Μισθοί Δημοσίων Υπαλλήλων

Δημοσιεύω ένα πολύ σημαντικό κείμενο του αγαπητού φίλου N.P.

Στην ιστοσελίδα e-roosters ανέβηκε στις 9 Μαρτίου άρθρο του κ. Ανδριανόπουλου με τον τίτλο «Ποιος πρέπει τελικά να πληρώσει την κρίση;» όπου, εν συντομία, αποσυνδέει την ελληνική κρίση από τη διεθνή, αποδίδοντάς την αποκλειστικά στις διευρυμένες δαπάνες του ελληνικού δημοσίου και κυρίως στη μισθοδοσία στρατιών, (όπως τους αποκαλεί) δημοσίων υπαλλήλων για τους οποίους υπολογίζει, χωρίς όμως, ν' αναφέρει τις πηγές των στοιχείων του, ότι απορροφούν γύρω στα 30 δις ετησίως, δηλαδή στα δέκα χρόνια το 70% των δημοσίων δαπανών.

Το άρθρο αυτό με τα παραπλανητικά στοιχει που δημοσιεύει και με τον τρόπο που τα χειρίζεται, μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει. Τους λόγους τους αναπτύσσω αναλυτικά ευθύς αμέσως.

1) Είναι μεγάλος ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα;

Μεγάλος σε σχέση με τι; Με τις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες του χώρου του κ. Ανδριανόπουλου ή με τις άλλες χώρες τις ΕΕ, ας πούμε; Εμείς νομίζουμε το 2^ο.

Αντίθετα με τον κ. Ανδριανόπουλο ο οποίος δεν αναφέρει πηγές εμείς θα αναφέρουμε. Λοιπόν:

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Yearbook, 2009 της Eurostat, το σύνολο των δημοσίων εσόδων έχουν φτάσει έως στο 41% του ΑΕΠ και το σύνολο των δημοσίων δαπανών έως το 44%, όταν στην ΕΕ των 27 τα αντίστοιχα ποσοστά είναι κατά μέσο όρο 45% και 46% Άρα, παιδιά, η Ελλάδα έχει συγκριτικά μικρότερο δημόσιο τομέα από ότι ευρωπαίοι εταίροι.

2) Ποιο είναι το κόστος της μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων ;

30 δις ετήσια λεει ο κ. Ανδριανόπουλος, αντίθετα ο Ελληνικός προϋπολογισμός για το 2009 αναφέρει 25,5 δις μαζί με τις συντάξεις.

Οι δαπάνες της μισθοδοσίας αποτελούν το 70% των ετησίων εξόδων του κράτους λέει ο κ. Ανδριανόπουλος. Αν έκανε σωστά τους υπολογισμούς θα εύρισκε ότι ακόμη και αν δεχόμαστε το 30 δις, αυτό θα σήμαινε ότι οι συνολικές ετήσιες δημόσιες δαπάνες είναι 42,86 δις. Αντίθετα, για το 2009 οι Πρωτογενείς δαπάνες του δημοσίου είναι 59,03 δις, ενώ μαζί με τα τοκοχρεολύσια φτάνουν τα 100,5 δις, επομένως το ποσοστό των μισθών και συντάξεων επί των συνολικών δαπανών πέφτει από το 70% στο 28% περίπου, ακόμη κι αν δεχτούμε τα 30 δις του κ. Ανδριανόπουλου. Συγκρίνετε τώρα τα 25,5 δις των μισθών και συντάξεων, (ή έστω τα 30 του κ. Ανδριανόπουλου), με τα 41,4 δις που πληρώσαμε το 2009 για τοκοχρεολύσια, και θα δείτε που πάει η μερίδα του λέοντος του κρατικού προϋπολογισμού:

Σε 5 – 6 χρηματοπιστωτικούς καρχαρίες, όχι στους δημοσίους υπαλλήλους κ. Ανδριανόπουλε. Επίσης τα τοκοχρεολύσια το 2009 δεν είναι 20% που αναφέρετε αλλά 41,2% των συνολικών δημοσίων δαπανών.

3) Φοβερό και το εύρημα του κ. Α.Α. με τη σύγκριση 10 ετών μισθοδοσίας δημοσίων υπαλλήλων με το συνολικό χρέος της χώρας. (Αυτό κάνει ο κ. Α.Α. και απ' ότι είδα είναι ένα νούμερο που κυκλοφορεί ευρέως, ότι δλδ οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων αντιπροσωπεύουν τελικά το 70% των δημοσίων δαπανών). Συγκρίνει δλδ ένα μέγεθος – flow (profit & loss) με ένα μέγεθος στατικό (Balance sheet) !!! Εκτός κι αν το «εύλογον» της σύγκρισης προκύπτει από τη "ρεαλιστική" περίπτωση να υπήρχε κράτος χωρίς καθόλου υπαλλήλους !!! Με τέτοια κόλπα και για να δώσουμε έμφαση σε ό,τι θέλουμε θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε 15 ή 25 ή όσων μας χρειάζεται, ετών μισθοδοσίες υπαλλήλων με το ένα ή το άλλο μέγεθος.

Τέλος, θα ήθελα ν' αναφέρω ότι δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος, αντίθετα εργάζομαι εδώ και 22 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα. Φυσικά και δεν είμαι ευχαριστημένος από το κράτος. Θα ήθελα ένα πιο αποτελεσματικό και δίκαιο κράτος. Από αυτό όμως το σημείο μέχρι την παράθεση παραπλανητικών στατιστικών υπάρχει μεγάλη απόσταση. Επίσης δεν αισθάνομαι ότι ο «εχθρός» είναι το κράτος. Αντίθετα είναι το μεγάλο κεφάλαιο (στο οποίο εργάζομαι) που καθόλου δεν παίζει με όρους ανταγωνισμού στην αγορά, παρά βασίζει τα κέρδη του στην αφαίμαξη του δημοσίου, δηλαδή όλων μας...

Σκεφτείτε παρακαλώ έστω και μία μεγάλη εταιρεία που ο μεγαλύτερος πελάτης της να μην είναι το δημόσιο !!!

Y.Γ. Δείτε και το επικαιροποιημένο άρθρο ΕΔΩ