Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Οι Καρποί της Ελευθερίας



Είχε πατήσει τα τέσσερα, αλλά το φράχτη δεν τον είχε ακόμα περάσει. Δε λέω, μεγάλο το κτήμα, τα στρέμματα πολλά, φροντίδα η καλύτερη, είχε και τη Λάρα για παρέα, αλλά το συρματόπλεγμα, συρματόπλεγμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν φαινόταν να τη νοιάζει και πολύ. Το μικρό λαγούμι που είχε σκάψει σε μια γωνιά από κάτω, παρέμενε αχρησιμοποίητο. Ας πούμε, κάτι σαν άσκηση φυγής, την οποία όμως για κάποιο λόγο δεν είχε ακόμα πραγματοποιήσει.


Ένα απόγευμα, φιλοξενούμενη εγώ στο κτήμα, αποφάσισα να της δείξω τον κόσμο. Της πέρασα το λουρί στο λαιμό και την τράβηξα προς τη μεγάλη πύλη. Κοντοστάθηκε λιγάκι, σα να δίσταζε να ξανοιχτεί στο άγνωστο, μπορεί και να φοβόταν μια πιθανή επίπληξη από την επικείμενη παραβίαση των συνόρων, μύρισε γύρω γύρω τον αέρα με τεντωμένη τη μουσούδα, γλυκός αέρας του σούρουπου, μυρωμένος με θάλασσα, σχίνα και θυμάρια, με κοίταξε στα μάτια, την χτύπησα ελαφρά στην πλάτη, τράβηξα απαλά το λουρί και νάμαστε στην απ’ όξω μεριά.


Τραβήξαμε κατηφορικά στο μονοπάτι που αγκάλιαζε περιμετρικά το γιαλό, ανηφορίσαμε ένα μικρό λοφάκι στ’ αριστερά και κατεβήκαμε απ’ την άλλη πλευρά σε μια άλλη μεγαλύτερη παραλία με κάποια σπίτια χτισμένα θαρρείς πάνω στο νερό και μ’ ένα μικρό λιμανάκι στην άκρη. Το ζωντανό όλη αυτή την ώρα περπατούσε, (το πιο σωστό είναι βέβαια ότι το έσερνα), μια μπρος μια πίσω, σαν αλαφιασμένο, μυρίζοντας και σταματώντας σ’ οτιδήποτε εύρισκε εμπρός του, μια το ένα λουλούδι, μια το χώμα, μια τα τοιχάκια και τις μάντρες των σπιτιών, μια έτρεχε κατά το νερό, μια αποτραβιόταν φοβισμένο, ουδέποτε όμως γύρισε να με κοιτάξει, απασχολημένο καθώς ήταν στο να δοκιμάζει με τις αισθήσεις τεντωμένες τον καινούργιο και θαυμαστό κόσμο που απλωνόταν στην άλλη μεριά του φράκτη.


Τη γύρισα με κόπο στο κτήμα, αφού θα είχαμε περπατήσει πάνω κάτω μια ώρα. Την έλυσα, την πότισα και την άφησα σε μια γωνιά να κουρνιάσει για να χωνέψει τις καινούργιες της εμπειρίες.


Δεν ξέρω τι σκυλίσια όνειρα την κατέκλυσαν το βράδυ, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι την επόμενη μέρα το λαγούμι βρέθηκε ακόμα πιο σκαμμένο και η Λιλή εξαφανισμένη. Βγήκαμε πολλές φορές να την ψάξουμε, αλλά το αποτέλεσμα μηδέν. Κάποια στιγμή, κατά τ’ απόγευμα κάποια γαυγίσματα εκεί κοντά μάς αναθάρρησαν, σηκωθήκαμε τρέχοντας να μάθουμε τι συμβαίνει και ω! του θαύματος, μπροστά μας και πίσω από τον φράχτη, είδαμε να στέκεται σινάμενη κουνάμενη η κυρία μας, δίχως ίχνος ενοχής ή μεταμέλειας στο μάτι, παρέα με δυο νιόκοπους φίλους. Δυο σκύλους ράτσας παρακαλώ, αρσενικούς και καλοζωισμένους.


Το σκηνικό επαναλήφθηκε για κάμποσες μέρες μετά, παρ’ ότι την κρατούσαμε δεμένη την περισσότερη ώρα και παρ’ όλο που το λαγούμι είχε σφραγιστεί. Μπορεί να ‘ταν ο αέρας της ελευθερίας που σάρωνε πια απ’ άκρη σε άκρη το κτήμα, μπορεί να ‘ταν η φωνή της σάρκας που τη δαιμόνιζε, μπορεί να ήταν και το μαλακό χώμα που αχρήστευε κάθε προσπάθεια να κλείσει το τούνελ της διαφυγής, δεν ξέρω τι απ’ όλα αυτά, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι η Λιλή το έσκαγε πια κατ’ εξακολούθηση, με το αδίκημα να μετατρέπεται πια από στιγμιαίο σε διαρκές, και χωρίς φυσικά να νοιάζεται γι αυτό που την περίμενε στη στροφή. Οι άνθρωποι φτάνουν σ’ αυτή τη συγκεκριμένη στροφή στους εννιά μήνες. Τα σκυλιά, πολύ γρηγορότερα.


Σε δυο περίπου μήνες η Λιλή χάρισε στους φίλους μου, ούτε ένα, ούτε δυο, αλλά έξι χαριτωμένα κουτάβια. Σάμπως και υπάρχει περίπτωση τα κουτάβια να μην είναι χαριτωμένα. Ακόμα και τον διάβολο όταν είναι μικρός, τον λιμπίζεσαι και θες να τον χαϊδέψεις. Κάποια από αυτά τα διαβολάκια γίνηκαν ανάρπαστα από τις πρώτες κιόλας μέρες. Άλλα περίσσεψαν. Σήμερα είναι σαράντα περίπου ημερών και ζητούν τι άλλο, θαλπωρή και σπίτι με καλούς και συμπονετικούς θετούς γονείς για να τα μεγαλώσουν, να τα σπουδάσουν και να τα προικίσουν. Στην ανάγκη δίνουμε και σε μονογονεϊκές οικογένειες!


Όσοι ενδιαφέρονται ας έρθουν σ' επαφή μαζί μου.

Εδώ βλέπετε τη Λιλή, την αγέρωχη μάνα, το σύμβολο της ελευθερίας! Τον πατέρα δεν προλάβαμε να τον φωτογραφίσουμε, γιατί ως συνήθως λείπει ταξίδι για δουλειές.



15 σχόλια:

de profundis είπε...

Απ ότι καταλαβαίνω κυρία μου ,εκμαυλίσατε μια παρθένα. Έχετε ευθύνες λοιπόν να φροντίσετε ,τουλάχιστον ,τους καρπούς της ελευθερίας.

Sophia είπε...

Πάντως, δεν διακρίνω έφεση για καριέρα ως δεσμοφύλακας!!
;-Ρ

(Ευτυχώς...)

cynical είπε...

Αγαπητοί μου

de Profundis και

Sophia,

εγω παρθένα την παρέλαβα, παρθένα την παρέδωσα. Οσο ήμουν διπλα της, ουτε αρσενικο κουνούπι δεν την πλησιασε!

NdN είπε...

Οπως συμβαίνει συχνά ο αγαπητός de pofundis με πρόλαβε. Και δική μου πεποίθηση λοιπόν είναι ότι το έσκαγε καθαρα για σεξουαλικούς λόγους.

Κουταβάκι δεν θέλω... :)

cynical είπε...

NdN,

αμα παρεις ενα σκυλάκι σου υποσχομαι οτι θα στελνω για ενα εξαμηνο φετα ΑΑΑ στο Λονδίνο! Εεεε;;; Τι λες;;;

Εύη είπε...

Αχ...ας μην ειχα ήδη 5...και θα επαιρνα ενα!! Ειναι γλυκες!!
Ελπιζω να βρουν γρηγορα οικογενεια!!

Swell είπε...

Να τα χαίρεστε! Ετσι είναι πάντως. Εσύ κάνεις τα πάντα, τη νοιάζεσαι, τη φροντίζεις κι αυτή πάει και πηδιέται με τον πρώτο γυρολόγο. Ετσι έκανε κι η δική μου και βρέθηκα με 12 κουτάβια.

Λυπάμαι που αναγκαστικά εγκαταλείπουμε τη βουκολική ζωή κι έτσι, δεν μπορούμε ν' αποκτήσουμε άλλο ένα αδελφάκι...

cynical είπε...

Swell,

E! δεν πήγε και με τον πρωτο τυχοντα! Ο ενας ήταν του Harvard και ο άλλος του MIT.

cynical είπε...

Καλημερα Εύη,

Ε τωρα, τί 5, τι 6! Θα σου δινω και διατροφή!

akrat είπε...

α βρε τυχερή που είστε
και σκυλάκια μεγάλωσα
και γατάκια

πω πω χαρές που είχα...

να ονειρεύονται κοκαλάκια στον ύπνο τους..

cynical είπε...

Ασε Ακρατ,

μεγαλη χαρα, μα και μεγάλη έννοια. Σε ζηλευω που μπορεσες και τα χάρηκες!

Εύη είπε...

To κακό cynical...ειναι οτι εχουν κανει καπετανατα...και δε δεχονται άλλα...μη σου πω και τα μεν τα δε...Εχουμε καταντησει οι Βορειοι και οι Νοτιοι...και στη μέση εμείς...σαν ΟΗΕ.

cynical είπε...

Εύη,

καπου είχα διαβασει ότ οι σκύλοι θεωρούν τον ευατο τους ανώτερη ρατσα απο τον ανθρωπο, τον οποιο και σνομπάρουν. Φυσικα, όχι οταν ειναι κατα μονας, αλλα σε κοπαδι. Να οπως και τα δικά σας! Υπομονη!

k είπε...

Μάλλον βρήκα ενδιαφερόμενο! Ένα mail παρακαλώ για λεπτομέρειες;;;; θα πάρουμε την προσφορά με τη φέτα! :) καλησπέρα!

cynical είπε...

Kayadesigner καλημερα

e-mail υπάρχει πάνω δεξιά στο βλογ. Το ξαναδινω:

vcynical@gmail.com