουν αποτελεσματικο μεσο πιεσης χωρις ενα κεντρικο καθολικο αιτημα. Αλλιως σταδιακα θα εξασθενισουν.

Πρεπει να υπαρχουν ενα/δυο πολυ συγκεκριμενα αιτηματα.
Αυτα καποιος πρεπει να τραβηξει μπροστα και να τα βαλει.
Ποιος; Τι σοι σχηματισμος θα ειναι αυτος; Οπως λες και συ, κατι καινουργιο.
Αυτο προσπαθω να φανταστω πώς θα ειναι.

Ολοι φωναζουν σημερα εξω το ΔΝΤ, αλλα ειναι πρακτικα χωρις αντικρυσμα. Ολες αυτες οι χιλιαδες φωνες δεν ενωνονται, δεν κανουν μια δυνατη φωνη. Σκορπιζουν και αποδυναμωνονται.
Ξερω οι διεργασιες παιρνουν χρονο, αλλα να μην κοιμηθουμε κιολας.
Σημερα δεν ειχε τοσο πολυ κοσμο στη διαδηλωση οπως στην προηγουμενη.

cynical είπε...

de Profundis,

πώς παλευουμε;
ποια μορφη παλης θα φερει την ανατροπη;
μεχρι να ερθει η ολοκληρωτικη ανατροπη, τα μετρα δεν θα συνεχισουν να ισχυουν;

LeftG700 είπε...

Φίλη Cynical,


Αχ, πώς φαίνεται ότι δεν έχεις κατανοήσει το δράμα της Αριστεράς! (Αυτό ενδεχομένως είναι πολύ καλό για την ψυχική σου υγεία!...).

Γράφεις στο τελευταίο σου σχόλιο:

"Κατω απο αυτες τις διευκρινησεις, ας πουμε οτι φευγει η ανανεωτικη πτερυγα, ποιοι ειναι εκει; Κουβελης, Παπαδημουλης, Δραγασακης(;) κλπ. Πιστευω οτι υπαρχει ενα μεγαλο κομματι του Πασοκ που εχει βγαλει ιλαρα και δεν θελει να δει ζωγραφιστο τον ΓΑΠ. Υπαρχουν καποιες κινησεις και απο κει. Δεν μπορουνε να καθισουν μαζι με 2-3 βασικες δεσμευσεις, εξω το ΔΝΤ, πισω μετρα και ασφαλιστικο , αναδιαπραγματευση κλπ.".

Μα ακριβώς επειδή πολλοί στο ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν να βλέπουν τον ΓΑΠ ούτε ζωγραφιστό, οι ανανεωτικοί του ΣΥΝ δεν θα μπορούσαν ποτέ να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι μαζί τους! Εκείνοι, αντίθετα, νιώθουν μια κάποια έλξη για το παιντί...

Τα πράγματα θα επιδεινωθούν πριν αρχίσουν να βελτιώνονται...


Τα λέμε


ΥΓ ΒΤW: Ο Δραγασάκης δεν είναι ανανεωτικός.

LeftG700 είπε...

Διόρθωση: "Στο τελευταίο σου σχόλιο"; Καλά κρασιά! Στο πέμπτο από το τέλος!

LeftG700 είπε...

Φτου! Στο τέταρτο απ' το τέλος!

cynical είπε...

LeftG700

μου αρεσει να εχω μια γενικη εποπτεια των πραγματων, η οποια δυστυχως χανεται αμα χωνεσαι πολυ στη λεπτομερεια.

Καλα, για τον Δραγασακη, μη μου μηδενισετε την κολλα, αν προσεξατε εβαλα ερωηματικο! Που ανηκει; BTW.

Τωρα για τις εκλεκτικες συγγενειες ΓΑΠ και ΣΥΝ, τι να σου πω.
Δλδ ειναι νεοφιλελευθεροι εκει στο ΣΥΝ;

Επισης διαπιστωνω οτι μηδενιζετε και το σεναριο.

Αυτο που με βασανιζει ειναι μεχρι ποτε θα πηγαινουμε σε πορειες και θα φωναζουμε.Πρεπει να υπαρχει καποια εξελιξη. Δεν γινεται αλλιως. Αποθαρρυνεσαι.

cynical είπε...

Καλως τον, τον Ιππότη!!

Καιρο ειχαμε να σε δουμε απο τα μερη μας. Παλι σε σταυροφορια ησουν; Ασε η ανηθικοτητα μας εχει γονατισει!

Δε βλεπεις που και η Ντουβλη εβγαλε DVD??

cynical είπε...

LLS,
κι εγω ειχα την εντυπωση οτι εκλεινε προς Περισσο μερια, αλλα οργανωθηκε κιολας;

pentanostimi είπε...

αγαπητη συνερ-Γάτα
για αλλη μια φορά προβοκάρεις[με την καλή εννοια.....]προκαλείς ,με με την φαντασία σου που την αφήνεις αχαλίνωτη.....
αντε και εισαι και των θετικών επιστημών
καλή μου κυνική,θα χρειασθείς ολιγα ιδιαίτερα δια την γεωγραφία της αριστεράς,εχουμε εν κοινο φίλο...θα τον αγγαρέψουμε,ασε που δεν θα τολμήσει να αρνηθεί ο δυστυχής....
θα σε δω στο πλοίο,που λένε
φιλιά

cynical είπε...

Zaphod,

τι να σου πω, ειναι κριμα να χασει το ραντεβου η αριστερα με την ιστορια.// Εδω της χτυπαει την πορτα, κι αυτη δεν την αρπαζει απ' τα κερατα!

cynical είπε...

γεια σου Alexandre

ετσι πως πατωσαν τα πραγματα με το πολιτικο συστημα, κανενας δεν θα το εμπιστευθει.

Σιγουρα πρεπει να βγει ενα κανουργιο, φρεσκο πραγμα, ή να γινουν αναδιαταξεις. Αλλα παλι το φρεσκο απο πού θα προκυψει; Απο καποιο ηδη υπαρχον κομμα θα βγει.

Η Ντορα δεν θα εχει τυχη. Αφου την καταψηφισε η βαση της ΝΔ.

You Pay Your Crisis είπε...

Zalion

σχετικα με το σχολιο σου στο youpay,

μεταθεσαμε ολη την αναρτηση για αυριο το απογευματακι. Εγινε λαθος προγραμματισμος. Οποτε θα στο ανεβασουμε τοτε.
Ζητουμε συγνωμη.

cynical

You Pay Your Crisis είπε...

Αυριο τα υπολοιπα...

cynical

Greek Rider είπε...

Cynical έως προς το τι μπορεί να γίνει βραχυπρόθεσμα, επι της ουσίας τίποτα, γιατί ακόμη και αν βγούμε από το ευρώ όπως αναφέρει και ο Π.Παπακωνσταντίνου στο βιντεάκι, θα πρέπει να υποτιμήσουμε και την δραχμή ένα 40ρι%. Οπότε;

Όσο για την αναδιάρθρωση χρέους την προτείνουν και οι ίδιοι οι δανειστές μας σιγά, σιγά.

Γιατί θεωρείς ότι υπάρχει σίγουρα λύση; Όπως και στη φυσική τα πειράματα δεν είναι πάντοτε επιτυχή, έτσι και εδώ.

Η έλλειψη λύσης στηρίζεται σε γερά θεμέλια οικονομικής βλακείας που πάνε πίσω για δεκαετίες. Όταν λέμε ότι και από το ευρώ να βγούμε και αναδιάρθρωση να κάνουμε πάλι ο λαός θα την πληρώσει που είναι η λύση;

Το παιχνίδι είναι στημένο εναντίον μας. Μονά κερδίζουν και ζυγά χάνουμε. Είναι δύσκολο να το πιστέψει ή να το χωνέψει κάποιος αλλά έτσι είναι. Αυτό εννοώ όταν λέω ότι απέτυχε η σοσιαλδημοκρατία που αυτή ευαγγελιζόταν ότι έχει μαγικές λύσεις (και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο).

Βραχυπρόθεσμα λοιπόν από ό,τι φαίνεται ακόμη και αν δεν εφαρμοστούν τα μέτρα και προτιμήσουν να βγούμε από το ευρώ (ή μας πετάξουν με τις κλωτσιές εκτός) ή αν γίνουν και τα δύο (και εφαρμοστούν δηλαδή τα μέτρα και μας πετάξουν ή βγούμε από την ΟΝΕ) το πρόβλημα θα είναι το ίδιο.

Να σου πω ποια είναι η μόνη λύση βραχυπρόθεσμα; Να συνεχίσουν να καταρρέουν οι αγορές παγκοσμίως, να γιγαντωθούν παγκοσμίως τα προβλήματα ώστε να απαιτηθεί συνολική αλλαγή πορείας 180 μοίρες.

Να πάρουν και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη πολύ σκληρά μέτρα εναντίον της ελευθερίας των αγορών και παράλληλα να οριοθετηθεί σύντομα και μια άλλη πολιτική.

Εναλλακτικά να γίνει μια άτυπη εκκαθάριση των παγκόσμιων χρεών όσο ακόμη ο δυτικός κόσμος και τα κράτη έχουν το πάνω χέρι με παράλληλη επιστροφή σε προηγούμενο (προ του νεοφιλελευθερισμού) οικονομικού μοντέλου για αρχή.

Σε επίπεδο Ελλάδας μόνο αυτό θα μας γλιτώσει από τα χειρότερα, παρακαλάτε λοιπόν να πέφτει ο Dow Jones γιατί ήδη όλοι οι policy makers βρίσκονται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Λίγο θέλουν ακόμη να αρχίσουν να πηδάνε από τις ταράτσες απαλλάσοντάς μας από τις πολιτικές τους.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο κόσμος δεν πρέπει να διαμαρτύρεται και ότι πρέπει να περιμένουμε την επιτάχυνση της κατάρρευσης (που ήδη άλλωστε είναι εδώ)! Να διαμαρτύρεται ο κόσμος! Γιατί αν πάψει να διαμαρτύρεται θα του κάνουν την κηδεία ζωντανό.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Όσον αφορά τη δημιουργία ενός νέου πόλου πάντως, δε νομίζω ότι είναι τόσο εύκολο. Το ΠΑΣΟΚ συσπειρώνεται σε μία παράδοση δεκαετιών πάνω στο διάλογο. Σήμερα δε συσπειρώνεται γύρω την εξουσία (αν και παλαιότερα επίσης δεν είχε διασπαστεί χωρίς να έχει την εξουσία -βλ. πανωλεθρία). Παράλληλα, ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ όσο απογοητευμένος κι αν είναι συνεχίζει να το στηρίζει και να το εμπιστεύεται...

Zaphod είπε...

@cynical
Οντως ειναι κριμα....

@δειμος
Επιφυλασομαι. Οι καιροι ειναι γκαστρωμενοι και εδω ειναι ο ποντος του αρθρου της cynical

zalion είπε...

Σορυ για το ασχετο αλλα εστειλα ενα σχολιο πριν, το 32ο αν θυμαμαι καλα, το οποιο δημοσιευθηκε και μετα εξαφανισθηκε.

Athena είπε...

Γεια σου Cynical,

Νομίζω ότι δυο πράγματα μπορούν να συμβούν. Η αυτό που φοβάσαι πιο πολύ, η παραίτηση του κόσμου δηλαδή, ή μια καταστροφική εξέγερση.

Παρόλο που – όπως τουλάχιστον φαίνεται μέχρι τώρα – οδηγούμαστε στο πρώτο και τα δυο θα έχουν άσχημα αποτελέσματα και θα προκαλέσουν μια στροφή προς τα δεξιά. Και αυτό είναι που με ανησυχεί πιο πολύ.
Δεν είναι εδώ ο χώρος για πολιτικοκοινωνικές αναλύσεις, πάντως η αριστερά στην παρούσα φάση δεν δείχνει να έχει τίποτα ανανεωτικό/δημιουργικό/αποτελεσματικό να προσφέρει, δυστυχώς.

Προσπαθώ και γω, αρκετό καιρό τώρα, να σκεφτώ πως θα μπορούσε να είναι αυτό το «καινούργιο». Έχω πεισθεί πως ένα από τα μεγαλυτερα προβληματα είναι η κόμματο-κρατια που έχει καταργήσει σε μεγάλο βαθμό τις βασικές δημοκρατικές αξίες.

Προσοχή, δεν υποστηρίζω την κατάργηση των κομμάτων, πιστεύω όμως πως πρέπει να ξεφύγουμε από την αδιαλλαξία, τον περιορισμό σκέψης, και την ευνοιοκρατία που μας έχουν εγκλωβίσει χρόνια τώρα. Πρέπει να γίνουμε ξανά ΠΟΛΙΤΕΣ με την έννοια ότι σκοπός μας είναι η καλυτέρευση και πρόοδος του κάθε ενός ξεχωριστά και της χώρας μας γενικότερα.

Χρειάζεται μια ιδεολογία για να συμβεί αυτό? Δεν το νομίζω. Ο σεβασμός, η προσπάθεια, η τιμιότητα, η αλήθεια, η ισότητα και ισονομία είναι αρχές αποδεκτές από όλους σχεδόν, υποθέτω.

Εκεί πρέπει να στηριχτεί αυτό το «καινούργιο». Να ξεφύγουμε από την αοριστολογία και γενικολογία, να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι σε ότι αφορά πρόσωπα και καταστάσεις – είναι απαράδεκτο να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Να αρχίσουμε να κάνουμε συγκεκριμένη κριτική, να ασκούμε πίεση και να προτείνουμε εφικτές και ρεαλιστικές λύσεις. Να στηρίζουμε και να επιβραβεύουμε τις καλές προσπάθειες. Όλα αυτά με συστηματικό και επαγγελματικό τρόπο.

Δεν με ενδιαφέρει και πολύ τι σχηματισμός θα είναι αυτός. Μπορεί απλά να είναι μια ομάδα ενεργών πολιτών, η μια πιο ευρύτερη κίνηση. Το σημαντικό είναι να μπορεί να συζητά, να συνεργάζεται, να έχει κριτική – και όχι στενά κομματική/ιδεολογική - σκέψη, να μπορεί να προτείνει και να στηρίζει λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική κοινωνία. Γιατί, πιστεύω ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα είναι πρωτίστως κοινωνικό.

Εγώ πάντως είμαι στην διάθεση του καθενός που έχει την διαθέσει να προσπαθήσει για κάτι παρόμοιο ---- πάντα μακριά από κόμματα.

Συγνώμη για την πολυλογία 

Ανώνυμος είπε...

Οι πολιτικοί βρωμάνε κανένας δεν τους εμπιστεύεται. Υπάρχει σοβαρός άνθρωπος σήμερα που θα δεχόταν συμμετοχή σε κόμμα εξουσίας? Ο ρόλος της εξουσίας είναι να βρωμά και των υπολοίπων ν’αντιστεκόμαστε. Οσο πιο βρωμικοί αυτοί τόσο το καλύτερο. Για φανταστείται να χε βγει η ΝΔ στις προηγούμενες? Αλλα τους έπιασε όλους η πρεμούρα γι’αλλαγή.
Κοινότητες μεταξύ μας για αλληλεγγύη και συμπαράσταση και αυτοί θα φαγωθούν απο τις ίδιες τους τις πράξεις.

Μόλυ

LeftG700 είπε...

Φίλη Cynical,


Επανερχόμαστε. Θα το κάναμε έτσι κι αλλιώς, αλλά τώρα επιβάλλεται πολύ …επιβεβλημένα!

Δεν μηδενίσαμε τίποτα! Δεν το συνηθίζουμε, παρά την επιφανειακή ίσως εντύπωση που μπορεί να δημιουργείται. Άλλο «κακά παιδιά», άλλο μηδενιστές των απόψεων που κατατίθενται. Ούτε βέβαια σνομπάραμε από την άλλη. Έχουμε αρκετά να πούμε σε ένα ποστ που μιλάει για την Αριστερά —διάολε!— αλλά η ώρα ήταν περασμένη και το σημαντικότερο: το πρόγραμμα χθες βράδυ είχε προβολή βίντεο με στιγμιότυπα από την τελευταία πενταήμερη του Λυκείου! Όπως καταλαβαίνεις είδαμε και …κλάψαμε! Ειδικά ο ένας που τότε ακόμα είχε μαλλιά (και γκόμενα!)… Πάει αυτό! Επί του θέματος τώρα.

Να ξεκινήσουμε με το σενάριό σου. Όπως ακροθιγώς επισημάναμε χθες και όπως βλέπουμε να σου επισημαίνει και ο Zalion, πάσχει πραγματολογικά. Οι δυνάμεις εντός του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ που προσβλέπουν σε μια σύγκλιση με τη βάση του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν. Αλλά βρίσκονται στους αντίποδες της Ανανεωτικής Πτέρυγας! Αυτό είναι ένα αντικειμενικό γεγονός που δεν γίνεται να αγνοηθεί. Πρόσεξε, να διευκρινίσουμε κάτι (γιατί έχει φοβηθεί το μάτι μας· όχι από σένα, εννοείται): Δεν υποκρύπτεται καμία κριτική σ’ αυτό που λέμε. Όμως πιστεύουμε ότι είναι ο αδύνατος κρίκος στη υπόθεση εργασίας που κάνεις.

Ρωτάς: «Δλδ ειναι νεοφιλελευθεροι εκει στο ΣΥΝ;».

Η απάντησή μας είναι κατηγορηματικά όχι! Υπάρχει όμως κάτι άλλο. Υπάρχει η παραιτημένη Αριστερά. Αυτή που επί της ουσίας έχει εσωτερικεύσει το «Τέλος της Ιστορίας» και δεν μπορεί να δει τίποτα άλλο πέραν της «πεφωτισμένης, φιλελεύθερης, αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας Δυτικού τύπου».

Ας έρθουμε στα πιο «δύσκολα». Εκεί που πραγματικά χρειάζεται να ειπωθούν όλα, ή, εν πάση περιπτώσει, αρκετά.

Είναι φανερό ότι η κρίση έπιασε την Αριστερά με κατεβασμένα παντελόνια! Για όσους κινούνται κάπως κοντά με τους διαδρόμους της (έχει κι η Αριστερά διαδρόμους, δεν είναι «παρθένα») αυτό δεν είναι έκπληξη. Τα ξέρουμε τα χάλια της. Αλλά.

Μήπως έπιασε τον πολύ κόσμο σε διαφορετική «φάση»; Δεν το νομίζουμε. Για την πλειοψηφία αυτού του κόσμου ο ορίζοντας της Ιστορίας είναι ο ίδιος ακριβώς με αυτόν της Ανανεωτικής Πτέρυγας. Δηλαδή «πεφωτισμένη, φιλελεύθερη, αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία Δυτικού τύπου»! Ακόμα πιο δηλαδή: διαρκής βελτίωση του βιοτικού (υλικού) επιπέδου, ατομικιστική προσέγγιση των κοινωνικών προβλημάτων, κοινωνική (καταναλωτική) άνοδος and so on.

Λύσεις υπάρχουν. Αλλά εδώ υπάρχουν και τα κακά νέα: Όλες θα πληρωθούν από εμάς! Και αυτές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των κυρίαρχων και αυτές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων!

Και ρωτούμε: Έχει φτάσει η συνειδητοποίηση του κόσμου στις απαιτήσεις των καιρών; Πρόσεξε τι γράφεις εσύ η ίδια: μιλάς για «κεντροαριστερή στέγη» που θα κάλυπτε τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Πιστεύεις ότι θα έπραττε καλά η Αριστερά να κατασκευάσει μια τέτοια στέγη —δηλαδή μια «πεφωτισμένη» σοσιαλδημοκρατία («σοσιαλδημοκρατία», όπως την κατάντησαν!); Εμείς νομίζουμε πως είναι ό,τι χειρότερο έχει να κάνει.

Η κρίση, καλή φίλη Cynical, δεν θέτει μόνο την Αριστερά ενώπιον των ευθυνών που απωθούσε συστηματικά από το ’89-’91 και πέρα. Θέτει και τον πολύ κόσμο· αυτόν που εμείς συνηθίζουμε να αποκαλούμε, όχι απαξιωτικά ή ελιτίστικα, «δημοκρατικό συρφετό».

Ο Greek Rider λέει: «Οπότε μόνο αντικαπιταλιστική μπορεί να είναι μια τίμια αριστερά».

Τον «διορθώνουμε»: Δεν υπάρχει Αριστερά παρά μόνο αντικαπιταλιστική! Δεν έχει λόγο ύπαρξης αν δεν είναι αντικαπιταλιστική!

Και πώς θα είναι μια αντικαπιταλιστική κοινωνία; Εδώ ερχόμαστε στα δύσκολα!

Ξέρουμε όμως μερικά ‘δεν’: Δεν μπορεί να είναι γραφειοκρατική. Δεν μπορεί να είναι αντιδημοκρατική. Δεν μπορεί να είναι κομματική.

«Άντε, στρ[ώσου] λοιπόν μέχρι το deadline. Τα πράγματα πιέζουν.»!


Τα λέμε

zalion είπε...

Φτανουμε λοιπον στο ζητουμενο. Η συγκροτηση μιας σοβαρης, αξιοπιστης και αντικαπιταλιστικης αριστερας. Δυστυχως ή ευτυχως αυτο περνα και μεσα απο τη λειτουργια και υπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ. Σε ενα βαθμο περνα και απο την εκβαση που θα εχει το συνεδριο του ΣΥΝ. Δε ζητω να εχουν ολοι γνωση του χωρου του ΣΥΝ αλλα μερικα πραματα πρεπει να γινουν γνωστα μιας και απ' οτι φαινεται ενδιαφερει αρκετους-ες.
Η πορεια που εχει παρει ο ΣΥΝ μετα το 2004 ειναι εμφανως αριστερη. Αποτελεσμα αυτης της πορειας ειναι και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ναι υπαρχουν οι αποψεις της Ανανεωτικης Πτερυγας οι οποιες ομως ειναι μειοψηφικες και μειουμενες απο συνεδριο σε συνεδριο. Γι 'αυτο και κανουν θορυβο οταν εκφωνουνται. Για να ακουστουν. Πολυ μεγαλο κομματι του ΣΥΝ ειναι αποφασισμενο να δωσει αυτη τη μαχη για την αποκρυσταλωση θεσεων και δρασεων. Δε θα λειψουν τα λαθη και τα πισωγυρισματα. Αυτο που απεχει απο τη πραγματικοτητα παντως ειναι η εικονα που δειχνουν τα ΜΜΕ και οι συνεχεις παρουσιες των ανανεωτικων σε αυτα. Αυτο οντως ειναι καρκινος και πρεπει να αλλαξει. Απο την αλλη βεβαια υπαρχει και ο παραγοντισμος συγκεκριμενων στελεχων με προεξαρχοντα τον Αλαβανο. Εξω απο καθε συλλογικη διαδικασια, αποντας στη τελευταια εκλογικη αναμετρηση, αρνουμενος οποιοδηποτε συζητηση σε αυτα που αποφασιζει μονος του και εκφωνει. Δεν ειναι αριστερη συμπεριφορα αυτη οπως κι αν το δει καποιος. Δυστυχως στο προσωπο του Αλαβανου υπαρχουν και καποιες συνιστωσες που κανουν το παιχνιδι τους και τορπιλιζουν τη προσπαθεια. Να θυμισω το ανεκδιηγητο της ΚΟΕ να αποχωρησει απο τη βουλη η κοινοβουλευτικη ομαδα οπως και το ανεφικτο της στασης πληρωμων τωρα. Επιχειρημα που εχει πολλαπλως απαντηθει αλλα η εμμονικη εκφωνηση του προκαλει μπερδεμα στους ανθρωπους που μας ακουν και συμμετεχουν στο ΣΥΡΙΖΑ. Μιας και η επισημη αποψη ειναι αναδιαπραγματευση και διαγραφη μερους του χρεους. Τετοιοι τακτικισμοι δυστυχως δεν ελειψαν ποτε και δε ξερω αν θα εκλειψουν καποτε.
Ομως ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κομμα και πολιτικη παρηγαγε και θεσεις εκφωνησε και δρασεις οργανωσε. Τωρα αν η επιροη ολων αυτων ειναι μικρη αυτο ας αναζητηθει αναμεταξυ των εταιρων αλλα ας αναζητηθει και στη γιγαντιαια προπαγανδα των ΜΜΕ.
Τονιζω πως η μεγιστη πλειοψηφια των ανθρωπων που εμπλεκονται στο εγχειρημα δε συζητα για μεταρυθμιστικες λυσεις τυπου "αριστερη σοσιαλδημοκρατια" αλλα μιλα για αγωνα για μετασχηματισμο της κοινωνιας.
Χρηστος Κ.

LeftG700 είπε...

Φίλε Χρήστο Κ. (zalion),


Να πούμε δυο λόγια για όσα γράφεις στο τελευταίο σου σχόλιο.

Παρά το ότι δεν αυτοπροσδιοριζόμαστε μόνο ως ΣΥΡΙΖΑ —πράγμα που σημαίνει ότι αυτοπροσδιοριζόμαστε εν μέρει και ως ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πάει λέγοντας— δεν έχουμε τον παραμικρό δισταγμό να πούμε ότι ασφαλώς και το εγχείρημα της «επανίδρυσης» της Αριστεράς σε αντιστοιχία με την εποχή μας (αλλά χωρίς αποκοπή από το παρελθόν της) περνάει κ α ι μέσα από αυτόν. Ίσως και με κάποιο ειδικό βάρος, εξ αιτίας της μυωπικής, ναρκισσιστικής και «μονοπωλιακής» στάσης του ΚΚΕ.

Όμως έχουμε την αίσθηση ότι (κι αυτό χωρίς να αθωώνουμε τις άλλες οργανώσεις που συμμετέχουν στο εγχείρημα) ο ΣΥΝ αποτελεί αξεπέραστο εμπόδιο, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, στην αναβάθμισή του, έτσι ώστε να αποκτήσει πραγματική πολιτική υπόσταση με δυνατότητες ουσιαστικής παρέμβασης.

Δεν συμμεριζόμαστε την αισιοδοξία σου για το Συνέδριο. Δεν νομίζουμε ότι θα άρει τα αδιέξοδα που φρακάρουν την προσπάθεια. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, ο συμβιβασμός της προεδρικής ομάδας με την ΑΠ θα επισφραγιστεί. Πράγμα που σημαίνει ότι ο ΣΥΝ —κατά συνέπεια και ο ΣΥΡΙΖΑ— θα εξακολουθήσουν να «συνεισφέρουν» στη σύγχυση και στον συμβιβασμό των ασυμβιβάστων.

Μακάρι να βγούμε ψεύτες, αλλά νομίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον με την παρούσα μορφή, έχει χάσει πια την προωθητική δύναμη που είχε προ διετίας.

Αλλά βέβαια δεν ήρθε κι η συντέλεια του κόσμου. Οι καλογέροι ναν’ καλά κι απέ από μοναστήρια…


Τα λέμε

zalion είπε...

Η παρεμβαση μου δεν εχει να κανει μονο με οσους εμπλεκονται σε καποιον κομματικο χωρο αλλα γενικοτερα με τη πορεια της αριστερας.
Εγω δε εμπλεκομαι απλα με το ΣΥΡΙΖΑ.
Ειμαι μελος του ΣΥΝ. Και δεν αρνουμαι οτι το μεγαλυτερο μερος του προβληματος ειναι ο ΣΥΝ στο εγχειρημα. Διαφωνω στο οτι ειναι αξεπεραστο εμποδιο οπως και στο οτι υπαρχει οργανωμενη προεδρικη ομαδα που θα συμβιβαστει με την ΑΠ.
Ειναι λιγο διαφορετικη η συνθεση αυτη τη στιγμη και δεν υπαρχει σιγουρα κανενας προσεταιρισμος της ΑΠ απο κανεναν.
Τη γνωριζω αυτη τη φημη οπως γνωριζω και απο που εκφερεται αλλα αυτο ειναι αλλου παππα ευαγγελιο.
Η αισιοδοξια της εκβασης του συνεδριου εχει να κανει με το οτι παρακολουθω στενα τη διαδικασια και εχω μια τετοια αισθηση. Μπορει να κανω και λαθος θα δειξει...

Ανώνυμος είπε...

LeftG700 έχω μερικές ερωτήσεις. Η θέση σου οτι μόνο αντικαπιταλιστική μπορεί να είναι η αριστερά μου φαίνεται λογικά σωστή. Δεν θα εξετάσω την ιδεολογία γιατί θα μπλέξω σε κουβέντες που με ξεπερνούν, αλλά νομίζω πως στρατηγικά η αριστερά έχει κάθε λόγο να είναι αντικαπιταλιστική: Μόνο αν βάλει ένα σημείο αναφοράς εντελώς διαφορετικό από αυτό του υπάρχοντος πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικού συστήματος μπορεί να οριοθετήσει σαφώς τις θέσεις της και την κατεύθυνσή της. Αν δεν το κάνει κινδυνεύει να απορροφηθεί από το σύστημα όπως θα πρέπει να κατάλαβαν πλέον και οι κάθε είδους σοσιαλδημοκράτες, αν πήραν το μάθημά τους που λέει κι ο GR.

Εδώ όμως υπάρχει μια αντίφαση, την οποία υπονοείς κι εσύ όταν αναρωτιέσαι πώς θα είναι μια αντικαπιταλιστική κοινωνία. Αφενός η κοινωνία είναι καπιταλιστική κι αυτό είναι μάλλον απίθανο να αλλάξει σύντομα. Αφετέρου δεν μπορώ να δεχτώ πως η καπιταλιστική δημοκρατία δεν κάνει τίποτα σωστό. Νομίζω πως ιστορικά η καπιταλιστική δημοκρατία έχει βελτιώσει αρκετά το βιοτικό επίπεδο πολλών ανθρώπων οπότε είμαι βέβαιος πως μπορεί υπό προϋποθέσεις να το ξανακάνει. Παίρνοντας μια εντελώς αντικαπιταλιστική θέση ο διαρκής σου στόχος πρέπει να είναι η ανατροπή του συστήματος. Συνεπώς δεν μπορείς να συμφωνήσεις σε καμία κοινωνική ή οικονομική δράση που εκπορεύεται από το καπιταλιστικό σύστημα - τη θέση αυτή την κρατά με αξιοσέβαστη συνέπεια το ΚΚΕ εδώ και χρόνια.

Με δεδομένα πως ο μετασχηματισμός της κοινωνίας δεν μπορεί να είναι άμεσος και πως η συναίνεση με το καπιταλιστικό σύστημα είναι αδύνατη ακόμα και όταν αυτό δυνητικά μπορεί να βελτιώσει τη ζωή των ανθρώπων, δεν είναι σίγουρο πως θα έρθεις πολύ συχνά σε σύγκρουση με μεγάλες κοινωνικές μάζες, τις οποίες ως αριστερός θα έπρεπε να προσεγγίσεις; Η αριστερά σ' αυτό απαντά συνήθως με μια περιφρονητική υπεκφυγή, το κάνεις εν μέρει κι εσύ όταν αναρωτιέσαι "Έχει φτάσει η συνειδητοποίηση του κόσμου στις απαιτήσεις των καιρών;". Σου αντιστρέφω λοιπόν το ερώτημα: έχει φτάσει η συνειδητοποίηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις απαιτήσεις της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας;

Κυριάκος

LeftG700 είπε...

Φίλε Χρήστο Κ.,


Κι εμείς έτσι πήραμε τα λόγια σου. Όχι προορισμένα για ένα μικρό οργανωμένο ακροατήριο, άσχετα αν φαινόταν ότι μιλάς από συγκεκριμένη σκοπιά συγκεκριμένου πολιτικού χώρου.

Σχετικά με τα όσα αναφέρεις και τα οποία ασφαλώς είσαι σε θέση να γνωρίζεις καλύτερα, δεν μπορούμε παρά να τα καταγράψουμε ως ρεπορτάζ κάποιου από «μέσα» και κατά συνέπεια να τα σεβαστούμε.

Σε τελική ανάλυση, όπως γράψαμε και προηγουμένως, μακάρι να διαψευστούμε! Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ως τέτοιο που αυτοορίζεται τουλάχιστον διακηρυκτικά (ενωτικό και με ανοιχτούς προβληματισμούς) κινείται κατά τη γνώμη μας, σε γενικές γραμμές, στην κατεύθυνση που θα έπρεπε να ακολουθήσει όλη η Αριστερά. Οπότε…


Την καλημέρα μας. Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Κυριάκο,


Είναι ωραίο και ενθαρρυντικό να συζητάς με ανθρώπους που δεν αυτοπροσδιορίζονται μεν ως αριστεροί, αλλά μιλούν έτσι ώστε να είναι φανερό ότι διαθέτουν το προτέρημα του ειλικρινούς και απροκατάληπτου λόγου.

Αυτό το δεύτερο ιδιαίτερα αποδεικνύει το γεγονός πως αναγνωρίζεις ως λογικά σωστό ότι μια Αριστερά που δεν έχει αναφορά έναν άλλο τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας είναι σε τελική ανάλυση κάτι, στην καλύτερη περίπτωση, διακοσμητικό. Αυτά ως απαραίτητη εισαγωγή.

Τα ερωτήματα που θέτεις είναι βάσιμα. Τι έχουμε να πούμε εμείς ως αριστεροί (που βέβαια δεν εκπροσωπούμε παρά μόνο τους εαυτούς μας);

Συμμεριζόμαστε την άποψή σου ότι η καπιταλιστική δημοκρατία κάνει μερικά πράγματα σωστά. Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Στην εξέλιξη των κοινωνιών η αστική δημοκρατία είναι ένα ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σύστημα σε σχέση με το παρελθόν. Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει αριστερός που να το αρνείται αυτό. Δεν παύει όμως να είναι μια εκμεταλλευτική κοινωνία στηριγμένη στην άνιση εξουσία και επομένως στην άνιση κατανομή του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου. Έχει βελτιώσει τη ζωή πολλών ανθρώπων; Ασφαλώς!

Δες όμως τι γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες με αποκορύφωμα το σήμερα. Μπορείς να μετρήσεις πόσα πράγματα από αυτά που βελτίωσαν τη ζωή των ανθρώπων επί των ημερών της τα παίρνει πίσω ένα-ένα; Κι όχι μόνο στην Ελλάδα. Θα ξέρεις ασφαλώς τα προγράμματα «προσαρμογής» που εξαγγέλθηκαν σε Ισπανία, Πορτογαλία, τους τελευταίους λόγους της Μέρκελ, κ.λπ., κ.λπ.

Μπορεί να ξανάρθουν οι «καλές μέρες» της πλήρους απασχόλησης και του κοινωνικού κράτους όπως στην τριακονταετία μετά τον Β΄ Π.Π.; Λες ότι είσαι βέβαιος πως μπορεί υπό προϋποθέσεις. Μήπως όμως ξεχνάς ότι μία από αυτές τις προϋποθέσεις ήταν ακριβώς ο Β΄ ΠΠ;!

Είναι όμως και κάτι άλλο που ξεχνάς και το οποίο δεν οφείλεται στην αδύνατη μνήμη σου, αλλά απλούστατα στο γεγονός ότι το υπάρχον σύστημα έχει φροντίσει να καλλιεργήσει με επιμέλεια αυτή την «αμνησία». Τα περισσότερα από αυτά που η αστική φιλελεύθερη δημοκρατία έχει «προσφέρει» στους πολίτες της, από την καθολική ψήφο μέχρι το οχτάωρο (ποιο οχτάωρο τώρα;), τα έχει παραχωρήσει κάτω από την πίεση και τους αγώνες του εργατικού κινήματος, αγώνες πολλές φορές σκληρούς και αιματηρούς —αιματηρούς με την κυριολεκτική σημασία της λέξης! Αυτό νομίζουμε ότι θα πρέπει να σε προβληματίσει.

Να έρθουμε σε ένα άλλο ζήτημα που θίγεις· αυτό της πολιτικής στάσης της Αριστεράς σε συνθήκες εμπεδωμένης αστικής δημοκρατίας.


ΣYNEXIZETAI

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Όπως πιθανότατα έχεις ακούσει, για την Αριστερά οι κοινωνίες σε μια ταξική κοινωνία χαρακτηρίζονται από αυτό που λέμε ‘ταξική πάλη’. Στο βαθμό που η Αριστερά θέλει να εκφράσει τους κυριαρχούμενους και να ανταποκριθεί στο έργο της ανατροπής των (μειοψηφούντων) κυρίαρχων και την αντικατάστασή τους από την (πλειοψηφούσα) τάξη των εργαζομένων είναι υποχρεωμένη να βρίσκεται απέναντι από το υπάρχον κοινωνικό σύστημα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει ως κόκκινο παπαγαλάκι να φωνάζει μονότονα ‘όχι’. Καλό το ‘όχι’, αλλά δεν αρκεί. Μάλλον θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερο πλούτο και πληρότητα. Π.χ.: «Όχι αυτό. Εκείνο!». Ή «Όχι μόνο αυτό. Και τούτο!». Ή «Όχι έτσι αυτό. Έτσι!». Με την απαραίτητη αιτιολόγηση και επιχειρηματολογία, εννοείται. Και φυσικά, χωρίς να ξεχνά ότι ο προορισμός της είναι η υπέρβαση του καπιταλισμού κι όχι οι ενδιάμεσες στάσεις που χαρακτηρίζουν κάθε ταξίδι.

Γράφεις: «Με δεδομένα πως ο μετασχηματισμός της κοινωνίας δεν μπορεί να είναι άμεσος και πως η συναίνεση με το καπιταλιστικό σύστημα είναι αδύνατη ακόμα και όταν αυτό δυνητικά μπορεί να βελτιώσει τη ζωή των ανθρώπων, δεν είναι σίγουρο πως θα έρθεις πολύ συχνά σε σύγκρουση με μεγάλες κοινωνικές μάζες, τις οποίες ως αριστερός θα έπρεπε να προσεγγίσεις;».

Και γιατί υποχρεωτικά να έρθεις σε σύγκρουση; Σε τι είδους σύγκρουση ερχόμαστε εμείς με σένα τώρα; Μια χαρά συζήτηση δεν κάνουμε; Το ότι διαφωνούμε όπου διαφωνούμε σημαίνει σύγκρουση;

Βέβαια καταλαβαίνουμε τι θέλεις να πεις όταν λίγο παρακάτω γράφεις για την περιφρονητική υπεκφυγή με την οποία απαντά το ερώτημα η Αριστερά θέτοντας ένα άλλο ερώτημα («Έχει φτάσει η συνειδητοποίηση του κόσμου στις απαιτήσεις των καιρών;») και την οποία με λύπη μας είδαμε ότι χρεώνεις και σε μας εν μέρει.

Εδώ ερχόμαστε στον ‘αριστερό ναρκισσισμό’. Παιδική ασθένεια που χαρακτηρίζει πολλούς αριστερούς. Τον βλέπουμε και στο διαδίκτυο αυτό τον καιρό όπου γράφονται διάφορα περί «μικροαστών που το παίζουν επαναστάτες του διαδικτύου», περί «αριστερών του σαλονιού» και άλλα τέτοια που μας σηκώνουν την τρίχα κάγκελο και μας φτάνουν στο σημείο να λέμε «καλά κάνει και μας φτύνει ο κόσμος»!

Όμως φίλε Κυριάκο καμία περιφρόνηση τέτοιου τύπου δεν υπέκρυπτε αυτό που γράψαμε για την πολιτική συνειδητοποίηση του κόσμου! Δεν είμαστε τόσο ανόητοι, αν μη τι άλλο! Το γράψαμε μιλώντας στη Cynical για να πούμε το εξής απλό και το οποίο είναι συνεπές με την αντίληψη που έχουμε εμείς για την Αριστερά: Μη τα περιμένουμε όλα από την πολιτικά οργανωμένη Αριστερά. Μη κρεμόμαστε από μια «πεφωτισμένη πρωτοπορία». Και στο πιο συλλογικό κίνημα υπάρχουν πάντα και οι ατομικές ευθύνες του καθενός μας.

Η Αριστερά δεν μπορεί να βοηθήσει τον κόσμο αν δεν το θέλει κι εκείνος. Μπορεί να τον βοηθήσει να καταλάβει καλύτερα το τι συμβαίνει. Να του εξηγήσει τα γιατί και το πώς αυτής της συγκεκριμένης κοινωνίας, όπως εκείνη τα βλέπει. Δεν μπορεί όμως να του τα βάλει στο κεφάλι με το ζόρι ή πείθοντάς τον ότι αυτή είναι τάχα η «σοφή» και καλά θα κάνει να συνταχθεί μαζί της, ακόμα κι δεν πολυκαταλαβαίνει ή αν έχει και κάποιες «απορίες» (καλή ώρα!...).

Τέλος για το ερώτημα που θέτεις στο τέλος («[…] έχει φτάσει η συνειδητοποίηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις απαιτήσεις της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας;».

Όχι! Για πολλούς λόγους· από τους οποίους ο κυριότερος μας φαίνεται να είναι η αποκοπή της από την κοινωνία και η απόσυρσή της —χαρακτηριστικό όλων των ηττημένων— στον παρηγορητικό μικρόκοσμο της μειοψηφίας.


Καλημέρα. Τα λέμε

cynical είπε...

παιδια καλημερα σας,

με το κειμενο αυτο ηθελα να πυροδοτησω περισσοτερο μια συζητηση για την κατασταση της Αριστερας σημερα, για τις δυνατοτητες της να τραβηξει μπροστα, για το αν μπορουμε να συζηταμε για καποια στρατηγικη περισσοτερο ρεαλιστικη αν και λιγοτερο επιθυμητη, και αλλα διαφορα.

Απο κει και περα, οπως παντα διαβαζω τα σχολια σας και μαθαινω...

@leftg700,

μην παιρνετε τοις μετρητοις το "μηδενισμο της κολλας", χιουμορ εκανα!

LeftG700 είπε...

Φίλη Cynical,


ΟΚ! :-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

LeftG700 ευχαριστώ για άλλη μια φορά. Δεν έχω αντίρρηση σε τίποτα. Να διευκρινίσω πως το σχόλιο για την περιφρόνηση δεν πήγαινε σε σας αλλά στο ναρκισσισμό του ΚΚΕ. Έπρεπε να το είχα γράψει καλύτερα.

Από την άλλη πλευρά σκέφτομαι πως, στην Ελλάδα τουλάχιστον, ίσως και να μην περισσεύει μια "ανανεωτική" αριστερά. Αυτό το λέω γιατί μου φαίνεται πως η αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ έχει ταυτιστεί απόλυτα με τον κομματικό / δημοσιοϋπαλληλικό συνδικαλισμό και έχει κύριο στόχο τη διαιώνιση του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού που ζούμε τόσα χρόνια με τα βολέματα τους αργόμισθους και τις μίζες.

Μια τέτοια αριστερά όμως είναι μάλλον καταδικασμένη σε συνεχή υπαρξιακή αγωνία, όπως μας δείχνει και η ιστορία του Συνασπισμού / ΣΥΡΙΖΑ.

Κυριάκος

LeftG700 είπε...

Φίλε Κυριάκο,


Δεν χρειάζεται να μας ευχαριστείς. Είπαμε απλώς την άποψή μας με βάση τα όσα ξέρουμε και πιστεύουμε. Επιπλέον, μας κάνει να νιώθουμε και άβολα γιατί ίσως δημιουργούνται εντυπώσεις που δεν θέλουμε να δημιουργούνται για μας. Μη το πάρεις σαν κριτική ή γκρίνια, προς Θεού! Ξέρουμε ότι το κάνεις από ευγένεια.

«Από την άλλη πλευρά σκέφτομαι πως, στην Ελλάδα τουλάχιστον, ίσως και να μην περισσεύει μια ανανεωτική" αριστερά».

Να «διορθώσουμε» λίγο;

Απ’ όλες τις μεριές σκεφτόμαστε πως, στη γη τουλάχιστον, όσο αντικαπιταλιστική πρέπει να είναι η Αριστερά, άλλο τόσο πρέπει να είναι και ανανεωτική!


Καλό ΣΒΚΔ! Τα λέμε

zalion είπε...

Πιστευω πως το κειμενο που στελνω θα δωσει μια εικονα του τι συμβαινει σε ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ. Ας μη θεωρηθει προπαγανδα ειναι απλως μια εκτιμηση απο μια ταση του ΣΥΝ.
http://kokkinoprasinodiktyo.wordpress.com/2010/05/14/edw-o-kosmos-xanetai/

LeftG700 είπε...

Φίλε zalion,


Διαβάσαμε με προσοχή το κείμενο στο οποίο μας παραπέμπεις. (Μπαίνουμε από καιρό σε καιρό στο μπλογκ σας· είχαμε μάλιστα και μια δυσάρεστη εμπειρία πριν από καιρό. Περασμένα-ξεχασμένα).

Έχει πολλές επισημάνσεις με τις οποίες συμφωνούμε. Όμως φίλε Χρήστο νομίζουμε ότι όλα αυτά αφορούν τη «μικρή εικόνα». Ποια είναι η μεγάλη εικόνα του ΣΥΝ σε συσχετισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ κατά τη γνώμη μας;

Σου γράφαμε σε προηγούμενο σχόλιο ότι φοβόμαστε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει (οριστικά) την προωθητική του δύναμη. Είναι κάτι που απευχόμαστε βέβαια, να το ξαναπούμε.

Για τον ΣΥΝ όμως το νιώθουμε διαφορετικά. Νομίζουμε ότι όπως είναι σήμερα εξεμέτρησε πια το ζην! Πάπαλα! Τέρμα τα δίφραγκα!

Σόρυ αν ακουγόμαστε σκληροί με ένα κόμμα στο οποίο δούλεψες και για το οποίο πόνεσες, αλλά ας συζητάμε ανοιχτά.

Τι έχει να προσφέρει σε αυτούς τους καιρούς; Τις ατέρμονες βυζαντινολογίες περί φύλου αγγέλων; Τις ίντριγκες; Τη μάχη των μηχανισμών; Τη συνεισφορά του στο «κτίσιμο» του ΣΥΡΙΖΑ;

Πώς φίλε Χρήστο; Με την κάλυψη που εξακολουθείτε να δίνετε σε ορκισμένους εχθρούς του ΣΥΡΙΖΑ; Με τη φιλοξενία του ρεύματος που έχει αποδεχτεί και εσωτερικεύσει την Ήττα; Με την ανοχή σε απόψεις παραίτησης και διάλυσης κάθε αριστερού οράματος ριζικής αλλαγής της κοινωνίας;

Όπως καταλαβαίνεις μιλάμε για την Ανανεωτική Πτέρυγα.

Δεν νομίζετε ότι αρκετά την έχουμε πληρώσει;

Τα πράγματα ζορίσανε. Όσοι γενναίοι μέσα εκεί, πάρτε τις ευθύνες σας! Στο κάτω-κάτω η Αριστερά δεν είναι ο ΣΥΝ, το ΚΚΕ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όπως δεν ήταν και η Σοσιαλδημοκρατία πριν το Μεγάλο Σχίσμα!

Η βίδα που πρέπει να ξεβιδώσουμε είναι ο καπιταλισμός. Αν δεν κάνει το κλειδί που έχετε, αλλάξτε κλειδί! Πάψτε όμως να ανέχεστε άλλο την ωραιοποίηση της βίδας! (Από ένα σημείο και μετά γινόσαστε συνεργοί, θέλετε δε θέλετε). Και νομίζουμε ότι αυτό το σημείο έχει ξεπεραστεί...

Τα κόμματα δεν αποτελούν το σκοπό. Μέσα είναι. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο!


Τα λέμε

zalion είπε...

Δε συμφωνω στο τελεολογικο συμπερασμα για τον ΣΥΝ αλλα αυτο ειναι δικια μου αποψη και λιγο ενδιαφερον εχει. Ομως θελω να τονισω οτι δινεται μεγαλυτερη εκταση στην ΑΠ απο αυτη που εχει στη πραγματικοτητα. Την ιδια στιγμη ισως να παραβλεπετε την αντιστοιχη προβληματικη συμπεριφορα συνιστωσων που ιδιως το τελευταιο καιρο κινουνται εντελως αντικομματικα στα πλαισια φτηνου παραγοντισμου/
Και παλι ισως λιγο ενδιαφερον να εχουν αυτα για οσους δε συμμετεχουν. Ομως εγω τουλαχιστον συμμετεχω γιατι πιστευω, οχι θρησκευτικα, οτι αυτο μπορει να αλλαξει και αποκτησει δυναμικη.
Κλεινοντας θα ηθελα να μου πειτε τι δυσαρεστη εμπειρια υπηρξε με το μπλογκ. Αν θελετε.
Χρηστος Κ.

LeftG700 είπε...

Φίλε zalion,


Δεν νομίζουμε ότι ήταν τελεολογία τα όσα είπαμε για τον ΣΥΝ. Μια εκτίμηση για τις προοπτικές του στη μετά ΔΝΤ εποχή, πάντα σε συνδυασμό με το μεγαλύτερο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ· το ουσιαστικό για μας ζήτημα αυτού του χώρου.

Για την ΑΠ: Αν τη δει κανείς μέσα στα πλαίσια του εσωκομματικού τοπίου, ναι η εμβέλειά της είναι περιορισμένη. Αλλά η «δύναμή» της δεν είναι εντός του ΣΥΝ, αλλά παραέξω. Είναι η υποκριτική επίκληση των θέσεών της από τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια της «μεγάλης δημοκρατικής πλειοψηφίας» και το έδαφος που τους παρέχει για να κουνάνε το δάχτυλο σε όλους εμάς τους υπόλοιπους οι οποίοι δεν θέλουμε να είμαστε απλώς οι γλάστρες που αποδεικνύουν ότι το σύστημα «αφήνει όλα τα λουλούδια να ανθίσουν, ακόμα και τα κόκκινα»!

Φίλε Χρήστο το ξέρεις και το ξέρουμε: Δεν υπάρχει πλέον κανένας μα κανένας λόγος για να συνυπάρχετε με την ΑΠ. Κανένας πλην του κομματικού συμφέροντος. Αλλά εμείς δεν πιστεύουμε και δεν πιστέψαμε ποτέ ότι ένα είναι το κόμμα! Εμείς πιστεύουμε ότι ένα είναι το κίνημα!

Για τη δυσάρεστη εμπειρία. Δεν θέλουμε να το θίξουμε παραπέρα. Αισθανόμαστε όμως ηθικά υποχρεωμένοι να σου πούμε αυτό που ρωτάς. Θα κάνεις έναν κόπο να διαβάσεις ένα ποστ δικό μας (http://leftg700.blogspot.com/2009/07/blog-post_03.html). Εκεί είναι γραμμένα όλα χαρτί και καλαμάρι. Πιστεύουμε όμως να μας κάνεις τη χάρη και να μη το συζητήσουμε παραπέρα. Εξ άλλου, όπως σου είπαμε, για μας είναι περασμένα ξεχασμένα. Και την αριστερή αλαζονεία την έχουμε εισπράξει σχεδόν από όλα τα ρεύματα της Αριστεράς. Δεν πιστεύουμε ότι το Κοκκινοπράσινο είναι ο Μεγάλος Ένοχος...


Καλό βράδυ. Τα λέμε


ΥΓ Όπως σου γράψαμε σε προηγούμενο σχόλιο, δεν θεωρούμε τις άλλες οργανώσεις που συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ αθώες περιστερές. Άλλο όμως σεχταρισμός, άλλο ίντριγκα, άλλο μικροπολιτική κι άλλο υπονόμευση των θεμελίων της αριστερής κοσμοθεώρησης.

zalion είπε...

Οσο κι αν φανει περιεργο συμφωνω σε οσα λες για την ΑΠ και θα ελεγα ακομα περισσοτερα. Οπως επισης συμφωνω και για το κινημα.
Οπως καταλαβαινεις εχω διαφωνια για το μπλογκ του ΚΠΔ αλλα σεβομαι την επιθυμια να μη συνεχιστει εδω αυτη η ιστορια.
Δε μπορω να απαντησω συνολικα για το κομμα γιατι ανεχεται αυτη τη συμπεριφορα απο τη ΑΠ αλλα μπορω να σε διαβεβαιωσω πως αυτο θα λυθει με το καλο ή το κακο τροπο στο συνεδριο. Ειναι ομολογημενο απο το συνολο σχεδον των μελων οτι δε παει αλλο.
Δε προκαθοριζω καποια αποχωρηση ή διασπαση αλλα το σκηνικο δεν θα ειναι ιδιο μετα το συνεδριο.
Εαν ομως συμβει και αυτο δηλαδη να παραμεινουμε στα ιδια, ε, τοτε υπαρχει και το σπιτι μας. Υπαρχουν και οι αλλες τοπικες συλλογικοτητες και τοπικα κινηματα που οι περισσοτεροι συμμετεχουμε.
Παντως για να ευλογησω για πολλοστη φορα τα γενια μας θα πω οτι αλλη ηταν η εικονα του ΣΥΝ πριν 10 χρονια και αλλη σημερα. Εχουν μεγαλα βηματα προωθητικα για την υποθεση της αριστερας. Με ολα φυσικα τα προβληματα που ακολουθουν αυτη την υποθεση.

LeftG700 είπε...

Φίλε zalion,


Μας ακούγεται ελπιδοφόρο όταν γράφεις "[...] μπορω να σε διαβεβαιωσω πως αυτο θα λυθει με το καλο ή το κακο τροπο στο συνεδριο. Ειναι ομολογημενο απο το συνολο σχεδον των μελων οτι δε παει αλλο.
Δε προκαθοριζω καποια αποχωρηση ή διασπαση αλλα το σκηνικο δεν θα ειναι ιδιο μετα το συνεδριο". Μακάρι!

Και συμφωνούμε ότι η εικόνα του ΣΥΝ είναι διαφορετική τα τελευταία χρόνια (δεν έχουμε αξιόπιστες γνώσεις για μια ολόκληρη δεκαετία πριν).

Διαφωνούμε ωστόσο και μας προξενεί λύπη αυτό που γράφεις ότι "υπάρχει και το σπίτι μας". Κι όσο κι αν υφίσταται πάντα η διέξοδος της "χαμηλής πολιτικής", η πολιτική οργάνωση σε επίπεδο κόμματος εξακολουθεί να είναι απολύτως αναγκαία για την Αριστερά.

Όπως γράψαμε: Δεν κάνει το κλειδί; Αλλάζουμε κλειδί!


Τα λέμε

zalion είπε...

Στο τελος εννοουσα οτι υπαρχουν και συλλογικοτητες τοπικου χαρακτηρα στις οποιες μπορουμε να δρασουμε. Και φυσικα δε διαφωνω στην αναγκαιοτητα που περιγραφεις

perastikos είπε...

kudos! Νομίζω το αξίζεις και γραπτά.
H αρχική ανάλυση καθώς και ένα (μόνο!) σχόλιο που προείδε την άνοδο της ακροδεξιάς περιγράφουν άψογα το τωρινο σκηνικό.
Ελπίζω οι υπόλοιποι συνσχολιαστές να προβληματίστηκαν για το εντελώς άστοχο των εκτιμήσεών τους.

cynical είπε...

Περαστικε,

δεν προβλεψα ομως την ανοδο του συριζα στα εκρηκτικα αυτα ποσοστα.

Βεβαια , αν την περιελαμβανα στο σεναριο, θα ειχα παρει το νομπελ της μαντικης τεχνης...