Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Οι Ψυχικές Ασθένειες ως Εξαγώγιμo Προϊόν της Δύσης


Αν η ερώτηση « πόσοι άνθρωποι θα είχαν ερωτευθεί εάν δεν είχαν ακούσει ποτέ να γίνεται λόγος για τον έρωτα;» έχει ένα κάποιο βαθμό αληθείας όσον αφορά τον έρωτα, η ερώτηση «πόσοι άνθρωποι θα έπασχαν από κατάθλιψη αν δεν είχαν ακούσει ποτέ να γίνεται λόγος γι αυτήν;» έχει έναν ακόμη μεγαλύτερο.


Ο λόγος είναι για το πώς η ψυχιατρική, και η συνακόλουθη βιομηχανία ψυχοφαρμάκων ύψους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως μετατρέπουν μια ψυχολογική κατάσταση λύπης ή δυσφορίας σε κατάθλιψη, σε ασθένεια δηλαδή, η οποία ως εκ τούτου οφείλει να αντιμετωπιστεί με ειδική φαρμακευτική αγωγή. Και φυσικά, η καταχώρηση ως ασθενειών πολλών άλλων διαφορετικών ψυχολογικών καταστάσεων, όπως η περίφημη διπολική διαταραχή στα παιδιά, (dipolar disorder), η κοινωνική δυσλειτουργία, η ντροπαλότητα ή οι διαφόρων ειδών φοβίες, δεν σταματάει μόνο εδώ, παρά με τα χρόνια τείνει ως πρακτική να πολλαπλασιάζεται. Και μάλιστα κάτω από συνθήκες όπου η επιστημονική και μονοσήμαντη τεκμηρίωση των νέων διαταραχών που θα διαγνωστούν σαν τέτοιες δεν είναι και η καλύτερη δυνατή.


Είναι γνωστόν ότι κάθε ψυχίατρος που σέβεται τον εαυτό του για να απονείμει ασθένειες και θεραπείες χρησιμοποιεί σαν πολύτιμο βοηθό τη Χρυσή Βίβλο των ψυχικών ασθενειών, το Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) δηλαδή, το οποία από το 1952 εκδίδει ανελλιπώς η Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση. Η έκδοση αυτή έχει ως τα τώρα ανανεωθεί τέσσερις φορές ενώ μέσα στο 2013 επίκειται και η πέμπτη, γεγονός το οποίο έχει ανάψει και πάλι τις συζητήσεις για το τι θεωρείται ψυχική ασθένεια, για το πώς τεκμηριώνονται οι ασθένειες, για το ποιες απ’ αυτές θα αποχωρίσουν από τη λίστα και για το ποιες νέες θα συμπεριληφθούν.


Φυσικά ο πυρετός γύρω από την τρέχουσα αναθεώρηση δεν είναι χωρίς λόγο, μιας και από το περιεχόμενο του DSM κρέμονται, πέρα από τους ασθενείς τους ίδιους, κατά κύριο λόγο οι φαρμακοβιομηχανίες, οι ασφαλιστικές εταιρίες, οι νομικοί, οι δικαστές, αυτοί που χαράσσουν τις δημόσιες πολιτικές και πολλοί άλλοι. Τεράστιος όπως καταλαβαίνετε ο τζίρος και εξ αυτού, τα συμφέροντα. Άγριο lobbying, εξαγορά των συνειδήσεων γιατρών που χρηματίζονται για να προωθούν συγκεκριμένες διαγνώσεις και φαρμακευτικές αγωγές, πλαστά αποτελέσματα και «μαγειρεμένες» κλινικές έρευνες, πρακτικές, εν τέλει, κοινές των φαρμακοβιομηχανιών, μνεία των οποίων έχει γίνει εκτενώς σε παλιότερα κείμενα.


Κοντολογίς, από το περιεχόμενο του DSM θα εξαρτηθεί το σημείο όπου θα χαραχτεί η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο κανονικό και το ανώμαλο, ανάμεσα στη εκκεντρικότητα και την ασθένεια, ανάμεσα στην έλλειψη αυτοπειθαρχίας και την αυτοκαταστροφική τάση, ανάμεσα τελικά, στην κοινωνική αποδοχή και το κοινωνικό στίγμα. Και πάνω απ’ όλα, από αυτό θα καθοριστεί και το είδος της θεραπείας που θα πρέπει να ακολουθηθεί, απόφαση όχι δίχως ρίσκα τελικά.


Όπως άφησα να εννοηθεί λιγάκι παραπάνω το ίδιο το concept της καταλογράφησης των ψυχικών ασθενειών βάσει της συμπτωματολογίας, εξ αιτίας των ασαφών διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα σε διαφορετικές περιπτώσεις και εξ αιτίας άλλων μεθοδολογικών παραγόντων, δέχεται αρκετές επικρίσεις ως προς την εγκυρότητά του. Ένα σχετικά αναλυτικό κατάλογο μπορείτε να βρείτε στη wikipedia εδώ.


Στα επόμενα όμως θ’ ασχοληθώ με έναν απ’ τους παράγοντες αυτούς, και συγκεκριμένα με το cultural bias, δηλαδή με το πώς οι διάφορες φαρμακευτικές εταιρίες επιβάλλουν τον δικό τους τρόπο αντίληψης της ψυχικής ασθένειας σε λαούς με διαφορετικό πολιτισμικό background και δικές τους αντιλήψεις περί ασθένειας, περί εαυτού και περί κόσμου. Και όπως είναι φυσικό η επιβολή ορισμένων διαγνωστικών προτύπων συνεπάγεται και την επιβολή ορισμένου τύπου φαρμακευτικής συνταγογραφίας, γεγονός που είναι και το τελικό ζητούμενο.


Για να το πούμε δηλαδή λιανά, η Αμερική πέρα από ταινίες και pop κουλτούρα, με τον τρόπο που κατηγοριοποιεί και αντιμετωπίζει, τις ψυχικές ασθένειες, εφ’ όσον επιμένει να αγνοεί τις πολιτισμικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στους λαούς, ουσιαστικά δεν κάνει τίποτε διαφορετικό από το να τις «εξάγει» και αυτές. Τα κυριότερα δε εξαγώγιμα προϊόντα της κατηγορίας αυτής είναι η Κατάθλιψη και οι Μετατραυματικές Διαταραχές (Post Traumatic Stress Disorder, PTSD).


Σχετικά με την κατάθλιψη, θ’ αναφέρω ένα παράδειγμα με την εμπλοκή της Glaxo-Smith-Kline στην Ιαπωνία, η οποία αλλάζοντας, με διαφόρους αήθεις τρόπους τον τρόπο που οι γιαπωνέζοι την αντιλαμβάνονται, κατάφερε μέσα σ’ ένα σύντομο χρονικό διάστημα να τους κάνει όλους καταθλιπτικούς, με τη δυτική εκδοχή της ασθένειας, αποκομίζοντας φυσικά τεράστια κέρδη. Οι Γιαπωνέζοι ψυχίατροι όντως διαθέτουν μια κλινική διάγνωση για την κατάθλιψη, η οποία όμως δεν ταιριάζει με τη συμπτωματολογία των δυτικών καταθλιπτικών, αλλά φέρνει προς βαρύτερα περιστατικά που είναι, ας πούμε, πιο κοντά προς τη σχιζοφρένεια. Επειδή όμως δεν συναντάς σχιζοφρενείς σε κάθε γωνιά του δρόμου, η αγορά των συνήθων αντικαταθλιπτικών παραμένει περιορισμένη και η GSK δυστυχής. Αντίθετα, στη γιαπωνέζικη κουλτούρα οι περιπτώσεις μελαγχολίας, ενώ είναι κοινές, δεν βιώνονται σαν κάτι περισσότερο από μια βαθιά λύπη, την οποία μάλιστα βλέπουν και σαν μεγάλη ευκαιρία ενδυνάμωσης του γιαπωνέζικου χαρακτήρα και της γιαπωνέζικης φυλής.


Όμως οι γιαπωνέζικες αυτές ιδιαιτερότητες δεν άρεζαν καθόλου στην κυρία GSK, η οποία το ‘βαλε γινάτι αμανάτι να τις αλλάξει, επαναδιατυπώνοντας όλες τις δικές τους αφηγήσεις περί ψυχικών ασθενειών. Και φυσικά το κατάφερε. Έτσι η απλή γιαπωνέζικη μελαγχολία μετατράπηκε σε δυτικού τύπου κατάθλιψη, η οποία όμως για λόγους marketing απέκτησε γιαπωνέζικο όνομα, κάτι σαν «κρυάδες της ψυχής», ή κάτι παραπλήσιο λιγότερο ποιητικό. Τo μαγικό έπιασε και οι πωλήσεις από 100 εκατομμύρια δολάρια που ήταν, εκτινάχτηκαν πολύ σύντομα στα 350 εκατομμύρια. Θρίαμβος, λοιπόν!


Το ίδιο συνέβη και με το έτερον εξαγώγιμο δυτικό ψυχικό προϊόν, το μετατραυματικό στρες (PTSD), σε λαούς που είχαν προσφάτως βιώσει πόλεμο, σεισμούς, ή τσουνάμι. Και στην περίπτωση αυτή αγνοήθηκε παντελώς ο τρόπος που οι πληγέντες λαοί αντιλαμβάνονταν την καταστροφή, περισσότερο δηλαδή σαν αποκοπή και αποξένωση από τους παραδοσιακούς δεσμούς της φυλής τους, παρά σαν παθολογικές αντιδράσεις όπως ψυχολογικό μούδιασμα, ή όποια άλλη δυτική παπαριά.


Φυσικά τα παραδείγματα δεν σταματούν εδώ, απλά αναφέρθηκα στα πιο χαρακτηριστικά. Εν κατακλείδι, η Δύση, και όσον αφορά τις ψυχικές ασθένειες η Αμερική μέσω του DSM, μέσα από την επιβολή των δικών τους αφηγήσεων περί κατάθλιψης ή μετατραυματικού στρες ή οτιδήποτε άλλου, εισάγουν σε λαούς με διαφορετικές κουλτούρες τον δυτικό τρόπο κατανόησης του εαυτού τους και του κόσμου, πρακτική που καταλήγει στην εκ των έσω άλωση ολόκληρων πολιτισμών. Αν αυτό δεν είναι ιμπεριαλισμός, τότε τι είναι;


I NFO

DSM

Revising Book on Disorders of the Mind, The New York Times, 10 Feb 2010.

Are you Depressed or are you Sad?, The New Scientist, 16 Feb, 2010.

How the US Exports its Mental Illnesses, The New Scientist, 20 Jan, 2010

57 σχόλια:

Tyler Durden είπε...

πολύ σωστά τα λες και ακόμα χειρότερα είναι.

Αλλωστε το να παίρνεις χάπια προωθείται ως τόσο συνήθες και μαστ όσο και το τσιγάρο όπως βλέπουμε σε ταινίες, κλπ.

bbimbo ( PR PROFILE ) είπε...

γιατρέ μου...
εγώ που πάσχω από
-postmentalpolitics
electionneurose capitaltraumas-

έχω ελπίδες..????

cynical είπε...

@Tyler,

Η δε χρυση βιβλος των ψυχικων ασθενειων διογκωνεται από αναθεωρηση σε αναθεωρηση. Θα ψαξω να βρω τα αντικαταθλιπτικα μονο τι μεριδιο στην αγορα των φαρμακων εχουν...

cynical είπε...

@ΒBimbo

εξαρταται τι κουλτουρα εχεις. Αν εισαι του Πουλαντζα δυσκολα τη γλιτωνεις. Ειδες τι επαθε αυτος!

vripol είπε...

Πέστα Χρυσόστομη..
Εδώ, είναι ικανοί, να μας πούν, πώς οι καμικάζι έπασχαν απο αυτοκτονικό ιδεασμό,
ο Ζορό απο σχιζοφρενική παρενδυσία, όπως και ο Μπάτμαν,
ο Λεωνίδας στίς Θερμοπύλες απο μανιοκατάθλιψη (μανία στην επίθεση, κατάθλιψη στην οπισθοχώρηση),
ο Αθανάσιος Διάκος, ότι είχε καθηλωθεί στο πρωκτικό στάδιο, και ο Δημοσθένης στό στοματικό,
πώς ο Πιλάτος,έπασχε από ψυχαναγκαστική νεύρωση και έπλενε πολλές φορές τα χέρια του για να θεωρηθουν καθαρά,
πως ο Γιάννης-Αγιάννης έπασχε απο κλεπτομανία,
γιά δε τον Διογένη, ότι είχε αγοραφοβία και κατέφευγε στο πυθάρι του...

cynical είπε...

Βριπολίδη,

ειλικρινα σε θαυμασα!

Βρε συ, μήπως εισαι και κρυπτο-ψυχιατρος;;

Καταπληκτικο!

bbimbo ( PR PROFILE ) είπε...

..είπαμε...
κορώνα στο κεφάλι μας...
δεν βάζουμε ποτές..:-))))

υγ. το πρόβλημα που θίγεις,
έχει και μιάν άλλην σκοπιάν
-ταυτόσημην βεβαίως-
άκρως πολιτικήν και κατακριτέα,
που αφορά την σχολική περίοδο
των ανηλίκων...

διότι δεν "καλλιεργούν" ψυχώσεις
μόνον οι βιομηχανίες φαρμάκων
αλλά και το ίδιο το κράτος
και μάλιστα
με μεγαλύτερη ένταση...

Greek Rider είπε...

Θυμήθηκα μια αφίσα που έλεγε: Οι εργάτες δεν έχουν κατάθλιψη, έχουν πρωινό ξύπνημα.

cynical είπε...

Βbimbo,

ενταξει, σου τις καλλιεργει για να σε πειθαρχησει. Οι big pharma για να πουλησουν.

cynical είπε...

Καλημέρα @Ride

μην ανησυχεις, μπορει καπου να δεις και τη διαγνωση: διαταραχή πρωινού ξυπνήματος!

Θανασης Ξ. είπε...

Φοβερό !...

Έχω την -μπορεί και χαζή- υποψία, πως κάτι αντίστοιχο γίνεται τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα, με την περίφημη 'δυσλεξία' στα παιδιά, τις 'μαθησιακές δυσκολίες' και κάτι τέτοια.
Μπορεί να κάνω και λάθος, πάντως ανθεί μια 'αγορούλα' γύρω απ' την 'ασθένεια', που πριν 20 χρόνια δεν την ξέραμε...

Καλημέρα...

ellinaki είπε...

Ωραίο άρθρο, και πολύ καλά κάνεις και το θίγεις.

Ένα απτό παράδειγμα για την υποκειμενικότητα του DSM είναι να πάρεις μία τυχαία ψυχική διαταραχή και να διαβάσεις τα κριτήρια από τα οποία 4-5 πληρούν την ύπαρξή της.

Για κάποιο λόγο θα δεις ότι σχεδόν από κάθε ψυχική διαταραχή, πληρείς τουλάχιστον δύο κριτήρια. Πράγμα που φυσικά μπορεί να σε βάλει σε σκέψεις και να εξάγεις συμπεράσματα του τύπου: Δεν έχω οριακή διαταραχή, αλλά ίσως και να έχω τάσεις αφού πληρώ το 75% των απαιτούμενων κριτηρίων.

Sophia Kollia είπε...

Καλημέρα..
συμφωνώ και επαυξάνω, ...Αυτή η κατάθλιψη έχει φτάσει να γίνει τέτοια καραμέλα, που μέσα στην τάξη πρέπει να μιλάμε λες και τα παιδιά είναι όλα εν δυνάμει ασθενείς..Είναι φοβερό αυτό πυ περνάμε, με τους γονείς να είναι έντρομοι μη μαλώσουμε, κατσαδιάσουμε, προσβάλουμε, το παιδί μη πάθει κατάθλιψη..και ότι θέλυομε να τους πούμε να το λέμε ιδιαιτέρως,μέχρι και το μπράβο, γιατί μπορεί να προσβληθεί η διπλανός...Για να καταλάβεις τι γίνεται, ήρθε μια προχτές και μου είπε, ότι είχα βάλει excellent σε ένα παιδί αλλά ποτε΄στο δικό της και αυτό τη στεναχώρεσε..Σε μερικές περιπτώσεις το μόνο φάρμακο είναι η βρεμένη σανίδα, πρώτα στους γονείς..
Πάω να πάρω το χάπι μου...

de profundis είπε...

Ξέρετε αν το DSM αναφέρει και την γενεσιουργό αιτία των διαφόρων ειδών κατάθλιψης?? Μήπωσ είναο ο καπιταλισμός και οι ανθρώπινες και εργασιακές σχέσεις που δημιουργεί ?? λέω μηπως??

Fade είπε...

Πολύ καλό το κείμενο αλλά θα θέσω έναν προβληματισμό με ένα απλό παράδειγμα.
Δεν είναι η νευρική ανορεξία μία ακόμα από τις υποτιθέμενες σύγχρονες ψυχικές ασθένειες?
Δηλαδή υπήρχε πριν από 30 χρόνια? Οχι!
Πιστεύω είναι υπαρκτό το πρόβλημα στις σύγρονες μεγαλουπόλεις, απλά όπως πάντα οι φαρμακοβιομηχανίες κερδοσκοπούν ανελέητα. Τα όρια είναι πολύ λεπτά.

cynical είπε...

Θαναση Ξ,

γενικώς να υποψιαζεσαι, να υποψιαζεσαι...
Για τα συγκεκριμενα δεν γνωριζω ακριβώς, και δεν θα ηθελα να τα μηδενισω μιας και αποτελουν και αντικειμενο σπουδων σε ΤΕΙ. Φυσικα η σοβαροτητα καθε περιπτωσης ποικιλει και ισως καποιες φορες να δινουν αποτελεσματα.

Το οτι γινεται φυσικα καταχρηση γιαυτο δεν αμφιβαλλω!

VKP είπε...

cynical, συγκλονιστικό το κείμενό σου, από τα καλύτερα που έχω διαβάσει σε αυτό το blog. Με επίκαιρο θέμα που λόγω της οικονομικής κρίσης έχει πολύ μέλλον. Η αποκοπή από την ιστορική και κοινωνική αφήγηση των συναισθηματικών σχέσεων είναι κάτι που βιώνουμε και στη χώρα μας. Γι'αυτό ,αν θέλεις,έχει πέσει τόσο και η εγχώρια καλλιτεχνική δραστηριότητα που κατά τα άλλα εκτονώνει τις ψυχικές εντάσεις.

cynical είπε...

ελληνάκι, thanks,

μονο να δεις πως το βιβλιο αυτο πολλαπλασιαζει τον ογκο του απο εκδοση σε εκδοση για να αρχιζεις να υποψιαζεσαι οτι κατι περιεργο συμβαινει.

Υπαρχει μεγαλη αλληλοεπικαλυψη των κριτηριων προσδιορισμου μιας ψυχικης νοσου, εκτος απο τις καραμπινατες, υπάρχει επισης ασαφεια στον προσδιορισμο τους, οποτε εχουμε ολα τα εχεγγυα για να ξεφυγουμε απο τας επιστημας και να εισελθουμε στο βασιλειο της αυθαιρεσιας. Θελω να μαθω το τζιρο των αντικαταθλιπτικων!

cynical είπε...

Σοφια

με τον κινδυνο να χαρακτηριστει ενα εκπαιδευτικο συστημα αυταρχικο, εχει ισοπεδωθει η εκπαιδευτικη διαδικασια οχι μονο σε μας. Αλλα το προβλημα ειναι οξυ και στην Αγγλια. Με τον τροπο αυτο εχει πεσει πολυ το εκπαιδευτικο επιπεδο.

Ειχα διαβασει ενα πολυ καλο βιβλιο για το θεμα αυτο στη Γαλλια. εκδ ΠΟΛΙΣ, "Τα χαμένα Παιδια μας"

http://www.ebooks.gr/book/143909

cynical είπε...

de Profundis,

σωπα καλε! Οποιοι βγαινουν στους δρομους δεν τους πιανει καμια καταθλιψη!

cynical είπε...

Γεια σου Fade,

Επεσες διανα! Η νευρικη ανορεξια ειναι και αυτη μια νεα εξαγωγιμη ασθενεια και αναφερεται μαζι με την καταθλιψη, το μετατραυματικο στρς και μια αλλη που δεν θυμαμαι.

cynical είπε...

Γεια σου VKP

η καταθλιψη ειναι θυμος που αντι να διοχετευτει εκει που πρεπει γυριζει πισω στον εαυτο.

Αντι να τους βγαζουν στο δρομο να κανουν αυτο που πρεπει, τους στελνουν στα αντικαταθλιπτικα και στα κατασταλτικα.

Οσο για την καλλιτεχνικη δραστηριοτητα, μου φαινεται ευθυνεται η εγγεφαλικη μαλακια. Πιστευω οτι για να φτιαξεις κατι αυθεντικο θα πρεπει να εχει δουλεψει πολυ την ψυχη σου και το μυαλο σου. Υπαρχουν αυτες οι προυποθεσεις σημερα;

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή cynical, όσα έχω διαβάσει περί μανιοκατάθλιψης καθώς επίσης κ όσα έχω ακούσει ως ακροάτρια σε συνέδρια ή απλούστατα.. έχω ακούσει από το φιλικό/συγγενικό/επαγγελματικό μου κύκλο... έχω μάθει (όπως κ όλοι εσείς) απ’ έξω τα συμπτώματα!! Βρε μήπως? Όλα τα βασικά συμπτώματα μου ταιριάζουν..!! οκ μπορεί κάποια να πέρασαν μία φορά, κ ξώφαλτσα, αλλά τα υπόλοιπα? Αν έχω πάει σε ψυχολόγο?? Φυσικά! Κ θα ξαναπάω. Αφού ένα από τα συμπτώματα είναι το αίσθημα της λύπης. Έχω. Κάποιες φορές.. (σύμπτωμα κ αυτό) μεγαλοπιάνομαι. Γενικότερα η συμπεριφορά μου είναι κυκλοθυμική με, άλλες φορές, ευεξία κ υπερβολική αισιοδοξία, άλλες φορές τρομερό αίσθημα κατωτερότητας, ενοχής, φόβου, αυτοτιμωρίας. Έχω κ απ’ αυτά..!! Σύμπτωμα επίσης είναι το αίσθημα θυμού κ οι εκρήξεις εκνευρισμού. Έχω. Διαταραχές στην όρεξη? Έχω! Ειδικά όταν περιμένω περίοδο.. Ένας φίλος καταπίνει αγχολυτικό/αντικαταθλιπτικό διότι έχει ζαλάδες, πονοκέφαλο κ τον «σφίγγουν».. λέει.. τα μηλίγγια του. Έγινε η διάγνωση, γνωμάτευση, συνταγογράφηση.. αυτός έχει σοβαρή μορφή κατάθλιψης.. Μα είναι λογικό να έχει τέτοια συμπτώματα αφού, κάθε μήνα, δεν του δίνουν τον μισθό του. Δηλαδή να μην αποκτήσει ευερεθιστότητα? Είναι όμως σύμπτωμα!!
Πολύ εύστοχο το κείμενό σου, πάω να ψάξω για ψυχολόγο.. μιας κ τώρα τελευταία είμαι πολύ ευτυχισμένη κ έχω το αίσθημα που ξυπνάει όλη μου την ανεμελιά κ τρέλα.. είναι σύμπτωμα..
Anna G.

Fade είπε...

@cynical να το θέσω αλλιώς.
Δεν μιλάω για έννοιες και σύγχρονες εξαγώγιμες(οπως εσύ ορίζεις) ασθένεις, που με βρίσκει σύμφωνο ως ένα σημείο, καθώς σίγουρα πάντα υπήρχαν θλιμμένοι(καταθλιπτικοί) ακόμα και ανορεξικοί άνθρωποι.
Αλλά! χρησιμοποιώντας το ίδιο παράδειγμα.
Υπήρχαν χιλιάδες ανορεξικά wannabe μοντέλα και έφηβες πριν την επιβολή των πρτοτυπων που ο κόσμος της μόδας, διαφήμισης κλπ. προβάλλουν? Οχι!
Επομένως στο συγκεκριμένο παράδειγμα διακρίνουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙ την εμφάνιση μιας καινούριας ασθένειας που δεν εμπίπτει στην κατηγορία "θεέ μου το σκυλάκι μου με έχει τρελλάνει, πάω σε ψυχίατρο να μου γράψει χάπια".
Το ίδιο συμβαίνει και με κατάθλιψη, μανιοκατάθλιψη κλπ. που πλήττει ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι να ανταπεξέλθουν σε σύγχρονα πρότυπα και άγχη των αστικών κέντρων, που δεν υπήρχαν πριν από 100 χρόνια και σίγουρα και ο ανθρώπινος οργανισμός αδυνατεί να αφομιώσει ως τρόπο ζωής.
Κάτι τέτοιο εννοώ ότι τα όρια είναι λεπτά.
Σίγουρα υπάρχει μια υπερβολή στο θέμα, αλλά το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Please δηλαδή.

Θανασης Ξ. είπε...

Επανέρχομαι, δια να σημειώσω πως....πολύ κατατοπισμένους σας βλέπω όλους με τις ψυχασθένειες !!!!!??????...

:)

cynical είπε...

Fade,

συμφωνω μαζι σου πως δεν υπηρχαν τοσο πολλες ανορεξικες εφηβες πριν αρχισουν να θεοποιουν τις μοντελες. Παντα ομως υπήρχε κοσμος που δεν ετρωγε απο τη στενοχωρια του και ελιωνε, και πήγαινε να πεθαινει. Εξ ου και η αναλογη εκφραση.
Ναι ειναι υπαρκτο το θεμα της ανορεξιας, και με αυτη τη συγκεκριμενη μορφη ειναι δυτικο φαινομενο που εχει εξαχθει μαζι με τη λατρεια της πασαρελας.

Δεν ξερω αν ειναι ειδικη ασθενεια, διαφορετικης μορφης απο αυτη που περιεγραψα παραπανω. Εχω την πεποιθηση πως οχι. Γιατι δεν πιστευω πως υπαρχουν διαφορετικα χαπια για τις εφηβες που θελουν να γινουν μοντελες και γιαυτους που λοιωνουν απο αλλου τυπου στενοχωρια.
Ειναι μια ιδια ασθενεια που της δοθηκε ενα πιο μοντερνο ονομα και πιθανον μια διαφορετικη τιμη επίσκεψης. Οπως οταν ενα ιδιο προιον λανσαρεται με διαφορετικη συσκευασια και ανεβαζει ετσι την τιμη του. Αυτη ειναι η δικη μου αισθηση.

Σχετικα με την καταθλιψη τωρα, θεωρω οτι ισχυει αυτο που εγραψα σαν πρωτη πρόταση στο κειμενο. Αν δεν μιλουσαν τοσο πολυ γιαυτη δεν θα ηταν και τοσο διαδεδομενη.

Οι συνθηκες ζωης δεν ηταν ευκολες παλιοτερα. Απλως λυποντουσταν, στενοχωριοντουσαν, σφιγκονταν η ψυχη τους κλπ αλλα μπορουσαν να ανταπεξελθουν. Δεν μιλαω για παθολογικες καταστασεις. Σημερα οι περισσοτεροι που εχουν διαγνωστει με καταθλιψη προφανως και δεν εχουν κατι το σοβαρο. Οι σοβαρες περιπτωσεις δεν νομιζω να εχουν αυξηθει κατα πολυ απ' οτι στο παρελθον.

Θα σου πω τι πιστευω. Αφ' ενος υπαρχει ένα συστημα που συντηρει τετοιες ιδεοληψιες και αφ ετερου υπαρχει και η κουλτουρα του " δεν μπορω να κανω τιποτα μονος μου αφου υπαρχουν οι ειδικοι".

Οι ανθρωποι αισθανονται ολο και πιο ανημποροι να διαχειριστουν τον εαυτο τους και δεν ειναι οτι οι εξωτερικες συνθηκες ειναι πια τετοιες αλλα τους εχει εξωθεν επιβληθει αυτη η ιδεολογια. Αν καταλαβουν τι πλυση εγκεφαλου υφιστανται, θα αντιδρασουν και εδω, οπως και σε πολλα αλλα σοβαροτερα θεματα.

Ας δουμε πια κριτικα τους "ειδικους" και ας αρχισουμε την απεξαρτηση.

cynical είπε...

Θαναση,

δεν γνωριζω τιποτε!!!

Τα παιρνω απλως οταν οι φαρμακοβιομηχανιες επεμβαινουν τοσο ωστε να μας αλλαζουν και τις αντιληψεις που εχουμε για τον ευατο μας. Να μας χωσουν ολους στο Προζακ (Landoz το λενε εδω) Και μαλιστα μπορεις να το παρεις και χωρις συνταγη. Οχι μονο αυτο αλλα και αλλα αντικαταθλιπτικα (cipralex).
Καταλαβαινεις που εχουν φτασει;

cynical είπε...

Anna

μια χαρα σε βρισκω!
Αν παψεις να μιλας για τα συμπτωματα και γιατι το ενα και γιατι το αλλο, θα παψεις και να τα εχεις. Βαζω υπογραφη!

Αν εισαι ευτυχισμενη, σιγουρα κατι δεν παει καλα!!! Ειναι δυνατον να τολμας να εισαι και να το λες κι απο πάνω;;

Γρηγορα, γρηγορα στο γιατρο :))

Νοσφεράτος είπε...

καλά δεν ηξερες το κρυφο κουσουρι του Βρίπολα; Ειναι κοινο μυστικό..
Απο τοτε που ερχοτανε στη Σπηλιά και διαβαζε Κρυφά Λακάν .

cynical είπε...

Nosferate,

ποιον φοβοταν ο Βρικόλας και διαβαζε Λακαν στα κρυφα; Φανταζομαι ποσα χρηματα θα του ζητουσες για να μπει! :))

ELvA είπε...

Στη Σουηδια ειδικα ξερω οτι μεχρι τελευταια εδιναν πολλα αντικαταθλιπτικα φαρμακα σε ατομα που χρειαζοντουσαν ψυχολογικη στηριξη και οχι φαρμακα!
Εχουμε μαλιστα παραδειγμα απο γνωστο που αργοτερα επαθε...
καρκινο και μαθαμε απο γιατρο οτι αυτο εγινε πιθανον εξ αιτιας των πολλων φαρμακων που επαιρνε απο τα νιατα του! Αλλη μια θλιβερη παραμετρος του προβληματος...

ARIS είπε...

Καλησπέρα σας ,
Το θέμα αυτό σηκώνει πολύ κουβέντα.
Πιστεύω ότι δεν είμαι ο μόνος που μου έρχεται να τραβώ τα μαλλιά μου κάθε μέρα από τις λαλακίες που συμβαίνουν γύρω μας.
Το λεωφορείο που αργεί να έρθει , η ή ο γκόμ… που σε στήνει, για τον τύπο με το cabrio που σου τη κάνει στο φανάρι, για τη tvβούλα μας που παίζει συνεχώς το διαζύγιο της Ελενίτσας σε συνδυασμό με τα οικονομικά μέτρα του Παπακ.., για το κυκλοφοριακό χάος που σου χαρίζει ώρες χαλάρωσης και σάουνας για .. για…
όλα αυτά «Τα χάπια μου, τα νεύρα μου κι ένα ταξί να φύγω»

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ενώ έχουν δοθεί διεθνείς ορισμοί στις διάφορες ψυχικές ασθένειες και σταθερές συμπτωματολογίες, ουσιαστικά η ευρωπαϊκή ψυχιατρική και ψυχολογία (απ' ότι θυμάμαι από παλαιότερες δοκιμές μου για την ψυχοπαιδαγωγική) σημειώνουν ότι οι συμπτωματολογίες και οι ορισμοί εξαρτώνται κυρίως από το πολιτισμικό περιβάλλον. Κοινώς η μελαγχολία αλλιώς βιώνεται και γίνεται αντιληπτή στην Ασία, αλλιώς στη λατινική Αμερική κι αλλιώς στην Ευρώπη. Οι δε Αμερικανοί όμως για λόγους εμπορικούς και ιδεολογίας προσπαθούν κάθε ασθένεια/θεραπεία να της προσδώσουν οικουμενική διάσταση (το ίδιο και στην Ιστορία, στην Κοινωνιολογία κλπ).

Xavier είπε...

Για να συνδέσω και με προηγούμενο post, η ψυχική διάθεση κάθε λαού εξαρτάται από το πως βιώνει το έντερό του την τοπική κουζίνα. Κανονικά οι ψυχίατροι-ψυχολόγοι πρέπει να καταργηθούν ως ειδικότητες και να αντικατασταθούν από γαστρεντερολόγους-γαστρονόμους.

cynical είπε...

Καλημερα Ελβα,

καλε με τις χουφτες τα παιρνουν! Δεν χρειαζεται καν συνταγη. Η διαγνωση συνηθως ειναι κακη διαθεση και σε πλακωνουν στο χαπι.

Τωρα σχετικα με τη συνδεση αντικαταθλιπτικων και καρκινου, δεν θα εβαζα το χερι μου στη φωτια...

cynical είπε...

Αρη παιδι μου,

μη ξεχασεις τη γουνα στο ταξί!

Τα χαπια μου τη γουνα μου και ενα ταξι να φυγω, λεει το αρχαιο ρητό

cynical είπε...

Καλημερα Δήμο,

υπαρχουν και πανεπιστημιακα τμηματα που ειδικευονται ακριβως σε αυτο που αναφερεις και ειναι και πολυ πιθανον να χρηματοδοτουνται και απο την GSK, για το λογο να χρησιμοποιησουν αυτες τις ερευνες ωστε να διεισδυσουν καλυτερα στις αγορες των αλλων χωρων.

Παγκοσμια αμερικανικη αγορα!

cynical είπε...

Xavier

μην το πεις παραεξω και σου παρουν την ιδεα! Ψοφανε να λανσαρουν καινουργιες θεραπειες. Τι θα ελεγες για μια "haute cuisine therapy"?

Χθες διαβαζα στο scientific american ενα αρθρο για την αποτελεσματικοτητα της "Talk Therapy"!
Πιαστηκα απο την κουπαστη για να μη πεσω!

Selinios Katroutsos είπε...

Κατα ένα μέρος έχεις δίκιο. Αλλά εν τελεί το κρίσιμο σημείο δεν το αναφέρεις καν. Οτι δηλαδή πέρα από τις οποίες οδηγίες, DSM ή άλλες, η τελική απόφαση κάθε στιγμή για το αν υπάρχει αξιοσημείωτη παθολόγος ή όχι εξαρτάται από τον κάθε ψυχίατρο, όπως για το ανία δοθεί πραζολη για ένα απλό κοιλοπονο από τον αντίστοιχο παθολογο- θεωρώ δηλαδή ότι η προσωπική ευθύνη είναι σημαντικότατο κομμάτι-

osr είπε...

Συνέλευση 800 και πλέον ελληνικών, κυπριακών blogs, ειδησεογραφικά portals και μμεξαπάτησης ελληνικά, κυπριακά και ξένα
http://synelefsi.blogspot.com/

cynical είπε...

καλησπερα Σελινιε,

παντα υπαρχουν καποιοι καλοι ανθρωποι που δεν χρηματιζονται στο σιναφι. Οχι παρα πολλοι ομως. Το δωρακι τους, αλλοι πολυ, αλλοι λιγο, όλο και το τσεπωνουν.

Φυσικα ως "δωρο" εκ μερους των φαρμακευτικων και οχι ως δωροδοκια η οποια στα χαρτια τουλαχιστον τιμωρειται.
Δλδ θελεις να πεις οτι επειδη οι φαρμακευτικες βρισκουν και κανουν, τους δινουμε συγχωροχαρτι και την πεφτουμε σε αυτους που δωροδοκουνται μονο; Ειναι ανισα πολυ ανισα τα μεγεθη.

Στο παραδειγμα που ανεφερα ομως δεν εχουμε να κανουμε με σκετο χρηματισμο ψυχιατρων. Εχουμε να κανουμε με αλλαγη ολοκληρου του καταστατικου χαρτη της ψυχιατρικης, οπου ο καθε ενας μεμονομενος ψυχιατρος δεν εχει καμια συμμετοχη. Ο,τι λεει το βιβλιο αυτο και εφαρμοζει.

μ είπε...

Ο ιατρικός κλάδος είναι ο μόνος επαγγελματικός κλάδος που καθορίζει την προσφορά και τη ζήτηση, ως γνωστόν. Το γεγονός αυτό δικαιολογείται από τη φύση του επαγγέλματος, αλλά δε δικαιολογεί τη χειραγώγηση των γιατρών από τις φαρμακευτικές. Ειδικά στον τομέα της ψυχιατρικής το ζήτημα είναι ακόμα σοβαρότερο, καθώς η σχετική - και τονίζω το σχετική - υποκειμενικότητα που μπορεί να έχει η διάγνωση, αφήνει περιθώρια εκμετάλλευσης. Επιπλέον, η διάγνωση μιας ψυχικής νόσου επηρεάζεται από χρονικά μεταβαλλόμενους κοινωνικούς και πολιτιστικούς παράγοντες.
Πολύ σημαντικό το θέμα αυτό, cynical, εύγε :)

Στέργιος είπε...

Τελικά μέχρι να τελειώσω την ανάγνωση της ανάρτησης, αρρώστησα βαριά! Άρχισα κι εγώ με αυτό που λέει και η Anna G, «βρε μήπως… βρε μπας και… » και κατάληξα στο σίγουρο! Λίγο ακόμη και άντε για το Λυμπέτ (γνωστό στη Θες/νίκη…). Αλλά οι εταιρείες δεν με θέλουν στο Λυμπέτ. Με θέλουν κανονικό - ακανόνιστο, συνεχώς ελλειμματικό για να παίρνω συνεχώς φάρμακα ισορροπίας (πολυτελείας).

Αλλά δεν θα τους κάνω τη χάρη ούτε θα τη πάθω σαν τους Γιαπωνέζους και αντί να πω επειγόντως γιατρό θα πω επείγοντος βουνό! Και τότε κλάαααμα οι κυρίες (φαρμακευτικές). Το συνιστώ σε όλους. Η τρελά τώρα πάει στα βουνά γιατί αποτρελάθηκε με αυτά που της κάνουν στα κοσμικά τρελάδικα!

Είμαι ασθενής!

Θ’ ανέβω και θα τραγουδήσω
στο πιο ψηλότερο βουνό
ν’ ακούγεται στην ερημιά
ο πόνος μου με την πενιά

Mε το βουνό θα γίνω φίλος
και με τα πεύκα συντροφιά
κι όταν θα κλαίω και πονώ
θ’ αναστενάζει το βουνό

Aπάνω στο βουνό θα μείνω
κι από τον κόσμο μακριά
θα κλαίω μόνος, θα πονώ
και θα μ’ ακούει το βουνό

cynical είπε...

Καλημερα Μανο,

οι γιατροι , αλλου λιγο αλλου πολύ ετσι κι αλλιως χειραγωγουνται απο τις εταιριες και ειναι φυσιολογικο μιας και εχει ανατεθει σε αυτες η αποκλειστικη χρηματοδοτηση των συνεδριων και μετεκπαιδευσεων, οπως και της ερευνας. Δλδ τι θα περιμενε κανεις, να δινουν και να μην "παιρνουν" τιποτε σαν ανταλλαγμα; Αυτο ειναι αστειο.

Στην ψυχιατρικη θεωρω οτι τα πραγματα ειναι πιο επικινδυνα γιατι εχουν τη δυνατοτητα να παρεμβαινουν και να αλλοιωνουν την προσωπικοτητα των ανθρωπων με ενα πολυ υπουλο τροπο. Δημιουργουν αναγκαοτητες και εξαρτησεις. Μπορουν να αλλαξουν ενα ολοκληρο λαο και να τον καταστησουν ασθενη και μοιρολατρη.
Μηπως δεν συμβαινει, οταν με την πρωτη δυσκολια καταφευγουν στον τεχνητη αγκαλια της φαρμακευτικης παρηγορίας; Και στο μεγάλο υπνο;

cynical είπε...

Στεργιο, δεν κινδυνευεις εσυ!

Η τρελλα κινδυνευει απο σενα να αποτρελλαθει κι αλλο.

Sophia είπε...

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του φαρμακοποιού μου, αν δεν υπήρχαν τα αντικαταθλιπτικά και τα ψυχοφάρμακα θα το είχε κλείσει το μαγαζί στα μέρη μας, σχεδόν δεν υπάρχει σπίτι που να μην καταναλώνει μια σεβαστή ποσότητα...

Είναι γεγονός, ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σημερινός άνθρωπος σε σχέση με τον εαυτό του και το περιβάλλον και αυξάνονται, και διαφοροποιούνται σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, πράγμα σχετικά λογικό. Η καλλιέργεια όμως αυτών και η αύξηση της σημαντικότητάς τους, νομίζω είναι το απόλυτα κατακριτέο, στο φάσμα του οικονομικού και όχι του ανθρωπιστικού κέρδους.

Είναι γεγονός η ύπαρξη πολλών προβλημάτων των παιδιών μέσα στη σχολική τάξη. Τα περισσότερα από αυτά, αντιμετωπίζονται με ποιοτικό χρόνο ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς τους και ένα ποδήλατο (ή μια μπάλα) να κυλιούνται στα χώματα.

Πάντως, χαλαρά μια πολύ καλή αντικαταθλιπτική και αντιφαρμακοβιομηχανική θεραπεία, είναι το μάζεμα χόρτων... Λέω να το λανσάρω... Όχι τίπτις άλλο, γιατί μου θυμήσατε και τον Λακάν και τον Φρόυντ που έχω φάει στη μάπα (τι τραβάει κανείς για τα μεταφτυχιακά του...)!!
;-Ρ

ippoliti_ippoliti είπε...

Εξαιρετικό cynical κείμενο. Γροθιά στο στομάχι, ειδικά τα τελευταία χρόνια που τα κοινωνικά προβλήματα μεγεθύνονται (αποβιομηχάνιση-ανεργία, πρότυπα ζωής άπιαστα, μεγαλουπόλεις και διάρρηξη κοινωνικών σχέσεων) η αντιδραστική και άρα φυσιλογικότατη κατάθλιψη τείνει να πάρει μορφή πανδημίας. Κι ενώ όντως υπάρχουν ψυχώσεις τέτοιες που αναστέλλουν αν όχι εμποδίζουν το άτομο χωρίς φαρμακευτική αγωγή να λειτουργήσει στον ατομικό και κοινωνικό του χώρο (κι εδώ διαφωνώ με την ακραία θέση που είχε εκφράσει κάποτε ο Λενγκ, ότι δεν νοσεί το άτομο αλλά η οικογένεια υπονοώντας ότι δεν χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή)για κάποιες περιπτώσεις σαφώς η φαρμακευτική αγωγή είναι αναγκαία και επιβεβλημένη για μικρότερο ή μεγαλύτερο διάστημα.
Θέλω επίσης να σημειώσω πέραν του πολιτισμικού και κοινωνικού καθορισμού της ψυχικής ασθένειας και της αντιμετώπισής της αναλόγως της κοινωνικής τάξης του "ασθενούς"
Ψυχίατροι καλά εκπαιδευμένοι, με δυνατότητες αντίληψης των κοινωνικών δεδομένων, με καλές γνώσεις παθολογίας, μη "θερμοκηπιακοί επιστήμονες" γιατί ανθεί φοβερά στις μέρες μας αυτό το νέο είδος των επιστημόνων καλά διαβασμένων να "καταβροχθίζουν" χωρίς καμμία κριτική διάθεση των "κάθε λογής αυθεντιών" είναι μία μικρή ελπίδα.
Καλό σου απόγευμα

philosopher είπε...

cynical, θα ήθελα να θυμίσω αυτό που έλεγε ο Szasz, ότι δηλαδή, στη καθημερινή ζωή εάν ο Jones δεν καταλαβαίνει τι του λέει ο Smith,
o Jones θεωρείται ηλίθιος... αλλά στη ψυχιατρική, αν ο Jones είναι ψυχίατρος και ο Smith είναι ασθενής, κι αν ο Jones δεν καταλαβαίνει τι του λέει ο Smith,
τότε ο Smith θεωρείται τρελός.

Επίκαιρο το θέμα σου λόγω της τελευταίας ταινίας του Σκορτσέζε: "το νησί των καταραμένων"

Μια αμφισβήτηση των διαγνωστικών κριτηρίων της ψυχιατρικής μπορείτε να δείτε εδώ...

http://www.ethics.gr/content.php?id=40

SFILTROS είπε...

Πολύ καλή η ανάρτηση σου cynical.
Πράγματι υπάρχει μια αύξηση στην κατανάλωση των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων και στην χώρα μας και παγκοσμίως. Ακόμα και να θεωρήσω όμως πως υπάρχουν αυξημένα κρούσματα της ασθένειας δεν μπορώ να ξεχάσω κάποιες λεπτομέρειες όπως το ότι στις ΗΠΑ έχουν φτάσει να φαρμακώνουν ακόμα και παιδιά δημοτικού, ενώ θεωρούν ψυχική διαταραχή (η οποία θεραπεύεται με φάρμακα) ακόμα και το νευρικό τρέμουλο του ποδιού! Ανάλογα με το πως ξυπνάω την κάθε μέρα σκέφτομαι και διαφορετικές ερμηνείες του φαινομένου. α) οι φαρμακευτικές εταιρείες φτιάχνουν ασθένειες για να πουλάνε όλο και περισσότερα φάρμακα, β) δεν είναι τυχαίο που τα φάρμακα αυτά είναι "κατασταλτικά", γ)οποιαδήποτε διαφορετική συμπεριφορά εκτός του μέσου όρου είναι "ασθένεια", δ) ο κόσμος είναι τόσο βολεμένος και καλομαθημένος που αντί να σφίξει τα δόντια και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του με ότι συναισθήματα αυτά του προκαλούν προσπαθεί να τα αποφύγει, ε) φυσικά και ο κόσμος νομίζει πως έχει κατάθλιψη αφού βομβαρδίζεται καθημερινά από την τηλεοπτική δικτατορία της ηλιθιότητας και της ψευτοχαριτομενιάς. Φυσικά η λίστα συνεχίζεται...
Το θέμα είναι όμως πως αυτή η μόδα έχει κάνει κακό στους πραγματικά πάσχοντες που χρειάζονται συνδυασμό φαρμακευτικής και συμβουλευτικής αγωγής οι οποίοι δεν αντιμετωπίζονται με την φροντίδα που χρειάζονται, ειδικά αν δεν έχουν αρκετά χρήματα.

cynical είπε...

Σοφια,

ας το παρουμε χαμπαρι η καταθλιψη στις πλειστες των περιπτωσεων ειναι εμβολιμη πρωτα απο τις φαρμακευτικες και μετα απο ενα πλεγμα ψυχιατρων, δημοσιογραφων και δημοσιων πολιτικων

cynical είπε...

Καλημερα Ιππολύτη,

πολλες απο τις αιτιες των ψυχικων ασθενειων εχουν κοινωνικο και πολιτικο υποβαθρο. Η παραγνωριση αυτων των προυποθεσεων απο την ψυχιατρικη και η αναγωγη τους σε καθαρο ιατρικο προβλημα που αφορα μονο τον ασθενη ειναι μια εγκληματικη πραξη η οποια τους καθιστα και συνεργους στο ολο συστημα.

cynical είπε...

Philosopher,

βασει της ασαφειας καθορισμου των κριτηριων ειναι ευκολοτερη η εισαγωγή νεων ασθενειων, περισσοτερο εδω απ' ότι στις ασθενειες του σωματος. Εδω εφευρισκουν και την ασθενεια και το φαρμακο. Πως λεγεται αυτο;

Δημιουργια καινουργιων αγορων!

cynical είπε...

Γεια σου Sfiltros,

εχεις περιγραψει παρα πολυ ευσοχα αυτο που συμβαινει: αποδυναμωση του ανθρωπου απο το να καταπιανεται με τα προβλημτα του, μειωμενη αυτοπεποιθηση, ερμαιο στα χερια των φαρμακοβιομηχανιων, διάδοση και εμπεδωση της κουλτουρας οτι για καθε τι υπαρχει ενα χαπι που θα μας σωσει, αποσιωπηση των κοινωνικων αιτιων των ψυχικων ασθενειων, medicalization δλδ των κοινωνικων και πολιτικων προβληματων...

και αλλα πολλα οπως λες!

Ανώνυμος είπε...

File moy, gia na milas gia "απλή γιαπωνέζικη μελαγχολία" poy kakws metatrepetai se kata8lipsh, mallon den eixes pote soy thn atyxia na noiwseis thn kata8lipsh. Ayto poy leipei ayth th stigmh einai h koinwnikh apenoxopoihsh ths (giati h eswterikh einai o telikos skopos) kai to na zhthsei kapoios eykola boh8eia.
To blog soy einai poly a3iologo kai symfwnw sta peri imperialismoy kai farmakobiomhxaniwn genika, alla pistepse me den exeis dikio sta osa grafeis se ayto to ar8ro.

Ανώνυμος είπε...

O amesws prohgoymenos anwnymos pali:
Blepontas ligo kai anw sxolia, ena ap'ta megalytera la8h poy symbainoyn gyrw ap'th 8erapeia ths kata8lipshs einai to "na dynamwsei o xarakthras soy na to antimetwpiseis". Einai san na les se enan pasxonta apo diabhth "ela ase tis blakeies kai ta farmaka, pare thn apofash na dynamwsei to anosopoihtiko soy systhma na to antimetwpiseis!".
H kata8lipsh einai *kai* *organikh* as8eneia. Opws eipa, dystyxws a8ela soy synebales ligo sth diaiwnish sxetikwn prokatalhpsewn. Elpizw bebaia na apodeixtoyn xrhsima ta sxolia moy.

cynical είπε...

Αγαπητε Ανωνυμε,


νομιζω οτι ειναι εμφανες ιδιαιτερα στα σχολια, και ισως οχι τοσο στο κειμενοότι προσπαθησα να διαχωρισω τις περιπτωσεις της σοβαρης καταθλιψης, αυτης που οντως χρειαζεται φαρμακευτικη αγωγη από την επιδημια της life style "καταθλιψης" που κυκλοφορει σαν ψωμοτυρι. Στην καλλιεργεια αυτης της τελευταιας στοχευουν οι Big Pharma και αυτη βαζω στο στοχαστρο.

Προσπαθησα να μην τα βαλω ολα στο ιδιο τσουβαλι και να απαξιωσω αυτους που οντως υποφερουν. Δεν ηταν παντως αυτη η προθεση μου. Αναγνωριζω τον ψυχικο πονο.

Maria είπε...

thaumasio post.
kai terastio thema.