Λαοί Ενωμένοι Ενάντια στην Τρόικα: Σύνταγμα 1/6 18.00 μ.μ.

Διεθνής Διαμαρτυρία

H πρωτοβουλία για την Πανευρωπαϊκή Διαμαρτυρία της 1ης Ιουνίου πάρθηκε στη συνάντηση των κινημάτων στην Λισαβόνα.

Η δράση στηρίζεται στην οργάνωση από τα κάτω και στην αυθόρμητη πρωτοβουλία όλων μας.

Οπότε οργανώνεται από όλους εμάς για όλους εμάς.

★ ΛΑΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ

✔ Σάββατο 1/6 στις 18.00 στην Πλατεία Συντάγματος.

✔ Όλη η Ευρώπη μια αγκαλιά !

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια βίαιη επίθεση από το οικονομικό κεφάλαιο, εκπροσωπούμενο από την τρόικα (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και από τις διαδοχικές κυβερνήσεις που εφαρμόζουν πολιτικές εναρμονισμένες με το συμφέρον των οικονομικών αυτών οργανισμών, περιφρονώντας και καταστρέφοντας τον κοινωνικό ιστό.

Γνωρίζουμε ότι αυτή η επίθεση στηρίζεται στον διχασμό των λαών, καθιστώντας τους σκλάβους του χρέους και της λιτότητας. Αυτή η επίθεση απλώνεται σε όλη την Ευρώπη και πρέπει να ηττηθεί από ένα διεθνή αγώνα.

Κάθε ένας από εμάς, σε κάθε χώρα, σε κάθε πόλη, σε κάθε σπίτι, μέσα από τις ιδιαιτερότητες της προσωπικής μας ζωής, αισθάνεται άμεσα τα μέτρα που έχουν παρθεί για να εξολοθρεύσουν τα δικαιώματα που κατακτήθηκαν εδώ και δεκαετίες, τα μέτρα που επιδεινώνουν την ανεργία, μέτρα που ιδιωτικοποιούν κάθε τι που μπορεί να έχει κέρδος και υπονομεύουν την εθνική κυριαρχία των χωρών προπαγανδίζοντας την «εξωτερική βοήθεια» σαν την μόνη τους λύση.

Είναι επείγουσα ανάγκη να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να καταπολεμήσουμε αυτήν την επίθεση.

Το κάλεσμα που ξεκίνησε για μια αποκεντρωμένη διεθνή διαμαρτυρία έχει κυκλοφορήσει μέσα από δεκάδες κινήματα στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ιρλανδία, την Αγγλία, την Σκωτία, την Γερμανία και τη Σλοβενία.

Αρκετοί διεθνείς ακτιβιστές, από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ήταν παρόντες στη συνάντηση που έγινε στις 26 Απριλίου, στην Λισαβόνα, όπου και συζητήθηκε η διεθνής αυτή πρόταση.

Στο τέλος, καταλήξαμε σε μια συμφωνία για να ξεκινήσει μια διεθνής διαμαρτυρία για την επόμενη 1η Ιούνη, με το σύνθημα «Λαοί Ενωμένοι Ενάντια στην Τρόικα".

Αυτή είναι η αρχή μιας αποκεντρωμένης και συμμετοχικής διαδικασίας. Όλοι μας θέλουμε να χτιστεί συλλογικά, ενώνοντας όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις.

Στο εξής, η ημερομηνία 1η Ιουνίου θα εξαπλωθεί σε Ευρωπαϊκή κλίμακα, και καλούμε όλους εσάς να συμμετάσχετε σε αυτήν την διεθνή διαμαρτυρία κατά της τρόικας και της λιτότητας ... για τους λαούς , για όλους τους ανθρώπους οι οποίοι πρέπει επιτέλους να πάρουν τον έλεγχο της ζωής τους στα χέρια τους.

Καλούμε όλους τους πολίτες, με ή χωρίς κόμμα, με ή χωρίς δουλειά, με ή χωρίς ελπίδα, να ενωθούν μαζί μας. Καλούμε όλες τις πολιτικές οργανώσεις, τα κοινωνικά κινήματα, συνδικάτα, κόμματα, συλλογικότητες, άτυπες ομάδες, να ενωθούν μαζί μας.

Καλούμε όλους τους καλλιτέχνες να μας στηρίξουν με την παρουσία τους στην πλατεία!

Καλούμε όλες τις συλλογικότητες να είναι εκεί!

Θέλουμε να συνεχίσουμε να διευρύνουμε τις επαφές μας, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, γιατί γνωρίζουμε ότι μόνο το ποσό της φωνής μας μπορεί να σταματήσει τα νέα κύματα λιτότητας που ετοιμάζονται.

Οι λαοί της Ευρώπης έχουν διαδηλώσει πολλές φορές ότι δεν είναι διαθέσιμοι για περισσότερες θυσίες, στο όνομα ενός μέλλοντος που δεν θα έρθει ποτέ.

Έχει έρθει η ώρα για μια μαζική επίδειξη της ικανότητας αυτών των λαών για τον συντονισμό του αγώνα ενάντια σε αυτές τις πολιτικές.

Από το Βορρά προς το Νότο της Ευρώπης, ας πάρουμε τους δρόμους ενάντια στη λιτότητα!

LIST OF INTERNATIONAL EVENTS:

Athens: https://www.facebook.com/events/159972794172427

Aveiro: https://www.facebook.com/events/374627072658648

Braga: https://www.facebook.com/events/640425115974132
Coimbra: https://www.facebook.com/events/577118495653081
Den Haag: https://www.facebook.com/events/445054518919836
Faro: https://www.facebook.com/events/412738795492184
Frankfurt: https://www.facebook.com/events/491819860871669
Galiza: https://www.facebook.com/events/169180479912272
Guimarães: https://www.facebook.com/events/379976648788354
Lisboa: https://www.facebook.com/events/457869240969459
London: https://www.facebook.com/PeopleUnitedUK
Loulé: https://www.facebook.com/events/186170791535152
Marinha Grande: https://www.facebook.com/events/645399422152589
Paris: https://www.facebook.com/events/304900976308010
Portimão: https://www.facebook.com/events/197534700370116
Porto: https://www.facebook.com/events/154066411432778
Santarém: https://www.facebook.com/events/105681862971138
Setúbal: https://www.facebook.com/events/602770603066509
Spain: https://www.facebook.com/events/602461973098662
Vila Real: https://www.facebook.com/events/587972051235979
Viseu: https://www.facebook.com/events/516829911685809
Wall Street: https://www.facebook.com/events/314432145348912

Ποιος φοροδιαφεύγει πιο πολύ;

Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι όταν μας έσπρωξαν σ’ αυτή την κατρακύλα το επιχείρημα γι αυτή την απόφαση ήταν ότι η Ελλάδα είχε μεγάλο χρέος, διότι είχε μεγάλο έλλειμμα και ότι ο λόγος για το μεγάλο αυτό έλλειμμα, πέραν των δημοσίων υπαλλήλων ήταν και η εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Πόση όμως ήταν αυτή η φοροδιαφυγή, στο όνομα της οποίας κάποιο καιρό πίσω, ολόκληρες διμοιρίες ΜΑΤ έφτασαν στο σημείο να ξεσπιτωθούν, για να συλλάβουν επ’ αυτοφόρω την προσωποποίηση της φοροδιαφυγής, την Υδραία ταβερνιάρισσα, δηλαδή;

Ένα μέτρο προσδιορισμού της φοροδιαφυγής είναι μέσω της υστέρησης των φορολογικών εσόδων ως ποσοστό του ΑΕΠ, από το μέσο όρο της Ευρωζώνης. Με ένα χοντρικό υπολογισμό, η υστέρηση αυτή στη δεκαετία 2000-2009 ήταν κατά μέσο όρο 5.3% του ΑΕΠ. Για ένα μέσο ΑΕΠ περίπου στα 200δις, η μέση ετήσια φοροδιαφυγή στην Ελλάδα ανερχόταν στα 5.3 * 200= 10.6 δις. Για ένα πληθυσμό στα 11εκατ., η κατά κεφαλή φοροδιαφυγή μπορεί να υπολογιστεί χοντρικά στα 1000 ευρώ.

Μόλις χθες πληροφορηθήκαμε ότι στην ΕΕ η φοροδιαφυγή τρέχει με 1 τρις ευρώ. Ο πληθυσμός της ΕΕ είναι στα 500 εκατ. Αν διαιρέσουμε το 1 τρις με τα 500 εκατ., βγαίνει ότι η κατά κεφαλή φοροδιαφυγή εντός της ΕΕ ανέρχεται στα 10¹²/5 10⁸=2000 ευρώ.

Δηλαδή, η φοροδιαφυγή στην ΕΕ είναι κατά μέσο όρο διπλάσια της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα.  

Αλλά ακόμα και να κάνουμε λάθος στην προσέγγιση της φοροδιαφυγής και να είναι στα 19 δις, όπως κάπου το πήρε το μάτι μου, τότε το πολύ-πολύ η κατά κεφαλή φοροδιαφυγή στην Ελλάδα να είναι στα 1700 ευρώ, δηλαδή πάλι μικρότερη απ’ ότι υπολογίζεται στην ΕΕ.

Κι όμως, η Ελλάδα βρέθηκε στο στόχαστρο, απλά γιατί έτσι μπόρεσαν να ενοχοποιήσουν ένα ολόκληρο λαό και να τον τσακίσουν. Αν επρόκειτο να εφαρμοστεί ποτέ κάποιος αντιρατσιστικός νόμος πανευρωπαϊκά, τότε η πρώτη που θα έπρεπε να καταδικαστεί υποδειγματικά θα ήταν η Γερμανία.  

Αλλά, το ευρωπαϊκό σκυλολόι έπεσε για άλλη μια φορά έξω στους υπολογισμούς του. Θεώρησε προφανώς όταν εφαρμόζοντας μια τελική λύση στην Ελλάδα, θα γλίτωνε το ίδιο και δεν θα βρισκόταν σήμερα στη δυσάρεστη θέση να αναγκάζεται τώρα να βάζει χέρι στους προστατευόμενούς του φορολογικούς παραδείσους και να ξεμπροστιάζει πολυπαινεμένες, της νέας οικονομίας, εταιρίες όπως Google, Apple, Vodafone, Starbucks κλπ.

Δεν το ήξεραν οι φωστήρες της οικονομίας τι συμβαίνει με τις ξεχειλωμένες τρύπες του φορολογικού τους συστήματος; Δεν ήξεραν τα έντυπα και οι δημοσιογράφοι που τα επικουρούν, για τον χορό που είχε στηθεί; Φυσικά και ήξεραν. Πολύ καλά μάλιστα, μιας και οι ίδιοι τις είχαν δημιουργήσει.

Αλλά, στην ανάγκη, αποφάσισαν να θυσιάσουν και μερικές, μέχρι να κοπάσει ο θόρυβος και να ξεθυμάνει πρόσκαιρα η οργή. Σε λίγο καιρό, όλα πάλι το ίδιο είναι. Τουλάχιστον, όλο αυτό το διάστημα έχουμε μάθει πολλά. 

Είναι κρίμα, όμως όλη αυτή η γνώση να παραμένει σε ύπνωση και να μην αξιοποιείται.

Ο Άιχμαν στην Αθήνα

Η Χάνα Άρεντ, το ’63, γράφει το βιβλίο «ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ» στο οποίο περιγράφει στιγμές και σκέψεις που της γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της δίκης του, μέρος της οποία παρακολούθησε για κάποιες μέρες ζωντανά. Όπως υποδηλώνει και η υποσημείωση του τίτλου, «Η κοινοτοπία του κακού» ο Άιχμαν εκπλήσσει την Άρεντ διότι δεν αναγνωρίζει στο πρόσωπό του τα χαρακτηριστικά εκείνα τα οποία περιμένει κανείς να συναντήσει σ’ ένα τέρας, που επιβαρύνεται με εκατομμύρια δολοφονίες.

Ο Άιχμαν δεν στέλνει στα στρατόπεδα τους Εβραίους επειδή τους μισεί. «Δεν νοιώθω μίσος για τους Εβραίους» δηλώνει κατά τη διάρκεια της δίκης, «απλώς υπάκουα στις εντολές του Φύρερ, απλώς υπάκουα στο Νόμο, απλώς ήθελα να είμαι καλός στη δουλειά μου».

Η Άρεντ βρίσκει τον Άιχμαν εντελώς φυσιολογικό, ψυχολογικά ισορροπημένο και κοινότοπο και βγάζει το συμπέρασμα ότι δεν υποκρίνεται όταν λέει ότι απλώς θέλει να κάνει καλά τη δουλειά του εκτελώντας πιστά αυτό που υπαγορεύει ο Νόμος, δηλαδή ο Φύρερ. Ο Άιχμαν δεν εκπροσωπεί παρά τον γραφειοκράτη, τον άνθρωπο ενδιάμεσο κρίκο, που έχει το καθήκον να πάρει αυτή τη στοίβα με χαρτιά από το ένα τραπέζι και να τη μεταφέρει στο άλλο, ή να μεταφέρει μια εντολή από το ένα γραφείο στο άλλο.

Η δουλειά του γραφειοκράτη δεν είναι να σκέφτεται και να εκφράζει αμφιβολίες γιαυτό που του έχει ανατεθεί, δεν είναι να προτάσσει την ηθική του συνείδηση, αντιπαραβάλλοντάς την με την ηθική της εντολής, ούτε να προτείνει βελτιώσεις και αντιρρήσεις, παρά να παραλαμβάνει και να εκτελεί τις εντολές, διατηρώντας ακέραιη την αλυσίδα μεταβίβασης από την κεφαλή ίσαμε τον τελευταίο της κρίκο.

Ο Άιχμαν έχει αυτές ακριβώς τις ιδιότητες, και μέχρι το τέλος δεν αισθάνεται ενοχή για τις πράξεις που του αποδίδονται, μιας και δεν θεωρεί ότι τις έκανε. «Εγώ δεν σκότωσα ποτέ μου κανέναν άνθρωπο», ομολογεί. Ο Άιχμαν μπορεί αργότερα να λυπηθεί για τους Εβραίους που εξολοθρεύτηκαν στο Άουσβιτς, αλλά δυσκολεύεται να καταλάβει ότι κι αυτός ο ίδιος συνέβαλλε στο έγκλημα.

Πριν από κάμποσο καιρό, έγραφα για τον «Συναισθηματικό κόσμο της κ. Λαγκάρντ» την περίοδο που εξέφραζε τη συμπόνια της για τα φτωχά παιδιά του Νίγηρα, σε αντιπαράθεση με τα ελληνόπουλα, τα οποία θεωρούσε προνομιούχα και ανάξια να καταστούν λήπτες ευγενών συναισθημάτων. Τότε, είχα εκφράσει την άποψη ότι η κ. Λαγκάρντ αποστασιοποιείται ακούσια και αυθόρμητα, και ότι όντως νοιώθει συμπάθεια για τα φτωχά παιδιά του Νίγηρα, τα οποία γνωρίζει μέσα από τις ιλλουστρασιόν εικόνες του National Geographic, καθ’ ότι αδυνατεί να αναγνωρίσει ότι τα παιδιά αυτά έφτασαν στο σημείο να προκαλούν συμπάθεια, όχι από κάποια φυσική θεομηνία, αλλά από τις πολιτικές του οργανισμού του οποίου προεδρεύει. Αυτό η κ. Λαγκάρντ δεν μπορεί να το δει, όχι γιατί παίζει άμυνα και κρύβεται, αλλά γιατί είναι ανήμπορη να αντιληφθεί και να σκεφτεί τις παράπλευρες συνέπειες πίσω και πέρα από τις εντολές που μεταβιβάζει.

Η κ. Λαγκάρντ, καθώς και όλοι οι όμοιοί της, όπως κι αυτοί που εκπροσωπούν την Τρόικα δεν είναι παρά μια τυπική γραφειοκράτισσα, που μεταφέρει εντολές από τα γραφεία των οικονομικών επιτελείων της στις κατά τόπους κυβερνητικές γραφειοκρατίες. Οι κάθε λογής «μονόδρομοι» δεν είναι παρά η αλυσίδα, ο δίαυλος εντολών που πρέπει να κρατηθεί ανέπαφος σε όλο του το μήκος, χωρίς να σπάσει.

Οι Λαγκάρντ, οι Τόμσεν, οι Μαζούχ, οι Μορς και οι λοιποί τόσο εδώ, όσο κι από όπου αλλού πέρασαν, υπακούουν σε ό,τι έχουν αποδεχτεί σαν αδήριτους και αναπόδραστους οικονομικούς νόμους και διαπράττουν, υπακούοντάς τους, μαζικά εγκλήματα για τα οποία ουδέποτε ένοιωσαν ή νοιώθουν υπεύθυνοι και ένοχοι. Προσπαθούν, απλά, να κάνουν τη δουλειά που τους ανατέθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να διατηρήσουν τη θέση τους, τα προνόμιά τους, ίσως και για να πάρουν προαγωγή.    

Όπως κι ο Άιχμαν τελικά…

ΥΓ. Η ταινία είναι της Μαργκερίτ φον Τρόττα και παίζεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα

Το Ελληνικό "Success Story"

Τον τελευταίο καιρό τρίβουμε τα μάτια μας και δεν πιστεύουμε σ’ αυτό που βλέπουμε, τεντώνουμε τ’ αυτιά μας και παραμένουμε καχύποπτοι σ’ αυτό που ακούμε.

Είναι δυνατόν;, αναρωτιόμαστε. Κοιτάζουμε τα στοιχεία, γυρίζουμε 180 μοίρες τα χαρτιά με τα διαγράμματα, μπας και τα κρατάμε ανάποδα και δεν τα καταλαβαίνουμε, αλλά όχι. Δεν μας γελούνε ούτε τα μάτια, ούτε και το μυαλό. Οι καμπύλες δεν έχουνε ξεκουνηθεί από την πορεία τους πέντε-έξι χρόνια τώρα. Συνεχίζουν ανενόχλητες άλλες να ανεβαίνουν, άλλες να κατεβαίνουν κατά πως κάνανε όλο τον κακόχρονο καιρό. Η καμπύλη της ανεργίας τραβάει την ανηφόρα προς το συν άπειρο. Η καμπύλη του χρέους και των ελλειμμάτων τραβάει την κατηφόρα, προς το μείον άπειρο. Ως συνήθως.

Κι όμως, σε πείσμα των δεικτών και των στοιχείων γίναμε στα ξαφνικά «Success Story». Οι εκθέσεις των αφεντάδων μας μόνο μέλι που δεν στάζουν. Εκεί που εμείς βλέπουμε τη σταύρωση, αυτοί βλέπουν την ανάσταση. Ακόμα και του Σόιμπλε μισοχάραξε το χείλι, αφήνοντας να του ξεφύγει ένα συλλεκτικό χαμόγελο. Το χρηματιστήριο κάνει τρελές κούρσες και οι θέσεις στα αεροπλάνα είναι κλεισμένες από επενδυτές με βαλίτσες γεμάτες δολάρια, γουάν, ρούβλια για να ψωνίσουν χοντρά.

Προς τι όλα αυτά λοιπόν; Μα δεν το μάθατε, ήρθε η Ανάπτυξη! Μα πώς; Αλλιώς μας είχαν δασκαλέψει τόσο καιρό. Τεντώστε απ’ εδώ, μας διέταζαν, κοντύνετε απ’ εκεί, κόψτε απ’ εδώ, αραιώστε απ’ εκεί, μέχρι να έρθουν οι δείκτες στα ίσια τους, μέχρι να ξυπνήσει η νεράιδα της εμπιστοσύνης και να σας γλυκοφιλήσει. Εμείς τα κάναμε τα μαθήματά μας, και με το παραπάνω, παρ’ ότι οι δάσκαλοι κάποια στιγμή, πολύ αργά και λίγο πριν από τις εξετάσεις, τόλμησαν να ψελλίσουν ότι οι οδηγίες που είχαν δώσει και τα προβλήματα που έπρεπε να λύσουμε είχαν λάθος εκφώνηση.

Πώς έγινε λοιπόν και ξύπνησε η καλή νεράιδα; Είναι σαν να έχεις, ας πούμε, στην τάξη ένα μαθητή επιμελή, που διαβάζει, γράφει, κοπιάζει, ιδρώνει, ξενυχτάει, που στο τέλος δίνει κόλλα όλο λάθη, κι εκεί που περιμένει ο δύσμοιρος να τον κόψεις και να τον στείλεις στο χωράφι, εσύ τον παίρνεις παράμερα και τον περνάς με δέκα.     

Κι αν αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στα σχολεία, γίνονται όμως στην οικονομία. Γιατί τι είναι η οικονομία; Μην είναι οι κάμποι των στατιστικών και τα βουνά των αριθμών; Μπούρδες. Τίποτε απ’ όλα αυτά. Είναι η απέραντη θάλασσα του απρόσμενου, του ευμετάβλητου και του αψυχολόγητου. Εκεί που λικνίζεται κι αποκοιμιέται, εκεί παίρνει φωτιά και ανανταριάζει. Από το τίποτα. Από ένα αγέρι που ξέφυγε απ’ τον ασκό και που στο δρόμο φούντωσε, αγρίεψε και έγινε τυφώνας. Χωρίς λόγο. Ίσως, από μια πεταλούδα κάπου μακριά που ίσως νευρίασε λιγάκι παραπάνω και πετάρισε λιγάκι πιο έντονα. Κι εκεί που ανανταριάζει, εκεί πάλι καλμάρει κι αποκοιμιέται. Ίσως, επειδή η πεταλούδα στο «εκεί κάπου μακριά» απόκαμε και δίπλωσε τα φτερά.   

Όπως μπήκαμε σ’ αυτή την περιπέτεια από ένα τίποτα, από ένα δημόσιο ξεμπρόστιασμα της χώρας μας από δυο ηλίθια και ανόητα, κατ’ άλλους μίσθαρνα, δίποδα, κι από μια αγέλη που το ‘βαλε στα πόδια από πανικό, έτσι και τώρα θα βγούμε επειδή ο Σόιμπλε έσκασε ένα χαμόγελο, επειδή η Λαγκάρντ γύρισε ανάποδα το χαρτί και διάβασε αλλιώς τους αριθμούς της Ελλάδας, επειδή το κόμμα του Ολλάντ είπε στους Γερμανούς να πάνε να γαμηθούν, επειδή ο Ολλάντ τανύστηκε από τον ύπνο της παράδοσης, επειδή ο Ομπάμα τα «πήρε» με τους Γερμανούς, κι επειδή τελικά, η ύφεση άρχισε να γλείφει και τα πορτοπαράθυρα του Βερολίνου.

Κι έτσι κάνοντας τα πικρά, γλυκά φτιάξαν’ και το κλίμα για την Ελλάδα. Καθώς και την αγέλη που καβάλησε το κύμα στη φουσκοθαλασσιά και ξεβράστηκε στο ΧΑΑ. Και έτσι μάς χτύπησε την πόρτα η Ανάπτυξη. Από το τίποτα. Από ένα «κλίμα» που δεν πήγαινε άλλο και που έπρεπε να φτιαχτεί σε πείσμα των αριθμών και των τεχνοκρατών. Κάποιων ολίγων έστω που νόμιζαν ότι με το να φτιάχνουνε σωστά τους αλγόριθμους και τα excel μπορούν και να χαράζουν επιτελικά σχέδια και να καπετανεύουν ολόκληρα καράβια.

Το Ελληνικό «Success Story» θα φτιαχτεί επειδή κάποιοι εκεί έξω αποφάσισαν ότι πρέπει να φτιαχτεί. Με σαλπίσματα θριάμβου και τρομπάρισμα της θετικής σκέψης και της ψυχολογίας. Και φυσικά αφού πρώτα τσίμπησαν απ’ εδώ τα λάφυρα της υποταγής και της παράδοσης, το σπάσιμο των ταμπού, λίγο αίμα, κάποιες πενταροδεκάρες από το ξεπούλημα και κάποιο γλείψιμο στα γερασμένα τους οπίσθια, που μπορεί να το ένοιωσαν ως και αισθησιακό…

Οι Εξαγωγές της Γερμανίας

Αν πρόκειται κάτι να αλλάξει στην πορεία της Ευρωζώνης, είναι όταν συμβούν μόνο δυο πράγματα:

1)      να αρχίζει να αυξάνει η ανεργία στην Γερμανία και

2)      να αρχίσουν να πέφτουν οι εξαγωγές της.

Για το πρώτο δεν έχουμε ακόμα πολλές ελπίδες, όσο διευρύνεται ο στρατός των min-jobbers και όσο η Μέρκελ επιβάλει κοινωνικό dumping.

Επίσης, δυο είναι τα ερωτήματα που κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα.

1)      Το πού στο διάολο χρωστάνε όλα τα κράτη, αφού όλα είναι υπερχρεωμένα και

2)      Το πώς στο διάολο γίνεται και ο όγκος των Γερμανικών εξαγωγών δεν μειώνεται, μιας και πολύ μεγάλα κομμάτια της ΕΕ και της ΕΖ έχουν βουτήξει στη λιτότητα και εξ αυτής έχουν μειώσει τη ζήτηση και την κατανάλωση.

 Με το δεύτερο, δηλαδή με την πορεία των εξαγωγών της θα ασχοληθούμε στο παρόν σημείωμα.

Η εικόνα που έχουμε για το 2012 είναι ότι

Το 69% των εξαγωγών της κατευθύνεται στην Ευρώπη

Το 59% πάει στην ΕΕ

Το 53% πάει στην ΕΖ

Το 16% πάει στην Ασία

Το 12% πάει στην Αμερική

Το 2% πάει στην Αφρική

Το δε εμπορικό ισοζύγιο της Γερμανίας με τις περιοχές αυτές είναι θετικό, εκτός από Αφρική και Ασία, όπου είναι αρνητικό.

Α. Ας δούμε κατ’ αρχάς ποιοι είναι οι κυριότεροι εξαγωγικοί προορισμοί της Γερμανίας.

Για το 2012 και κατά σειρά ύψους εξαγωγών σε $US έχουμε τους δεκαπέντε πρώτους ως εξής:

1. Γαλλία
2. ΗΠΑ
3. ΗΒ
4. Ολλανδία
5. Κίνα
6. Αυστρία
7. Ιταλία
8. Ελβετία
9. Βέλγιο
10. Πολωνία
11. Ρωσία
12. Τσεχία
13. Ισπανία
14. Σουηδία
15. Τουρκία

Από αυτούς στην Ευρωζώνη ανήκουν μόνο οι ΕΞΙ. 

Β. Ας εξετάσουμε μετά, τις κυριότερες χώρες από τις οποίες εισάγει. Αυτές είναι

1. Ολλανδία
2. Κίνα
3. Γαλλία
4. ΗΠΑ
5. Ιταλία
6. ΗΒ
7. Ρωσία
8. Βέλγιο
9. Ελβετία
10. Αυστρία
11. Πολωνία
12. Τσεχία
13. Νορβηγία
14. Ισπανία
15. Ιαπωνία

Από τις χώρες αυτές, μόνο οι ΕΞΙ ανήκουν στην Ευρωζώνη. Το γεγονός αυτό, καθώς και το ότι από τους κυριότερους 15 εξαγωγικούς προορισμούς επίσης, μόνο οι ΕΞΙ ανήκουν στην ΕΖ, μας κάνει να υποθέσουμε ότι η Γερμανία άπαξ και φύγει από το ευρώ και υιοθετήσει ένα σκληρότερο μάρκο θα την έχει σίγουρα  δύσκολα.

Γ. Και ας δούμε στο τέλος τις χώρες με τις οποίες έχει κατά σειρά τα μεγαλύτερα εμπορικά ελλείμματα

1. Νορβηγία (-17.7 δις δολ.)
2. Ολλανδία (-15.6 δις)
3. Κίνα (-10.7 δις)
4. Ιρλανδία (-5.3 δις)
5. Λιβύη (-4.8 δις)
6. Ιαπωνία (-4.7 δις)
7. Ρωσία (-4.4 δις)
8. Νιγηρία (-4.4 δις)
9. Βιετνάμ (-3.2 δις)
10. Μπαγκλαντές (-2.7 δις)

Αυτό που συμπεραίνουμε από το (Γ) είναι ότι η Γερμανία έχει εμπορικό έλλειμμα με τον 4^ο, 5^ο και 11^ο πιο σπουδαίο εξαγωγικό της προορισμό, δηλαδή με Ολλανδία, Κίνα και Ρωσία. Αν κάποιοι θεωρούν ότι αν η Γερμανία φύγει από το ευρώ θα μπορεί να επιβιώσει από τις εξαγωγές στην Κίνα και Ρωσία, ας το ξεχάσουν. Και με τις δυο έχει σημαντικά εμπορικά ελλείμματα.

Δ. Πόσο έχει επηρεαστεί το εμπόριό της με την κρίση;

Αυτό φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα, το οποίο απεικονίζει τη μεταβολή στο χρόνο που έχει το ποσοστό των συνολικών συναλλαγών της Γερμανίας μέσα στην ΕΕ. Παρατηρούμε ότι αυτό μειώνεται με το χρόνο, τόσο ως προς τις εισαγωγές, όσο και ως προς τις εξαγωγές. Αντιθέτως αυξάνεται προς την Αφρική και Αμερική, αλλά το μερίδιο που έχουν οι περιοχές αυτές στις εξαγωγές της είναι ακόμα μικρό. Όπως είδαμε στο (Α) δέχονται το 2% και το 12% των γερμανικών εξαγωγών αντιστοίχως.

 

Από το επόμενο διάγραμμα φαίνεται επίσης η μείωση του μεριδίου της Γερμανίας στο παγκόσμιο εξαγωγικό εμπόριο. Από το 11% το 1991, έχει πέσει στο 8% το 2011. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι το μερίδιο που χάνουν οι Γερμανία, Αμερική, Βρετανία, ΕΖ κλπ χώρες το καταλαμβάνει εξ’ ολοκλήρου η Κίνα και δειλά-δειλά η Ινδία, η οποία και πλησιάζει το μερίδιο της Βρετανίας.

Αν θελήσουμε να εξετάσουμε πόσο έχει επηρεαστεί ο όγκος των εξαγωγών της στους κυριότερους προορισμούς της τα τελευταία λίγα χρόνια, τότε παίρνουμε το επόμενο διάγραμμα. 

Από αριστερά προς τα δεξιά συναντάμε κατά σειρά τις χώρες Γαλλία, ΗΠΑ, ΗΒ, Ολλανδία, Κίνα, Αυστρία, Ιταλία, Ελβετία, Βέλγιο, Πολωνία, Ρωσία και Ισπανία. Κάθε group στηλών αντιστοιχεί και σε μια χώρα. Οι στήλες σε κάθε group αντιστοιχούν σε διαφορετική χρονιά, από το 2007 ως το 2012. Η κίτρινη στήλη αντιστοιχεί για παράδειγμα στο 2012.

Όντως για το 2012, παρατηρούμε μείωση των Γερμανικών εξαγωγών προς τις Γαλλία, Ολλανδία, Κίνα, Αυστρία, Ιταλία, Ελβετία, Βέλγιο,  Πολωνία, Ρωσία και Ισπανία, όπως λογικά πρέπει να συμβαίνει. Η μόνη χώρα προς την οποία αύξησε τις εξαγωγές της είναι οι ΗΠΑ. Με το ΗΒ η κατάσταση παρέμεινε η ίδια όπως και το 2011.

Διάγραμμα από: http://www.trademap.org/tradestat/Country_SelProductCountry_TS.aspx

(κλικ για μεγέθυνση)

Αφού το φτιάξαμε για τη Γερμανία, είπαμε να το κάνουμε και για την Ελλάδα. Σύμφωνα με το διάγραμμα αυτό, ο πιο σημαντικός εξαγωγικός προορισμός προϊόντων της Ελλάδας είναι η Τουρκία, προς την οποία μάλιστα το 2012 αυξήσαμε με τεράστια διαφορά τις εξαγωγές μας, απ' ότι την προηγούμενη χρονιά. Η απορία μου είναι τι πουλήσαμε πέρσι και πρόπερσι σε τόσες μεγάλες ποσότητες.

Επόμενος προορισμός είναι η Ιταλία, μετά η Γερμανία, η Βουλγαρία, η Κύπρος, οι ΗΠΑ, ΗΒ, ΠΓΔΜ και Λιβύη. Προς τις δυο τελευταίες αυξήσαμε τις εξαγωγές, (για τη Λιβύη υποψιάζομαι ότι πρόκειται για τους τραυματίες που περιθάλψαμε πέρσι), το ίδιο και προς τη Βουλγαρία, ενώ οι εξαγωγές ελαττώθηκαν προς την Ιταλία, Γερμανία,  Κύπρο, ΗΠΑ και ΗΒ.  

(κλικ για μεγέθυνση)

Αλλαγή σκηνικού στην Ισλανδία

Η Ισλανδία είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα, αν και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ευρωζώνης, η οποία χειρίστηκε την οικονομική κρίση του 2008 με το δικό της, διαφορετικό, και εν τέλει περισσότερο επιτυχημένο τρόπο. Εν συντομία, αντί να υποστεί τις συνέπειες ενός κολοσσιαίου δανεισμού όπως έκανε η Ιρλανδία και η Ελλάδα, άφησε τις τέσσερις μεγαλύτερες ιδιωτικές της τράπεζες να καταρρεύσουν, τις κρατικοποίησε για ένα διάστημα μέχρι να τις ξαναπουλήσει σε ιδιώτες, και μετά από δυο επιτυχημένα δημοψηφίσματα αρνήθηκε να εγγυηθεί τα δάνεια των τραπεζών και τις καταθέσεις των αλλοδαπών καταθετών. Η κίνηση αυτή γλύτωσε τους πολίτες από ένα βάρος ίσο με εννιά φορές το ισλανδικό ΑΕΠ (τόσα ήταν τα χρέη των τραπεζών) και από περίπου 4 δις ευρώ, που ήταν συνολικά το κούρεμα των κατά κύριο λόγο Βρετανών και Ολλανδών καταθετών. Επιπλέον έφτιαξε καινούργιο Σύνταγμα με τη συμμετοχή όλων των πολιτών και έστειλε τον προηγούμενο Πρωθυπουργό και αρκετούς τραπεζίτες να λογοδοτήσουν στα δικαστήρια, άσχετο αν στο τέλος ξέφυγαν με κατηγορίες για δευτερεύοντα ζητήματα.

Η κατάρρευση των τραπεζών, κυριολεκτικά μέσα σε μια βδομάδα, προκάλεσε την κατάρρευση του νομίσματος, φούντωσε τον πληθωρισμό και εκτόξευσε την ανεργία στο 10% από περίπου 2% που ήταν πριν το 2008, αναγκάζοντας την τότε κυβέρνηση να στραφεί για δανεικά στο ΔΝΤ με $2.1 δις δολάρια και τις σκανδιναβικές χώρες, με άλλα $2.4 δις.

Η κεντροαριστερή κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές της 25^ης Απριλίου του 2009 κατόρθωσε να υποστρέψει την κατάσταση, υιοθετώντας σύντομα κεϋνσιανές πολιτικές, όπως αυστηρά περιοριστικά μέτρα στην κίνηση των κεφαλαίων, μέτρο το οποίο βρίσκεται ακόμα σε ισχύ, και υποτίμηση της ισλανδικής κορώνας κατά 50% περίπου. Πέντε χρόνια μετά η ισλανδική κορώνα εξακολουθεί να είναι υποτιμημένη κατά 25%-35%. Τα αποτελέσματα φάνηκαν γρήγορα και ήταν αρκετά ενθαρρυντικά. Η ανεργία υποχώρησε σταδιακά στο 5.5% όπου βρίσκεται σήμερα, η οικονομία άρχισε ήδη από το 2011 να κινείται ανοδικά με ρυθμούς της τάξης του 2%-3%, το έλλειμμα κατέβηκε από το 10% το 2009-2010 στο 3.4% το 2012, οι εξαγωγές άρχισαν να αυξάνουν, ενώ από τις αρχές του 2012 η Ισλανδία ήταν πίσω ξανά στις αγορές. Όσο για τα εξωτερικά χρέη αυτά πληρώνονταν στην ώρα τους και κάποιες φορές, μάλιστα, πριν απ’ αυτήν.

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι όλα έβαιναν καλώς στο τολμηρό αυτό νησί. Το ότι δεν ήταν έτσι ακριβώς φάνηκε στις προχθεσινές εκλογές της 27^ης Απριλίου, όπου οι ψηφοφόροι καταπόντισαν τον κυβερνητικό συνασπισμό των σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι έχασαν τις 11 από τις 20 έδρες, και ξανάφεραν πίσω με υψηλά ποσοστά τον προηγούμενο κεντρο-δεξιό συνασπισμό, δηλαδή, το κόμμα της Ανεξαρτησίας και το Προοδευτικό κόμμα με 19 έδρες έκαστο, αυτόν ακριβώς που τους είχε φέρει σ’ αυτή την κατάντια. Ήταν από αχαριστία και αγνωμοσύνη προς την κυβέρνηση; Όχι ακριβώς.

Μπορεί οι δείκτες της χώρα να είχαν πάρει την ανιούσα, δε συνέβη όμως το ίδιο και με τους κατοίκους, οι οποίοι όλο αυτό το διάστημα είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται ως και το μισό, (19% από το 2007 σε ισλανδικές κορώνες, και 50% σε δολάρια), τις τιμές των εισαγόμενων κυρίως προϊόντων λόγω υποτίμησης της κορώνας και του πληθωρισμού να αυξάνονται αναλόγως, τους φόρους να πολλαπλασιάζονται, (ως και 100 καινούργιοι φόροι επιβλήθηκαν), τις κοινωνικές δαπάνες να μειώνονται, (προαπαιτούμενα του ΔΝΤ λόγω του δανείου), και τις δόσεις των δανείων τους, κατά κύριο λόγο οικιστικών, να εκτοξεύονται, οδηγώντας ως και το 40% των νοικοκυριών σε αδυναμία πληρωμών. Ο λόγος είναι ότι οι περισσότεροι Ισλανδοί είχαν δανειστεί είτε σε ξένο νόμισμα, είτε με επιτόκια συνδεδεμένα με τον πληθωρισμό, επιλογές που αποδείχτηκαν μοιραίες μιας και ο πληθωρισμός ανέβαινε και η κορώνα σε σχέση με τα ξένα νομίσματα έχανε την αξία της σε σημαντικό βαθμό.

Τα δυο κεντρο-δεξιά κόμματα, που τελικά επικράτησαν, κατέβηκαν στις εκλογές με αρκετές υποσχέσεις και με δώρα ιδιαίτερα ελκυστικά, όπως τερματισμό των περιορισμών στην κίνηση των κεφαλαίων, μείωση των φόρων, αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, διαγραφή του 20% των οικιστικών δανείων, περισσότερες επενδύσεις από το εξωτερικό και προώθηση της ανάπτυξης και της απασχόλησης.

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Μέρος της εκλογικής τους επιτυχίας σίγουρα αποδίδεται και στον ισχυρό ευρωσκεπτικισμό τους, ο οποίος ήρθε και συντονίστηκε με τις διαθέσεις και της πλειοψηφίας των Ισλανδών, οι οποίοι σε ποσοστό 75% δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν να συσφίξουν περαιτέρω τις σχέσεις τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως προσπάθησε να κάνει η προηγούμενη κυβέρνηση, όταν ξεκίνησε το 2009 τις ενταξιακές συνομιλίες. Ειδικά για το Προοδευτικό κόμμα, η εκλογική του εκτόξευση, από τις 9 στις 19 έδρες, οφείλεται στη σθεναρή στάση που κράτησε στα δικαστήρια όταν εναντιώθηκε στην αποζημίωση των ξένων καταθετών της Icesave, σε αντίθεση με την απερχόμενη κυβέρνηση που είχε φανεί διατεθειμένη να διαπραγματευθεί και να υπαναχωρήσει.

Οutsider των εκλογών αποδείχτηκε το κόμμα των πειρατών το οποίο ξεπέρασε το όριο του 5% και από τη νέα σύνοδο θα εκπροσωπείται στη βουλή με 3 νέους βουλευτές.

Η ελεεινή συμμορία της "Ευρωζώνης των εκβιασμών"

Η Κύπρος σήμερα με μια μόνο ψήφο διαφορά, καθ' ότι η ψήφος του προέδρου της βουλής Γιαννάκη Ομήρου (ΕΔΕΚ), ο οποίος ψήφισε κατά, σε περίπτωση ισοψηφίας προσμετράται ως δυο, έχωσε το κεφάλι της στο λάκκο με τα φίδια, πράξη για την οποία σύντομα θα μετανοιώσει. Ευτυχώς, οι συσχετισμοί στο κοινοβούλιο είναι τόσο εύθραυστοι, που μια μεταγενέστερη ψηφοφορία από τις πολλές που θα έρθουν, ελπίζουμε ότι θα καταφέρει να ανατρέψει τη σημερινή απόφαση.

Αξίζει, όμως να θυμηθούμε πώς, μετά τις κωλυσιεργίες του Χριστόφια, επιταχύνθηκε η επιβολή του μνημονίου στην Κύπρο, με όρους μάλιστα πρωτόφαντους, ( bail-in), σε σύγκριση  με τους προγενέστερους χειρισμούς της ευρωζώνης, ( bail-out), στις υπόλοιπες χώρες του Νότου. Κεντρικό και ιδιαίτερα βρώμικο ρόλο στην υπόθεση αυτή έπαιξε το γερμανικό περιοδικό Spiegel το οποίο ήταν και το πρώτο που ανακίνησε θέμα ρωσικού μαύρου χρήματος σε μαι σειρά δημοσιευμάτων του, από το φθινόπωρο της προηγούμενης χρονιάς. Λέγεται, πως την ιστορία των ρώσων ολιγαρχών ανακίνησε ο γελοίος αρχηγός της αντιπολίτευσης, Στάινμπρικ, θέλοντας να κάνει το κομμάτι του στους Γερμανούς ψηφοφόρους εν όψει των εκλογών. 

Ο επιθετικός προσδιορισμός "γελοίος" δεν δίνεται τυχαία, αλλά προκύπτει από μια σειρά δηλώσεών του αμέσως μετά την εκλογή του ως προέδρου του SPD, οι οποίες είχαν ηχήσει άσχημα ακόμα και εντός των γραμμών του δικού του κόμματος. Για παράδειγμα, από τη μια είχε σπεύσει τότε να αποδώσει τη δημοφιλία της Μέρκελ στο φύλο της, ενώ από την άλλη είχε εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για τις χαμηλές απολαβές του καγκελαρίου, τη στιγμή που ο ίδιος είναι εκατομμυριούχος, πουλώντας, αλά ΓΑΠ, δεξιά κι αριστερά, κι  ενώπιον ηλιθίων ακροατηρίων τις σοφίες του για τις οποίες πληρώνεται αδρά.

Επανερχόμενοι στο Spiegel, βλέποντας το περιοδικό ότι οι νύξεις του περί βρώμικου χρήματος δεν έφερναν το επιθυμητό αποτέλεσμα, ώστε οι Κύπριοι να τρέξουν να παραδοθούν αμαχητί, χόντρυνε το παιχνίδι, βγάζοντας στην επιφάνεια αμφιβόλου προέλευσης μαρτυρίες Γερμανών πρακτόρων για του λόγου το αληθές. Δείτε για παράδειγμα το δημοσίευμα "German intelligence report warns cyprus not combating money laundering". Δεν πέρασε πολύς καιρός και τα πράγματα, μέσα από ένα κρεσέντο μαφιόζικων εκβιασμών, πήραν το δρόμο τους με το σημερινό αποτέλεσμα.

Σήμερα, 30-4-2013, και αφού το Μνημόνιο και η Δανειακή Σύμβαση πέρασαν πια απ' τη βουλή, διαβάζουμε στον "Φιλελεύθερο" της Κύπρου τα εξής: 

Επιβεβαιώνουν τις κυπριακές Αρχές, Moneyval και Deloitte. Καθαρή η Κύπρος από ξέπλυμα χρήματος

Λευκωσία: Εκπληρώθηκαν οι όροι για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, διαβεβαίωσε ο υπουργός Οικονομικών τονίζοντας ότι έχουν ολοκληρωθεί οι έρευνες της Moneyval και της Deloitte και έχουν ήδη σταλεί τα πρώτα προκαταρκτικά αποτελέσματα. Όπως λέχθηκε ενώπιον της κοινής συνεδρίας των Επιτροπών Οικονομικών και Εξωτερικών της Βουλής, δεν επιβεβαιώνονται οι ισχυρισμοί και οι επιθέσεις κατά της Κύπρου περί ξεπλύματος χρήματος, σύμφωνα με την προκαταρτική έκθεση Moneyval και Deloitte.

Συγκεκριμένα ο κ. Γεωργιάδης υπογράμμισε ότι τα αποτελέσματα για την Κύπρο είναι πολύ καλύτερα από ό,τι ίσως κάποιοι εκτός Κύπρου θα ήθελαν να παρουσιάζουν.  Πρόσθεσε πως πριν την εκταμίευση της πρώτης δόσης θα ετοιμαστεί το πλήρες πόρισμα και θα δοθεί στην Τρόικα. Η Κύπρος, τόνισε, είναι δεσμευμένη και ταυτόχρονα είναι και πολιτική της Κυβέρνησης, άσχετα με το αποτέλεσμα των ερευνών, όποιο κενό εντοπίζεται να διορθώνεται. Υπέδειξε, επίσης, ότι «θέλουμε να το καταπολεμήσουμε και να κλείσουμε και το τελευταίο παραθυράκι σε αυτό το ζήτημα», προσθέτοντας ότι «εκείνη η υπόθεση είχε στηθεί με τις υπερβολές»

Πάμε τώρα παρακάτω, στη Σλοβενία. 

Τα όργανα άρχισαν να χτυπούν για τη Σλοβενία την ίδια εποχή που η Κύπρος σερνόταν ατιμασμένη από Eurogroup σε Eurogroup, έχοντας ως στόχο να βάλουν στο χέρι και τις δικές της καταθέσεις. Η Πρωθυπουργός Alenka Bratusek αρνείται σθεναρά ότι η χώρα της έχει πρόβλημα καταβάλλοντας απεγνωσμένες προσπάθειες να κρατήσει μακριά τους εισβολείς. Όχι πλέον. Το ρόλο του Spiegel στην περίπτωση αυτή τον έπαιξε τώρα η Moody's η οποία μόλις σήμερα ανακοίνωσε την υποβάθμιση της χώρας σε "σκουπίδι". Αν δεν συμμορφωθεί θα ακολουθήσει οσονούπω και η S&P, κι αν χρειαστεί και η Fitch.

Για ακόμα μια φορά, λοιπόν, ζωντανά και μπροστά στα μάτια μας παρακολουθούμε την εξέλιξη ενός ακόμα εκβιασμού. Προσέξτε όμως ότι ο εκβιασμός αυτός στρέφεται μόνο προς τις πλέον αδύναμες και μικροσκοπικές χώρες, σε αντίθεση με τη συμπεριφορά του Βερολίνου προς τις μεγαλύτερες Ιταλία και Ισπανία όπου και το τραπεζικό πρόβλημα είναι σαφώς μεγαλύτερο. Παρεμπιπτόντως σήμερα (30/4) οι κάτοχοι ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης σε τέσσερις ισπανικές τράπεζες, (Bankia, Catalunya Banc, Banco Gallego and NCG Banco), υπέστησαν κούρεμα 61% - 100%.  

Τελευταίος (προς το παρόν) σταθμός η Συρία.

Ψάχνοντας εδώ και καιρό κάποιο καλό πρόσχημα για εισβολή, οι ανθρωπιστικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, θυμήθηκαν το κόλπο που τους είχε εξασφαλίσει το άλλοθι για την επέμβαση στο Ιράκ με τις γεμάτες αποθήκες του Σαντάμ από κάθε λογής χημικά, βιολογικά και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής. Τέτοια όπλα ουδέποτε ευρέθηκαν, αλλά ποιος ασχολείται τώρα με τον Μπλερ και τον Μπους και τις δορυφορικές τους φωτογραφίες, τις οποίες ασθμαίνοντες γύριζαν από κανάλι σε κανάλι ως αδιάψευστα πειστήρια.  

Εδώ και μέρες βλέπουμε τον διεθνή τύπο να πολλαπλασιάζει τα δημοσιεύματα, προσέξτε, για "τυχόν χρήση χημικών όπλων" στη Συρία. Δεν παρουσιάζει "αποδείξεις", αλλά "ενδείξεις", και όλοι είμαστε πλέον υποψιασμένοι πώς η ποσοτική συσσώρευση "ενδείξεων", δεν θέλει και πολύ ώστε κάποια στιγμή να υποστεί ποιοτική μεταβολή και να μετατραπεί σε "αποδείξεις". Πάνω σ' αυτό, διαβάστε το άρθρο "Syria and sarin gas: US claims have a very familiar ring" του διακεκριμένου πολεμικού ανταποκριτή Robert Fisk στoν Independent.

Με τις πρόσφατες λεκτικές αψιμαχίες ανάμεσα σε Γαλλία-Γερμανία και με τις ευθείες βολές της Γερμανίας για το "χάλι" της Γαλλίας θα ασχοληθούμε στα προσεχώς.