Και δεν εννοώ την επιτυχία της κεντροδεξιάς και την επάνοδο Μπερλουσκόνι. Ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο, παρά το κράξιμο που είχε φάει από τα εξαγριωμένα πλήθη, λίγο πριν εκδιωχθεί κλοτσηδόν από την πρωθυπουργία. Άλλωστε, τα αμήχανα εκλογικά σώματα της υπόλοιπης ευρωζώνης, μπορεί να ήταν δυσαρεστημένα από τις πολιτικές που τούς είχαν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά όταν έρχονταν οι εκλογές, θαρρείς και πάθαιναν αγκύλωση, μη τολμώντας να ξεκολλήσουν από τους γνώριμους πόλους του δικομματισμού, και να μετακινηθούν με πραγματική διάθεση αλλαγής για κάπου αλλού. Όπως λένε,ο παλιός είναι αλλιώς! Αλλη εξήγηση δεν βρίσκω!
Αυτό που εννοώ, είναι η είσοδος στην κεντρική πολιτική σκηνή, Γερουσία και Κάτω Βουλή, στη δεύτερη και τρίτη θέση αντιστοίχως, (με τα μέχρι τώρα αποτελέσματα), του ζωντανού και αυθόρμητου πολιτικού μορφώματος του Μπέπε Γκρίλο.
Ας μην καθόμαστε να το ψειρίζουμε, αν ο Μπέπε είναι ακροδεξιός, ή ακροαριστερός. Αν κάνει ανοίγματα στους φασίστες ή φλερτάρει με κομμουνιστικές πρακτικές. Δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Είναι ένα πείραμα, τού πώς μπορεί να καθίσει στην πράξη ένα καινούργιο παράδειγμα πολιτικής εκπροσώπησης, έξω από τα γνωστά και καθιερωμένα, στο βαθμό που καθολική είναι η παραδοχή ότι η αντιπροσώπευση πλέον όπως ασκήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες έχει φάει τα ψωμιά της και ότι τα κόμματα όλων των αποχρώσεων έχουν παύσει να εμπνέουν, είτε λόγω δομικών προβλημάτων, είτε λόγω σκανδάλων.
Η κρίση έφερε στην επιφάνεια την αποτυχία της παραδοσιακής πολιτικής, των προσώπων και των ιδεών της και ανέδειξε τη φενάκη της αντιπροσώπευσης. Ως αντίβαρο, οι πολίτες μετά από χρόνια απραξίας αποφασίζουν να έρθουν στο προσκήνιο και να πειραματιστούν. Οι πλατείες και οι δρόμοι είναι ένα πρώτο βήμα δημόσιου διαλόγου και χειραφέτησης προς ένα νέο παράδειγμα δημοκρατικής ανασυγκρότησης του πολιτεύματος με τους πολίτες, την κοινωνία να διεκδικούν ενεργό αλλά και θεσμικό ρόλο.
Το πώς, δεν είναι ακόμα γνωστό. Αλλά, ούτε και η λύση θα έρθει ουρανοκατέβατη και έτοιμη προς εφαρμογή. Καμιά αλλαγή δεν ήρθε χωρίς σκαμπανεβάσματα, χωρίς λάθη, χωρίς πισωγυρίσματα, κυρίως όμως, χωρίς πειραματισμό. Οι Ισλανδοί έκαναν ένα μικρό βήμα καταστρώνοντας το Σύνταγμά τους και βάζοντας στο παιχνίδι ολόκληρο το νησί. Οι Ιταλοί κατόρθωσαν να κάνουν κάτι μεγαλύτερο. Να οργανωθούν με έναν καινούργιο τρόπο και κάτω από μια πρωτόγνωρη πλατφόρμα, δείχνοντας ότι μπορούν να πάρουν ακόμα και την εξουσία.
Ναι, οι αγορές θα λυσσάξουν, το ίδιο και το Βερολίνο. Η Ιταλία πιθανόν να πάει χειρότερα από οικονομική άποψη, λογικό αφού θα έχει απέναντί της σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο της Ευρώπης. Πιθανόν, τα 5 Αστέρια να σβήσουν πρόωρα και να γίνουν στάχτη. Αλλά, πιστεύω ότι θα έχουν αφήσει κληρονομιά μια πολύτιμη γνώση. Ότι αν θέλουμε πράγματι να πετύχουμε μια ουσιώδη αλλαγή, ότι αν θέλουμε πράγματι να αλλάξουμε το μοντέλο δημοκρατίας, και να εξασφαλίσουμε για τον καθένα θέση και λόγο στα τεκταινόμενα, τότε θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να παίξουμε με το άγνωστο, να πειραματιστούμε πλάθοντάς το, ακόμα και να καούμε. Δεν γίνεται, όμως αλλιώς.
Κι όλα αυτά θέλουν πείσμα και παίρνουν χρόνο.
Αναρτήσεις
13 σχόλια:
Προσωπικά περίμενα αυτήν την αντίδραση του εκλογικού σώματος.
(τι έκφραση κι αυτή, "εκλογικό σώμα")
Οταν το ευρωπαϊκό κεφαλαιοκρατικό κατεστημένο δια του νυν πολιτικού εκπροσώπου του, της Μέρκελ,
- πείθουν τον τραπεζίτη να φορέσει την προβιά του πολιτικού,
- βρίζοντας και λοιδορώντας τον Μπερλουσκόνι,
- προωθώντας τον Κουβέλη της Ιταλίας σαν sinistra, (μη χέσω!)
λογικό είναι ο κόσμος να αντιδράσει και να ψηφίσει Σίλβιο και Μπέπε.
Και ο Ιούλιος Καίσαρας ο ίδιος να ανασταινόταν και να'βαζε υποψηφιότητα, κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, θα θριάμβευε.
Ας μην παραβλέπουμε ότι, η διαφθορά, οι πολιτικές διαπλοκές και η διάχυση της μαφιόζικης λογικής με δολοφονίες πολιτικών, δικαστικών κλπ προσώπων στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας έχουν βαθιές ρίζες και κρύβονται πίσω απ' την οικονομική και βιομηχανική μεταπολεμική ανάπτυξη της χώρας.
Καμία σύγκριση με την Ελλάδα. Υπάρχουν ποιοτικές διαφορές στην συμπεριφορά του λαού, στην διαφθορά των πολιτικών, στην οικονομική τους ανάπτυξη.
Αν ήσουν στην Ιταλία, άκουγες ότι, " ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εξήρε σήμερα τον απερχόμενο πρωθυπουργό της Ιταλίας Μάριο Μόντι διότι κατέγραψε προόδους και εφάρμοσε μεταρρυθμίσεις στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης", πες μου ειλικρινά τι θα ψήφιζες;
Και για να μην παρεξηγηθώ, τα αποτελέσματα του ιταλικού πειράματος έχουν ενδιαφέρον περισσότερο από κοινωνιολογικής άποψης και σύγκρισης με την αντίδραση στις δυο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα και την εδώ συμπεριφορά των ψηφοφόρων.
Από πολιτικής τοιαύτης, βράσε σπαγκέτι στην Ιταλία και όρυζα στην Ελλάδα!
Προσωπικα, δεν ξερω ιταλικα και δεν εχω εικονα απο πρωτο χερι του Μπέπε και του τι λεει. Το ενδιαφερον ομως ειναι οτι εισαγει ενα διαφορετικο τυπο οργανωσης και απευθυνεται αδιαμεσολάβητα κατ' ευθειαν στους πολιτες. Ενδιαφερον εχει επισης οτι παρακάμπτει ευθεως το κατεστημενο μιντιακο συστημα και οτι εξ αυτου κερδιζει αντι να χανει.
Η Ευρωπη αυτο τον καιρο στελνει συνεχως ντιρεκτιβες μεταρρυθμισεων και γνωριζουμε το ποιόν τους. Καμια ομως αναφορα δεν γινεται για τη μεταρρυθμιση των θεσμων και του τροπου λειτουργιας του πολιτικου συστηματος, παρά την κραυγαλέα σηψη και ανεπάρκεια. Πώς θα γινει αυτό;
Οι Ιταλοι, συνειδητα, ή ασυνειδητα, πάντως πήδησαν χθες στο κενό. Κατά τη γνωμη μου αυτό είναι αναπόφευκτο, αν επιθυμεις ριζικες ανατροπές, αναλογες με τη βιαιότητα των καιρών.
Αν δεν χασουν την ψυχραιμια τους, εχουν μια ευκαιρια να ανταλλάξουν την παρουσια του Γκριλο στο κοινοβούλιο με σημαντικες θεσμικες ανατροπές, που θα δινουν μεγαλυτερη εξουσια στην κοινωνια, ωστε να μπορει να ελεγχει τους πολιτικούς διαρκώς και όχι μια στο κάθε τόσο, κι αυτό λειψά.
Πάντως τολμησαν να γυρίσουν την πλάτη στη λιτότητα, στο ευρώ και στην ευρωπη οπως εχει καταντησει σημερα.
Συμφωνώ απολύτως. Ο Γκρίλο είναι ακριβώς η αυθόρμητη πολιτική στάση των Ιταλών να έρθουν στο προσκήνιο και να αναζητήσουν μία διαφορετική εκπροσώπηση μακριά από τα κομματικά συμπλέγματα του παρελθόντος.
Και αυτό το πέτυχαν. Ως κόμμα είναι το πρώτο στις εκλογές (τρίτο επειδή υπάρχουν συνασπισμοί). Ουσιαστικά, δηλαδή, ο Γκρίλο εξέφρασε το μεγαλύτερο κομματικό μέρος των Ιταλών ψηφοφόρων. Ένα κόμμα χωρίς οργανωτικές βάσεις, τόσο πρόσφατο κατάφερε κι εξέφρασε το -30% των Ιταλών.
Ο Γκρίλο εκφράζει ακριβώς την αγωνία και την αντίθεση των Ιταλών στην πολιτική λιτότητας, στα αδιέξοδα της πολιτικής των μνημονίων (σε συνδυασμό με τον καταποντισμό του Μόντι) ειδικά σε μία χώρα με τόσο ισχυρή βιομηχανία, τόσες εξαγωγές και την 5η κάτοχο χρυσού στον πλανήτη. Οι Ιταλοί αντιλήφθηκαν ότι η λιτότητα δεν είναι πρόβλημα αντικειμενικό, αλλά πρόβλημα τεχνητό.
Χα, διαβάζω στο πλάι στο μπλογκρόλ σου ότι, Ρωμαϊκή αρένα έγιναν οι αγορές.
Αναρωτιέμαι ποιοι είναι τα λιοντάρια, ποιοι οι μονομάχοι και ποιος ο αυτοκράτορας.
(τον Κόμμοδο δεν πολυγουστάρω για αυτοκράτορα γιατί τον κόβω για ανωμαλιάρη και πατροκτόνο)
οσον αφορα τις αγορες, πιστευω οτι εχουν κι αυτες ενστικτο αυτοσυντηρησης και οτι δεν προκειται να χτυπησουν αλυπητα την ιταλια (ουτε δα και την Ισπανια), γιατι ξερουν οτι επειδη ειναι αδυνατον να υπαρξει διασωση, θα καουν κι αυτες μαζι τους.
Μπορει τωρα να δειχνουν τα δοντια τους, αλλα, πιστευω οτι καποια στιγμη θα μαζευτούν
cynical, αν οι αγορές είχαν ένα ενιαίο κέντρο αποφάσεων ή εγκέφαλο θα είχαμε αποφύγει πολλά αρνητικά. Γιατί όπως λέει κι ο Ζιζέκ το κακό είναι ότι δεν ελέγχονται από κάποιο κέντρο αποφάσεων...
Δημο,
επιβεβαιώνεται ο Αστεριξ οτι ειναι τρελλοι αυτοι οι Ρωμαιοι. Δεν καθισαν στ' αυγα τους με τον "σωφρωνα" Μοντι και τον Ιταλο Κουβελη!
για να δουμε πώς θα εξελιχθει
Δειμο, νομιζω οτι οι αγορες εχουν κεντρα αποφασεων. Ειναι τα λιγα μεγαλα χρηματιστηριακα και επενδυτικα κεντρα που με τις κινησεις τους καθοριζουν και τη συμπεριφορα των μικρων. Επισης ειναι και μια χουφτα εφημεριδες και πρακτορeια του χωρου, FT, Bloomberg, handesblatt, Forbes, poy dinoyn tiw kateyuynseiw.
Ειχα δει μια ερευνα πριν απο καιρο για το συσχετισμο αναμεσα σε λεξεις κλειδια στον leading οικονομικο τυπο, και στην κινηση των αγορων. Εκπληκτικη ταυτιση!
Ναι. Μια νέα εποχή έρχεται με άγνωστους και αχαρτογράφητους ορίζοντες. Η αντίδραση των λαών άργησε λίγο, μα αρχίζει μόλις τώρα.
Kαινούργιες ιδέες και σχήματα θα δοκιμαστουν με τις καθιερωμένες αντιλήψεις.
markos
Αντίλογος:
Beppe Grillo: Η πολιτική τής αντιπολιτικής ιταλιστί
Τώρα αν έλεγα ότι όταν αυτός που παράγει τον πλούτο πουλώντας την δύναμη των χεριών του, του μυαλού του και του χρόνου του, αρπάξει τα μέσα παραγωγής από τον κεφαλαιοκράτη, μόνο τότε θα έχουμε κάνει την μεγάλη ανατροπή και θα έχουμε την ευκαιρία να οδηγηθούμε σε μια οικονομία που δουλεύει για τον κόσμο;
Λοιπόν αν τα έλεγα αυτά τότε θα άκουγα πολλά και διάφορα, τα τετριμμένα δηλαδή που ακούσαμε όταν στις πλατείες ανοίγαμε την ίδια κουβέντα με τους αγανακτισμένους.
Λοιπόν, τώρα ένας τσαρλατάνος σαν τον Πέπε Γκρίλλο άρπαξε τις ελπίδες 1/4 των Ιταλών ψηφοφόρων για να τις
κλείσει πάλι μέσα στο μπουκαλάκι που κοιμάται το Τζίνι για να μην απειλήσουν το Καπιταλιστικό σύστημα.
Μπράβο Γκρίλλε έκανες την δουλειά του συστήματος μια χαρά, "...και φτηνά και φτηνά".
μπάι δε γουέη, "είναι ο Καπιταλισμός, Ηλίθιε".
ΑΧΠ (το προνόμιο του Φτωχού).
ΥΓ1: Ο Μαρξ δεν έκανε λάθος, εγώ όμως μπορεί να κάνω. Ραντεβού σε 6 μήνες για να δούμε αν οι τρελλοί Ρωμαίοι βρήκαν τελικά τον καλό καπιταλισμό...
ΥΓ2: Εδώ ο πάντα απολαυστικός Θοδωρής Αθανασιάδης απομαγνητοφώνησε σπαρταριστές κωλοτούμπες των Επαναστατών της Ελληνικής Αριστεράς.
μαλλον ζουμε στο εσωτερικό μιας τεραστιας αλλαγής που συμβαινει και σε ολον τον κοσμο και ειδικά στην Ευρωπη .. Δεν ξερουμε αν ολα αυτά ειναι ωδινες τοκετου η σπασμοι θανατου . Ισως και τα δυο μαζί.....
-παντςω τα ζουμε απο μεσα ..και εδω και στην Ιταλια .....Ας μη μιλάμε ευκολα για ...''λαική αντισττση '' ..
Εδω εχουμε εναν εξατομικευμένο Λαικισμο νεου Τυπου .. εξαλλου υπάρχουν διαφορές αναμεσα στον Κυνικο δεξιο νεοφιλευθερο λαικισμό του Μπερλουσκονι και στον δημοκρατικό λαικισμό νεου τυπου του Γκριλο ..
δεν ειναι το ιδιο..
αλλά οτι εχουμε καθε τοσο κι εναν νεο λαικισμό να ξεφυτρωνει απο το πουθενα και να σαρωνει αυτοτο βλέπουμε τατελευτα χρόνια και θα το ξαναδουμε ..
Δεν ειναι απαραιτητα κακό αλλά ουτε και καλό ..
ο κοσμος μας προχωρα μεσα απο ολο και πιο ακανονιστα Ζιγκ Ζαγκ
Δημοσίευση σχολίου