Όταν ένας άνθρωπος χάνει τη δουλειά του είναι δυσάρεστο.
Όταν την χάνει, όχι από δικό του λάθος, ανικανότητα ή τεμπελιά, αλλά από λανθασμένους χειρισμούς άλλων, τότε δεν είναι μόνο δυσάρεστο, αλλά και άδικο.
Όταν όμως, ενώ την χάνει, οφείλει να δείχνει και χαρούμενος από πάνω, τότε είναι κάτι περισσότερο από δυσάρεστο. Είναι τραγικό.
Τους τελευταίους μήνες όλο και περισσότεροι απολύονται απ’ τις δουλειές τους, όλο και περισσότερα καταστήματα κλείνουν. Αυτοί που απολύονται, λες τέλος πάντων, ότι μπορούν τουλάχιστον ν’ αποσυρθούν σε μια γωνιά και να πενθήσουν με αξιοπρέπεια. Αυτοί που αναγκάζονται να κλείσουν ένα κατάστημα όμως, δεν έχουν καν αυτή τη δυνατότητα.
Τα καταστήματα οφείλουν να κλείνουν πανηγυρικά, όπως κι όταν ανοίγουνε, σ’ ένα κλίμα χαράς, μ’ ένα σκερτσόζικο «Κλείνουμε!!!» στην προθήκη και με τρία πολύχρωμα θαυμαστικά στο κατόπι του. Στην πραγματικότητα όμως, μ’ ένα «Κλείνουμε» και τρεις σταυρούς, πάνω στους οποίους οι τελευταίοι χαρούμενοι πελάτες θα σκοτώσουν και θα κηδέψουν τα τελευταία εμπορεύματα που περιμένουνε στα ράφια να συληθούν.
Και ο καταστηματάρχης θα πρέπει να βρίσκεται εκεί παρών και να γελάει και να κρατάει το κεφάλι και προπαντός, το κλίμα ψηλά, παρά το γεγονός ότι κάθε κομμάτι που ξεπουλιέται, τον φέρνει ακόμα κι ένα βήμα πιο κοντά στη διάλυση.
Σφίξε την καρδιά σου, άνθρωπέ μου και γέλασε. Κάνε τον παλιάτσο, σού φωνάζει ο κόσμος, και γέλασε! Ridi Pagliaccio!
Όταν την χάνει, όχι από δικό του λάθος, ανικανότητα ή τεμπελιά, αλλά από λανθασμένους χειρισμούς άλλων, τότε δεν είναι μόνο δυσάρεστο, αλλά και άδικο.
Όταν όμως, ενώ την χάνει, οφείλει να δείχνει και χαρούμενος από πάνω, τότε είναι κάτι περισσότερο από δυσάρεστο. Είναι τραγικό.
Τους τελευταίους μήνες όλο και περισσότεροι απολύονται απ’ τις δουλειές τους, όλο και περισσότερα καταστήματα κλείνουν. Αυτοί που απολύονται, λες τέλος πάντων, ότι μπορούν τουλάχιστον ν’ αποσυρθούν σε μια γωνιά και να πενθήσουν με αξιοπρέπεια. Αυτοί που αναγκάζονται να κλείσουν ένα κατάστημα όμως, δεν έχουν καν αυτή τη δυνατότητα.
Τα καταστήματα οφείλουν να κλείνουν πανηγυρικά, όπως κι όταν ανοίγουνε, σ’ ένα κλίμα χαράς, μ’ ένα σκερτσόζικο «Κλείνουμε!!!» στην προθήκη και με τρία πολύχρωμα θαυμαστικά στο κατόπι του. Στην πραγματικότητα όμως, μ’ ένα «Κλείνουμε» και τρεις σταυρούς, πάνω στους οποίους οι τελευταίοι χαρούμενοι πελάτες θα σκοτώσουν και θα κηδέψουν τα τελευταία εμπορεύματα που περιμένουνε στα ράφια να συληθούν.
Και ο καταστηματάρχης θα πρέπει να βρίσκεται εκεί παρών και να γελάει και να κρατάει το κεφάλι και προπαντός, το κλίμα ψηλά, παρά το γεγονός ότι κάθε κομμάτι που ξεπουλιέται, τον φέρνει ακόμα κι ένα βήμα πιο κοντά στη διάλυση.
Σφίξε την καρδιά σου, άνθρωπέ μου και γέλασε. Κάνε τον παλιάτσο, σού φωνάζει ο κόσμος, και γέλασε! Ridi Pagliaccio!
Αναρτήσεις
18 σχόλια:
Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους, αλλά όταν με απέλυσαν πριν από πέντε μήνες ήταν το καλύτερο χριστουγενίατικο δώρο που θα μπορούσαν να μου κάνουν! Τόση βαρεμάρα δεν είχα ξαναβιώσει! :)
Αγαπητή Cynical, παραθέτω ένα σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο «Δός και μένα φαλιρόμπαρμπα» του Μήτσου Ντιζαστρίδη, εκδόσεις «Συντέλεια»
" Ο επιθανάτιος ρόγχος τού ξοφλημένου μαγαζάτορα, δέν θύμιζε διόλου την άλλοτε επιτηδευμένη του ψευτοευγένεια.
Λές καί οι οκάδες παστουρμά πού είχαν φάει οι πρόγονοί του αναδύονταν από τούς ιδρωτοποιούς αδένες τού θυμικού του ως σκορδοδυσώδης διάθεση.
" Σιγά ρέ Cynical, μήν τούς γλύφουμε γιά να πάρουν μισοτιμής τό τελευταίο εμπόρευμα. Λές καί θα ξαναδούμε τίς λιμάρικες αρπακτικόφατσές τους.
Σάν τίς Ίαινες πού μυρίστηκαν τό ψοφίμι μου...", σκέφτηκε..καί έφτυσε μία κιτρινοπράσινη προφυματική ροχάλα στό άλλοτε απαστράπτον καί νύν θολερό και γλοιώδες πάτωμα επιχειρώντας να πνίξει μια νωχελική κατσαριδομάνα, πού εκτιμώντας ορθά τά δεδομένα της οικονομικής συγκυρίας, προεκτίμησε , και σωστά, πώς κανείς δεν είχε πιά διάθεση να την καταδιώξει..
"Ούστ", σφύριξε μέσα απο τά άπλυτα τίς τελευταίες μέρες δόντια του, εκσφενδονίζοντας μιά φθαρμένη μυγοσκοτώστρα σέ εναν κακόμοιρο παρακεντέ πού δοκίμασε να τού κλέψει έναν λεμονοστύφτη.
"Μά τί θα τόν κάνει τόν λεμονοστύφτη ο φτωχοδιάβολος;", σκέφτηκε..
Κι ούτε στιγμή δέν πέρασε απο τό μυαλό του πώς ο Γερμανός λούμπεν μετανάστης μπέρδευε τόν λεμονοστύφτη μέ τόν λαιμοστύφτη..
Η κοινωνική επανάσταση εγκαινιάζονταν εκείνη τήν ημέρα σέ τούτη τήν ελεεινή μαγαζότρυπα πού έπνεε τά λοίσθια..
Ridi e Piange Κλαυσίγελε.
@dot.hakers
blogger και να βαριεται; Ανήκουστο!
Δυστυχώς ο Blogger είχε απαγορευτεί από την safe list των επιτρεπόμενων ιστοσελίδων..! :)
Όταν διαλύεται κάτι, @vripol είναι πάντα στενόχωρο (το λιγοτερο δηλαδη), ειτε μαγαζι ειναι αυτο, ειτε οικογενεια, ειτε επιχειρηση.
Παντα εχω δυσκολια να ψωνισω απο μαγαζι που διαλυεται και τα βγαζει στο σφυρι.
Πολυ δυνατη γλωσσα ο συγγραφεας, Αλλα Γερμανος μεταναστης; Στην αμερικη αναφερεται;
@airgood, δες το βιντεο με τον atlantov
οχι, δεν αναφερεται στην Αμερική..
Φαντασιώνεται οτι εχει καταρεύσει η οικονομία της Γερμανίας, καί οι Γερμανοί ζητούν δουλειά ως οικονομικοί μετανάστες στην Ελλάδα.
Ο συγγραφέας είναι δεύτερος ξάδελφός μου, και είχαμε κανει μαζί καί φυλακή...
Αν πρόσεξες, είναι ενήμερος ΄για τίς απόψεις σου επί τού θεματος, διότι αναφέρεται ευθέως σέ σένα
@vripol,
εχω κανενα ρολο της προκοπης στο μυθιστορημα, ή κάνω απλώς περαντζαδα απο το μαγαζί;
Συνεχίζω, από τό βιβλίο:
"Η άσφαλτος έτρεχε καυτή κάτω απ΄τίς αζυγοστάθμητες ρόδες τού παλιού της Ζάσταβα.
Η Cynical άφηνε γιά λίγο ορφανό καί απορόν τό πληκτρολόγιο καί κατευθύνονταν πρός τό γκλαμουράτο κτήριο τού EBEA.
Πάρκαρε όπως-όπως στό πεζοδρόμιο καί αφήνοντας ανοιχτά τά αλάρμ νά φυλλομετρούν ρυθμικά τόν άπιαστο χρόνο, τρύπωσε στόν από πρίν επισημασμένο χαρίεντα τηλεφωνικό θάλαμο.
Εκέι, μέ μία αριστοτεχνική κίνηση ξεκρέμασε από τόν ώμο τό πολυκαιρισμένο ταγάρι της μέ τά κρόσσια καί τόν αίγαγρο (δώρο της μάνας της, από τότε πού σαν χίπισσα επισκέφτηκε τά Μάταλα της Κρήτης τό '68).
"Τώρα θά λογαριαστούμε, Μίχαλε, " είπε καθώς φορούσε τήν μαύρη αεροδυναμική φόρμα μέ τό μεγάλο "C"
στό στήθος καί στην πλάτη.
Μέ κινήσεις καλογυμνασμένου αιλουροειδούς -παρά την ηλικία της -βρέθηκε να αιωρείται στην μαρκίζα, απέναντι από τό παράθυρο τού ισόβιου προέδρου τού ΕΒΕΑ.
"Τώρα θά σού ελαστικοποιήσω τήν μούρη, όπως θα ελαστικοποιούσες τό εργασιακό ωράριο", σκέφθηκε, καί με ένα απίθανο άλμα γεφύρωσε τό κενό, γιά να προσγειωθεί στό σβέρκο τού ανυποψίαστου Μίχαλου....
Αγαπητε @vripol,
λυπάμαι, αλλά αυτο το έργο δεν είναι για τη cynical, αλλά για τη μάνα της cynical! Ακου το '68 στα Μάταλα!
Επίσης η cynical, δεν θα παρκαρε ποτε στο πεζοδρομιο, μονο η μανα της τα εκανε αυτα, κι ακομα πληρωνω τις κλήσεις της και τους τοκους αυτων.
Το άλλο λάθος είναι, ότι για λόγους ανωτερας βιας, η cynical δεν θα μπορούσε στην παρουσα συγκυρια να πιαστεί από το φωταγωγο για να γεφυρωσει το κενο που θα την προσγειωνε στον σβερκο του Μίχαλου.
Μονο η μανα της θα μπορουσε να το κανει.
Ειναι πολυ ωραιο το μυθιστορημα, αλλα εχει κραυγαλεες ανακριβειες τις οποιες μολις εξεθεσα...
Μήν βιάζεσαι..
Ενα ακόμα απόσπασμα:
"Ο φιμωμένος Μίχαλος , κάθιδρος μ έναν όξινο ιδρώτα πού του ξέβαφε τά μαλλιά, παρακολουθούσε έντρομος και εν γουρλωτική βουφθαλμία την αινιγματική σιλουέτα της Cynical, πού έβραζε στο παραδοσιακό γκαζάκι με τις αιώνιες μικροδιαρροές βουτανίου, δύο μεταλλαγμένα αυγά με ω- λιπαρά.
« Θεέ μου, θα μού τά βάλει στις μασχάλες σαν αυγοσμητικό. Αλλά δεν πρόκειται να προδώσω τους συνεργάτες μου»
Σκέφτονταν να τους προδώσει στο λεπτό, όταν εκείνη διακόπτοντας πρόωρα την βράση , έπιασε τα αυγά με γυμνά χέρια και κατευθύνθηκε προς το μέρος του.
«Τετέλεστετ» ψέλλισε ο αγράμματος..
Όμως, με έκπληξη ένοιωσε ν απλώνονται δύο λαχταριστά αυγά μάτια στο ροξάκι της φαλάκρας του.
Η Cynical πεινούσε πάντα κατά την εκτύλιξη ενεργειοβόρων επιχειρήσεων..
bitter poetry
ή και bitter poverty , ενδεχομένως
Μήπως είστε οφθαλμίατρος κε @βριπολίδη;
Και μετα η cynical εβγαλε το κοφτερο της μαχαιρι και εκοψε σε μικρα μικρα κομματια την ομελετα που ειχε προσγειωθει στο κεφαλι του μίχαλου. Παναγια μου, τι με βαζετε να γραφω νυχτιατικα;
κε Μοίρη, στο χαικού είστε αφταστος!
Μας την έπαιξες! Gigli μας έδειξες στην φωτό, Altanov ακούσαμε. δεν πειράζει, καλός είναι. :)
Καλλας καλημερα,
το βιντεο με τον Ατλαντωφ το βρηκα πιο δραματικο. Ειναι αληθεια οτι στην επιλογη της φωτογραφιας δεν προσπαθησα και πολύ.
επιφυλασσομαι για αλλη φορα...
Δημοσίευση σχολίου