Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

ΔΝΤ: Ανάλυση του Κόστους μιας Χρεοκοπίας, (Είναι πολύ χαμηλό)


Υπάρχει μια αρκετά ενδιαφέρουσα μελέτη από τους Eduardo Borensztein and Ugo Panizza, ερευνητές στη μισθοδοσία του ΔΝΤ, με τίτλο «Τα κόστη χρεοκοπίας ενός κυρίαρχου κράτους», γραμμένη τον Οκτώβριο του 2008 και την οποία μπορείτε να βρείτε ολόκληρη ΕΔΩ.


Μπορεί να την έχετε ακουστά, όπως και κάποια από τα ευρήματά της, αλλά για καλό και για κακό, μιας και τώρα βρισκόμαστε ένα βήμα μπροστά από το συμβάν του κουρέματος, που στην πραγματικότητα συνιστά χρεοκοπία, τακτική, αν δουλέψει το σχέδιο, και όχι άτακτη όπως της Αργεντινής, θεωρώ χρήσιμο να επαναλάβω μερικά από τα κύρια ευρήματά της.


Οι ερευνητές άντλησαν στοιχεία από μια database 83 χωρών που κήρυξαν φαλιμέντο στην περίοδο 1974-2000, τα φόρτωσαν σε ένα μοντέλο, το οποίο δεν θεωρώ σκόπιμο να αναλύσω εδώ, (άλλωστε δίνουν εκτεταμένη βιβλιογραφία για όποιον θα ήθελε να το αμφισβητήσει), και βρήκαν τα ακόλουθα:


  1. κατά μέσο όρο, η χρεοκοπία, από τη στιγμή που συμβεί και εντεύθεν, σχετίζεται με ύφεση ίση με 1.2% ετησίως.
  2. Άλλο μοντέλο, για παράδειγμα ενός κ. Sturzenegger (2005), βρίσκει ότι η μετά τη χρεοκοπία ύφεση κυμαίνεται ανάμεσα στο 0.5% και 2%, οπότε, το 1.2% των κκ Eduardo Borensztein, Ugo Panizza βρίσκεται εντός πλαισίων, και δεν συνιστά αποκύημα μιας κάποιας φαντασίας.
  3. Οι ερευνητές γραφουν ότι «οι επιπτώσεις μιας χρεοκοπίας φαίνεται να είναι βραχυπρόθεσμες. Υπολογίζουν μια μεγάλη επίπτωση τον πρώτο μόνο χρόνο του επεισοδίου, με μια πτώση της ανάπτυξης γύρω στις 2.6 ποσοστιαίες μονάδες.
  4. Παρά ταύτα, εγείρουν αμφιβολίες για το κατά πόσον υπάρχει ευθεία σχέση αιτιότητας ανάμεσα στη χρεοκοπία κράτους και στην ύφεση! Ναι καλά το ακούσατε. Κι αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι οι χρεοκοπίες αποτελούν το τελευταίο επεισόδιο μιας ήδη κακής και προβληματικής οικονομίας, απόρροια οικονομικών κρίσεων και σοκ, ή αποτέλεσμα προηγηθέντων συναλλαγματικών κρίσεων κ.λ.π.
  5. Έτσι, η χαμηλότερη ανάπτυξη, δλδ η αρνητική ανάπτυξη, όπως αρέσκονται να ονομάζουν κατ’ ευφημισμό την ύφεση, μπορεί να μην αποτελεί συνέπεια την ίδιας αυτής καθ’ αυτής της χρεοκοπίας.
  6. Οι άνθρωποι αυτοί δρουν όπως πρέπει να δρα κάθε ερευνητής, ανεξάρτητα του πού εργάζεται, δλδ να μην λαμβάνει τίποτε ως δεδομένο εξ αρχής, αλλά να το διερευνά και να το υποβάλει εις την βάσανον της αντοχής και της τεκμηρίωσης.
  7. Για τη διερεύνηση της αμφιβολίας Νο. 5, στήνουν ένα δεύτερο μοντέλο, όπου διαχωρίζουν την επίπτωση της χρεοκοπίας στην οικονομική ανάπτυξη σε δυο παράγοντες: α) ύφεση λόγω κακής πρότερης οικονομικής κατάστασης και β) ύφεση εξ αιτίας της ίδιας της πράξης της χρεοκοπίας.
  8. Από το διαχωρισμό των αιτίων, βρίσκουν ότι η επίδραση του καθαρού default, χωρίς να ληφθεί υπ ‘όψιν η πρότερη οικονομική κατάσταση, συνεισφέρει μόνο ένα 1% στην επακόλουθη ύφεση. Το υπόλοιπο 1.4% προέρχεται από το παρελθόν.
  9. Τώρα πώς αντιδρούν οι αγορές μετά από μια διακηρυγμένη χρεοκοπία; Λογικά η αντίδραση διαφέρει ανάλογα με το αν η χρεοκοπία συμβαίνει επειδή υπάρχουν αντικειμενικές αιτίες και το κράτος έφτασε στο εδώ και μη παρέκει, ή αν τα κράτη απλά θέλουν να το παίξουν τζαμπαζήδες. Επίσης, σύμφωνα με τους ερευνητές, μεγάλο ρόλο παίζει η διάθεση των αγορών (ναι υπάρχει και αυτό), και το διεθνές περιβάλλον.


  1. Υπάρχει γενική συναίνεση στην επιστημονική κοινότητα ότι η αθέτηση πληρωμών δεν οδηγεί σε μόνιμο αποκλεισμό από τις αγορές. Στην πραγματικότητα, η εμπειρία δείχνει ότι ενώ η πρόσβαση χάνεται όσο διαρκεί η περίοδος της αναδιάρθρωσης-κουρέματος των χρεών, μετά το πέρας των διαπραγματεύσεων, οι αγορές παθαίνουν αμνησία, και δεν παρατηρείται κανείς διαχωρισμός ανάμεσα σε defaulters και non-defaulters. Αρκετές χώρες που χρεοκόπησαν τη δεκαετία του ’80 ήταν σε θέση να αντλήσουν μεγάλες ποσότητες κεφαλαίων τη δεκαετία του '90, ενώ χώρες που χρεοκόπησαν στο τέλος του 1990, μπήκαν στις αγορές αμέσως μετά την αναδιάρθρωση. Δλδ, μέσα σε 4 χρόνια το πολύ.


Πολιτικές επιπτώσεις μιας χρεοκοπίας


Οι πολιτικοί, σύμφωνα με τους ερευνητές, όσο και οι γραφειοκράτες, φαίνεται να θέλουν να αναβάλλουν μια, κατά τα άλλα αναπόφευκτη χρεοκοπία. Στην περίπτωση της Αργεντινής, για παράδειγμα, οι ίδιοι οι τραπεζίτες της Wall Street έπρεπε να δουλέψουν σκληρά για να πείσουν τους πολιτικούς να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για αναδιάρθρωση του χρέους, πράγμα που αρνούνταν να το κάνουν. Γιατί αυτή η απροθυμία; αναρωτιούνται. Μα εξ αιτίας του δικού τους πολιτικού κόστους! Το αποτέλεσμα δε αυτής της ολιγωρίας, για να σώσουν τα δικά τους τομάρια, συνεπάγεται πάντα μεγαλύτερο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.


Συμπεράσματα της έκθεσης


Τα κόστη μιας χρεοκοπία είναι σημαντικά, αλλά βραχυχρόνια. Δηλαδή, οι επιπτώσεις παύουν να είναι ορατές μετά από ΕΝΑ ή ΔΥΟ χρόνια!


Η κακή φήμη μετά τη χρεοκοπία στις χρηματαγορές είναι κιαυτή βραχυπρόθεσμη.


Η χρεοκοπία κάνει κακό στις κυβερνήσεις: λιγοστεύει τρομαχτικά ο χρόνος ημι-ζωής τους!


Μια χρεοκοπία, όταν συμβεί, επειδή δεν γινόταν διαφορετικά, αντιμετωπίζεται με επιείκεια από τις αγορές, πράγμα που σημαίνει ότι πολύ σύντομα μπαίνουν εκ νέου στο παιχνίδι του δανεισμού.


12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

καλησπέρα...άσχετο με το θέμα, ίσως, αλλά μ άρεσε το video ...είναι κι αυτή η βροχή απόψε...cheers~ Mr.Undo.

ange-ta είπε...

πολύ ενδιαφέρον Αρθρο!

Ανώνυμος είπε...

ωραια τα νουμερα πισω απο τις ασφαλεις εδρες των πανεπιστημιων

Τα νουμερα ομως αντιστοιχουν σε αριθμους και σε ανρωπινες ζωες

Ετσι μια χρεωκοπια αντιστοιχει σε κοσμο που πειναει και τρωει απο τα σκουπιδια

Κώστας.Κ είπε...

Η έρευνα στηρίζεται σε στοιχεία πρότερα της κρίσης του 2008. Άλλες εποχές, άλλοι κόσμοι. Πρέπει να καταλάβουμε πως οι συγκρίσεις με την περίοδο της 'ομαλότητας' έχουν ελάχιστη χρησιμότητα σήμερα.

cynical είπε...

Aπορώ, τι διασκεδαστικο βρισκεται στην παρουσα κατασταση και στις μελλοντικες προοπτικες ωστε να παιζετε φουλ αμυνα!

Εγγυησεις δεν υπαρχουν πουθενα. Η μονη εγγυηση ειναι οτι με μια σταση πληρωμων ανακτας την αξιοπρεπεια και την αυτοεκτιμηση, οπως και την πρωτοβουλια

Cris είπε...

Αυτο το μεσσιανικο συμπερασμα περι αξιοπρεπειας και αυτοεκτιμησης απο που βγαινει? Δηλαδη σε τετοιο περιβαλλον πολιτικοοικονομικο το πρωτο που πρεπει να γινει ειναι η σταση πληρωμων και η πτωχευση? Και απο ποιους θα γινει αυτο? Και με ποιους συσχετισμους ελλαδικους κι ευρωπαϊκους? Και στις ελλειψεις που θα παρουσιαστουν πως θα τις αντιμετωπισουμε? Μηπως ο στοχος θα πρεπει ναναι η ανατροπη της κυβερνησης και των πολιτικων της? Και μετα μιλαμε και για στασεις και οτιδηποτε αλλο.

Ανώνυμος είπε...

Cynical, το θέμα της χρεωκοπίας και του έξω ή μεσα στο ευρώ που έχεις φαγωθεί να αναλύεις είναι “red herring”. Η ουσία είναι θα πορευτής με τους ίδιους πολίτες και πολιτικούς? Αν ναι, όσο σωστές και άν είναι οι αναλύσεις σου για χρεωκοπίες και ευρώ θα είναι η ελλάδα χαμένη απο χέρι. Επειδή τα μυαλά των πολιτών δέν αλλάζουν απο τη μία μέρα στην άλλη χρειάζεται το «ζόρι» (ανέχεια και βούρδουλας) να παραμείνει για αρκετά χρόνια. Μονο με διαχείρηση απο τις Βρυξέλες και όχι απο την ελλάδα μπορούμε να δούμε άσπρη μέρα.

cynical είπε...

Κοιταξε, αν ημουν Λαυρεντιαδης, θα παρακαλουσα τις Βρυξελλες να με σωζανε. Αλλα , επειδη δεν ειμαι, αναγκαζομαι λογω Βρυξελλων να σωζω εγω τον Λαυρεντιαδη.

Αυτες ειναι οι Βρυξελλες, και αυτη ειναι η διαφορα μας.

Οσο για τους ντοπιους πολιτικους, τοσοι εξυπνοι ανθρωποι υπαρχουν στη χωρα μας. Ας βρουμε αλλους, που να μας ταιριαζουν...

Ανώνυμος είπε...

Cynical, tο πρόβλημα είναι πώς δεν θα βρείς τους ντόπιους και εξυπνους πολιτικούς! Γιατί οι έλληνες του 2011 δεν ψάχνουν για αυτούς. Ψάχνουν για όποιον θα πεί «λεφτά υπάρχουν» και για όποιον θα πεί πως θα βάλει τους ΔΥ για πάντα στην εφεδρεία και πώς θα αναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο ώστε οι ψηφοφόροι να μήν ξεβολευτούν. Αυτός είναι ο λόγος που χρειάζεται ο βούρδουλας απο τις Βρυξέλες. Σαν λαός δεν είμαστε πλέον απογονοι του Μεγα Αλέξαντρου, αλλα του Καραγκίοζη που γενικώς προσπαθεί να βολευτεί απειλώντας ή γλείφοντας. Το τελευταίο που είπες «ας βρούμε πολιτικούς που να μας ταιριάζουν τι εννοείς»? δεν τους έχουμε ήδη βρεί ?

Ανώνυμος είπε...

Θάθελα κάποια στιγμή να έβλεπα και τις προτάσεις του Κώστα Κ(αλλωνιάτη ?).


Εσείς κ.Κώστα Κ. τι προτείνετε,αν έχετε κάτι να προτείνετε μήπως και ελαφρύνει κάπως η θέση των γνωστών θυμάτων?

Κώστας.Κ είπε...

Η εποχή των πεφωτισμένων έχει παρέλθει προ πολλού. Κανένα μεμονωμένο άτομο, όσο καλή θεωρητική κατάρτιση και αναλυτική θεώρηση και να έχει, δεν μπορεί να προτείνει εναλλακτικό ολοκληρωμένο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Χρειάζεται συλλογική δουλειά ειδικών και μη. Η περιπλοκότητα της σημερινής πραγματικότητας και η εξειδίκευση των εργαζομένων το επιβάλλουν. Όποιος ισχυρίζεται ότι μόνον αυτός κατέχει την 'σωτήρια λύση' πλανάται τραγικά.
Ο ΚΚ έχει καταθέσει ορισμένες προτάσεις κυρίως όσον αφορά τη μεθοδολογική προσέγγιση που κατά τη γνώμη του πρέπει να ακολουθηθεί από το εργατικό κίνημα και την αριστερά για την ενοποίηση των διεκδικήσεων και των αγώνων σε πανευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται μπορεί να τις κατανοήσει διαβάζοντας κατ' επιλογήν τα κείμενα του της τελευταίας διετίας εδώ:
http://youpayyourcrisis.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A1%CE%98%CE%A1%CE%91%20%2F%20%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82
Θά έχει έτσι όλη τη δυνατότητα να κρίνει αν υπάρχουν κατ' αρχήν προτάσεις και κατά πόσον αυτές αντιστοιχούν σε... ένα τσαρλατάνο ή έχουν κάποια αξία.
Το παρόν κείμενο πάντως δεν αποτελεί βάση παράθεσης εναλλακτικών προτάσεων, έτσι δεν είναι κ. Ανώνυμε ;

cynical είπε...

To άλλο εναλλακτικο μοντελο ειναι αυτο που εφαρμοζεται, της εσωτερικης υποτιμησης.

Δηλ η σημερινη οικονομικη πολιτικη βασιζεται σε καποιο αλλο μοντελο που εχει παραχθει απο αλλους ερευνητες του ιδίου ιδρυματος.

Δεν τιθεται θεμα ποιο απο τα δυο ειναι το καλυτερο και το μακρυτερο.

Το κειμενο αυτο απλα θελει να δειξει ότι η πολιτικη και η ιδεολογια ειναι αυτη που καθοριζει το ποιο μοντελο θα εφαρμοστει.

Ολα τ' αλλα ειναι εκ του πονηρου.