Δεν είναι η πρώτη φορά που θα το πω ότι όσο πιο σκάρτοι γινόμαστε σαν άνθρωποι, τόσο πιο πολύ πλειοδοτούμε στην ποιότητα και τόσο πιο πολύ κοπτόμεθα για την ηθική, την ίδια στιγμή που τις ποδοπατούμε άτσαλα και τις δυο. Αυτό λέγεται υποκρισία και είναι ένα παλιό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης συμπεριφοράς, μόνο που στην εποχή μας μεταμφιέζεται σε πιο ανώδυνες και ανάλαφρες ονομασίες.
Μια σύγχρονη μετάλλαξη της υποκρισίας, τις τελευταίες δυο με τρεις δεκαετίες, ακούει στο όνομα «πιστοποίηση» και τείνει να απλωθεί σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου, από τα προϊόντα, στις ιδιωτικές υπηρεσίες κατ’ αρχήν, από τις επιχειρήσεις, στο κράτος και τις δημόσιες υπηρεσίες αυτού, στη συνέχεια. Δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι η κοινωνία σήμερα διακατέχεται από μανία πισοποίησης/αξιολόγησης, αν και το σωστό θα ήταν ότι, δεν είναι η κοινωνία η ίδια, που επιζητεί να αξιολογείται, αλλά ότι όλο αυτό το πλέγμα των αξιολογήσεων τής έχει επιβληθεί έξωθεν, αναγκάζοντάς και την ίδια να το αποδεχτεί, ποντάροντας στην ανασφάλεια και τα φοβικά της σύνδρομα, που επίσης και αυτά υποβάλλονται και καλλιεργούνται.
Ποια ήταν και είναι η ανάγκη που γέννησε, συντηρεί και εξαπλώνει αυτό το κύμα, αυτή την ιδεοληψία θα έλεγα, των πιστοποιήσεων/αξιολογήσεων; Τι κάνει τον πλανήτη ολόκληρο, αλλά και πρόσφατα τη χώρα μας να πολώνεται σ’ αυτό το μοιραίο δίλημμα, τουλάχιστον όπως παρουσιάζεται οξυμένο σήμερα αναφορικά με τα πανεπιστήμια; Πώς και η έννοια της αξιολόγησης, η σύνταξη με αυτήν, ή η αποστροφή από αυτήν, αποκτά τόση εξουσία ώστε να διαμοιράζει το κοινωνικό σώμα σε αντίπαλα ιδεολογικά στρατόπεδα και να γεννά συγκρούσεις; Πώς συνέβη και την παίρνουμε πια τόσο στα σοβαρά;
Κατά τη γνώμη μου, η σύλληψη ότι όλα μπορούν και οφείλουν ν’ αξιολογηθούν, αφού προηγουμένως ποσοτικοποιηθούν, γεννήθηκαν από δυο αιτίες. 1) από την αυξανόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων και 2) από την ανάγκη του καπιταλισμού να εφεύρει νέες αγορές. Ο νεοφιλελευθερισμός «πέτυχε» να δημιουργήσει πλούτο βάζοντας στο παιχνίδι της αγοράς νέα αγαθά που μέχρι πρότινος ήταν άυλα, άρα μη μετρήσιμα και μη εμπορεύσιμα, ή δημόσια, δηλαδή αγαθά που ανήκαν σε όλους.
Η λαίλαπα των πιστοποιήσεων/αξιολογήσεων δημιούργησε μια τεράστια καινούργια αγορά η οποία χρόνο με το χρόνο έβλεπε ότι μπορούσε να επεκτείνεται επ’ αόριστον, βάζοντας στο παιχνίδι κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής και συντηρώντας στρατιές από εταιρίες αξιολογητών και στρατιές από «οίκους», κατά τα χρηματιστηριακά πρότυπα, αξιολογητών των αξιολογητών.
Φυσικά, όταν πρωτοξεκίνησαν οι δουλειές με τα ΙSO, υπήρχαν και πραγματικές ανάγκες να καλυφθούν, όπως θέματα ασφάλειας των προϊόντων, καλύτερη οργάνωση και περιορισμός της σπατάλης των επιχειρήσεων και των κρατικών υπηρεσιών.
Αλλά η χωρίς όρια επέκταση σε κάθε δραστηριότητα της λογικής αυτής, επέφερε όπως και σε κάθε υπερβολή, την γελοιοποίησή της, και δεν είναι και πολλοί αυτοί που θα ισχυριστούν ότι οι απανωτές αξιολογήσεις απετέλεσαν πανάκεια διορθώνοντας τα κακώς κείμενα των οργανισμών που αξιολογήθηκαν. Μόνο μια βόλτα στα γραφεία αυτών που συμπληρώνουν πολυσέλιδα φυλλάδια αξιολόγησης, με τα κοροϊδευτικά ανθυπομειδιάματα, τις λοξές ματιές και τις διαμαρτυρίες για ακόμα μια σπάταλη γραφειοκρατική πράξη, θα σας δώσει ένα δείγμα τού πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία τις αξιολογήσεις και το τι πραγματικά περιμένει απ’ αυτές.
Και όσο περνάει ο καιρός, γίνεται περισσότερο κατανοητό ότι οι αξιολογήσεις δεν εξυπηρετούν πραγματικές ανάγκες, αλλά την ίδια την βιομηχανία των αξιολογήσεων, η οποία εξειδικεύεται και καταλαμβάνει τον ένα μετά τον άλλον τους υποτομείς ενός οργανισμού για να τους εξαγνίσει.
Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, δεν θα είναι απίθανο να δούμε να συστήνονται εταιρίες και για την αξιολόγηση των μελλοντικών γονέων.
Αναρτήσεις
38 σχόλια:
Εγώ τελείωσα το Πανεπιστήμιο (UOA) σε ‘δύσκολους’ καιρούς, έχω και το μεταπτυχιακό μου (στην Ελλάδα) και όλα. Ο κοπελιά μου επίσης (γιατρίνα). Ο μεγάλος μας ο γιος στο πτυχίο στο Φυσικό (UOA). Ο μικρός μας ο γιος δευτεροετής στις Τηλεπικοινωνίες (UOA). Όπως καταλαβαίνετε η οικογένεια γνωρίζει από Πανεπιστήμια (γνωρίζει επίσης και από βέσπα).
Υπήρξα μεγάλος υποστηρικτής της περιβόητης ‘αξιολόγησης’ μέχρι που κατάλαβα ότι τα διάφορα λαμόγια και οι φιλελε χρησιμοποιούν την έννοια για άλλοθι.
Ρίχνω μερικές σκέψεις ανάκατα αφού συζήτηση κάνουμε και δεν παίρνουμε αποφάσεις (ούτε κεφάλια).
- Υπάρχουν ήδη μηχανισμοί ελέγχου στα Πανεπιστήμιά μας (απανωτές κρίσεις, εκλογές καθηγητών, έλεγχος από τους ανώτερους ιεραρχικά κλπ κλπ)
- Υπάρχει αξιολόγηση που δεν εμπεριέχει ιδεολογικά κριτήρια στο χέρι μας είναι να συγκεντρώσουμε τα κριτήρια και τους κανόνες και να την εφαρμόσουμε. Αυτά περί αριστερής, δεξιάς, κεντρώας και αμφιδέξιας αξιολόγησης υπάρχουν βέβαια αλλά είναι ΟΛΑ εκ του πονηρού.
- Η αξιολόγηση (καλό και θετικό πράγμα) δεν πρέπει να εκπέσει (εκχυδαϊστεί ;) στο επίπεδο το ‘audit’, για πανεπιστήμια μιλάμε και όχι για εργοστάσια παραγωγής αρωματικών προφυλακτικών.
- Η αριστερά έχει κάνει ΜΕΓΑΛΗ ζημιά στο Πανεπιστήμιο διότι υποδαύλισε και συντηρεί τον άκρατο κομματισμό ΠΑΝΤΟΥ! (δεν μιλάω για τις άλλες παρατάξεις γιατί από αυτές δεν περιμένω καλό ...)
- Αυτό που πιπιλάνε ορισμένοι «υποβάθμιση των πτυχίων στην αγορά» τι είναι ; Ένα πτυχίο που εμπεριέχει πραγματική δουλειά και γνώση δεν γίνεται να υποβαθμιστεί – είναι αξία από μόνο του – χεστήκαμε επί τέλους για την αγορά. Προτιμάω να είμαι ένας ταξιτζής που ξέρει τον νόμο της απροσδιοριστίας και την μέθοδο των ελαχίστων τετραγώνων παρά ένας ταξιτζής που ΔΕΝ ξέρει τον νόμο της απροσδιοριστίας και ΔΕΝ ξέρει την μέθοδο των ελαχίστων τετραγώνων. Αυτός ο ταξιτζής ο φανταιζί, ή μήπως είναι τορναδόρος; μήπως είναι ψήστης; είναι πολίτης που δύσκολα μανιπουλάρεται και θα ‘φκιάσει’ σίγουρα παιδιά που θα είναι καλύτερα από αυτόν ! Αυτά τα παιδιά θα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να μετατρέψουν την πολεμική βιομηχανία – για παράδειγμα – σε μηχανές παραγωγής ροζ χαρτομάντιλων (πχ λέμε).
- Αυτή η «μαζική παραγωγή πτυχίων» τι είναι. Είναι κακό κάποιος να έρθει σε επαφή με την συστηματική γνώση που συγκέντρωσε το ΕΙΔΟΣ τα τελευταία 30 χιλιάδες χρόνια; Και αν έρθει μετά πρέπει οπωσδήποτε να κυκλοφορεί με γραβάτα να έχει σκάφος και μόνο να δίνει διαταγές; Δηλαδή ένας βρώμικος κτηνοτρόφος ανάμεσα στα γελάδια του που έτυχε να βγάλει και Γεωπονική (τυχαία το είπα) μας κάθεται εμάς στο λαιμό; Μας πειράζει κάτι; Ε;
- Το πρόβλημα είναι εντός του Πανεπιστημίου να παράγεται γνώση να συντηρούνται οι μεγάλες αξίες (αυτές οι διαχρονικές και πανανθρώπινες ντε!) και να εφευρίσκονται νέες! Οι διδάσκοντες να σέβονται ο ένας τον άλλον και τον εαυτό τους – να έχουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής.
- Η πολιτεία επί τέλους να δώσει τους οικονομικούς και άλλους πόρους που δικαιούνται τα Πανεπιστήμια. Είναι υποχρεωμένη να το κάνει, το λεει το ρημάδι το Σύνταγμα!
- Τα Πανεπιστήμια πρέπει επί τέλους να λειτουργήσουν αυτόνομα, αυτοδιοίκητα και αυτοδύναμα!
Τουλάχιστον αυτά θα ήθελα εγώ(*). Ζητάω πολλά;
(συγγνώμη 01 - για τις μη Ελληνικές λέξεις ‘λαμόγια’, ‘φιλελε’ ‘μανιπουλάρεται’ και ‘φκιάσει’)
(συγγνώμη 02 - για το τεράστιο σεντόνι αλλά μου βγήκε ...)
(*) αν εξασφαλισθούν αυτά, _αμέσως_ θα ζητήσω και άλλα!
Γι αυτά τα ΙΖΟ και ΜΑΙΖΟ θα ήθελα να συμπληρώσω ότι τα σκέφτηκαν κάτι τύποι του MIT του London School of Economics κλπ κλπ με την βασική ιδέα : να λειτουργούν οι μηχανισμοί (με ενιαίο τρόπο) ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από τα πρόσωπα! Αυτό είναι όλο το παραμύθι!
(επίσης τα σκέφτηκαν για να εξασφαλίσουν εσαεί καρεκλοκενταυρική δουλειά στους υπερσυντηρητικούς και τεμπέληδες συμμαθητές τους).
Cynical
Φοβαμαι συγχεονται δύο ανισα επίπεδα.
1.-ΣΩΣΤΑ εντοπιζεις την επιταγχυνόμενη διαδικασία πιστοποιήσεων παντού,ως επιφαινόμενο μιας συγκεκριμμένης οικονομικής ανάπτυξης.Είτε νεοφιλελευθερη είτε σοσιαλδημοκρατική έιτε αυτοδιαχειριζόμενη είτε οτιδηποτε η συγρονη οικονομία και κοινωνία είναι σύνθετη.Η πιστοποίηση αντιμετωπίζει ζητηματα συνθετοτητας.
2.-Η χρήση επιστημολογικών ή κοινωνιολογικών παρατηρήσεων ,από τους Πανεπιστημιακούς ως ΠΡΟΣΧΗΜΑ για την στοιχειώδη λογοδοσία αξιοποίησης δημοσίων πόρων είναι ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΚΛΑΣΗΣ.
3.-Οταν πανεπιστημιακοί εφευρίσκουν προσχήματα ,ακόμα και λανθασμένους νόμους (Γιαννάκου)ή το καινοφανές (μην μας αγιολογείτε πριν μας δώσετε πόρους!!) για να απόσχουν από διαδικασίες στοιχειώδους ΑΤΟΜΙΚΟΥ ελέγχου,φαντασου τι μπορεί να επικαλεστεί οε εφοριακός με το φακελάκι,ο μπατσος κλπ κλπ.
4.-Είναι τρομερό δεν υπάρχει κριτική στον ενα ή αλλο τρόπο αξιολόγησης,αλλα δυσανεξία προς τις αξιολογήσεις per se.
Και αυτό απο τους πολίτες που τους έχουμε κατωχυρώσει μια ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ κινήσεων πρωτοβουλιών,από πολίτες που διαθέτουν αντικειμενικά το υψηλωτερο μορφωτικό επίπεδο.
Η αξιολογοφοβία των ελλήνων πανεπιστημιακών δεν είναι πρόβλημα.Είναι ΣΥΜΠΤΩΜΑ της φοβικής έγκλειστης ΥΠΑΝΑΠΤΥΚΤΗΣ κοινωνίας.
Καλά τα λέτε αυτά εσείς το μόνο blog με iso??
H νομίζετε οτι το ξεχάσαμε?
Τα παραπάνω de profundis δεν εχω iso και κάνω λάθη
@LLS καλημερα,
η κριση σου για την σταση των πανεπιστ. απεναντι στη συγκεκριμενη αξιολογηση ειναι συναισθηματικης κυριως φυσης, και εν πολλοις αποτελει και την mainstream αποψη που διαχεεται απο κυβερνητικους κυκλους.
Οι 3 τελευταιες αναρτησεις προσπαθουν να δουν το θεμα απο λογικη αποψη και να κατανοήσουν τον αντιθετο λογο, παιρνοντας σαν αρχη οτι δεν ειναι δυνατον μια ολοκληρη κοινοτητα ακαδημαικων, ή εστω ενα μεγαλο μερος της, οπως και της ΟΛΜΕ, να παραλογιζεται τοσο.
Νομιζω οτι τοσο στα ποστ οσο και στα προηγουμενα σχολια, εδειξα οτι το θεμα ειναι αρκετα συνθετο και ειναι κριμα να το μηδενιζουμε με αφορισμους.
Τη σημερινη αναρτηση, πάντως, δες την στη γενικοτητα της και μην την εγκλωβιζεις στα πανεπ. απολκλειστικα.
"Ο κάθε ένας αξίζει αν λειτουργήσει συνειδητά προς όφελος του" με αυτή τη τροποποίηση καταλαβαίνω τη ρήση του grsail: "Τα Πανεπιστήμια πρέπει επί τέλους να λειτουργήσουν αυτόνομα, αυτοδιοίκητα και αυτοδύναμα!", ομοίως αντιλαμβάνομαι και την υπόθεση της αξιολόγησης της ποιότητος iso.
Cynical
Λες
"δεν ειναι δυνατον μια ολοκληρη κοινοτητα ακαδημαικων, ή εστω ενα μεγαλο μερος της, οπως και της ΟΛΜΕ, να παραλογιζεται τοσο"
Αλοίμονο
-Είναι δυνατόν μια ολόκληρη κοινοτητα μικροεπιχειρηματιών της μαυρης οικονομίας να παραλόγιζεται τόσο και να έχουμε ρεκορ μαυρης οικονομίας με διαφορα προσχηματα
-Είναι δυνατόν μια ολοκληρη κοινότητα του ιατρικου κατεστηεμένου να παραλογίζεται τόσο και να ξεσκιζομαστε στο φακελάκι??
-Είναι δυνατόν μια ολοκληρη κοινότητα κλειστων επαγγελματων να παραλογίζεται τόσο και να πληρώνουμε διαφορα "νταβατζιλικια"
-Είναι δυνατόν μια ολοκληρη κοινότητα "κοινοτήτων" να παραλογίζεται τόσο και να μην θέλουμε νεους Χυτα
-Είναι δυνατόν μια ολοκληρη κοινότητα κατοίκων αν ακούνε ΟΚΑΝΑ και να εξεγείρονται
Πίστεψε με μπορω να σου γεμίσω μια χιλιαδα κοινοτήτων που μάλλον δεν παραλογίζονται.
Απλουστατα κάθε συντεχνία έχει λογικοφανή επιχειρήματα.
@LLS,
πίσω από τις φωνές και τις συκοφαντικές υστεριες που κυκλοφορουν, δες λιγακι και ποιο ειναι το νοημα των αξιολογησεων και τι ειδους παιδεια πρεσβευουν:
Για παραδειγμα,
Η αξιολόγηση και η κατάταξη μορφωτικών ινστιτούτων υποδηλώνουν ότι η εκπαίδευση και η γνώση αντιμετωπίζονται σαν προϊόν προς κατανάλωση από υποψήφιους πελάτες-φοιτητές οι οποίοι με τον τρόπο αυτό θα διευκολυνθούν στις αγορές και επενδύσεις τους..
Η αντίδραση λοιπόν είναι αντίδραση προς το concept της εκπαίδευσης που εξυποννοείται πίσω από τα rankings.
Οι τροποι αξιολογησης ειναι οι ιδιοι για διαφορετικα πεδία, γεγονος που δεν καθιστα αξιοπιστα τα αποτελεσματα.
Η καταταξη εχει σαν στοχο να κανει ελκυστικο το συγκεκριμενο πανεπιστημιο στην αγορα, προσελκυοντας ξενους ή ημεδαπους φοιτητες, οι οποιοι πληρωνουν/θα πληρωνουν και διδακτρα.
Εισαγωγη του ανταγωνισμου, και σε χώρους κατά κανόνα μη-ανταγωνιστικούς.
Εισαγωγη κανονων αγοράς. Απαξιωση humanities και στροφή σε τεχνολογικους τομεις με οικονομικο ενδιαφέρον
Μετατροπή της γνωσης απο κοινωνικο αγαθο σε οικονομικο αγαθο
Συγκεντρωση της παραγωγης γνωσης σε centres of excellence με αναλογη μεταφορα πόρων.
.................
Cynical καλημέρα,
Τελικά σε αυτή τη χώρα, θα αναλωνόμαστε μια ζωή, για το αν τον όποιο ορθολογισμό, θα τον καταπίνει το στρεβλό συντεχνιακό νταβατζηλίκι μας. Και ευτυχείς, απο το δεδομένο του ότι, ότι και να κάνουμε, θα γίνει πληγή άλλων προβλημάτων, θα πορευομαστε πάντα στον αυτοματο.
Οι πολιτικοί...θα γλύφουν τις συντεχνίες, οι συντεχνίες θα τους δίνουν γη και υδωρ...για το «δίκιο» τους, και η εξαθλίωση θα προχωράει...με γεωμετρική προοδο.
Αν σήμερα φτάσαμε να συζητάμε αν η αξιολογηση και η πιστοποίηση, είναι ή όχι εργαλεια προοδου, και όχι πως θα τις χρησιμοποιησουμε ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΆ για το Δημοσιο συμφέρον, για εμένα δηλώνει παραίτηση...
Κοινώς... ο Θεός...ας κάνει το θαύμα του.
Εμείς μόλις κατεβάζουμε τα πόδια του ...πεθαμένου σηκώνεται το κεφάλι...και τουμπαλιν...
είστε πιστοποιημένο βλογ ?
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
και σχολίαζα-ενίοτε-χωρίς τον προσήκοντα σεβασμό ?
Cynical
Εχεις απόλυτα δίκιο.
Πισω από την ΥΣΤΕΡΙΑ των αξιολογήσεων κρύβοντα αμτιλψεις παιδείας Fast Food.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ΕΚΧΩΡΗΣΗ του ΠΙΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ εργαλειου ,αυτου της λογοδοσίας -αξιολόγησης αυτανδρου στην παιδεία fast food.
Αρα οι πρωτοι που πρέπει να τρεχουν να προλάβουν για μια αξιόπιστη αξιολόγηση είναι οι νοήμονες προοδευτικοί πολίτες.
Αυτοι όμως ακούνε αξιολόγηση (μπορω να αναφέρω δεκάδες άλλες παρόμοιες έννοιες) και παίρνουν τα βουνά.
Αυτή είναι η διαφορά μας.
Ακόμη και η αναφορά στην ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ,χωρίς (διαολε..) ένα επίθετο (πχ συντηρητική , τεχνοκρατική ,καπιταλιστική κλπ κλπ) δείχναι μια αδικαιόλγητη ΑΠΟΣΥΡΣΗ από κάτι προφανέστατα δημοκρατικό,λογικο ,αυτονόητο (όπως λέει η Κατερινα).
Η ένσταση μου εχει και την εξής έννοια.
Οταν η ΕΛΙΤ της ελληνικής κοινωνίας έχει τέτοια ΦΟΒΙΚΑ ανακλαστικά,τότε ο κάθε άνεργος πιτσιρικάς διακαιούται με Δ κεφαλαίο να κάψει και μαζύ με τα βαγόνια και όλο το μετρό.
@grsail, καλημερα
δεν εχω πολλα να προσθεσω, συμφωνω στα περισσοτερα.
Η υποχρηματοδοτηση της δημοσιας εκπαιδευσης, η standardization της γνωσης, με διεθνη ποσοτικοποιημενα κριτηρια, η συκοφαντηση, και ο υποβιβασμός του ρολου των δασκαλων, αποτελουν μερικες απο τις πρακτικες για την ιδιωτικοποιηση της εκπαιδευσης και τη μεατροπη της απο δημοσιο σε ιδιωτικο αγαθό κομμενο και ραμμενο στην διεθνη αγορα.
Η πρακτικη αυτη ειναι παγκοσμια, όπως επίσης και η αντιδραση. Δεν αποτελει εφευρεση της ΠΟΣΔΕΠ. Αυτο σαν αρχη.
Για την κομματικοποιηση και τις ελληνικες στρεβλωσεις και ιδιατεροτητες δεν αντιλεγω. Αλλα, μαζι με τα νερα, ας μην πεταξουμε και το νερό και ας δούμε πώς θα πορευτουμε εχοντας ολες τις ιδιαιτερες παραμετρους στο νου μας. Σλαλομ χρειαζεται και οχι οχυρωση πισω απο ιδεοληψιες...
κ. Κ.Κ.Μοίρη,
Ε!, είμεθα και σεμνό βλογ!
Το ειχα αναρτησει με καμαρι πριν απο πολυ καιρο, μιας και ημουν το πρωτο βλογ με ΙSΟ, αλλά πριν προλαβω να το χαρώ, μου το πήραν πίσω.
Οπότε σχολιαστε ελευθερα!
@de Profundis,
μαρτριάρη, έ μαρτυριαρη! Πώς θα αντικρυσω τωρα τους αναγνωστες αυτου του βλογ;;
καλημερα @airgood,
δεν νομιζω να εννοεις και αυτοχρηματοδοτουμενα;
γιατι αλλιως τη βαψαμε!
καλημερα Κατερινα,
Η αριστερα, ειπαμε, εχει προβλημα. Αδυνατει να κανει constructive κριτικη και να ορισει αυτη τα μετρα και τα σταθμά. Α
πό την αλλη μερια σωστα εντοπιζει τη λογικη πισω απο την ορθολογικη απαιτηση της κυβερνησης για αξιολογηση.
Μονο που στην εποχη μας υπάρχει και ο εργαλειακος ορθολογισμός... Και καλο ειναι να εξασκηθουμε να τον απομονώνουμε. Δυστυχως σημερα το λογικό εχει χασει την αυτονομία του αλλα εξυπηρετει μια ορισμενη ταξη πραγματων.
@LLS, συμφωνω επι της αρχης.
το γραφω πιο πανω,στην κατερινα, περι εποικοδομητικης κριτικης και καταθεση προτασεων, ωστε η accountability προς την αγορα, να μετατραπει σε accountability προς την κοινωνια.
Τωρα για να μην τους παρω και στο λαιμο μου, δεν το εχω μελετησει το θεμα επακριβως για το αν η κριτικη που ασκω στην αριστερα ειναι αρκουντως ...θεμελιωμενη.
Eπειδή και στον τομέα των πιστοποιήσεων, πρωτοπορούμε ως χώρα, να δώσω ένα παράδειγμα. Οι βιομηχανίες που είναι εγκαταστημένες στις όχθες του Ασωπού έχουν το ISO4001, που πιστοποιεί ότι τηρούν στη διαδικασία παραγωγής, τις διατάξεις και τους κανονισμούς για την προστασία του περιβάλλοντος. Κι ο Ασωπός ζέχνει από κάθε λογής απόβλητα, ακόμα και εξασθενές χρώμιο έχει...
@ Κυνικότατη μου ρωτάς εμένα αυτοχρηματοδοτούμενα ή ετεροχρηματοδοτούμενα;
δε ξέρω μόνο να επαναλάβω το άλλο με το Χότζα το ξέρεις;
"δούλευε χωρίς πληρωμή
καθότανε τον επληρώνανε" τι είναι;
α ναι μη το ξεχάσω,
το ISO είναι σα πτυχίο ξέρεις εσύ
αναλόγως, πελάτης ή πωλητής;
Γνωστός Αγνωστος.
Ναι... αξιολογουμεθα... ανανεωνουμε την πιστοποιηση που πηραμε, διοτι αυτη δεν ισχυει απαξ και δια παντος, κατοπιν παιρνουμε την αλλη πιστοποιηση, την καλυτερη, την ανανεωνουμε κι αυτη ανα τακτα διαστηματα κοκ και στο ενδιαμεσο βλαστημουμε την αχρηστια μας.
Ειμαστε ή δεν ειμαστε πιστοποιημενα κοροιδα?
@cynical καλησπέρα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει σημασία η αξιολόγηση η ίδια αλλά μόνο η βεβαίωση ότι ισχύουν οι νόμοι της λογικής της αγοράς που θεωρούνται ως η κοινή λογική του συστήματος.
Η ίδια λογική όταν εφαρμόζεται στον άνεργο τον οδηγεί όντως να καίει όχι μόνο βαγόνια αλλά ολόκληρο το μετρό.
Η γνώμη μου είναι ένα μεγάλο όχι στη λογική της αγοράς, ασχέτως συνεπειών.
@swell, τι τής εκανες της φαλαινιτσας και ζωντάνεψε ξαφνικά;
Εντυπωσιαστηκα με τις πιστοποιημενες εταιριες του Ασωπού. Και η Monsanto διχως αλλο θα εχει και μερικα κιλα απο ISO!
Oσο το σκεφτομαι Νέλλη, τοσο και ενθουσιαζομαι με τις προοπτικες της αγορας πιστοποιησης.
Για παραδειγμα δεν υπάρχουν ακομα οργανισμοι που να κανουν συνολικη πιστοποιηση των ανθρωπων. Να αξιολογουν τις γνωσεις σου, την ορθοφρενεια σου, την ψυχολογια σου, την φυσικη σου κατασταση, ολα αυτα μαζι σε φακελο που θα ανανεωνεται ανα τακτα χρονικα διαστηματα και θα πιστοποιει την απασχολησιμότητά σου...
Θα κουβαλαμε ενα νουμερο αξιολογησης απο το 1-10 και μια σφραγιδα στο κούτελο που δεν θα μπορουμε να παραποιησουμε, κάπως οπως στα βόδια...
@airgood,
Την αξιολογηση πολύ φοβαμαι οτι την εννοουν οπως την πιστοποιηση και το ISO των προιοντων. Για να πωλούνται καλύτερα τα πανεπιστημια οπως και τα ροζ χαρτομαντηλα που λεει ο φιλος grsail.
Κατερίνα, LLS,
Οταν βλέπουμε -οπως η ανάρτηση αυτή- επιφανειακά και με επιπολαιότητα διαδικασίες όπως αυτή της πιστοποίησης, μπορούμε να φτάσουμε σε όποιοδήποτε αυθαίρετο συμπέρασμα... κάτω λοιπόν ΚΑΙ οι αξιολογήσεις (γιατί αξιολόγηση είναι η πιστοποίηση, ή όχι?).
Αναρωτιέμαι αν κάποιος εδώ έχει ποτέ "υποστεί" πιστοποίηση κατα ISO, ή ΚΑΙ αυτή είναι γνωστή από την ...βιβλιογραφία!
Τι να φοβάσαι cynical, το παιχνίδι είναι ατελείωτο, οι πιθανότητες εξισοροπητικές αλλά μέμνησον, πωλούνται ή αγοράζονται τα ΑΕΙ είναι ζήτημα ανοικτό ...
Τα ΑΕΙ ας πωλούνται όπως θέλουνε, υπάρχει η επιλογή, οι άνθρωποι νάχουνε την αξία τους.
@Rider καλησπέρα,
η λογικη της αγορας και ο εργαλειακος ορθολογισμος ειναι ταυτοσημες εννοιες. Και αυτο που επιχειρω να κανω κατα καιρους ειναι το ξεχωρισω τον εναν απο τον αλλον.
@airgood,
αν αρχισουν να πωλούνται όλα, θα αυξηθει η προσφορα και τις τιμες μαζι με τις αξιες θα τις παρει ο διάολος...
ΤΕΛΙΚΑ;
Συγνώμη αλλά ...μπερδεύτηκα! Ποιοί είναι υπέρ της αξιολόγησης και ποιοί όχι; Να το πω με όρους κοινοβουλευτικών διαδικασιών: Ποιοί ψηφίζουν θετικά επί της αρχής υπέρ της αξιολόγησης (υπό την έννοια της κοινωνικής λογοδοσίας); Νομίζω όλοι. Σίγουρα; Όχι!
Γιατί βλέπω να εισάγουμε στην κουβέντα ζητήματα που σχετίζονται με την βιομηχανοποίηση των πιστοποιήσεων, τους σκοπούς που επιδιώκονται με την προβλεπόμενη από τον νέο νόμο αξιολόγηση και το κυρίαρχο δόγμα της εμπορευματοποίησης της Ανωτάτης Παιδείας. Καλά και άγια όλ' αυτά. Αλλά αφορούν στην συζήτηση κατ' άρθρο! Επομένως είναι άκαιρα. Ή, είναι εκ του πονηρού. Αποσκοπούν δηλαδή στην εκ των προτέρων απονομιμοποίηση της ίδιας της έννοιας της αξιολόγησης.
Κατά την γνώμη μου, η αριστερή εκπαιδευτική κοινότητα των ΑΕΙ στο ζήτημα της αξιολόγησης είναι κατώτερη των περιστάσεων. Κι όσο κι αν στα λόγια "ορκίζεται" στην αξιολόγηση, τα όσα περιέχονται στις προτάσεις της ΠΟΣΔΕΠ είναι τουλάχιστον αστεία.
Δεν μπορεί να φιλοδοξείς να αλλάξεις τον κόσμο, αν δεν προσπαθήσεις ν' αλλάξεις τον εαυτό σου. Έστω στο λίγο που σου επιτρέπουν οι συνθήκες του παρόντος κόσμου!...
Δεν ρίχνω σε κανέναν λίθον αναθέματος. (Δεν είμαι δα και αναμάρτητος). Αλλά ας λέμε τουλάχιστον τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη!
@Δ. Δρακοναριε καλημερα,
προσωπικα δεν μπορω να δω το θεμα των συγκεκριμενων αξιολογησεων ξεκομμένο απο το γιατί γινεται και από το που σκοπευει, δεδομενου οτι η εφαρμογη του σε αλλας χωρες ειχε συγκεκριμενα και δυσαρεστα μετρα: ειναι ενα καθαρα νεοφιλελευθερο μετρο και συνδεεται με την regulation της ανωτατης εκπαιδευσης ωστε να ενσωματωθει στο πνευμα της αγορας. Ως προς αυτο δεν εχω και πολλες αμφιβολιες.
Στην Ελλάδα δεν πιστευω οτι θα γινουν ετσι ακριβως τα πραγματα διοτι ο καραμανλης δεν ειναι θάτσερ και διοτι η αντιδραση των πανεπ. και της κοινωνιας ειναι ισχυροτερη.
Σ'αυτη την ιστορια υπαρχουν 3 εταιροι, εκαστος των οποιων εχει και το δικο του μεριδιο ευθυνης.
1. Η κυβερνηση. Αυτη, ασχετο αν το αρνειται, θελει να βει ενα τροπο ωστε να κανει κατανομη πόρων που εκ των πραγματων ειναι περιορισμενοι. Εφτιαξε παντου σχολες και τμηματα, καποια με μικρη ανταποκριση και τωρα θελει να βρει εναν ευσχημο τροπο να τα κλεισει. Ισως και καποιες μη-παραγωγικες (με την εννοια της αγορας) σχολες, (ανθρωπιστικες) σε μεγαλυτερα πανεπιστημια. Στις περιπτωσεις αυτες θα πρεπει να δουμε με προσοχη τα κριτηρια που θα εφαρμοστουν. Διοτι, τι κανουμε για παραδειγμα με μια σχολη κοινωνιολογιας, η οποια συγκεντρωνει λιγες προτιμησεις επειδη οι αποφοιτοι δεν ειναι ευπροσδεκτοι στην αγορα λογω αδιαφοριας στο αντικειμενο; Την κλεινουμε; Αν ναι, παραδεχομαστε τοτε οτι η αγορα κανει κουμαντο στα πανεπιστημια και ειναι κατι που δεν το θελω και το αποκλειω.
2. φοιτητες. Κακη νοοτροπια. Η πλειονοτητα μπαινει σε ασχετες σχολες και δεν ενδιαφερεται καν. Τον πρωτο χρονο δε, κανεις δεν παρακολουθει, διοτι, λενε οτι ξεκουραζονται απο τις πανελληνιες εξετασεις. Τα βιβλια, μοιραζονται λιγο πριν/μετα τα χριστουγεννα και γιαυτο δεν φταινε τα πανεπιστημια. Το οτι δεν φτανουν τα εργαστηρια παλι δεν ευθυνονται οι πανεπιστημιακοι. Και για το λογο οτι και η διοικητικη υποστηριξη ειναι χαοτικη.
Αυτα δεν ειναι γνωστα πραγματα; Χρειαζεται να δαπανηθει τοσος χρονος, χρημα, αιμα και δακρυα, για να διορθωθούν; Οπως λεγεται συνηθως: φτιαξε μια επιτροπη για να μη γινει τιποτε, έτσι νομιζω οτι γινεται και τωρα: κανε μια χρονοβορα αξιολογηση για να κερδισεις χρονο κυβερνηση!
Οι φοιτητες δεν θεωρουν το πανεπ. δικο τους χώρο διοτι και το ιδιο τους απαξιωνει, (οχι παντως το ακαδημαικο προσωπικο), με το να μην τους παρεχει τα βασικα, οπως ειδαμε, βιβλια, εργαστηρια, πληροφοριες, στεγαση, και επαγγελματικη διευκολυνση. Ετσι μπαινουν σε φαυλο κυκλο.
3. Το ακαδημαικο προσωπικο. Δινει λιγοτερο χρονο στην εκπαιδευση διοτι δεν προσμετραται στην εξελιξη του. Αυτο συμβαινει ομως παγκοσμιως. Λειτουργει πιο πολυ σαν κυνηγος προγραμματων. Οι περισσοτεροι ειναι νεοι και με καλες προδιαγραφες απο το εξωτερικο. Στην Αγγλια, πολλοι απο τους διδασκοντες δεν εχουν καν διδακτορικο, ενω στην ελλαδα ειναι απαραιτητο και το minimum qualification. Κρινονται δε 4-5 φορες στην καριερα τους.
Η αποψη μου ειναι οτι οι πανεπιστ. εχουν το μικροτερο μεριδιο ευθυνης στην κατασταση των πανεπιστημιων και ειναι κακη προπαγανδα η δυσφημιση τους.
Την αντιδραση τους τη βλεπω οχι οτι κατευθυνεται στενα μονο εναντια στην αξιολογηση, αλλα σ' όλη την κυβερνητικη αντιληψη περι παιδειας. Πιστευω οτι θα χασουν, αλλά τι λες, θα επρεπε να παραδοθουν αμαχητί; Η αξιολογηση δεν ερχεται μονη της και δεν ειναι μια αθωα πραξη που στοχευει σε μια καποια ευταξια. Η κυβ. για να αποσεισει τις ευθυνες της βρηκε μια φορμουλα και εναν scapegoat.
Αυτα τα ολιγα.
Αγαπητή Cynical,
Έχω την εντύπωση, ότι ένα σημαντικό τμήμα του τελευταίου σχολίου σου κακώς απευθύνεται σε μένα. Για να θυμηθούμε, πώς άνοιξε αυτός ο "χορός" των συζητήσεων;
Άνοιξε με το post υπό τον τίτλο "Γιατί χρειάζεται η αξιολόλγηση;". Μετέτρεψα το ερώτημα σε "Χρειάζεται αξιολόγηση;". Ήταν φανερό, ότι το περιεχόμενο που έδινα στην επίμαχη λέξη δεν είχε να κάνει σε τίποτα με το περιεχόμενο του νόμου Γιαννάκου, έτσι δεν είναι; Και πιστεύω ότι η "απομόνωση" του συγκεκριμένου ζητήματος δεν σήμαινε πως αποδέχομαι την αρχή της κατάτμησης στην εξέταση των εκπαιδευτικών προβλημάτων. Στην "ειδική" μορφή του ένα ζήτημα πρέπει να συνεξετάζεται με όλα όσα επηρεάζουν και επηρεάζονται. Εγώ εξέτασα το ζήτημα στην "γενική" του μορφή. Και νομίζω, ότι ο τίτλος του πρώτου σχετικού post, αλλά και του επόμενου, το επέτρεπε, για να μην πω οδηγούσε προς τα εκεί. Άρα, καμία διαφορά δεν έχουμε ως προς το ποιό είναι το περιεχόμενο - και κατά συνέπεια και ο σκοπός - της αξιολόγησης που επιχειρείται να καθιερωθεί από το Υπουργείο (κατά τις επιταγές της ΕΕ για να μην ξεχνιόμαστε).
Με ρώτησες, θυμάμαι, ποιά θα ήταν μιά αριστερή αξιολόγηση κατά την άποψή μου. Σου είχα απαντήσει ότι το ζήτημα είναι περίπλοκο όσο και σοβαρό για να απαντηθεί "στο πόδι".
Από τα συμφραζόμενα των κειμένων σου νομίζω, ότι η δική σου απάντηση στο ερώτημα ακολουθεί την προσέγγιση του Γόρδιου Δεσμού: Οι πανεπιστημιακοί κρίνονται επαρκώς, δεν χρειάζονται επιπλέον κρίσεις. (Αν σε αδικώ, please say so...).
Προφανώς αναφέρεσαι στις κρίσεις για τις προσλήψεις, μονιμοποίηση και προαγωγές του εκπαιδευτικού προσωπικού. Ναι, αλλά υπάρχει και το ζήτημα του πώς αξιολογείται η ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου κατά την διάρκεια της υλοποίησής του. Δηλαδή, τι κάνουμε με τους καθηγητές που "τα έχουν φορτώσει στον κόκκορα"; Και δεν εννοώ το ενδεχόμενο να λειτουργούν έτσι κάτω από το υπάρχον εκπαιδευτικό καθεστώς. Εννοώ τις περιπτώσεις που θα λειτουργούν έτσι, κάτω από το καθεστώς το οποίο αγωνίζεται να εγκαθιδρύσει η ΠΟΣΔΕΠ. Στο σημείο αυτό, αξίζει μία παράθεση των απόψεών της, σύμφωνα με τις προτάσεις της προς το Υπουργείο:
"Για την «αξιολόγηση» του εκπαιδευτικού έργου
Γύρω από την «αξιολόγηση» του εκπαιδευτικού έργου των μελών ΔΕΠ έχει στηθεί μια παραπλανητική εκστρατεία δυσφήμισης, τόσο του συνόλου των πανεπιστημιακών όσο και των ίδιων των δημόσιων Πανεπιστημίων.
Υπάρχουν πανεπιστημιακοί που αντιμετωπίζουν το εκπαιδευτικό τους έργο ως πάρεργο, επειδή ασχολούνται με επαγγελματικές δραστηριότητες, είναι σύμβουλοι ή παράγοντες υπουργείων, ή τους απορροφά η διαχείριση των ερευνητικών υποχρεώσεών τους. Αυτό είναι εκφυλισμός του λειτουργήματος του πανεπιστημιακού δασκάλου. Οι φοιτητές πρέπει να κρίνουν τους διδάσκοντες.
Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο πλαίσιο, στοιχεία τα οποία συνεκτιμώνται ιδιαίτερα κατά την κρίση για κατάληψη θέσης Δ.Ε.Π. είναι η αποτίμηση του διδακτικού έργου από τους φοιτητές, το δημοκρατικό ήθος, η προσωπικότητα του υποψηφίου και η κοινωνική του προσφορά.
Η αποτίμηση του διδακτικού έργου γίνεται, ή πρέπει να γίνεται, στο τέλος κάθε εξαμήνου στους Τομείς, και τα αποτελέσματά της να συζητιούνται στα Τμήματα. Εκεί, με νόμιμη και ισχυρή εκπροσώπηση οι φοιτητές εκφράζουν τη γνώμη τους και την κριτική τους για το όλο πρόγραμμα και για τους διδάσκοντες. Έτσι προκύπτουν βελτιώσεις και στο πρόγραμμα σπουδών και στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Οι πανεπιστημιακοί που δεν αντιμετωπίζουμε τη διδασκαλία ως πάρεργο και ενδιαφερόμαστε για την ουσία αυτής της αποτίμησης, πρέπει να επιδιώξουμε να συστηματοποιηθεί και να δημοσιοποιούνται τα αποτελέσματά της".
Τι μας λένε εδώ οι κ.Καθηγητές; Ό,τι για όλα "φταιν οι γκόμενες, οι πρώην κι οι επόμενες"! Δηλαδή το "σύστημα". (Κάτι ανάλογο νομίζω υπονοείς κι εσύ...).
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς, ότι δεν λένε κουβέντα για το τι ΘΑ κάνουν με τους καθηγητές που θα αντιμετωπίζουν τα κυρίως καθήκοντά τους ως πάρεργο; Προφανώς, επειδή πιστεύουν ότι είναι από άλλη, ανώτερη πάστα σε σύγκριση με τους κοινούς θνητούς, οπότε, μόλις τους παρασχεθούν όλα όσα ζητούν, τα πάντα θα λειτουργούν "ρολόϊ"!
Συμπάθα με, αλλά δεν μπορώ να τους πάρω στα σοβαρά! Και δεν νομίζω, ότι, αυτό το συγκεκριμένο τουλάχιστον, το παίρνεις κι εσύ στα σοβαρά!
Να λοιπόν τι εννοώ όταν ομιλώ περί αστειοτήτων. Οι οποίες δεν σταματούν εδώ. Έχει κι άλλη πλάκα η υπόθεση!
Σε άρθρο του στην "Ουτοπία" (http://sys.glotta.ntua.gr/Dialogos/Politics/2007-76-Utopia_Stamatis-G.pdf) ο Γ. Σταμάτης, επιφανές στέλεχος της Συσπείρωσης Πανεπιστημιακών νομίζω, αποδομεί μέχρις εκμηδένισης την προβλεπόμενη από τον νέο Νόμο αξιολόγηση των καθηγητών από τους φοιτητές, χωρίς, εννοείται, να καταθέτει κάποια σκέψη - έστω και πρόχειρη βρε αδελφέ! - για μιά "αριστερή" αξιολόγηση από τον φοιτητικό "λαό". Τον οποίον ασφαλώς, ως αριστερός, θα αναγνωρίζει ως την ύπατη πηγή εξουσίας!... Ενώ:
Στις προτάσεις της η ΠΟΣΔΕΠ, οχυρώνεται πίσω από την συμμετοχή των φοιτητών, όπως αυτή προβλέπεται από τον νόμο-Πλαίσιο, για να στηρίξει την άποψή της ότι όλα βαίνουν καλώς με τις υπάρχουσες διαδικασίες αξιολόγησης (οπότε τι χρείαν άλλων έχουμε;)!
Δηλαδή; Δηλαδή πιάσ' τ' αυγό και κούρευτο!
Είναι, ρωτώ και πάλι, σοβαρά πράγματα αυτά αγαπητή Cynical; Θαρρώ πως όχι.
Και ακριβώς επειδή δεν είναι σοβαρά, και ακριβώς επειδή νιώθω έντονα, ότι κάποιοι, έστω και σύντροφοι, υποτιμούν την νοημοσύνη μου, δεν μπορώ να το ανεχθώ.
Και μην με χαρακτηρίσεις "εγωϊστή"
- το ζήτημα είναι αυστηρά πολιτικό. Δεν γίνεται, ενώ προσπαθούμε, ο καθένας στο μέτρο των δυνατοτήτων του, να ξεκολλήσουμε το κάρο της Αριστεράς, κάποιοι, όποιοι κι αν είναι αυτοί, να μας καθηλώνουν. Και δεν γίνεται να μιλάμε στο όνομα των συμφερόντων της κοινωνίας, αλλά εξαιρώντας τα δικά μας συμφέροντα από την λογοδοσία προς αυτήν.
Η Αριστερά έχει μπροστά της Τιτάνειο έργο. Δεν χρειάζεται να το κάνουμε από μόνοι μας και Σισύφειο!...
Χαιρετώ.
Υ.Γ. Είμαι σίγουρος, πως έχεις όλα τα προσόντα για να μην εξάγεις το συμπέρασμα ότι εκφράζω απόψεις παρόμοιες με αυτές των "μεταρρυθμιστών" (κίνηση των
"1.000" και τα συναφή...).
Kαλημερα @Δ. Δρακονάριε,
το τελευταιο μου σχολιο, οπως και οι αναρτησεις που εγραψα απευθυνονται πρωτιστως σε μενα, μιας και δεν εχω σχηματισει ακομα αποψη πανω στο θεμα των αξιολογησεων. Ετσι προπαθω να βαζω κατω τα δεδομενα, που ειναι οι 3 πόλοι που εμπλεκονται και οι σκοποι του καθενός, για να μπορεσω καποτε να κρινω.
Το προβλημα μου, δεν ειναι να εχω καποια αντιπαραθεση με σενα, αλλα να συνομιλήσω ανοιχτα, εκθετοντας τις επιφυλάξεις μου και την αναποφασιστικοτητα μου να καταλήξω σε ενα συμπερασμα, επειδη κρινω ότι μπορώ να θεσω ερωτηματα ουσιας χωρις να χρειαστει να παρω θεση στα χαρακωματα.
Πριν απο χρονια, ειχα διαβασει το βιβλιο του Σταματη "Η αβεβαιη κοινωνια της γνωσης", εκδ. Σαββάλας, το οποιο εξαντλειται σε μια ωραια και λεπτομερή, ειναι αλήθεια, elaborate, καταγγελια του νεοφιλελευθερισμου και στο πώς οι αρχες του εξειδικευονται στην ανωτατη εκπαιδευση. Αν ημουν ομως Υπ. Παιδειας και ειχα ολη την καλη διαθεση δεν θα ήξερα τον τροπο να τις υλοποιησω χωρις να λαβω υπ' όψιν ολο το πλεγμα της Παιδειας και να επιμερισω ευθυνως εκει που πρωτιστως πρεπει να επιμερισθουν και δεν εννοω γενικώς και αοριστως το συστημα. Το "συστημα" εχει θεσμους και προσωπα, και οπως εδειξα μεχρι τωρα τα ονοματιζω και περιγραφω το μερτικο της ευθυνης καθ ενος εξ αυτων.
Οι φοιτητες δεν εχουν και πολύ δικαιο να μιλουν για ποιοτητα εκπαιδευτικου εργου, γιατι οι περισσοτεροι ούτε καν πατουν στις αιθουσες, και θα ηταν λαθος να πουμε οτι δεν πατουν γιατι δεν τους αρεσει το μαθημα! Ειναι μια ολοκληρη νοοτροπια που την κουβαλουν εδω και πολλες δεκαετιες.
Αδυνατω να πιστεψω οτι το πανεπ. πασχει, επειδη οι καθηγ. δεν κανουν "καλο" μαθημα. Συνηθως αυτοι κανουν το ιδιο μαθημα για χρονια, και νισαφι, το εχουν μαθει να το κανουν καλα. Και στο καλυτερο πανεπ. του εξωτερικου να πας, υπαρχουν φορες που τα προπτυχιακα μαθηματα τα κανουν post docs, οταν οι καθηγητες λειπουν σε συνεδρια ή σε αλλες ερευνητ. υποχρεωσεις.
Η διδασκαλια ειναι και ταλεντο, και μπορεις να εχεις εναν πολυ αξιολογο επιστημονα, που το μαθημα του να ειναι αδυνατο να το παρακολουθησεις. Αυτο συμβαινει παντου, αλλα εξισορροπειται απο τα tutorials και με καποια παραπανω προσπαθεια απο τους φοιτητες, που δεν ειναι διατεθειμενοι, εδώ, να την κανουν.
Απορω γιατι γινεται τοση φασαρια γιαυτο το θεμα. Σε συνολο χιλιαδων μελων ΔΕΠ, πόσοι ειναι αυτοι που ειναι συμβουλοι σε υπουργεια κ.λ.π. και δεν πατάνε στο μαθημα; Υποθετω ενα πολυ μικρο ποσοστο.
Δεν γνωριζω αν και πώς αξιολογουν οι φοιτητες, τους καθηγητες τους σημερα. Αλλα αν παρακολουθουν 20, όπως συμβαινει, οι υπολοιποι πώς θα εχουν αποψη για ν' αξιολογησουν;
Δρακοναριε, δεν ειναι απλα τα πραγματα, και γω δεν θα ηθελα ν' αξιολογηθω απο καποιον που δεν θα εχει πατησει ποτε στο μαθημα μου. Δε μου λες, με ποια κριτηρια θα αξιολογησουν οι φοιτητες σημερα;; Ειναι γνωστα, δεν χρειαζεται να τα ξαναλεμε.
Για μενα το πιο σημαντικο προβλημα ειναι να μπουνε οι φοιτητες στις αιθουσες, ν' αρχισουν να ενδιαφερονται και να θεωρουν οτι το πανεπ. ειναι και δικη τους υποθεση και να το σεβονται. Αμα μπεις σε οποιοδηποτε πανεπ., οποιαδηποτε μερα, νομιζεις οτι ειναι αχουρι. Πλήρης απαξιωση! Και δεν νομιζω να φταινε γιαυτο τα μελη ΔΕΠ.
Νομιζω οτι το πιο σοβαρο ερωτημα ν' απαντηθει ειναι το γιατι οι φοιτητες απαξιωνουν το πανεπιστημιο. Και μετα, ας παμε βημα-βημα, για να χτιστει και ενα κλιμα εμπιστοσυνης.
Διαλογο κανουμε φιλε Δρακοναριε, και νομιζω οτι υπαρχουν οι προυποθεσεις, οπως φαινεται, για να ειναι ουσιαστικος. Και τους 1000 μεταρρυθμιστες και τους 10,000 θα ηθελα ν' ακουσω. Εγω τουλαχιστον θελω να τα εχω ολα στο τραπεζι για ν' αποφασισω, ...αμα γινω Υπ. Παιδειας, για το πώς θα πράξω...
Αγαπητή Cynical,
Κλείνω αυτό το θέμα από την μεριά μου με τις εξής παρατηρήσεις (αναγκαστικά, θα είμαι επιγραμματικός):
1) Δεν υπεστήριξα ότι έχεις αντιπαράθεση (με την έννοια της αντιπαλότητας) με εμένα, προς Θεού! Κάπου όμως διαφωνούμε, παρά την γενικότερη συμφωνία μας. Και - είμαι σίγουρος ότι συμφωνείς - οι επί μέρους διαφωνίες τρέφουν τις συζητήσεις και οδηγούν κατά κανόνα σε καλύτερα συμπεράσματα.
2) Ισχυρίζεσαι, ότι για το θέμα της Τριτοβάθμιας Παιδείας ακούς τα πάντα, προσπαθώντας να βγάλεις συμπεράσματα. Δεν συμφωνώ. Γιά πολλά έχεις ήδη βγάλει. Δεν ξέρω γιατί το κάνεις, αλλά μου δίνεις την εντύπωση ότι προσπαθείς να αρθείς στο ύψος του "αντικειμενικού" μελετητή. Νομίζω, ότι ισοδυναμεί με την προσπάθεια να κλειδώσει κανείς ένα συρτάρι στο οποίο να προλάβει να ρίξει και το κλειδί!...
3) Σε ενίσχυση του παραπάνω: Είναι φανερό ότι "αθωώνεις" από κάθε σοβαρή "κατηγορία" το εκπαιδευτικό προσωπικό, ενώ, αντίθετα, επιρρίπτεις όλες τις ευθύνες στους άλλους συνδιαμορφωτές της υπάρχουσας κατάστασης στην Αν. Παιδεία. Αυτό είναι μία γνώμη καθ' όλα σεβαστή. Όχι όμως "αντικειμενικού" παρατηρητή. Αν υπήρξες αντικειμενικός παρατηρητής στο συγκεκριμένο ζήτημα, υπήρξες πριν ενστερνιστείς την συγκεκριμένη γνώμη. Όχι μετά.
4) Για τις ευθύνες των φοιτητών συμφωνώ. Και λίγα είπες.
5) Ποτέ δεν υπεστήριξα ότι είναι απλά τα πράγματα. Το αντίθετο. Έχω όμως την εντύπωση, ότι η εξαίρεση των καθηγητών από το "Review" που όλοι συμφωνούμε πως χρειάζεται η Αν. Παιδεία, συντελεί σε μία τέτοια απλοποίηση...
6) Σε ό,τι με αφορά, καμία "φασαρία γι' αυτό το θέμα". Σχολίασα δύο post, αυτό είναι όλο. Αν κάτι "έκανε φασαρία" (που δεν συμφωνώ), είναι αυτά τα δύο post.
Χαιρετώ.
Αγαπητε Δ. Δρακονάριε,
οπως επισημαινεις ισως να προσπαθω να εξαιρεσω το προσωπικο απο τις ευθυνες του, αλλα αυτο γινεται για ενα μονο λογο: επειδη ακριβως ολοι εχουν ριξει το φταιξιμο σε αυτο ή το μεγαλυτερο μερος της ευθυνης. Κανω καπως το συνηγορο του διαβολου γιατι σε αυτη την ιστορια κανεις δεν ειναι αναμαρτητος. Αν οι υπολοιποι ετεροι καθισουν και αυτοι να αναλογιστουν τι τους ανηκει, τοτε θα γινω και πιο "αντικειμενικη". Προς το παρον, δεν εχω παρει κανενος το μερος τελεσιδικα. Απλως διερευνω. Και σπρωχνω καποιες σκεψεις λιγο μακρυτερα, για να δω αν υπάρχει αντιλογος ωστε να τις αναθεωρησω.
Εχω αυτη την ευχερεια, ωστε να μην οφειλω να υπερασπιστω κανεναν. προς το παρον!
Αν δεν ειμασταν απο την ιδια "μερια", ο μεταξυ μας διαλογος δεν θα ειχε κανει κανενα βημα.
Για μενα το θεμα δεν εχει τελειωσει. θα βρω καποια ευκαιρια να το ξαναφερω.
καλο απογευμα
Διαβάζοντας αυτο το blog και τις παρατηρησεις θα ηθελα να σημειωσω τα εξης:
1 η πιστοποιήση δεν ειναι το προβλημα... το προβλημα ειναι η αξια της πιστοποιησης
2 αλλο μορφωση και αλλο επαγγελματικη εξειδικευση ΜΟΝΟ στην ελλαδα τα συγχεουμε....
3 συνδεση με της εκπαδευσης με την παραγωγη ή της κοινωνικες αναγκες? δεν εχει ακομα η κοινωνια μας κατανοηση τι θελει να κανει
4 και τελος το ποιο -ισως- αδικο... δεν υπαρχει δωρεαν ποιοτικη παιδεια αρα η αξια των πιστοποιησεων ανερχεται στην οικονομικη αξια των παρεχομενων σπουδων
5 και τελος οσον αφορα για πιστοποιησης τυπου ISO καλες μεν αλλα σπανιως ειναι πραγματικες...
Καλη συνεχεια
Περι Πιστοποιήσεων:
Καλημέρα Ανώνυμε,
Πολυ ενδιαφερουσες οι παρατηρήσεις σου.
Η αποψη μου εν ολιγοις, ειναι οτι οι πιστοποιησεις, σαν θεσμος ας πουμε, χωρις να μπαινω στα πώς και διατί της διαδικασίας, το μονο σκοπο που εχουν ειναι να δωσουν ενα διαβατηριο σε καποιο προιον ή υπηρεσια για να κανει την εμφανιση του στην αγορα. Αλλιως δεν εχει νοημα. Με το να πιστοποιεις την παιδεια, σωστο ή λαθος, της δινεις εκ των πραγματων ενα αγοραιο χαρακτηριστικό οπως και τα γιαούρτια, για παραδειγμα.
Δημοσίευση σχολίου