Έχω την εντύπωση ότι αυτό που διαδραματίζεται ολοζώντανο μπροστά στα μάτια μας τους τελευταίους μήνες δεν έχει ξαναματαγίνει. Είναι λογικό σε περιόδους σπάνης οι κοινωνίες να αναταράσσονται. Ίδια τα στόματα, οι πόροι λιγότεροι, καυγάς για το ποιος θα τους πρωτοπάρει.
Έχω επίσης την εντύπωση ότι τα βέλη συνήθως εκτοξεύονται προς την κατεύθυνση εκείνη που με τους χειρισμούς της, τα νομοθετήματά της και τη μέθοδο μοιρασιάς που υιοθετεί συντελεί στη συρρίκνωση της πίτας και στην κακή της μοιρασιά. Η κατεύθυνση αυτή δεν απαρτίζεται από ένα μάτσο ανεξάρτητων ανθρώπων, αλλά από ένα μάτσο ανθρώπων που συνέχονται από μια συγκεκριμένη ιδεολογία ή από ένα ιδιαίτερο τρόπο σκέψης, αν η λέξη ιδεολογία μάς χτυπάει άσχημα στ’ αυτί, για το πώς λειτουργεί ένα κράτος και για το πώς μοιράζονται οι πόροι. Οι μάχες είθισται να είναι ιδεολογικές και οι αντιμαχόμενοι ν’ ανήκουν σε συγκεκριμένες τάξεις, στρώματα ή παπλώματα. Αυτό βέβαια συμβαίνει μόνο όταν το κοινωνικό σώμα είναι σώμα πολιτικό και όχι μάζα ή άθυρμα μεμονωμένων ατόμων. Στην περίπτωση που παύει να ισχύει η πρώτη εκδοχή έχουμε πόλεμο όλων εναντίον όλων και είναι αυτό ακριβώς που αντιλαμβάνομαι να συμβαίνει σήμερα. Ένας τέτοιος πόλεμος, ποιητική αδεία, θα μπορούσε να ονομαστεί και εμφύλιος.
Και αυτό πάλι συμβαίνει όταν η εξουσία ή οι εξουσίες, καταφέρνουν να στρέφουν το δάχτυλο ενοχής και ευθύνης όχι προς τον εαυτό τους, αλλά προς τον καθένα από μάς ξεχωριστά, επικαλούμενες το νεοπαγές ιδεολόγημα περί ατομικής υπευθυνότητας, που συνοψίζεται στο ότι ο καθείς είναι υπεύθυνος για την ατομική και συλλογική κατάντια ή ευημερία.
Την σήμερον ημέραν λοιπόν είμαστε ενάντια στους
αγρότες
λιμενεργάτες
δημοσίους υπαλλήλους
γιατρούς
υδραυλικούς
ηλεκτρολόγους
δικαστές
βουλευτές
υπαλλήλους της βουλής
υπαλλήλους της ΕΡΤ
στελέχη επιχειρήσεων
γκαραζιέρηδες (η αντιδικία είναι πρωτίστως προσωπική)
εκπαιδευτικούς δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
πανεπιστημιακούς
φοιτητές
αστυνομικούς
τράπεζες
ταξιτζήδες
μετανάστες,
ενώ κανείς δεν φαίνεται να είναι ενάντια
στον ΣΕΒ
στους εμπόρους όπλων και
στους νταβατζήδες, όπως προσδιορίστηκαν από τον Καραμανλή το νεώτερο.
Αντίθετα η μόνη κοινωνική αλληλεγγύη που φαίνεται να εκδηλώνεται είναι αυτή προς τις καθαρίστριες.
Αν τα προηγούμενα φέρνουν στο νου τη Χομπσιανή εκδοχή της κοινωνίας, μένει να δούμε μόνο ποιος θα είναι ο Λεβιάθαν.
Υ.Γ. Στη φωτογραφία επάνω απεικονίζεται ο Thomas Hobbes (1588-1679)
Αναρτήσεις
31 σχόλια:
Το αστείο και αντιφατικό είναι ότι ενώ οι εταιρείες ξέρουν ότι χωρίς αρχές και ομαδικότητα δεν θα καταφέρουν τίποτα, κοινωνικά αυτό απαγορεύεται να καλλιεργείται (π.χ. στο σχολείο) γιατί θεωρείται κάτι σαν σταλινικό απολίθωμα...
Οφείλω να ομολογήσω, ότι υπάρχει ένα "επάγγελμα" που απεχθάνομαι. Αυτό του συνδικαλιστή. Διότι είναι το βασικά υπεύθυνο για τον κατακερματισμό της κοινωνίας. Βουτύρο στο ψωμί των εκάστοτε κυβερνώντων.
Αυτοί που στήνουν μπλόκα στους δρόμους, κλείνουν λιμάνια και διαπραγματεύονται το ύψος των περικοπών στα επιδόματά τους, είναι οι ίδιοι που ψήφισαν και συνεχίζουν να στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση. Δεν κάνουν αγώνα με πολιτικά αιτήματα, αλλά διαγκωνίζονται για τη τσέπη τους. Γνωρίζουν πως το ταμείο είναι μείον και ευελπιστούν πως εάν πιέσουν πρώτοι τη κυβέρνηση θα προλάβουν να αποσπάσουν από αυτή ότι ψίχουλα έχουν απομείνει.
Τόσα χρόνια ο καπιταλισμός τάϊζε καλά τις διαφορετικές επαγγελματικές ομάδες και τάξεις ώστε να έχει το πολυπόθητο ‘διαίρει και βασίλευε’. Με τον ατομικό τρόπο κοινωνικής αντίληψης να κυριαρχεί και την ανταγωνιστική νοοτροπία που εμφύσησε στο εργασιακό πεδίο, πέτυχε τον εξοβελισμό της αλληλεγγύης και της συνειδητής πολιτικής σκέψης και δράσης από τις ψυχές και τα μυαλά των ανθρώπων.
Ο καθένας για τον εαυτό του ή για τον στενό επαγγελματικό του περίγυρο.
Συνεπώς ναι, έχεις δίκιο Cynical, χωρίς πολιτική αντίληψη και προοπτική, χωρίς αίσθημα αλληλεγγύης όπως σωστά επισημαίνει ο GR, οι αγωνιστικές διεκδικήσεις κάθε ομάδας περιορίζονται σε οικονομίστικα και συντεχνιακά αιτήματα και αντιμετωπίζονται ως ενόχληση ή επιβάρυνση από την λοιπή κοινωνία. Εάν τα πάρουν οι αγρότες ή οι λιμενικοί, ίσως να χάσουν περισσότερα οι δημόσιοι υπάλληλοι κ.ο.κ. Σε τέτοιες συνθήκες το μεγάλο ψάρι (ΣΕΒ και σία) δεν ξεμυτίζει και δεν γίνεται στόχος. Αυτό που είναι ορατό στη ζωή των πολιτών είναι ο δημόσιος υπάλληλος, ο γιατρός, ο υδραυλικός, ο ταξιτζής, ο μάνατζερ, ο εκφωνητής του δελτίου, ο δικηγόρος και φυσικά ο αγρότης όταν του κλείνει τον δρόμο. Όλοι εναντίον όλων λοιπόν.
Μέχρις ότου πολλαπλασιασθούν οι διεκδικήσεις, διαπιστωθούν τα αδιέξοδα και συνειδητοποιηθεί ο κοινός παρονομαστής των επιμέρους κινητοποιήσεων, οπότε κάτι καινούργιο και ελπιδοφόρο θα έχει ξεπηδήσει στη σαστισμένη και βραχυκυκλωμένη ελληνική κοινωνία.
Η μεγάλη νίκη του νεοφιλελευθερισμού είναι πρωτίστως ιδεολογική, πολιτιστική και τελευταία οικονομική. Η μεγάλη αυτή νίκη φέρει την σφραγίδα μετατροπής της κοινωνικής συλλογικότητας σε "άθυρμα μεμονωμένων ατόμων". Δεν έχουμε δεί τίποτα ακόμα....
Σε περιόδους κρίσης επικρατεί ο κανιβαλισμός εναντίον ομάδων ανθρώπων. Στη δεκαετία του '30 στη Γερμανία είχανε βρει τους Εβραίους...
Από την άλλη δεν υπάρχει κοινωνική αδικία όταν κάποιοι παίρνουν περισσότερα λεφτά από κάποιους άλλους,χωρίς να το αξίζουν? Όταν κάποιοι δεν πληρώνουν φόρους αυτό δεν στρέφεται εναντίον της κοινωνίας, αφού δεν υπάρχουν χρήματα για νοσοκομεία,παιδεία και δρόμους? Όταν κάποιες κοινωνικές ομάδες δημιουργούν συντεχνίες για να προσπορίζονται οφέλη μόνο αυτοί, αποκλείωντας τους άλλους (πχ ΤΕΕ εναντίον αποφοίτων ΤΕΙ)?
Θυμάμαι στη δεκαετία του '90 οι μαγαζάτορες διαμαρτύρονταν για τα αντικειμενικά κριτήρια και οι εστιάτορες για τους εφόδους τους ΣΔΟΕ λέγοντας: "Μα υπάρχουν και άλλοι πλουσιότεροι από εμας"..
Νομίζω το ερώτημα είναι αν θα χρεωκοπήσουμε σαν οργανωμένο κράτος δικαίου ή σαν ένα μπουρδέλο..
Για τους νταβατζήδες και τους εμπορους όπλων συμφωνώ...
Γιάννης
Αν ισχύουν όσα λες, μόνο μια φυσική καταστροφή θα μας ενώσει... Λες να είναι τόσο δυσάρεστα τα πράγματα; Μπορεί.
Πάντως η κατηγοριοποίηση ανά κλάδο είναι μεγάλη διαστρέβλωση. Θα έπρεπε να είναι οριζόντια η κατηγοριοποίηση:
Δηλαδή οι μη προνομιούχοι γιατροί-αγρότες-δημόσιοι υπάλληλοι κλπ. κλπ. εναντίον εκείνων που κρύβονται πίσω από μια κλαδική ιδιότητα και κακοχαρακτηρίζουν με τις αυθαίρετες συμπεριφορές τους όλους τους συναδέλφους τους.
Πάντα τα νεύρα εκτονώνονται στον ευκολότερο στόχο. Φοβάμαι ότι η κοινωνία χρειάζεται ψυχανάλυση για να απελευθερωθεί από τις ενοχές τις και να εστιάσει στις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων της...
Είναι τόσο μπερδεμένα τα πράγματα..
Αλληλεγγύη. Υπήρξε ποτέ; Κι αν υπήρξε όταν φεύγαμε οικονομικοί μετανάστες, πώς χάθηκε έτσι ξαφνικά, όταν φτάσαμε να δεχόμαστε εμείς μετανάστες; Πού πήγε η αριστερή μας συνείδηση, όταν η ταξική πάλη, έγινε πάλη ανισοτήτων μεταξύ αναπτυγμένων και τρίτου κόσμου; Κι άραγε, το αυθαίρετο έχει κόκκινο, πράσινο, μπλε, μαύρο χρώμα; Ο φοροφυγάς αν ψηφίζει κάτι, απαλλάσσεται;..
Δύσκολα μας έβαλες απόψε cynical..
Για όλα φταίει η θεωρία της ..σχετικότητας. Δηλ ...ΕΣΕΙΣ, οι Φυσικοί. Διότι έχουν όλοι εν μέρει δίκαιο. Ναι, το δημόσιο είναι τέρας, όταν δεν δουλεύει σωστά. Σωτήριον, όμως, για τους υβριστές του όταν καταρρέουν οι τράπεζες και θέλουν αβάντες. Τέρας το δημόσιο αλλά όλοι θέλουν να μπουν.
Στην ξεροπαγιά οι αγρότες ναι, δεν είναι ψέμα. Πόσο, πότε, ποιοι, πόσο να αμειφθούν κλπ Απ' την 'αλλξ μαΪμού επιδοτήσεις κλπ. Οι αντιφάσεις φέρνουν τις ...φάσεις μετά.
Μα αν στραφούμε κι ενάντια στις καθαρίστριες θα πήξουμε στη βρώμα!
Nice topic :)
Είναι πολύ πετυχημένη η παρομοίωση της παρούσας κατάστασης με «εμφύλιο πόλεμο». Αλλά υπό τη σκέπη της ίδιας ποιητικής αδείας δε θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι η Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση –ίσως και πριν- βρίσκεται σε μία τέτοιου είδους κατάσταση «εμφυλίου πολέμου» αλλά διαφορετικής κλίμακας;
Συνήθως η κατάσταση στη χώρα μετά την αλλαγή του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία μόνο με «εμφύλιο» μπορεί να συγκριθεί: οι νέοι κρατούντες εκδιώκουν, διαπομπεύουν, εξευτελίζουν και φορτώνουν όλα τα κακώς κείμενα στους παλαιούς. Αυτά συμβαίνουν στα υψηλά πολιτικά και οικονομικά κλιμάκια, αλλά η κατάσταση στο επίπεδο των πολιτών δεν διαφέρει και πολύ: υπάρχει διάχυτη η πεποίθηση ότι πια τα δικά μας παιδιά θα βολευτούν, ότι εμείς πια θα βολευόμαστε από την αναξιοκρατία που επικρατεί, ότι οι δικοί μας γνωστοί θα κρατούν τα νήματα της εξουσίας και όχι των άλλων! Ξέρω γω…εμένα αυτό μου μοιάζει με «εμφύλιο»! Οπότε, υπό αυτό το πρίσμα, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι κάτι το καινούργιο, αλλά απλά πέρασε σε άλλη κλίμακα: τώρα δεν είναι μόνο οι βιολετοί ενάντια στους μενεξεδοί κ.λπ., αλλά και οι βιολετοί αγρότες ενάντια στους βιολετοί λιμενεργάτες κ.ο.κ. Οπωσδήποτε, η αλλαγή αυτή της κλίμακας έχει επιφέρει κάποια ποιοτική διαφοροποίηση στις σχέσεις μέσα στην κοινωνία, αλλά παρόλα αυτά η «εμφυλιακή» αυτή διάθεση βασίζεται πάνω στην ίδια κατεστημένη νοοτροπία.
Επίσης, έχω μπερδευτεί με τη σύνθεση της λίστας των επαγγελματιών στους οποίους είμαστε ενάντια. Μερικοί από αυτούς, ενδεικτικά αναφέρω τους δικαστές, βουλευτές, εφοριακούς, ταξιτζήδες, μεγαλοτραπεζίτες κ.λπ., έχουν καταφέρει να μας έχουν εναντίον τους με το σπαθί τους εξαιτίας των μεθοδεύσεων τους και των πράξεών τους. Για αυτήν την κατηγορία δε νομίζω να ισχύουν αυτά που λες περί ενοχής και ατομικής υπευθυνότητας μιας και η χρόνια ανευθυνότητά τούς τους έφερε σε αυτήν τη δυσάρεστη κατάσταση!
Για τους αγρότες, ναυτικούς, λιμενεργάτες, φοιτητές κ.λπ. πάλι νομίζω ότι ισχύουν αυτά που λες. Μιας και κατά τη διάρκεια των περιόδων που διεκδικούν τα αιτήματα τους οι εκάστοτε κυβερνήσεις επιδίδονται σε μία συστηματική προπαγάνδα εναντίον τους, κατηγορώντας τους ότι με τις πράξεις τους εναντιώνονται στο συμφέρον του κοινωνικού συνόλου. Για παράδειγμα, όταν κλείνουν τα λιμάνια ο εκάστοτε υπουργός ναυτιλίας με δάκρια σχεδόν στα μάτια –υπερβάλω- απευθύνεται στους πολίτες κατηγορώντας τους άκαρδους ναυτικούς ότι εξαιτίας των κινητοποιήσεων τα νησιά διψούν και πεινούν. Βέβαια, δεν έχω πότε ακούσει κάποιο/α νησιώτη/τισσα να κατηγορεί για αυτό σε τέτοια μεγάλη κλίμακα τους ναυτικούς!
Επίσης, έχω την εξής απορία: όταν κάποιος/α από τη μαύρη λίστα των επαγγελματιών αλλάξει επάγγελμα, ας πούμε από αγρότης/ισσα γίνει περιπτεράς/ρού, τότε τι γίνεται; Συνεχίζουμε να τον/την έχουμε στη μαύρη λίστα;
Πάντως, αν είσαι νοήμων άνθρωπος και σέβεσαι τον εαυτό σου, σου είναι αδύνατον όχι να ταυτιστείς αλλά ούτε καν να δεις με συμπάθεια τις κινητοποιήσεις των αγροτών. Εδώ τα αιτήματα τους : (http://www.apogevmatini.gr/?p=7138), τα οποία διεκδικούν όχι με διάλογο αλλά με τσαμπουκά.
Φαντάζομαι ότι την ίδια απέχθεια θα αισθάνονται οι αγρότες όταν απεργούμε εμείς οι Δ.Υπάλληλοι.
Τείνω λοιπον να πιστέψω ότι δεν φταίνε οι αγώνες αυτοί καθαυτοί των διαφόρων επαγγελματικών ομάδων, αλλά το περιεχόμενο τους και ο τρόπος που τους δίνουν.
προς το παρόν αναταραχή
μετά λουμπενοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων
ταυτόχρονα κατάρευση κάθε ηθικής υπόστασης του ανθρώπου όπως τον ξέραμε στην Ελλάδα...
και μετά αναγέννησης...
αυτό είναι η κρεατομηχανή της κρίσης ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗΣ...
Τι κριμα να μην εχουμε και εμεις(σγροτες) μια κουνεβα...
Τι έχετε πάθει όλοι
με αυτόν τον Hobbes
του 17ου αιώνα;
Χάθηκε ο Μάρξ του 19ου;
Καλησπέρα παιδιά,
Περιγράφω μια κατάσταση όπως τη νοιώθω καιρό τώρα. Συνηθως τα μετωπα ήταν εργαζομενοι προς τους εργοδοτες. Σημερα βλεπουμε τα μετωπα να ειναι αναμεσα στους εργαζομενους.
Μα θα μου πειτε υπάρχουν αδικιες. Υπαρχουν. Αλλα λυνονται μονο με αυτο τον τροπο;
Ναι, υπάρχουν αδικιες, αλλά τιποτε δεν πετυχαινεται αν η μια ομαδα αρχισει να επιτιθεται κανιβαλικά στην αλλη. Ακομα, αυτου του ειδους η σκεψη μπορει να προχωρησει και εντος της καθε μιας ομαδας. Οι μεν που θα αισθανονται λιγοτερο προνομιουχοι θα επιτιθενται στους υπολοιπους και οι διαρεσεις τελειωμο δεν θα εχουν.
Για πρωτη φορα κυβ θελει να θεσμοθετησει τον χαφιεδισμο απο τους πολιτες απεναντι σε οσους αντιλαμβανονται να φοροδιαφευγουν, ενώ η ίδια, στο ονομα της διαφανειας σκεφτεται να αναρτα στο διαδικτυο τις φορολ δηλωσεις πολιτων. Καταλαβαινουμε νομιζω πως ετσι θα φουντωσει η μνησικακια, η καχυποψια, η διαιρεση.
Αυτα ειναι ανηκουστα πραγματα. Αντι να προσπαθησει να ενωσει, κανει το παν για να επιτεινει τη διαιρεση.
Η σημερινη κατασταση δεν προεκυψε ακαριαια. Αλλα εκκολαπτοταν δεκαειες τωρα, σιγα σιγα, με καθε ομαδα να αποσπαται απο την αλλαη υπουλα και μετα απο περιεργες δοσοληψιες.
@Rider,
δεν ξερω αλλα στις εταιριες η ομαδικοτητα ειναι εντελως επιπλαστη και επιβεβλημενη λογω του οτι αν δεν την ενστερνιστεις σε περιμενει η εξοδος. Αντιθετα οι κοινωνιες λυσσανε στο να καλλιργουν την ατομικοτητα, ιδιως αν η ατομικοτητα ενισχυεται με την καταναλωση...
@Wolfgangius,
για το χαρτι της ατομικης ενοχης μιλαω γενικα, οτι ειναι μεσα στη στρατηγική ενοχοποιησης των συλλογικων διεκδικησεων. Δεν αναφερομαι ειδικα στα ατομα της λιστας. Τωρα αν καποιος απο αγροτης γινει περιπτερας, φυσκα και δεν θα τον διαγραψουμε απο τη λιστα, διοτι μεχρι και τα περιπτερα να αποκτησουν ταμειακη μηχανη θα θεωρειται Εχθρος του Λαου!
@Αλεξανδρε,
εχει λειψει η κοινωνικη ανοχη. Δυσκολα θα δωσουμε δικαιο σε καποια ομαδα που απεργει, αν αισθανομαστε οτι μας στερει κατι πολυ απλο. Οπως το να μην μπορουμε να παμε μια βολτα στα μαγαζια επειδη καποιοι κανουν πορεια, η τωρα με τους αγροτες επειδη παρεμποδιζεται η διελευση οχι των εμπορευματων μας (που ειναι σοβαρο) αλλα η ελευθερια μας να μετακινηθούμε οπου θελουμε.
Δεν εκχωρούμε τιποτε. Αλλα ποσοι, εν προκειμενω εχουν καθισει να ακουσουν τους αγροτες;
@Λιολιοπουλε
περιμενω να καθισεις και να γραψεις ενα κειμενο για το τι συμβαινει με τους αγροτες.
@Ζηση,
η κατασταση μοιαζει με κατασταση που ειχε στο μυαλο του ο Χομπς. Δεν λεω οτι και η λυση θα ειναι Χομπσιανη!
Γεια σου bicycle trip67.
νομιζω οτι οι ομαδες δεν πολωνονται απο μονες τους διοτι διεγνωσαν οι ιδιες την αδικια. Κατευθυνονται μεσα απο δηλωσεις και δημοσιευματα στο να κανουν ετσι. Ο εχθρος κατασκευαζεται και υποδεικνυεται. Εδωσα στο προηγουμενο γενικο σχόλιο ενα παραδειγμα του τροπου με τον οποιον η σημερινη κυβερνηση διαιρεί.
@Ικορ
αυτο που περιγραφεις θα συμβει επισης. Ειναι το επομενο σταδιο. Μεχρι να μην μεινει κανεις χωρις να στεκεται απεναντι σε ολους.
@Χavier,
λεω τωρα, αν ητανε τα πραγματα αλλιως, τωρα θα ηταν η ευκαιρια να ξεσηκωθει ο λαος και να αλωσει τα χειμερινα ανακτορα! Να γινει ενα μεγαλο μετωπο και να θεσει μερικες αρχες
Darthiir,
οι καθαριστριες δεν απειλουν κανενα, ουτε επιβαρυνουν κανενα. Οποτε ευκολη η αλληλεγγυη και ο ανθρωπισμος
Yiannis 63
Η νεοφιλελευθερη ιδεολογια εγινε δευτερη πια φυση. Θελει πολλη δουλεια για να ξαναρχισουμε να σκεφτομαστε σε αλλα πλαισια, περα απο τα οικονομικα.
@cirut,
Σχετικοτητα των ref frames, που ομως αντιβαινει στη θεωρια της σχετικοτητας οπου ολα τα reference frames ειναι ισοτιμα.
Το δημοσιο αρχισε να γιγαντωνεται σαν προβλημα οταν αρχισανε να το βλεπανε σαν commodity που επρεπε να πιασει καλη τιμη στην αγορα. Ετσι αρχσαν ολα...
Θανασαη Ξ.
υπηρξε αλληλεγγυη. τουλαχιστον υπηρχε ανοχη. Και κυριως δεν υπηρχε δυσφημιση. Για παραδειγμα η απεργια δεν γινεται ανεκτη σημερα για τελειως ασχετους και ησσονος σημασιας λογους. Επειδη πχ δεν μπορουμε να παμε στα μαγαζια. Αυτο θεωρειται παρεμποδιση της ελευθερης διακινησης.
Επισης χαρακτηριζεται απο τους αλλους φωστηρες, σαν ανορθολογικη!!
κΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΣΑΝ ΠΑΡΑΛΟΓΗ
κΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙς ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;
@akrat
κρεατομηχανη...
Κιμας γινηκε η κοινωνια.
@Κωστα Κ.
Που καταντησαμε;
Το μεγαλο κεφαλαιο πλεον να εχει καταστει αορατο. Και να στοχοποιειται ο καθε ενας μικρος ή μικρομεσαιος φοροφυγας! Μυωπια δε λεγεται αυτο;
cynical, εκεί που πάνε τα πράγματα θα παρακαλάμε να βρεθεί μια χομπσιανή λύση...
VKP,
η οποια (λυση) ειναι να ξαναγραψουμε το μεταξυ μας συμβολαιο συμβιωσης!
Νομίζω ότι ο διάλογος προσπαθεί να εντάξει το σύστημα ελλάς σε μία ιδεολογία και να δώσει λύση, πάλι μέσα από κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία. Δεν μπορούμε όμως να προσποιούμαστε ότι το σύστημα ελλάς, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, είναι δυνατόν να αναλυθεί μέσα από ένα τέτοιο πρίσμα.
Και αυτό, γιατί ο μικροαστός, ο ιδιωτικός υπάλληλος, ο μικροεπαγγελματίας, αυτή την στιγμή, είναι ο πιο αδύναμοε κρίκος, και είναι αυτός που χρήζει βοήθειας - όχι ο ταξικός εχθρός.
Αντίθετα, ο εργάτης και ο αγρότης, (βλέπε το σφυρί και το δρεπάνι) ανήκει στους προνομιούχους της σημερινής κοινωνίας. Υπάρχουν τρομερές στρεβλώσεις, μεγάλες ανισορροπίες στο σύστημα που έχουμε δημιουργήσει. Δεν είναι δυνατόν, (πείτε μου μία άλλη χώρα που συμβαίνει) ο εργάτης, ο υδραυλικός, ο ηλεκτρολόγος, ο μπογιατζής να αμοίβεται και να ζει καλύτερα από τον απόφοιτο πανεπιστημίου, ο οποίος κατέχει και μεταπτυχιακό!
Μόνο εδώ!
Πως μπορώ να δείξω αλληλεγύη στον αγρότη που μου λέει ότι έχει κάνει επενδύσεις 300.000 ευρώ, και κάθεται πάνω στην περιουσία που κληρονόμησε, ή έστω δημιούργησε, όταν εγώ αυτά τα λεφτά της επένδυσής του, δεν θα τα δώ ούτε σε όλη την διάρκεια του εργασιακού μου βίου, συνολικά;
Πως μπορώ να δείξω αλληλεγύη στον μισθωτό μεν, δημόσιο υπαλληλο δεμ ο οποίος σε κάθε συναλλαγή μαζί του μου φέρεται σαν σκουπίδι και απαιτεί ουσιαστικά γρηγορόσημο για να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή την δυλειά του;
Και πως μπορώ να δείξω αλληλεγύη στην κάθε συντεχνία που βασιζόμενη στην μονιμότητα απαιτεί και κερδίζει (ελέω "πολιτικού κόστους") οποιαδήποτε παράλογη απαίτησή τους;
Θεωρείτε ότι είναι εφικτό αυτό το σύστημα να επεκταθεί και να εξισωθεί προς τα πάνω; Θεωρείτε εφικτό και οι μικροεπαγγελματίες, και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι να αποκτήσουν τις ίδιες παροχές με αγρότες, Δ.Υ, λιμενεργάτες, και με την ίδια παραγωγικότητα όπως αυτοί;
Δεν γίνεται! Δεν γίνεται! Πολύ καιρό τώρα, κοροιδεύουμε τους εαυτούς μας, προσποιούμενοι ότι όλα δουλεύουν ρολόι, και η παιδεία, και η δικαιοσύνη, και η άμυνα, και ο πατριωτισμός μας και όποια κριτική γίνοταν, ήταν ισοπεδωτική: Φταίμε όλοι. Ε, δεν φταίμε όλοι, τουλάχιστον, δεν έχουμε τον ίδιο βαθμό ευθύνης.
Το σύστημα ελλάς δεν ωρίσκει λύση ούτε με τον καπιταλισμό, ούτε με την αριστερά, ούτε με το κοινωνικό κέντρο. Πολύ απλά, γιατί είναι sui generis, μοναδικό στο είδις του, και έχει καταφέρει αν συνδυάσει μόνο τα μειονεκτήματα όλων αυτών των ιδεολογιών!
γεια σου D.Purpler,
πο πουθενα δεν βγαινει οτι ο μικροεπαγγελματιας ειναι ο ταξικος εχθρος. Αυτοι οριζονται διαφορετικα και ειναι αυτοι που κανουν και το παιχνιδι.
Το να τους θεωρεις σαν τετοιους επιβεβαιωνει αυτο που γραφω, οτι ολοι ειμαστε εναντιον ολων.
Νομιζω οτι πιο σωστο ειναι να μην θεωρουμε οτι οι αποφοιτοι πανεπ κανουν σπουδαιοτερη δουλεια οποτε θα πρεπει γιαυτο και μονο να πληρωνονται παραπανω. οταν καποιοι κανουν κατι καλα θα πρεπει να τους αναγνωριζουμε το δικαιωμα να αμοιβονται αναλόγως.
Οι εργατες, οι αγροτες απο που βγαινει οτι ειναι πλουσιοι; Δεν νομιζω οτι ισχυει. Καποιοι αγροτες ναι. ειναι. Αλλα αυτο δεν ειναι σωστο να γενικευεται. Οπως και με τους Δ.Υ.
Αλλα εκει που εχει φτασει η δυσπιστια, αναμεσα μας και με τους κυβερνωντες, χρειαζεται μια πολυ σημαντικη αναδιάρθρωση του κρατους, πιο δικαιη μοιρασια, πιο ισχυρους θεσμους, ελεγκτικους μηχανισμους, ωστε να μας φυγει το στιγμα και να ξαναδουμε τα πραγματα αλλιως
Cynical,
Αυτοί που προς το παρόν είναι εναντίον όλων, είναι οι συντεχνίες, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η διαιώνιση των προνομίων τους.
Και δεν ανέφερα κάπου ότι οι πτυχιούχοι κάνουν σπουδαιότερη δουλειά! Ανέφερα, ότι με τις στρεβλώσεις του συστήματος ελλάς, ανήκουν στους προνομιούχους, εκμεταλευόμενοι τις αδυναμίες του.
ΚΑι δεν το παρέθεσα τόσο ως μομφή, όσο ως αντίβαρο στην κλασσική θεώρηση και πολιτική της αριστεράς κυρίως, που τους κανακεύει, σε αντιδιαστολή με τον μικροεπαγγελματία ή τον αστό, που τους συμπεριφέρεται ως εχθρός, ενώ στην πραγματικότητα, αυτές οι δύο, είναι οι κοινωνικές ομάδες που έχουν αυτή την στιγμή την μεγαλύτερη ανάγκη προστασίας από την πολιτεία και την κοινωνία.
Αλλά επειδή δεν έχουν την δυνατότητα να εκμεταλευτούν τις αδυναμίες του συστήματος, τείνουμε να τους ξεχνάμε όλους.
Εν ολίγοις, και κλείνω, με τις κλασσικές πολιτικές θεωρήσεις, πάντα μένουν αυτές οι ομάδες απέξω, δεν έχουν και την δύναμη, οπότε κλάφτα Χαράλαμπε.
Δηλαδή ποιός θα υποστηρίξει τον white collar μισθωτό του ιδιωτικού τομέα; Τον βλέπεις πάει κάθε μέρα με σακάκι και γραβάτα στην δουλειά, οπότε "δεν έχει ανάγκη".
Ε, δεν είναι έτσι! Όπως η γραβάτα δεν είναι κριτίριο πλούτου, έτσι και το κατσαβίδι ή το πυλοφόρι, δεν είναι κριτίριο ανέχειας.
Ελπίζω να έγινα πιο κατανοητός τώρα.
Δημοσίευση σχολίου